‘Een voetballer heeft impact en kan in no-time schoenen hip maken, ook Crocs…’

Columnist Imke Courtois heeft het deze week over voetballers die reclame maken voor grote merken. Zo ook Romelu Lukaku en zijn deal met Crocs. Tot groot ongenoegen van de ex-Red Flame.

Voetballer zijn is niet enkel en alleen atleet zijn. Het is jezelf tot product bombarderen, slim investeren en je zieltje zo neutraal mogelijk verhuren aan bedrijven die in jou het perfecte, levensechte uithangbord zien. Reclamepanelen tegen de zijgevel van huizen en flyers worden vervangen door de digitale muur van bekende atleten.

Adidas vond vijftien jaar geleden al zijn weg naar wonderkind Lionel Messi en bood hem een levenslange sponsordeal van 25 miljoen dollar per jaar aan. Ondertussen werd er ongetwijfeld ook heel wat Gatorade, Pepsi en Budweiser ten huize Messi gestuurd, duwde Ooredoo (een telecommunicatiebedrijf uit Qatar) een luit in de handen van de Argentijn voor een reclamespotje en eten Messi-nazaten elk weekend twee pakjes G.O.A.T Cheese chips van Lays terwijl ze supporteren voor vaderlief.

Nike heeft dan weer die andere wereldspeler, Cristiano Ronaldo. Het Duitse weekblad Der Spiegel onthulde in 2019 dat de Portugees in tien jaar tijd ongeveer 162 miljoen euro op zijn rekening gestort krijgt. Daarmee kan hij tien kunstmatig gebaggerde privé-eilanden voor de kust van Dubai kopen of The Sanctuary at Loon Point kopen, het duurste landgoed in Californië. Geen zorgen, dat doet de huidige spits van Manchester United niet, hij investeert rustig verder in zijn CR7.

Ondertussen wast Cristiano z’n haar met Clear, gooit hij zijn Tag Heuer horloge rond z’n rechter pols, reikt hij vermoeid naar zijn Herbal Life Shake en zapt tenslotte richting Dazn (een videostreamingservice voor sportabonnementen). Het lichaam van de atleet als billboard, het tevreden houden van alle partijen en de miljoenen volgers blijven inspireren voor hun volgende aankoop is tenslotte een fulltime job.

Bovendien moet een mens enige schroom overwinnen om zijn volger aan te zetten tot een aankoop die voor de foto gratis werd aangeleverd. Schroom om ‘het steeds maar krijgen’ is een mooie basiseigenschap, al moet ik eerlijk toegeven dat het in deze context overbodig is. Het is enerzijds een gevolg van jaren hard werken aan een voetbalcarrière en anderzijds het achterliggende bedrijf dat inkomsten genereert vía de atleet en dus gewoon betaalt voor zijn reclame. Bedrijven zien uiteraard ook iets in de gouden generatie Rode Duivels. Het kunstzinnige van Thomas Meunier, de bovenmenselijke vista en talent van een bovendien brave Kevin De Bruyne of het charmante je-m’en-foutisme van Eden Hazard, u vraagt, zij hebben.

Misschien wel de meest optimale marketing mix is Romelu Lukaku: immer professioneel, nooit in opspraak, een (inter)nationale heldenstatus op een voetbalveld en een uitstraling die samenvalt met rust en vertrouwen. In 2010 zag België hem voor het eerst verlangend richting een Kinder Bueno staren, nadien passeerde de parfum van Abercrombie & Fitch, scheermesjes van Gillette, spelconsoles van Sony, Versace en Maserati en nu… dus ook … Crocs. Zogenaamd ergonomisch, een lichtgewichtje, snel aan en uit, makkelijk afwasbaar en met verluchtingsgaten die een mens kan opvullen met gepersonaliseerde Jibbitz. Ik vat het doorgaans samen als een afschuwelijke klomp en – indien er sokken aan te pas komen – eerder aversief schoeisel. Ik heb ze ooit één keer in mijn familiekring gespot. Nonchalant onder de verwarming, met natte grassprieten halvelings door de gaten, dus recent gedragen.

Ondanks het gebrek aan gepersonaliseerde Jibbitz, moest ik toch concluderen dat zelfs mijn eigen vader het plastieken goedje ooit rond zijn voeten droeg. Ik vroeg nooit naar het ‘waarom’. Als een soort goed bewaard familiegeheim sloot ik figuurlijk mijn ogen en wandelde ik wekelijks voorbij die specifieke verwarming om vast te stellen dat ze ondertussen uit beeld waren verdwenen. Maar mijn vrees is gegrond. Een voetballer heeft impact en kan in no-time schoenen hip maken, ook Crocs, en zo mijn vader aanzetten tot een nieuwe aankoop. Ik vermoed dat Lukaku een open Instagramprofiel bezit maar toch, voor de beheerders in kwestie: gelieve mijn vader te blokkeren.