‘Een kwartfinale voor de Rode Duivels zit er wel degelijk in’

Het Europees Kampioenschap staat weer voor de deur, de 17e editie, op een boogscheut van ons land. En dat land wist zich voor de derde keer op een rij te kwalificeren. Ik ben quasi ‘zonder’ Rode Duivels opgegroeid, enkel in 2000 waren we samen met Nederland als gastland aanwezig. Dan toch een groot toernooi, maar slechts voor drie wedstrijden. Kevin De Bruyne leerde op dat moment kloklezen, Thibaut Courtois oefende schoonschrift en Jan Vertonghen maakte net de overstap naar het eerste middelbaar. De Gouden Generatie was in aantocht.

Acht jaar lang hebben u en ik genoten van wat we wellicht nooit hadden kunnen voorspellen. De Gouden Generatie bracht ons in vervoering, deed ons denken dat wij het voetballandschap domineerden (het waren enkel zij, niet wij), en creëerde torenhoge verwachtingen voor elk landentoernooi. Maar een prijs vergaten ze te pakken.

Nu de verjonging is ingezet, inclusief een nieuwe bondscoach, zijn we met z’n allen onzeker. We troosten ons met ‘overgangsjaren’ en ‘leergeld’ omdat we ongetwijfeld beseffen dat zo’n Gouden Generatie bij elkaar krijgen niet evident is, misschien zelfs toeval. Waar we in 2022 riepen om vernieuwing, weg met Roberto Martínez, moeten we nu proberen te houden van Domenico Tedesco, die wat mij betreft net iets moeilijker aimabel te vinden is. De tactisch wendbare coach grijpt in: van drie naar vier man achterin en een debuut tegen Duitsland waar vooral het eerste halfuur als onwaarschijnlijk goed werd beschreven. Dat we dat spelniveau vervolgens nooit meer haalden, zal te maken hebben met het experimenteren, toch?

Komende dagen zal er meermaals gevraagd worden naar ‘mijn selectie’, ‘mijn voorspelling’ en ‘mijn zorgen’. Dries Mertens, Toby Alderweireld, Thibaut Courtois. Drie namen die genoemd gaan worden in het voorbeschouwende discours en het grote publiek wellicht wil schrappen, want Dries is passé, Thibaut is een moeilijk ventje en Toby wil het zelf niet meer. Als onze laptoptrainer gaat voor statistieken, kan hij niet naast het seizoen van Mertens kijken. Courtois blijft de beste doelman en Alderweireld lijkt mij de fittere optie van de Gouden Generatie die het tekort aan goede centrale verdedigers kan opvullen.

Ziehier mijn grootste zorg: onze verdediging. Als De Bruyne fit is, kan hij élke aanvallende speler laten scoren. Als Jeremy Doku zijn hogere efficiëntie en betere luciditeit in de zone van de waarheid kan doortrekken naar de nationale ploeg, zal hij flitsen. Als Romelu Lukaku doet wat hij altijd gedaan heeft voor België, zal hij scoren. Maar onze verdediging blijft een gepuzzel van jongens rond Jan Vertonghen, jongens die nooit in de basis zouden staan als ze leeftijdsgenoten van de Gouden Generatie waren geweest.

Maar het goede nieuws moet nog komen: een kwartfinale zit er wel degelijk in. Met Roemenië, Slovakije en Oekraïne zit België comfortabel in Groep E. Het heeft de kans om als groepswinnaar in de achtste finales tegen een ‘nummer drie’ uit te komen. Stel dat Frankrijk in zijn groep de fiere leider wordt en evenzeer doorstoot naar de kwartfinales, dan krijgen we zowaar een heruitgave van de halve finale van het WK 2018 in Rusland. Daar waar de Rode Duivels vergaten zichzelf te belonen. Stel je maar eens voor: net wanneer we terug nederig toeleven naar een EK, we soms al met ons hoofd en hoop bij de Olympische Spelen zitten, doet de nieuwe lichting wat de oude eigenlijk verdiende… De kans is klein, maar volgens de Duitse slogan heeft voetbal de kracht om samenhorigheid te creëren, te verenigen. Kortom, het is tijd om achter die nieuwe generatie te gaan staan.