En als we nu eens probeerden om Thibaut Courtois te begrijpen?

De woede van Rode Duivel-doelman Thibaut Courtois gaat meer om erkenning dan om de aanvoerdersband.

Er is een bom gevallen op de nationale ploeg en er waren geen keepershandschoenen om die op te vangen voor ze ontplofte. Sinds maandag is Thibaut Courtois voor sommigen een doelwit geworden en voor anderen een landsverrader. Voor de meesten alleszins een dikke nek. Nochtans is het mogelijk om de reflex van de beste doelman ter wereld te begrijpen, zonder daarom zijn démarche goed te keuren.

De nationale doelman voelt zich al lang minder geliefd dan de anderen. ‘Binnen de selectie telde ik zelfs niet mee’, verklaarde hij aan Sport/Voetbalmagazine toen hij het had over de redenen waarom hij vrij laat voor de nationale jeugdploeg was opgeroepen. Hij kwam er pas bij in de categorie U18, omdat die, naar zijn zeggen, geen goede keepers hadden.

Fluitconcerten

Geen erg, Courtois wordt sterker van wat tegenkanting. Een familietrek. Toen hij nog erg jong was, daagde zijn vader hem dagelijks uit voor een partijtje tafeltennis. Er zijn vaders die hun kind laten winnen, en er is Thierry Courtois. Die liet nooit een punt schieten en vuurde tegelijk nog wat trashtalk af op zijn zoontje als die achterstond. Als je vader zo met je omgaat, dan doen de fluitconcerten in een stadion je nog weinig.

Meer dan de tegenkanting zit de doelman in zijn maag met het gebrek aan erkenning. Zeker in België. Vanop afstand zag hij hoe warm het Jan Breydelstadion Kevin De Bruyne onthaalde toen die in oktober 2021 op bezoek kwam voor een wedstrijd van Club Brugge tegen Manchester United.

Toen Courtois zelf twee jaar eerder met een al gekwalificeerd Real Madrid op bezoek kwam, bleef hij op de bank en miste hij dus een gelijkaardig eerbetoon. Misschien heeft dat sporen nagelaten. 

Prijzenbeest

Weegt het vele applaus dat hij bij elke wedstrijd van de Rode Duivels in het Koning Boudewijnstadion krijgt dan niet op tegen het feit dat hij op het Gala van de Gouden Schoen in 2022 niet tot beste Belg in het buitenland werd verkozen (die eer ging naar De Bruyne), hoewel hij toch de Champions League had gewonnen? Het lijkt een fait divers, maar niet voor Thibaut Courtois en zijn drang om alles te winnen, zowel individuele trofeeën als met zijn ploeg.

‘Het is een prijzenbeest’, zegt Erwin Lemmens, zijn voormalige keeperstrainer en vertrouwensman binnen de nationale ploeg. Een wat aparte mentaliteit misschien, maar wel een die van de doelman een referentie op wereldvlak maakt, en daarbij monumenten als Petr Cech (bij Chelsea) en Keylor Navas (de lieveling van Real) naar de bank wist te verwijzen. 

Vanuit de Madrileense kleedkamer droeg Courtois ook bij aan de Franse campagne van vorig jaar om Karim Benzema tot winnaar van de Ballon d’Or te laten verkiezen. Wanneer de helden van de Europese campagne van Real moeten aangeduid worden, stond Courtois – uitmuntend in de finale tegen Liverpool – minstens op gelijke hoogte met de Fransman.

Zelf eindigde hij evenwel pas als zevende in de verkiezingsuitslag, terwijl hij een belangrijke pion was in een ploeg die dat jaar alles gewonnen had. Dat zorgde voor frustratie, ook al omdat – in tegenstelling tot Frankrijk voor Benzema – zijn eigen land weinig had bijgedragen om hem naar de top te helpen. 

De druppel

Meteen na het WK in Qatar werd hij, samen met Eden Hazard, naar de pers gestuurd om de brandjes te blussen die na de nederlaag tegen Marokko waren opgelaaid. Hij schaarde zich ook achter de keuze voor Domenico Tedesco als de nieuwe bondscoach, en achter diens keuze om de aanvoerdersband aan Kevin De Bruyne te geven. Niet wegens de leiderskwaliteiten van de spelmaker van City, maar opdat die zich belangrijk zou voelen na een WK waarop hij niet bepaald geschitterd had. 

Nu De Bruyne er in deze interlandbreak niet bij was en Courtois op een bescheiden manier gehuldigd werd voor zijn honderdste cap, was het toch Romelu Lukaku die tegen Oostenrijk de kapiteinsband kreeg. Omdat hij als de leider van de ploeg gezien wordt? Neen. ‘Omdat hij een moeilijke week achter de rug heeft’, legt Tedesco uit.

En dus moet de man met het grootste palmares van alle Belgische spelers zich tevreden stellen met de rol van kapitein in de ietwat triviale match in Estland. Na een seizoen waarin hij 57 wedstrijden speelde, terwijl hij een ontsteking aan de knie heeft en bovendien over enkele dagen gaat trouwen. De zwakke prestatie van de Duivels tegen Oostenrijk was allicht de druppel die de emmer deed overlopen. Courtois staat namelijk niet alleen bekend om zijn geweldige saves maar ook om zijn kwalijk humeur na een nederlaag.

Op zoek naar erkenning

Toen de geruchten in de pers begonnen toe te nemen, noemde Tedesco man en paard. Hij wees met een beschuldigende vinger richting Courtois. Roberto Martinez had allicht een oogje dicht geknepen en de doelman zijn rust gegund – velen noemen dat nu laksheid. Maar het werkte wel bij Courtois.

In de wedstrijden dat hij er niet bij was, werd hij niet gemist, en wanneer hij speelde ontgoochelde hij nooit. We mogen ook niet vergeten dat Courtois ondanks die afzeggingen toch 32 van de laatste 50 interlands met de Rode Duivels heeft gespeeld. Dat is meer dan De Bruyne (31) of Lukaku (28)

Kortom, Thibaut Courtois wil die aanvoerdersband niet per se. Hij is vooral op zoek naar erkenning. Want sinds hij de eerste keer ‘en stoemelings’ geselecteerd werd bij de U18, leeft de doelman met het gevoel dat voetbalminnend België niet genoeg van hem houdt.