India organiseert met WK -17 eerste groot toernooi: ‘We vatten dit op als een echt WK’

Ooit noemde Sepp Blatter India ‘de slapende reus’ van het voetbal. Vrijdag trapt die reus, in eigen land, het WK U17 af tegen de VS. Is de tijd rijp voor een revolutie in het Indische voetbal?

Bijna twee miljoen euro voor wellicht drie wedstrijden: dat is wat de Indische voetbalbond (AIFF) heeft geïnvesteerd in de jonkies van zijn nationale U17. Zij moeten zich meten met de Verenigde Staten, Ghana en Colombia in groep A van een WK in eigen land, het eerste grote voetbaltoernooi dat Indië organiseert.

‘India vat dit tornooi op als een echt WK: de media besteedt er heel veel aandacht aan, de ticketing loopt geweldig en de fans en bevolking kijken uit naar de wedstrijden,’ vertelt toernooi-directeur Javier Ceppi aan Sportmagazine.be.

De overheid investeerde 15 miljoen euro in de bestaande infrastructuur. New Delhi’s Jawaharlal Nehru-stadion, het toneel van de openingswedstrijd, werd gerenoveerd met drie nieuwe kleedkamers, moderne stadionverlichting en twee trainingsvelden. Ook India kan niet om de onwrikbare eisen van de FIFA heen. De andere gaststeden zijn Mumbai, Kochi, Guwahati, Goa en Kolkata.

De laatste twee jaren reisde de Indische ploeg naar elke uithoek van de wereld om ervaring op te doen. De elf van Portuguese coach Luis de Norton Matos hielden stages en oefenwedstrijden in achttien landen, waaronder Brazilië, Mexico, Duitsland, Noorwegen, Iran en de Verenigde Arabische Emiraten. Het Bildungsproces ten spijt blijft India een underdog: te klein en onervaren om mee te spelen op het hoogste niveau.

De Indische spelers hebben vaak een bescheiden achtergrond. Verdediger Sanjeev Stalins moeder verkoopt kleren op straat in Bengaluru. De moeder van middenvelder Ninthoinganba Meitei heeft een viskraampje op de markt in Imphal en de vader van aanvaller Aniket Jadhav is riksjawala in Kolhapur. De meeste ouders hebben het geld niet om de wedstrijden van hun kinderen bij te wonen. In de deelstaat Manipur ontfermde Renedy Singh, een barmhartige oud-speler, zich daarom alvast over enkele families.

‘Toen Indië het WK kreeg toegewezen, gonsde het van de energie maar deze spelers zullen altijd een gemis in hun voetbalopleiding hebben,’ vertelt de Nederlandse coach Wim Koevermans, die de Indische nationale ploeg coachte van 2012 tot 2014. ‘Je kan dat nooit meer goed maken, dus ga je je richten op een goed programma. Dat is gelukt, maar zal het voldoende zijn? Het zou een bovenmenselijke prestatie zijn mocht India de tweede ronde bereiken, maar beeld je in dat jij een van de 24 bent die uit een bevolking van 1,3 miljard mensen naar het WK mag. Deze ploeg is geprivilegieerd.’

‘In het algemeen hebben België, Spanje, England, Duitsland en Frankrijk een cultuur van grassroots werk, jeugdopleidingen, academies en een algehele professionele werking,’ licht Andy Roxburgh, de technisch directeur van de Asian Football Confederation, toe. ‘Het is zeer moeilijk om die historische bagage en infrastructuur te evenaren. Duitsland is een toonzetter. Zij hebben alles. In Azië is er in het algemeen een gebrek aan investeringen in het jeugdvoetbal.’

Revolutie?

Roxburgh raakt een gevoelige snaar. In de visie van de voorzitter van de Indische voetbalbond Praful Patel, een politicus van de Indian National Congress partij, moet dit toernooi de hoeksteen vormen van een revolutie in het Indische voetbal en de tanende sport een nieuw elan geven. Mocht India echter ontgoochelen dan zou het averechts kunnen uitvallen.

‘De filosofie van Patel is top heavy,’ legt Koevermans uit. ‘Als je vooruitgang wilt in het Indische voetbal mag je je niet enkel om de top bekommeren maar moet je de hele voetbalpiramide verzorgen. Het is eigenlijk hetzelfde verhaal als in China, waar buitenlandse topspelers miljoenen verdienen. Het levert veel aandacht op. China pompt miljoenen in het voetbal maar heeft de grassroots werking en de faciliteiten niet. Er beweegt natuurlijk wel wat.’

De Chinese Super League trekt wereldsterren als Carlos Tevez en Oscar aan. De Indische tegenhanger, de Indian Super League (ISL), moet het iets bescheidener doen, met een Alessandro Del Piero in zijn nadagen of Zico als coach. De competitie werd gemodelleerd naar de Indian Premier League cricket, een commerciële venture gericht op sportainment. Het Bollywood-gehalte in de ISL is dan ook hoog. De steenrijke eigenaars van de acht franchises bekommeren zich zelfs in hun eigen verenigingen nauwelijks om het jeugdvoetbal.

Ook in de I-League, het zwakkere broertje van de ISL, is het jeugdvoetbal een bijzaak. Enkel Minerva uit Chandigarh, Aizawl FC en Shillong Lajong uit Mizoram en Mumbai FC hebben een jeugdopleiding die naam waardig.

De matige prestaties van de nationale ploeg vloeien voort uit een onderontwikkeld ecosysteem. Onder Koevermans zakte India tot de 175ste op de FIFA ranking, zijn laagste rangschikking ooit. Diens opvolger Stephen Constantine, een Engelsman met een geaccidenteerde carrière als coach, doet het niet veel beter. Bij zijn aanstelling in 2015 verloor hij met 2-1 van voetbaldwerg Guam. Constantine koestert wel de hoop dat de ‘Blue Tigers’ zich zullen plaatsen voor de Asian Cup in 2019 wanneer het tornooi voor het eerst 24 deelnemers zal hebben.

‘Een journalist vroeg eens waarom India niet naar WK ging?’ herinnert Koevermans zich. ‘Serieus?! India loopt jaren achter op de landen die wel naar het WK gaan. Hoe kan je van spelers, die slechts op hun dertiende georganiseerd beginnen te trainen, verlangen dat zij zich zouden plaatsen voor het WK? Je moet Japan, Zuid-Korea, Iran en Australië verslaan. Zonder een solide organisatie zal India achterop blijven hinken.’

India moet een cyclus van twee decennia plannen. Maar sponsors, investeerders en fans blijven maar vol ongeduld praten over het WK.

De Verenigde Staten, India’s tegenstander in de openingswedstrijd, zijn een schoolvoorbeeld van jeugdontwikkeling. Team USA heeft een fulltime, state-of-the-art academie in Florida. Op het vorige WK U17 vertegenwoordigde Christian Pulisic de Amerikanen in Chili. Het wonderkind speelt vandaag voor Borussia Dortmund. Colombia heeft ‘Pony Futbol’, een jeugdtornooi dat duizenden toeschouwers lokt en een leerschool is voor supersterren zoals James Rodriguez en Radamel Falcao.

Een oplossing voor de malaise in het Indische voetbal ligt nochtans voor de hand, maar politiek getouwtrek en invloed van IMG-Reliance, de hoofdsponsor en financiële weldoener van de ISL, houden vooruitgang in de vorm van een fusie tussen de I-League en de ISL tegen.

‘Er moet een enkele competitie komen,’ zegt Koevermans. ‘Het zal belangrijk zijn dat deze competitie een doel heeft. De ISL is een paradepaardje. Het Indische voetbal heeft een competitie nodig met financieel gezonde clubs, goede stadiums, jeugdacademies en grassroots. werking. Zo is de toekomstig rooskleurig.’

Patel heeft onder nieuwe voorwendsels een mogelijke fusie voorlopig afgewend. De grote baas van het Indische voetbal heeft immers zijn eigen agenda: hij wil in 2019 het WK U20 binnenhalen om het huidige momentum en de grote aandacht rond het voetbal te bestendigen. Het is een gewaagde zet.

‘India moet een cyclus van twee decennia plannen,’ besluit Novy Kapadia, Indië’s meest vooraanstaande voetbalhistoricus. ‘Maar sponsors, investeerders en fans blijven maar vol ongeduld praten over het WK. In het Indische voetbal krijgt jeugdvoetbal enkel lippendienst.’