De stilstaande fases van Anderlecht, de gouden wissel van Felice Mazzu en de gereedschapskist van Mike Trésor: drie tactische lessen uit het voorbije voetbalweekend in de Jupiler Pro League.
De eindsprint is ingezet. KRC Genk en Union pakten in hun race naar de titel op de valreep de drie punten. KAA Gent en Club Brugge strijden voor een plaatsje in de Champions Play-off, al is ook Standard nog niet uitgeschakeld. In de strijd om de European Play-off behaalden Anderlecht, Cercle Brugge en Charleroi kostbare overwinningen. Onder in het klassement pakte geen enkele ploeg dit weekend punten, waardoor de strijd om het behoud spannend blijft.
Wij focussen onze analyse op de zeges van de Zebra’s en van paars-wit en op de vele kwaliteiten van Mike Trésor.
Brian Riemer: de school van Brentford met een Pro Leaguesausje
Het is een favoriet recept van Brentford, de seizoensrevelatie in de Premier League. Een ploeg die niet het geld heeft om de beste spelers van de wereld aan te trekken en dus vol inzet op ‘marginal gains’ om wedstrijden te winnen. Stilstaande fases zijn zo’n manier om de drie punten binnen te halen en dus wordt daar hard op getraind. Zo doen ze dat bij Brentford, en Brian Riemer kan moeilijk verbergen dat hij van Brentford komt.
Tijdens de altijd lastige uitwedstrijd aan de Kehrweg, waar de Panda’s van Edward Still klaar stonden om de Brusselaars te doen struikelen, kon Anderlecht voor de vijfde keer op rij scoren via een stilstaande fase. Na de twee goals van Islam Slimani tegen Cercle (eerst na een corner, daarna uit een vrije trap), de strafschop van Slimani en een goal van Kristian Arnstad na een verre uittrap van Bart Verbruggen op OH Leuven, was het nu de beurt aan Benito Raman tegen Eupen. Hij scoorde al in de eerste helft, maar werd afgevlagd wegens buitenspel. Na de rust zette hij zijn hoofd subtiel tegen een vrije schop van Arnstad.
Zo haalde Sporting het maximum uit zijn aanvallende mogelijkheden dankzij zijn efficiëntie op stilstaande fases. Aan de andere kant van het veld kon het bogen op een hermetische verdediging en doelman Verbruggen die in grote vorm verkeert. Veel spektakel levert dat recept niet op, maar de derde clean sheet op rij zorgt wel voor een 9 op 9.
Felice Mazzu: wissels voor de communicatie
In het heetst van de strijd is het niet eenvoudig om met je spelers te communiceren. Zeker niet als het op dat ogenblik ook nog eens stortregent. Dus bedacht Felice Mazzu het volgende: om zijn bedoelingen over te brengen op zijn spelers maakte hij gebruik van zijn reservebank. Onder de aanvalsgolven van Westerlo kropen zijn spelers in het Kuipje meer en meer achteruit. Te ver, volgens de coach, die een middel bedacht om hen weer naar voren te sturen.
Hoewel de Carolo’s nog altijd op voorsprong stonden, hadden ze het lastig na de inbreng van Nacer Chadli en Dorgeles Nene door de Kempenaars. Daarom liet Mazzu Youssouph Badji invallen in de plaats van Daan Heymans. Het is een favoriete tactische ingreep van de coach: een tweede aanvaller inbrengen om een tegenstander te verrassen die alleen aan aanvallen denkt en daardoor de ruimtes vergeet af te sluiten. Westerlo kon weliswaar gelijkmaken, maar de durf van Mazzu werd in de toegevoegde tijd alsnog beloond toen Badji een bom in de netten van Sinan Bolat schoot.
Op die manier gebruikte Charleroi een extra aanvaller om beter te kunnen verdedigen, maar leidde die keuze in de laatste minuten tot de winning goal. Succes valt blijkbaar af te dwingen.
De gereedschapskist van Mike Trésor
Dat hij niet voor de nationale ploeg geselecteerd werd door Domenico Tedesco, zette veel kwaad bloed in het blauw-witte gedeelte van Limburg. Maar tegen OHL liet Mike Trésor weinig zien dat de keuze van de bondscoach kon weerleggen – tot die laatste ogenblikken van de wedstrijd. Toen lepelde hij rustig een directe vrije trap over het Leuvense muurtje.
Nu er geen Paul Onuachu meer is om met het hoofd elke vrije trap in een doelkans om te zetten, is er nog altijd Mike Trésor en zijn uitzonderlijke traptechniek. Wouter Vrancken besefte al snel dat die rechtervoet een gevaarlijk wapen was en stelde Trésor daarom op aan de linkse hoek van de grote rechthoek. Daar kon de spelmaker combineren – zoals met Joseph Paintsil bij de 1-0 – of een voorzet trappen naar de tweede paal, de favoriete zone van verdediger Daniel Muñoz om te infiltreren.
Precies daar, in wat Vrancken de ‘pocket zones’ noemt, gedijt Trésor het best. Met zijn techniek kan hij uitblinken tussen de linies en hij komt ook vaak in een positie waarin hij beslissend kan zijn. Zijn arsenaal is zo breed dat hij altijd wel iets nuttigs kan doen met de bal. Zijn rechtervoet is een hele gereedschapskist op zich, waarmee hij uit elke situatie een doelkans in elkaar kan knutselen, zowel op een stilstaande fase als in het veldspel.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier