In memoriam Gille Van Binst: een fenomeen dat altijd zichzelf bleef

Gille Van Binst overleed op 73-jarige leeftijd in een woonzorgcentrum in Zaventem. Hij was een van de meest kleurrijke Belgische voetballers.

Weinig voetballers die voor interviews zo dankbaar waren als Gilbert ‘Gille’ Van Binst. De ex-verdediger had altijd een verhaal: hij praatte amusant en soms pikant, cynisch en vaak provocatief. Hij was een geboren causeur die zijn teksten met de hem eigen, droge humor doorweefde. In zijn lange en rijke carrière, die van Anderlecht naar Toulouse en Club Brugge leidde, is Van Binst nooit een man van clichés geweest. Hij praatte niet over tactische ingrepen van trainers, over concepten en doelpunten. En verheerlijkte geen andere mensen om daar zelf beter van te worden.

Veel liever schudde hij ontelbare anekdotes uit de mouw. Dan vertelde hij over feesten en uitspattingen, over plagerijen en fratsen die werden uitgehaald. Het was moeilijk om met Van Binst een chronologisch interview te maken. Altijd voerde hij het hoge woord, maar in feite was dat niet meer dan een façade: diep in zijn binnenste was Van Binst onzeker, een man van twijfels en (zelf)bevestiging. Hij was gevoelig en had een hart van goud.

Twee keer Europese bekerwinst

Gille Van Binst begon zijn carrière als aanvaller, maar werd door de eminente coach George Kessler omgevormd tot verdediger. Hij paste bij de ziel van Anderlecht, waarvoor hij twaalf jaar uitkwam. Een aanvallende verdediger die zijn tijd ver vooruit was. Van Binst scoorde veel doelpunten en was een onmisbaar onderdeel van het grote Anderlecht. Hij won met paars-wit twee titels en vier bekers en veroverde ook twee keer de Europacup voor Bekerwinnaars. In 1978 beleefde hij een van zijn hoogtepunten toen hij in de finale tussen Anderlecht en Austria Wien, die door de Brusselaars met 4-0 gewonnen werd, twee doelpunten scoorde. Twee jaar eerder was hij ook de kapitein van paars-wit toen het in de finale West Ham United met 4-2 klopte.

Van Binst speelde slechts vijftien keer voor de nationale ploeg. Voor een interland tegen Nederland had hij in een interview verteld dat hij zijn Hollandse Anderlechtploegmaat Rob Rensenbrink niet te hard zou aanpakken. Bondscoach Guy Thys verving hem toen door de jonge Eric Gerets. Van Binst keerde nooit meer terug bij de Rode Duivels. Over die uitspraak toonde hij nooit spijt. Hij wilde zijn persoonlijkheid door niets laten verminken en is altijd zichzelf gebleven.

Als een monnik

Heel zijn voetbalcarrière was Van Binst geïnteresseerd in journalistiek. Nadat hij zijn loopbaan door een kaakbeenbreuk had moeten beëindigen, maakte hij voor Sport/Voetbalmagazine een aantal interviews met door hem gekozen ex-ploegmaats. Telkens weer koos hij kleurrijke figuren. En telkens weer was de toon dezelfde als vroeger: geen grote feiten maar luchtige verhalen.

Naarmate de interviews vorderden, werden de verhalen steeds gekruider en pikanter. Het was daarbij verbluffend dat Van Binst zich nog ieder detail van zijn carrière herinnerde, alsof het allemaal op zijn netvlies stond gebrand. Tussendoor was hij trainer van WS Lauwe, Union Namur en Oostnieuwkerke en was hij vertegenwoordiger voor een bedrijf in waterverzachters.

(lees verder hieronder)

Le RSC Anderlecht a appris avec beaucoup de tristesse le décès de Gilbert – Gille – Van Binst.

Gille speelde in paars en wit vanaf zijn vijftiende. Made in Neerpede avant la lettre. De aanvaller werd er omgeschoold tot verdediger, en in die rol werkte hij zich al snel op tot… pic.twitter.com/tmLfArFmpI

— RSC Anderlecht (@rscanderlecht) January 3, 2025

Het schrijven liet Van Binst nooit los. Zo rijpte het idee om een boek te schijven. Hij trok zich daarvoor zes maanden lang terug. In het Hotel Tower Bridge in Grimbergen, waar hij toen tijdelijk woonde, leefde hij geheel tegen zijn karakter zes maanden als een monnik. Het boek kreeg de toepasselijke naam Circus Voetbal. Dat er daarvan, ruim twintig jaar na het einde van zijn carrière, ruim 11.000 exemplaren werden verkocht, zegt alles over de figuur van Gille Van Binst.

Nadat zijn boek tot een bestseller was uitgegroeid, werd Van Binst weer geregeld in de media opgevoerd. Nochtans had hij zich eerder bewust van de buitenwereld afgesloten. Het schrijven bleek voor hem een therapie en bracht hem terug naar waar hij het liefst toefde: in de spotlights.

De afgelopen jaren had Gille Van Binst last van zijn gezondheid en verdween hij helemaal uit de actualiteit. Hij had de ziekte van Parkinson en moest naar een woonzorgcentrum. Daar overleed hij in alle stilte.