‘In Frankrijk zijn er maar twee zoals Jérémy Doku: Neymar en Mbappé’

Een avondje Rennes, met Jérémy Doku voor het eerst aan de aftrap in de Franse Ligue 1. In wat voor wereld is de jonge spits terechtgekomen?

‘De UEFA tikt Stade Rennes op de vingers’, meldt Radio Rennes een dik uur voor de aftrap van de competitiewedstrijd tegen Angers. De reden? De fans van Rennes zijn drie dagen eerder, bij de allereerste Champions Leaguewedstrijd van hun club ooit, té zeer uit de bol gegaan tegen de Russen van Krasnodar, ook een club die zijn première in de Champions League beleeft. In plaats van de opgelegde social distancing te respecteren, vlogen ze elkaar in de armen bij het doelpunt van Serhou Guirassy, de allereerste goal van Rennes in de Europese topcompetitie. En dat mag dus niet.

Vijfduizend toeschouwers waren toegelaten in het Roazhon Park, zoals het stadion van de rood-zwarten heet. Dat waren er evenveel als er tegen Angers het stadion binnen mogen. Ze hebben geluk. Was de wedstrijd een dag later doorgegaan, dan was hij gespeeld zonder publiek, want de komende tijd wordt heel Frankrijk onder de avondklok geplaatst vanaf 21 uur.

Tegen Angers komt Jérémy Doku voor het eerst aan de aftrap met Rennes. Sinds zijn transfer heeft hij al twee keer mogen meespelen, telkens met invalbeurten. Tien minuten tegen Dijon en een klein half uur tegen Krasnodar. Voldoende om met een paar knappe bewegingen indruk te maken en voor opwinding te zorgen in het stadion.

Tijdens de opwarming herhaalt de stadionomroeper zonder ophouden de te volgen regels in deze Covidtijden. Die middag bereikt Frankrijk de symbolische kaap van één miljoen besmettingen. Net voor de aftrap toont Rennes zijn hart wanneer een paar speciale attenties gevraagd worden. Eerst voor voormalig doelman Bruno Martini die meer dan 500 wedstrijden in de Franse hoogste klasse afwerkte met Auxerre en Montpellier, 30 keer international was en vorige week bij een hartaanval omkwam, amper 58 jaar oud. Daarna volgt met een minuut stilte een hommage aan de in Conflans Sainte-Honoré vermoorde leraar.

De stadionomroeper meldt ook dat het allereerste interview van Jérémy Doku sinds hij bij Rennes zit beschikbaar is op de website van de club. De Franse media morren, zij willen meer dan dat, met name: zelf eens praten met de speler, horen hoe hij zich voelt bij zo’n transfer van 26 miljoen euro. Geen habbekrats, toch, ook niet in Frankrijk. Maar het mediadepartement van de club blokkeert voorlopig alles. ‘Als ik van slechte wil zou zijn, zou ik zeggen dat dit nergens op slaat en dat de communicatieafdeling zijn werk niet goed doet’, zucht Laurent Frétigne die in het stadion de wedstrijd bijwoont namens de krant Ouest France, de bijbel in deze regio. ‘Tenslotte is Doku de grootste inkomende transfer van deze club ooit. Natuurlijk hebben we er begrip voor dat het woelige tijden zijn, maar ze hadden op zijn minst een uurtje kunnen uittrekken voor een deftige presentatie van de speler.’

Op zijn minst heeft Ouest France al een één-op-één interview gehad met Eduardo Camavinga, die andere vedette van Rennes en nu al de nieuwe sensatie van het Franse voetbal. Niemand anders kan dat zeggen. Christophe Penven van TV Rennes die ook de match volgt stalkt bijna de persverantwoordelijke voor een gesprek met de nieuwe Franse ster. ‘Uiteindelijk krijgen we hem, maar Rennes beschermt zijn jonge spelers wel heel erg.’

Terwijl Rennes het op het veld moeilijk heeft tegen Angers toch even navragen bij Morgane Zeli, persverantwoordelijke bij de Bretoense club, hoe dat zit. ‘Het is gewoon nog niet mogelijk geweest om Doku officieel voor te stellen’, zegt zij. ‘Het zijn woelige weken, we hebben een geanimeerde mercato achter de rug, er was veel te doen omtrent het vertrek van Raphinha naar Leeds, er was het vermeende vertrek van M’Baye Niang naar Saint-Etienne en Doku zelf was een aantal dagen terug naar België om er met de nationale ploeg aan te treden. Daarna was er ons historisch Champions Leaguedebuut, dus vonden we de timing te krap. We hebben voor Doku al enorm veel interviewaanvragen binnen, maar niets gebeurt voor de officiële voorstelling.’

Kids United

Trainer Julien Stéphan zet Doku in zijn 4-3-3 op de rechterflank. Aan de andere kant staat Yann Gboho en centraal Camavinga. Ze zijn respectievelijk 18, 19 en 17 jaar oud, en geven alle drie blijk van een uitzonderlijke techniek. Het is Kids United in de Bretoense hoofstad. ‘Na de eerste minuten van Doku op Dijon meldde de trainer al dat hem de goeie band met Camavinga opviel’, zegt Laurent Frétigné. ‘Hij was verbaasd dat ze quasi arm in arm naar de opwarming trokken, als waren ze vrienden sinds jaar en dag. Maar ze maken deel uit van dezelfde generatie, hebben dezelfde interesses. En op het veld klikte het meteen. En: allebei ademen ze voetbal. Doku heeft de goeie trainer getroffen om beter te worden, Julien Stéphan is een opleider. Hij is het gewend om jong talent te lanceren en zal nooit een jonge speler opbranden. Wanneer zo’n jonge voetballer het even moeilijk heeft, neemt hij hem uit de wind, houdt hem even apart en zet hem pas opnieuw wanneer hij voldoende gerecupereerd is.’

RMC (Radio Monte Carlo) heeft het over ‘een immens talent’. Samir Nasri, vorig jaar bij Anderlecht, noemt Doku in Ouest France ‘een toekomstige crack’. Voor Eurosport is hij ‘een verrassende maar veelbelovende transfer’, voor het weekblad France Football ‘een pril talent’. Om maar aan te geven dat de komst van Doku in Frankrijk niet onder de radar is gebleven. ‘Hij kwam hier erg ontspannen aan, vanzelfsprekend gewoon, zoals de jongeren van vandaag dat zijn’, liet trainer Stéphan zich al ontvallen.

Ook het publiek van Rennes heeft zijn talent al gauw opgemerkt. In de achttiende minuut toont hij tegen Angers de zo kenmerkende versnelling, vertrekkend vanuit stilstand, dan met de bal naar binnen, en vervolgens naar links. Het publiek gaat op de banken staan, de actie loopt verder en twee seconden later staat het 1-0 voor de thuisploeg. Met Doku als aangever van de pre-assist. Tien minuten later valt hij in minder positieve zin op, wanneer hij onvrijwillig de achillespees van een tegenstander, Enzo Ebosse, raakt.

De draagberrie komt er uiteindelijk niet bij te pas, de speler van Angers staat weer recht, maar moet toch van het veld. Angers staat even met tien, maar maakt net dan gelijk. Bij zijn eerste basisplaats in Frankrijk is Doku dus betrokken bij de eerste twee doelpunten van de wedstrijd. De avond eindigt slecht voor de ploeg uit Roazhon Park. De nummer drie uit de Ligue 1 van vorig jaar verliest de wedstrijd met 1-2 en zakt van een gedeelde tweede naar de derde plaats, terwijl Angers van plek elf naar plaats acht klimt en wat meer adem kan halen.

Luxegoederen

Voetbaltraditie heeft Stade Rennais wel. Volgend jaar in maart viert het zijn 120e verjaardag maar een voetbalgrootheid is het in Frankrijk niet, al waren de Bretoenen stichtend lid van de Franse voetbalfederatie. Hoe kan het dat de rood-zwarten uit een bescheiden stad met 220.000 inwoners vorig jaar op het podium geraakten van de Ligue 1, één jaar nadat het in Parijs in de bekerfinale grootmacht PSG klopte, nog maar de derde prijs na bekerwinst in 1964 en 1972?

Het antwoord heeft een naam: François Pinault. De familie Pinault, met vader François en zoon François-Henri zou met aandelen in de luxemerken als Yves Saint-Laurent en Gucci de op vier na rijkste Franse familie zijn, goed voor 32 miljard euro in de familieholding. Volgens het vakblad Forbes zijn er in heel de wereld slechts 26 mensen meer vermogend dan de Fransman die twee en een halve keer zo rijk is als Roman Abramovitsj en vier keer zo rijk als de Qatarese eigenaar van Manchester City, om maar een paar voorbeelden te geven.

De zoon van de familie voetbalde in de jeugdploegen en neemt vandaag de dagelijkse leiding van de club waar. Papa is sinds het einde van de jaren negentig enig aandeelhouder en neemt alle belangrijke beslissingen zelf. Na de zege in de bekerfinale van vorig jaar verklaarde François plechtig: ‘We moeten Stade Rennes verder de nodige middelen bezorgen en een categorie hoger mikken.’

‘Maar Pinault is geen Abramovitsj’, legt Thierry Marchand van France Football uit. ‘Hij belegt zijn geld in de club op een verantwoorde manier en overdrijft niet. Rennes is een interessant project met een echt stadion en een echt publiek. Hier groeit iets. Je kan dit project vergelijken met dat van Lille, maar het verschil is dat dit veel stabieler en betrouwbaarder is dan dat in Rijsel. Iedereen weet dat Gérard Lopez op elk moment uit Rijsel kan vertrekken. Hij is in de eerste plaats investeerder.

‘François Pinault heeft zijn roots in zijn club, omdat hij hier woont. De Pinaults runnen de club als echte zakenmannen maar ze zijn niet bij Rennes om goeie zaken te doen, om met spelers flinke winst te maken. De transfer van Jérémy Doku houdt een zekere logica in. Je kan de mensen niet zeggen dat je wil blijven beter worden en tegelijk minder of evenveel middelen aanwenden als voorheen. Als je dat zegt, moet je ook tonen dat je vooruit wil. Opnieuw derde worden zoals vorig jaar, dat zou een stagnatie betekenen.’

Het is duidelijk dat de transfer van Doku een zet is van de clubeigenaar zelf, die op het laatste doorduwde om de operatie te doen slagen. ‘Begin jaren 2000, kort nadat hij de club had overgenomen, heeft hij al een paar grote investeringen gedaan’, zegt Christophe Penven van TV Rennes. ‘Zo betaalde hij 21 miljoen voor de Braziliaan Lucas, maar dat was een enorme flop. Pinault begreep dat hij te veel betaald had en besliste om voortaan beter op te letten met de bedragen die hij uitgaf, en aan wie hij ze besteedde.

‘Vandaag vertrouwt hij blindelings de sportieve mensen die hem de beker lieten winnen en hem naar de derde plaats leidden. Zijn standpunt vandaag is: ‘Ik wil niet dat we een belachelijk figuur slaan in de Champions League. Als jullie me zeggen dat een speler veel geld kost maar ons kan helpen beter te worden, geloof ik jullie en betaal wat nodig is.’ Voorzitter Nicolas Holveck ( die in maart overkwam van AS Monaco waar hij afgevaardigd beheerder was, nvdr) zei dat hij mijnheer Pinault zelfs heeft moeten afremmen in de zaak-Doku, zo enthousiast was die.’

Real of Juve

Intussen steekt Zinédine Zidane niet weg dat hij helemaal weg is van Eduardo Camavinga, die duidelijk een target wordt voor Real. Afgelopen week viel ook te lezen dat hij ook op de verlanglijst staat van Juventus. Vandaag ziet het ernaar uit dat hij straks, waarheen hij ook gaat, een fortuin zal opleveren voor Rennes.

Misschien is het net daarom dat de rood-zwarte club zijn chequeboekje durfde boven te halen om Doku te halen. Dat is alvast wat Thierry Marchand van France Football aangeeft als mogelijke verklaring: ‘François Pinault durfde de gok Doku aan omdat hij de centen heeft. Niet iedereen is in staat om bijna 30 miljoen euro neer te dokken voor een jongen van achttien die nog moet bevestigen op topniveau en die nog weinig bewezen heeft. Ze weten goed dat, mochten ze zich vergissen in Doku ze altijd kunnen terugvallen op Camavinga. Rennes had nooit zo veel betaald voor Doku als ze Camavinga niet hadden gehad.’ De tv-verslaggever van TV Rennes schat de transfer als een berekend risico in: ‘Omdat ze overtuigd zijn dat Doku over twee tot drie jaar dubbel zo veel waard zal zijn als zijn kostprijs nu.’

Bij de transfer vroeg men zich af of die jonge Anderlechtspeler echt zo goed is. Als er iets opviel in zijn eerste volledige wedstrijd tegen Angers was het de opeenvolging van verrassende acties, bal aan de voet, waarmee hij telkens minstens één tegenstander dribbelde. Die beweging herhaalde hij minstens tien keer, telkens kwam zijn rechtstreekse tegenstander in de problemen en vaak kreeg hij ook applaus. Tussendoor waren er ook afwezige momenten in een match waar ook de rest van de ploeg zich niet altijd even kordaat en efficiënt toonde.

‘Toen we hoorden hoeveel hij kostte, beseften we dat er iets speciaals gebeurd was’, zegt Christophe Penven. ‘Om eerlijk te zijn: we hadden nog nooit van hem gehoord. In zo’n geval bel je wat collega’s in België en check je wat info en beelden op internet. En stel je vast dat Liverpool hem al wou op zijn veertiende, dat hij op zijn achttiende al in de nationale selectie staat én speelt bij de nummer één van de wereld. Dat wil toch al wat zeggen.

‘Je bedenkt ook dat de trainer hier, Julien Stéphan, en sportief directeur Florian Maurice niet de eersten de besten zijn, maar echte kenners. Als zij vinden dat er 26 miljoen betaald mag worden voor een jongen van die leeftijd, zal hij wel kwaliteiten hebben. Deze transfer kwam niet uit de lucht vallen, het was geen plotse gril van de eigenaar. Rennes volgde Doku al sinds maart. En nu gaat het stap voor stap. Eerst een korte invalbeurt, dan een wat langere en vervolgens een eerste keer aan de aftrap.

‘Op basis van wat Doku tot nu toonde, is de vaststelling dat in Frankrijk maar twee andere spelers dat kunnen: Neymar en Kylian Mbappé. Ik ken geen enkele andere speler die zo explosief is op de eerste meters. Spelers die de diepte ingestuurd worden en zo het verschil maken, die hebben we wel. Maar vanuit stilstand zulke acties maken, dat is heel zeldzaam. Vooral tegen Krasnodar viel me dat op. Hij zette verdedigers ineens op drie meter, dat had ik al lang niet meer gezien in Frankrijk. De manier waarop hij zich vrijspeelt, is uitzonderlijk.’