Met slechts één nederlaag in zijn eerste negen wedstrijden bij Chelsea heeft Graham Potter een erg sterke start achter de rug als coach van de Blues. Hoe zette hij op zo’n korte tijd de ploeg naar zijn hand? Een analyse.
Gewend aan de nerveuze Italiaanse gebaren van Antonio Conte en de moodswings van Thomas Tuchel worden de Chelsea-fans getrakteerd momenteel op een heel ander, beleefder schouwspel op hun bank. De nieuwe gids van Chelsea, Graham Potter, heeft een erg verzorgde uitstraling, al gaar er achter die façade ook een borrelende vulkaan schuil. Vergelijk het met José Mourinho die ook in staat was een speler nog voor de rust van het veld te halen als die niet aan zijn eisen voldeed. Dat was namelijk ook het geval met de arme Conor Gallagher, die na een slecht optreden in zijn 15 minuten tegen Brentford weer naast zijn coach mocht plaatsnemen. Potter had zijn beslissing gerechtvaardigd door uit te leggen dat de spits licht ziek was, al is het wel erg moeilijk te geloven dat hij dat al niet voor de wedstrijd inzag. Net als de Special One probeert Potter zijn spelers ook naar de pers toe te beschermen, ook al spaart hij ze intern hoegenaamd niet.
De man is ook niet bang om van systeem te veranderen als zijn tactiek aan het begin van de match niet blijkt aan te slaan. Tegen Manchester United haperde zijn traditionele 3-4-1-2-formatie en besloot hij over te schakelen op een 4-4-2, waarbij hij de Spaanse verdediger Marc Cucurella verving door de hardwerkende middenvelder Mateo Kovacic. Door deze beslissing kon Chelsea de stand gelijk trekken en alsnog een puntje uit de brand slepen. Maar de volgers van Potter bij Brighton, zullen daarbij wel licht verrast zijn. Zo flexibel kenden ze hem niet bij de Seagulls. Is hij aan het evolueren als coach?
Geen Brighton
Chelsea wou koste wat kost de Brightoncoach naar Londen halen om de ploeg van nieuwe eigenaar Todd Boehly opnieuw naar de absolute top te leiden. Daarvoor had het dan ook een slordige 20 miljoen euro over.
Met de aanstelling van Potter als hoofdtrainer brak Boehly met de door zijn voorganger, Roman Abramovitsj, aangestelde Tuchel. Sommige Chelseasupporters hoopten dan dat de Blues op dezelfde aanvallende en attractieve manier zouden spelen als de Seagulls, maar Potter koos voorlopig meer voor zekerheid. Hij weet dat hij tijd nodig heeft om zijn aanvallende voetbalideeën toe te passen en dat zijn nieuwe werkgever nog minder geduldig is dan de vroegere eigenaar als de resultaten uitblijven terwijl het spel best aantrekkelijk is.
Tot nu toe heeft de nieuwe T1 zes overwinningen, drie gelijke spelen en slechts één nederlaag geboekt, een gemiddelde van 2,1 punten per wedstrijd. Met 17 gescoorde doelpunten is het gemiddelde slechts 1,7 per wedstrijd en verdedigend staan de Blues slechts 0,8 counters per wedstrijd toe. Dit is duidelijk beter dan tijdens zijn periode bij Brighton, al is de kwaliteit van de selectie ook fel verbeterd.
Alhowel, na de eerste zeven speeldagen had de Potterversie van de Seagulls 2,26 punten per wedstrijd verzameld. Ze scoorden ook gemiddeld 2 doelpunten per wedstrijd tegen kregen er maar 0,71 tegen. Allemaal cijfers die aantonen dat de toverdrankjes van Graham Potter nog niet volledig werken in de schaduw van Stamford Bridge. Maar natuurlijk gebeurt een paleisrevolutie niet met een toverstokje.
De nummer 9, een terugkerend probleem
Aanvallend zit Chelsea nog steeds met het probleem van de diepe spits. Romelu Lukaku is weer uitgeleend aan Inter en ook Timo Werner keerde terug naar zijn thuis met RB Leipzig. Om het vertrek van spelers die veel geld opleverden(166 miljoen in totaal) te compenseren, haalde Boehly afgelopen zomer Armando Broja bij de A-kern en verleidde hij Pierre-Emerick Aubameyang voor een nieuw avontuur in Londen.
Eerstgenoemde, opgeleid bij de club en vorig seizoen met succes verhuurd aan Southampton, heeft goede wil te over, maar lijkt technisch nog te beperkt voor het hoogste niveau, terwijl Aubameyang uit het spel verdwijnt als er geen ruimte is, wat meer het geval is sinds Potter het roer overnam dan tijdens het Tuchel-tijdperk. De Gabonees heeft slechts drie doelpunten gemaakt in tien wedstrijden. PEA scoorde bij zijn competitiedebuut tegen Crystal Palace, maar heeft sindsdien het net niet meer gevonden.
Trossard als nieuwe Hazard?
Ook een andere nieuwe ster op Stamford Bridge kent alle moeite van de wereld om zich door te zetten sinds zijn komt. Raheem Sterling, die voor bijna 60 miljoen euro werd overgenomen van Man. City, werd aangeprezen als Todd Boehly’s eerste grote transfer, maar heeft moeite om aan de hoge verwachtingen te voldoen. In de Premier League heeft hij slechts drie doelpunten gemaakt en één assist gegeven in elf wedstrijden. En in de Champions League is zijn record nauwelijks beter met slechts één treffer en één assist. Kan die slechte vorm hem een selectie voor het WK kosten?
Graham Potter sprong echter in de bres voor de Europese trip naar Salzburg. ‘Iik denk dat het meer te maken heeft met het team. We moeten proberen ons aanvalsspel als ploeg te verbeteren. En als we dat doen, zullen de individualiteiten binnen het team beter werken. Dus in plaats van me te concentreren op één speler, kijk ik liever naar hoe mijn ploeg speelt en functioneert. En er valt op dat gebied veel te verbeteren’, vertelde Potter over de kwestie.
De vraag is maar of die aanvallende omkeer met deze groep kan lukken of dat er eventueel een nieuwe speler tijdens de winter voor nodig is. Potter zou niet vies zijn van een samenwerking met een van zijn vroegere protegés, een Belg bovendien: Leandro Trossard. De voormalige Genkspeler zou de Belgische vlam die op Stamford Bridge is gedoofd sinds het vertrek van Thibaut Courtois en vooral Eden Hazard weer kunnen aanwakkeren.
Een goed WK voor de spits, die momenteel zeven goals en twee assists maakte in de Premier League, zou de zaak zeker een boost kunnen geven.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
