Hoe Union als geen ander een tegenstander een mes in de rug kan steken
De vijf rijstroken van Union, de sterke defensie van Antwerp en doelpuntenregen in Eupen: drie tactische lessen van afgelopen weekend in de Pro League.
Union-Genk: de vijf rijstroken
Simon Andingra, de Ivoriaan die de assist gaf bij de gelijkmaker en daarna het doelpunt maakte waarmee Union de drie punten pakte in Genk, belichaamt als geen ander het huidige Union: een team dat op alle fronten aanvalt. De ploeg van Karel Geraerts combineert graag op links en breekt uit op rechts, maar laat nooit de mogelijkheid liggen om het omgekeerde te doen. Veel coaches zijn bezeten om via het centrum van het veld aan te vallen, maar Union profiteerde twee keer van de focus van de Limburgse verdedigers op het centrum om hen in de rug te verrassen.
Analisten hebben het graag over halfspaces, waarbij ze de stroken tussen de flanken en het centrum aanduiden als zones waarin het verschil gemaakt wordt. Maar Union verlegt het spel juist van de ene flank naar de andere, van de eerste naar de vijfde strook. En Simon Adingra steekt het niet onder stoelen of banken: ‘Onze twee doelpunten zijn het resultaat van ons werk op training.’
In Europese wedstrijden voert Union zijn omschakeling vaak uit door het centrum, maar in de Pro League moet de ploeg het spel breed houden. Dat is essentieel in wedstrijden waarin het team veel balbezit heeft. Wat het scenario ook is, één gouden regel geldt altijd: om een tegenstander te verrassen moet je in zijn rug opduiken. In de rug van de centrale verdedigers bij een counter, of in de dode hoek van een flankverdediger wanneer het spel zich op de vleugel afspeelt. In beide gevallen kan Union als geen ander een tegenstander een mes in de rug steken.
Seraing-Antwerp: een defensie in vorm
Seraing, dat op de eigen grasmat van Le Pairay al snel met tien man viel, had weinig in te brengen tegen Antwerp. Eén schot op doel, 0,19 expected goals en voortdurende onmacht tegen de stugge Antwerpse defensie. Het moet gezegd: de Great Old etaleert sinds het begin van het jaar een uitstekende vorm.
In veertien wedstrijden in alle competities heeft Antwerpdoelman Jean Butez slechts vijf doelpunten tegen gekregen en heeft hij tien clean sheets. In tegenstelling tot vorig seizoen, toen hij wonderen moest verrichten om zijn netten schoon te houden en zo zijn team naar de play-offs te loodsen, is de Franse keeper nu niet de enige hoofdrolspeler in de verdediging van Antwerp.
Met slechts 3,79 ‘verhinderde’ tegendoelpunten doet de voormalige doelman van Moeskroen het zeker goed in de competitie. Hij wordt nu echter ook beschermd door een elftal dat evenwichtig is als het de bal niet heeft en zich vooral goed weet in te dekken bij balbezit.
Door Arthur Vermeeren als verdedigende middenvelder te koppelen aan Mandela Keita, is Antwerpcoach Mark van Bommel erin geslaagd om zijn ploeg te voorzien van spelers die genoeg balgevoel hebben om het leer rustig naar de overkant van het veld te dirigeren, maar ook agressief genoeg zijn om dat leer snel te recupereren.
Zelfs de fysieke kwaaltjes van Toby Alderweireld, altijd betrouwbaar in het hart van de defensie, hebben niks veranderd aan de verdedigende vorm van Antwerp. Met 29,96 toegestane expected goals sinds het begin van het seizoen heeft Antwerp de beste achterhoede in eerste klasse en is het in de laatste weken op dat vlak Union voorbijgestoken.
Eupen-Oostende: angst leidt tot doelpuntenregen
Wedstrijden ‘van de laatste kans’ zorgen er vaak voor dat de spelers op flanellen benen rondlopen, zeker wanneer ze in de buurt van het vijandelijke doel komen. Maar aan de Kehrweg in Eupen faalden de spitsen niet. Het duel tussen KAS Eupen en KV Oostende draaide op een spektakel uit door een combinatie van technische bekwaamheid en verdedigende onhandigheid.
De Panda’s van Edward Still speelden ruim een helft met een man meer, maar begingen individuele fouten en blunders op stilstaande fases. Hun spitsen deden het wel voortreffelijk. Met name de explosieve Eupense aanvaller Djeidi Gassama sprong in het oog.
Coaches Dominik Thalhammer en Edward Still houden een wedstrijd het liefst strak onder controle. Zij zullen het soms briljante maar af en toe lachwekkende spektakel een stuk minder geapprecieerd hebben dan de neutrale toeschouwer.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier