Een workaholic die maniakaal bezig is met details en zich niets aantrekt van de kritiek die hij krijgt. Zo kan je Vincent Kompany het best omschrijven.
‘Ja, mijn zoon heeft werkdagen van 8 tot 22 uur. Daar zie ik als ouder van af. Hij werkt te veel.’ Pierre Kompany lanceert het eerste salvo. Bij Anderlecht heeft zijn zoon een reputatie opgebouwd een zwaar verslaafde workaholic te zijn. En hij eist dezelfde toewijding van zijn entourage. Dit kan soms een ontmoedigend effect hebben op de een of andere topper die door Anderlecht wordt benaderd om de rangen te komen versterken. Een van hen kreeg te horen dat hij aangenomen zou worden op voorwaarde dat hij zich ook zou engageren om tien uur per dag op de club door te brengen. Zelfs nadat zijn werk af was… Uiteindelijk legde de persoon in kwestie het aanbod naast zich neer. ‘Vince doet dit allemaal omdat hij er de noodzaak van inziet, omdat er geen geld is en omdat hij zich ervan bewust is dat er spelers van een bepaald niveau speciaal voor hem naar Anderlecht zijn gekomen en verwachten dat hij veel van zijn tijd investeert’, vervolgt Pierre. ‘Hij wil dus een voorbeeld stellen, maar het is veel voor één man. Heel de familie ziet dat hij te veel werkt. Als speler klopte hij ook lange uren om terug te komen na een blessure. Maar het zit bij ons ook in de genen. Weet je hoeveel uur ik kan werken? Soms loopt dat op tot 18 uur per dag, ik stuur zelfs mails om 3 uur ’s nachts. Zo zitten wij in elkaar.’
Hij doet dingen die bij geen enkele andere club in ons land gedaan worden.
Vincent Kompany is dus een coach die niet bij machte is om het werk los te laten. Pierre: ‘Maar hij kan zich net als zijn broer en zus op de grond neervlijen om met zijn kinderen te spelen’.
En wat is de mening van Jacques Lichtenstein, een van de mensen die het fenomeen Vinnie heeft onderzocht? Vandaag werken de twee mannen niet meer samen, maar gedurende een groot deel van zijn carrière was hij zijn makelaar. Hij kan ons geruststellen: de trainer van paars-wit is blijkbaar wel in staat om het werk opzij te zeggen. ‘We bellen elkaar nog af en toe. Een paar dagen geleden hadden we het meer over de NFT’s en cryptogeld dan over voetbal.’ Voor alle duidelijkheid: NFT’s, de Engelse term, staat in het Nederlands voor niet vervangbare token. Het is volgens Wikipedia een manier om eigenaarschap te koppelen aan digitale objecten. Dat weten we nu ook…
Groot eisenpakket
Zijn hoge mate van veeleisendheid, voor zichzelf en voor anderen, is een typische karaktertrek van Kompany. ‘Zijn eisenpakket ligt ver boven het gemiddelde van wat we in België gewend zijn’, beweert iemand die dicht bij verschillende spelers van Anderlecht staat. ‘Hij doet dingen die bij geen enkele andere club in ons land gedaan worden. Ik hoor ook dat hij op een bijna abnormale manier op de club aanwezig is. Alles wordt gefilmd en na elke training bekijkt hij de training opnieuw… Hij knipt er soms passages uit om het de dag erna aan de spelers te tonen. Hij laat niets passeren. En hij wil de jongeren die klagen over hun gebrek aan speeltijd, en die op een voetstuk worden geplaatst, doen inzien dat ze goede voetballers zijn maar nog niet de allure van een topsporter. Er is een groot verschil tussen de twee. Sommigen begrijpen het vrij snel, anderen niet. Albert Sambi Lokonga zegt bijvoorbeeld dat Kompany hem de sleutels gaf om zich heel snel op te dringen bij Arsenal.’
De coach van Anderlecht etaleert dezelfde ziekelijke betrokkenheid tijdens de trainingscursussen die hij momenteel volgt. Een van zijn medestudenten, Karel Geraerts, momenteel T2 bij Union, kan er over meespreken. ‘Hij is erg oplettend, erg nieuwsgierig en hij heeft altijd zijn eigen mening klaar over wat de docenten ons vertellen. Hij stelt veel vragen. Geen algemeenheden, maar vragen die altijd to the point en praktijkgericht zijn. Ik herinner mij nog hoe hij Jef Brouwers, die de cursus sportpsychologie geeft, op de rooster legde. Hij vroeg hem uit over de beste manier om met bepaalde situaties om te gaan.’
Hij is geconcentreerd, overal en altijd. Dat is de coach die in Kompany schuilt. En er is een feit dat historisch gegroeid is: hij geeft maar met mondjesmaat individuele interviews weg. Waarschijnlijk omdat hij niemand jaloers wil maken en wellicht vindt hij dat hij zijn tijd nuttiger kan besteden. Het contact tussen Vinnie en de Belgische pers beperkt zich tot de persconferenties. Rond de verplichte tv-optredens voor de aftrap en na het laatste fluitsignaal slaagde hij erin om de overeenkomst lichtjes te wijzigen. ‘De regel zegt dat de trainers een uur voor de wedstrijd en binnen de twintig minuten na het einde van de wedstrijd bij ons moeten komen’, legt commentator Vincenzo Ciuro uit. ‘Kompany heeft een kleine aanpassing gevraagd. Hij wil een uur en een kwartier voor de aftrap komen, in plaats van een uur. Omdat hij in de laatste momenten zo veel mogelijk tijd met zijn groep wil doorbrengen. Na de wedstrijden wil hij ook bij zijn mannen zijn en dus overschrijdt hij soms de twintig minuten die contractueel vastliggen. Soms komt hij pas na een half uur, soms duurt het veertig minuten. Het ‘hoogtepunt’ volgde na een nederlaag: we moesten bijna een uur wachten om hem te spreken. We hebben recht op twee of drie spelers van elk team na een wedstrijd, het kan er zelfs één meer zijn als de man van de wedstrijd een gast van Anderlecht is. Alles schuift daardoor op en dat stoort hem. Hij wil zo snel mogelijk iedereen in de kleedkamer verzamelen.’
Hij weet dat de mensen die hem vandaag bekritiseren, hem morgen misschien komen omhelzen.
Een pantser
Paradoxaal genoeg lijkt het Duracellkonijn ook de incarnatie van een zenmonnik. Een insider van de club bevestigt dat hij zijn alom geprezen kalmte zelfs kan bewaren wanneer hij op de blaren moet zitten. Voor hij in Charleroi aan zijn winning streak begon, werd er gefluisterd dat zijn stoel wankelde. Dezelfde bron zegt dat hij toen zichzelf is gebleven. ‘Voor de wedstrijd praten we gedurende enkele minuten en dan komt hij altijd ontspannen en positief over’, aldus Felice Mazzu. ‘En hij is erg positief ingesteld. We praten over voetbal, maar soms ook over andere dingen die er niets mee te maken hebben. Je kan zien dat zijn zelfvertrouwen intact is gebleven en die positieve energie heeft hij op de spelersgroep, op het management en op de rest van de club overgezet.’
Onze bronnen zijn het over een ding eens: de kritiek die hij krijgt wanneer zijn team ter plaatse trappelt kan hem niets schelen. ‘Je wordt de hemel in geprezen in de goede tijden en de grond ingeboord wanneer het niet loopt. Ik ken dat gevoel’, vervolgt de T1 van Union. ‘Het helpt dat je op het hoogste niveau hebt gespeeld in Engeland en in de nationale ploeg. Je leert hoe je een pantser kan optrekken.’
Kompany senior vertelt waarom zijn zoon dat pantser optrekt: ‘Hij speelde in het voetballand bij uitstek waar hij gevolgd werd door 60 miljoen inwoners. Als de Engelse pers iets schrijft, dan leest het hele Gemenebest en zijn twee miljard inwoners mee. Hier hebben we 11 miljoen mensen die de kranten lezen. Je zou het een grote familie kunnen noemen… Híj is degene die de supporters soms gaat troosten. Ken je veel trainers die de cafés naast het stadion binnenstappen om met de fans te praten? Op momenten dat niemand meer weet wat te doen om dingen te verbeteren, lokt hij een discussie uit. En hij weet dat de mensen die hem vandaag bekritiseren, hem morgen misschien komen omhelzen.’
‘Kompany staat midden in de groep’
In de wandelgangen horen we over Vincent Kompany dat hij zich door niemand laat regeren. ‘Als iemand hem aanraadt om iets te doen, zal hij net het omgekeerde doen’, vertelt onze getuige, die in nauw contact staat met een aantal spelers van de A-ploeg. ‘Hij gaat op een heel natuurlijke manier om met de groep. Anderlecht is een van de weinige clubs waar de spelers de coach bij zijn voornaam aanspreken of een bijnaam gebruiken. Als Lior Refaelov hem belt, zegt hij niet ‘coach’ maar Vinnie. Kompany kan het zich veroorloven, gezien zijn charisma en zijn legitimiteit. Hij staat niet buiten de spelersgroep, hij staat er middenin.’
Hij zou een giftige relatie gehad kunnen hebben met sommige spelers. Met Adrien Trebel bijvoorbeeld, die veroordeeld werd om het seizoen uit te doen bij de U21. ‘Trebel waardeert hem vanwege zijn oprechtheid’, zegt dezelfde insider. ‘Hij kon het wel appreciëren dat hij de dingen in zijn gezicht is komen zeggen. Hij had kunnen zeggen: ‘Ik heb er niets mee te maken, de beslissing werd door die en die genomen.’ Maar hij heeft zijn verantwoordelijkheid genomen en gezegd dat het zijn call was.’
Hetzelfde geldt voor Alexis Saelemaekers, die door Anderlecht naar AC Milan werd gestuurd. Destijds had Saelemaekers het moeilijk om dat te aanvaarden, maar nu is hij het volledig eens met zijn voormalige coach.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
