‘Een rugnummer is niet langer de identificatie van de sporter, het is zoveel meer’

Columniste Imke Courtois gaat dieper in op het rugnummer. Wat is het tegenwoordig eigenlijk nog?

Sinds jaar en dag vechten spelers en speelsters van allerhande sporten om hun favoriete rugnummer. Waar het ooit in het leven werd geroepen ter identificatie van de sporter, verschoof het geleidelijk naar eerbetoon, obsessie, adoratie, bijgeloof, motivatie, verhaal, leeftijd, vloek of zegen, of een soort heiligdom. De iconische rugnummers zijn gegeerd. Johan Cruijff trok ooit uit pure noodzaak het shirt met rugnummer 14 aan. Het shirt met rugnummer 7 lag niet in de wasmand, Cruijff geeft zijn 9 aan Gerrie Mühren en trekt het dubbele getal aan. Ajax wint van PSV, Johan speelt lekker en zal de weken en jaren die volgen het nummer onlosmakelijk met zijn naam verbinden.

Pelé en Maradona floreerden met rugnummer 10, Wayne Gretzky schoof met zijn 99 zowat elke puck voorbij de goalie en Chad Johnson bewees dat je rugnummer een stuk van je identiteit kan worden. Johnson werd uiteindelijk Chad Ochocinco, dan kun je maar beter voor de rest van je NFL-carrière met rugnummer 85 spelen.

In Manchester United werd het gewicht van rugnummer 7 bepaald door George Best, Bryan Robson, Eric Cantona, David Beckham en Cristiano Ronaldo. Behoorlijk zwaar dus, al houdt Edinson Cavani nummer 7 proper op de bank en kan nieuwkomer Jadon Sancho ofwel een ander rugnummer uitkiezen ofwel, net zoals Iván Zamorano, creatief omgaan met de situatie: 9 niet vrij? Rugnummer 18 met een plusteken tussen de 1 en de 8, dankjewel.

Een andere optelsom werd gemaakt door de getalenteerde Jude Bellingham. Elke potentiële positie waar het Engelse talent zou doorbreken op het veld en het bijhorend rugnummer volgens de oude traditionele verdeling werden opgeteld: 4+8+10 = 22. En zo geschiedde. De achttienjarige voetballer zal nog talloze jaren het beste van zichzelf geven terwijl rugnummer 22 in Birmingham City alvast voorgoed met pensioen gaat. Het bevriezen van een toekomstig symbool kan niet vroeg genoeg gebeuren. Kobe Bryant stuurde als eerste speler in de NBA-geschiedenis de rugnummers 8 én 24 op rust. Althans bij de Lakers. De overstap van 8 naar 24 in het midden van zijn carrière is een psychologische variant van de obsessie: het overstijgen van zijn idool Michael Jordan (23+1).

Ikzelf vond geen obsessie in het getal 3, noch een voormalige voetbalgod of -godin of motivatie. Het werd me ooit toegekend en ik ben ervan gaan houden. Elk ander nummer voelt zich ongetwijfeld vreemd op mijn rug en de gestolen 3 kijkt ontheemd naar mij. Gezien mijn zeer grote fascinatie in het dynamische proces tussen moeder-kind-vader en bijhorende interacties op latere leeftijd, leek de triangulaire wereld een ideaal verhaal voor mijn 3. Ietwat moeilijker uit te leggen als mensen ernaar vragen, maar overtuigend genoeg voor mezelf.

Ook Romelu Lukaku lijkt overtuigd om de zogenaamd vervloekte 9 van Chelsea aan te trekken. Tijdens de afgelopen tien seizoenen werden de Blues tweemaal kampioen (2014/15 en 2016/17), tweemaal zonder rugnummer 9. Fernando Torres, Radamel Falcao, Alvaro Morata, Gonzalo Higuaín en Tammy Abraham brachten de 9 terug in de wasmand, met voetballende prestaties die verbleekten tegen de achtergrond van verwachtingen. Lukaku’s lijf zal niet verzwaren, Romelu voetbalt elke vloek uit een shirt. Het palindroom van de ploeg: hoe je het ook draait of keert, hij zál scoren.

Terwijl Radja Nainggolan nog enkele 4’tjes bij elkaar zoekt, verandert Morten Thorsby bij Sampdoria van rugnummer. Zijn 18 wordt vervangen door de milieubewuste 2, een verwijzing naar het klimaatakkoord van Parijs waar men tracht om de mondiale temperatuursverandering onder de 2 graden Celsius te houden.

Kortom, u kijkt niet langer op een rugnummer ter identificatie van de sporter, u kijkt naar een eerbetoon, obsessie, adoratie, bijgeloof, motivatie, verhaal, leeftijd, vloek, zegen, heiligdom, toeval of een stukje identiteit van de speler en mogelijk een mondiale boodschap. Welk nummer kies jij?