Vier jaar na zijn komst naar Limburg ontploft Joseph Paintsil eindelijk in het shirt van KRC Genk. De match met nieuwe coach Wouter Vrancken bleek de perfecte te zijn.
Het is een gekende formule binnen de scouts van KRC Genk. In Noord- en Oost-Europa wordt er zorgvuldig gezocht naar Afrikaanse talenten die via die tussenstop naar de JPL willen komen. Maar waar Paul Onuachu, Omar Colley en Joseph Aidoo voorbeelden van succes zijn, was de ervaring met Joseph Paintsil in Limburg niet zo’n goede. Nadat hij door Theo Bongonda en Junya Ito werd gedegradeerd tot een supersub die amper werd gebruikt, leek de Ghanees het duidelijk moeilijk te hebben om zijn etiket van onhandige speler af te schudden. Hij werd zelfs een tijdje uitgeleend in Turkije, waar hij elf doelpunten maakte voor Ankargucu, maar niet genoeg om de hiërarchie in eigen land wakker te schudden.
Tot Wouter Vrancken en zijn nieuwe ideeën in Limburg landden, die alles veranderden. Ondanks een blessure die hem van half september tot half oktober een maand uit de ploeg hield, telt de vleugelspeler van de Genkies dit seizoen al zeven doelpunten en acht assists. In slechts 17 optredens verbeterde hij zijn Belgisch record (zeven goals en vijf assists vorig jaar) nu al.
Joseph Paintsil, een explosieve vleugelspeler die zowel met als zonder de bal het verschil kan maken, heeft het ideale profiel om de Genkse Nikola Storm te zijn. De blessures en de mercato hebben hem onmisbaar gemaakt. Tegen Club Brugge, op de openingswedstrijd, kwam hij tijdens de rust van de bank om de geblesseerde jonge Luca Oyen te vervangen. Vervolgens verhuisde hij naar de rechterflank toen de verkoop van Junya Ito aan Reims Vrancken ertoe bracht Bilal El Khannouss naast Mike Trésor te plaatsen. Met een lijn van drie waarin die twee laatste profielen meer naar de bal dan in de ruimte liepen, nam het belang van Paintsils runs toe. Het vertrek van de zeer mobiele Cyriel Dessers en zijn vervanging door de teruggekeerde Onuachu is een verdere stap in de richting van een ijzersterkte Paintsil.
Sneller en dodelijker
In de collectieve choreografie die Wouter Vrancken schetst, is het zoeken naar de pass tussen het centrum en de fullback van de tegenstander een beslissende beweging. Het is de stap die voorafgaat aan de finale bal of beweging richting het vijandelijke doel. Alle door de coach bedachte bewegingen zijn gericht op het vinden van een speler tussen de lijnen van de tegenstander, in wat hij de pocketzones noemt.
Om al die bewegingen zinvol te maken, moet er natuurlijk steeds iemand diep lopen om die pass te ontvangen. En daar zorgt Joseph Paintsil meestal voor op rechts, de favoriete flank van Genk om aan te vallen. In zijn eerste stappen is hij ongelooflijk krachtig en het verschil in snelheid met zijn tegenstander is dan ook vaak erg duidelijk. Bovendien neemt hij ook steeds betere keuzes eenmaal hij van zijn belager verlost is. Waar hij eerst nog tegenviel op links en steeds gefrustreerd met zijn rechtervoet op zoek ging naar het schot, is de Ghanees op rechts veel dodelijker, met zowel voorzetten als afstandsschoten.
Zijn nieuwe omgeving heeft hem preciezer gemaakt, maar ook alomtegenwoordiger: sinds het begin van het seizoen heeft Paintsil een gemiddelde van 0,75 verwachte doelpunten en assists per 90 gespeelde minuten, vergeleken met de 0,5 vorig seizoen en 0,24 vóór zijn lening aan Turkije. Anders gezegd, per vier wedstrijden zou hij garant moeten staan voor drie beslissende momenten. Een gemiddelde dat hem bij de zes beste spelers van de competitie plaatst, achter een top vijf die stuk voor stuk gebruikmaken van stilstaande fases (penalty’s voor Vincent Janssen, Dante Vanzeir, Ferran Jutgla en Onuachu, corners en vrije trappen voor Trésor) om hun productie op te voeren. In het spel, met zijn korte, precieze en bijna op afstand gecontroleerde bewegingen, heeft Paintsil dit seizoen bijna geen gelijke op Belgische bodem. De Ghanees wist al hoe hij het gaspedaal moest intrappen, Wouter Vrancken wees hem gewoon de weg.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier