Vandaag/woensdag wordt Gilles De Bilde 50 jaar. We keerden met hem terug naar het Breughelpark in Zellik, de sociale woonwijk waar het allemaal begon voor hem. Een voorsmaakje.
Je hebt een stormachtige en incidentrijke carrière achter de rug. Dat heb je gemeen met Ilombe Mboyo, Geoffrey Mujangi-Bia en Hervé Kage, die ook uit het Breughelpark komen… Radja Nainggolan was een kind van de beruchte Luchtbalwijk in Antwerpen. Voel je daar een bepaalde verwantschap mee?
Gilles De Bilde: ‘Op sommige aspecten wel, maar op andere vlakken dan weer niet. Ik zal mensen ook niet snel beoordelen op hun leven naast het veld, ik beoordeel hen op de prestaties. Elk individu is anders, met zijn eigen kwaliteiten en gebreken.’
‘Neem Eden Hazard. Ik begrijp deels zijn nonchalance, maar hij zal later misschien ook wel eens denken: dju, toen had ik toch iets meer moeten doen. Zij die veel talent hebben, zullen er minder voor doen omdat ze het niet moeten hebben van fysiek of mentaliteit. De wereldtop bestaat natuurlijk uit zij die alles combineren.’
‘Ik wist dat ik met mijn instelling geen Cristiano Ronaldo zou worden. Hij komt als eerste toe op de club en vertrekt als laatste. Al twintig jaar lang. Bij Van Nistelrooijzag ik die verbetenheid ook, die drive om beter te worden. Ik doe daar mijn hoed voor af, maar het zat niet in mij. Het verschil maken met een flits was voldoende en soms kon ik negentig minuten onzichtbaar zijn.’
‘Daar had ik met Yves Vanderhaeghe (ploegmaat bij Aalst, Anderlecht en de nationale ploeg, nvdr) vaak discussies over, dan kwam hij voor de wedstrijd even tot bij mij: “En Gilles, hoe zit het? Ga je vandaag je toverstok bovenhalen of mag ik het weer allemaal opkuisen?”‘ (lacht)
Heb je vriendschappen overgehouden aan je voetbalcarrière?
De Bilde: ‘Vriendschap is een groot woord. Na je carrière verlies je elkaar toch uit het oog. Maar sommigen hoor ik nog; met ploegmaats had ik ook zelden problemen, met trainers iets vaker. Met Hugo Broos bij Anderlecht klikte het bijvoorbeeld niet, onze karakters lagen te ver uit elkaar. Jammer, maar c’est la vie. Ik blijf daar niet in hangen.’
Met Vincent Mannaert, je ploegmaat bij Eendracht Aalst en later ook je makelaar, heb je altijd een goede band onderhouden. Handig nu je voor de media werkt?
De Bilde: ‘Hij is vorig jaar nog komen barbecueën bij mij. En we plagen elkaar natuurlijk vaak. Maar ik probeer privé en professioneel te scheiden. Ik heb veel inside info uit de voetbalwereld, maar ik voel niet de noodzaak om dat journalistiek te gebruiken.’
‘Hetzelfde met de interviewreeks over de Rode Duivels die ik voor VTM maakte in aanloop naar het WK 2018. Om die gasten te bereiken of iets te regelen, helpt het wel dat ze je naam kennen. Maar ik voel me daardoor niet gelukkiger of beter.
‘Jaloers op hun faam en leven nu, ben ik zeker niet. Door de komst van sociale media kunnen zij geen voet meer buiten zetten of het staat online. Wij konden ons vroeger veel meer permitteren.’
Lees het volledige interview met Gilles De Bilde in Sport/Voetbalmagazine van 9 juni.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier