Te midden van de voorbereidingen op oudejaarsavond heeft Club Brugge de naam van zijn nieuwe coach bekendgemaakt. De 42-jarige Scott Parker krijgt de leiding over de landskampioen, maar wat moet je weten over de Engelse ex-international?
Voor de bestuurders van Club Brugge was het geen rustige kerstvakantie. Blauw-zwart had net Carl Hoefkens aan de kant geschoven na de 1-1 tegen OH Leuven en moest dus op zoek gaan naar een vervanger voor de eerstvolgende competitiewedstrijd op zondag 8 januari, meteen de topper tegen KRC Genk. Vlug een nieuwe coach vinden, was dus noodzakelijk.
Met Hoefkens koos het bestuur afgelopen zomer voor de continuïteit met een axiaal spel waarmee Alfred Schreuder Club naar een derde opeenvolgende titel loodste. Maar Hoefkens botste op de grenzen van deze ploeg. Nu is het aan de 42-jarige Scott Parker om een nieuwe dynamiek te brengen in de worstelende Belgische kampioen, die de komende weken maar al te graag op de transfermarkt met de miljoenen willen gooien om de kern te versterken. Een kennismaking met de nieuwe manager.
Net te min voor de top
Scott Parker werd in 1980 geboren in Lambeth, een stad in Groot-Londen, en stopte pas vijf jaar geleden met spelen na een carrière van 20 jaar. Als complete middenvelder had hij de vloek dat hij geboren was in een tijd dat het middenveld van de nationale ploeg al overliep van de toptalenten met onder meer Frank Lampard en Steven Gerrard. Toch kwam hij nog aan 18 interlands, waarvan vier op het EK 2012 toen de Engelsen werden uitgeschakeld in de kwartfinales tegen Italië.
De doorbraak van Scott Parker op het hoogste niveau liet evenwel een tijdje op zich wachten. Hij werd opgeleid bij Charlton waar hij ook zijn profdebuut maakte in 1997 en in zeven jaar tijd 145 wedstrijden speelde, afgewisseld met een weinig succesvolle periode bij Norwich. Op zijn 24ste begon Parker zich echt te laten geleden en dat trok de aandacht van Chelsea dat net was overgenomen door Roman Abramovitsj.
De Londenaren, die plots het nieuwe rijkste team van de Premier League waren geworden, gebruikten het Russische chequeboek om naar de top te klimmen en moesten hun sterk geïnternationaliseerde kern een beetje ‘verengelsen’ met de komst van Claudio Ranieri op de bank. Parker kwam voor 14,5 miljoen euro naar Stamford Bridge, maar was niet opgewassen tegen de felle concurrentie. Noch de Italiaanse coach noch José Mourinho, die later de bank van de Blues zou overnemen, leken op hem te rekenen. Na slechts 28 duels en één doelpunt werd hij verkocht aan Newcastle voor 9,5 miljoen euro. Bij de Magpies herwon hij vertrouwen en twee seizoenen later trok hij opnieuw naar Londen, maar deze keer naar West Ham.
Ook daar groeide Parker met het seizoen en op zijn 30ste kwam er dan opnieuw een niet te missen kans om naar de top van de Premier League te trekken. Tottenham, de club van zijn dromen, wilde hem koste wat kost naar White Hart Lane halen. Bij de Spurs kon hij zich redelijk eenvoudig in de ploeg spelen en werd hij een van de steunpilaren van de groep onder Harry Redknapp en Andre Villas Boas.
Het EK 2012 gooide echter wat roet in het eten. Bij zijn terugkeer leek hij namelijk het momentum wat verloren te zijn en moest hij opnieuw een stap terug zetten, deze keer naar Fulham. Uiteindelijk verdween hij met The Cottagers naar de tweede klasse en eindigde hij daar ook in 2017 zijn actieve carrière.
Vergiftigd geschenk
Net als Steven Defour, die niet lang wachtte om zijn voetbalschoenen in te wisselen voor een rode trainersband, begon Scott Parker zijn nieuwe leven bij dezelfde club waar hij zijn vorige had beëindigd. Eerst had hij de leiding over de U18 van Fulham en nog geen jaar later werd hij al opgenomen bij de staf van de A-ploeg. Daar was hij een van de assistenten van de Serviër Slavisa Jokanovic, maar die werd alweer snel ontslagen toen de Cottagers terugkeerden naar de Premier League.
Ironisch genoeg moest Parker daarna gaan samenwerken met Claudio Ranieri, de man die hem bij Chelsea geen kansen had gegeven. De resultaten vielen tegen, maar Parker leerde wel het een en ander van de Italiaanse meester. Uiteindelijk duurde het niet lang vooraleer ook Ranieri aan de kant werd geschoven en Parker zijn grote kans kreeg. Met een Fulham dat voorlaatste stond, kon Parker uiteindelijk niet veel meer doen, maar de bestuurders hielden wel het vertrouwen in de ex-international om de ploeg opnieuw naar de hoogste klasse te leiden na de degradatie.
Dat bleek een goede keuze, want na een vierde plaats in de reguliere competite, speelde Fulham een een perfecte play-off en keerde het na één seizoen alweer terug naar de Premier League. Daar werd het verhaal heel anders. Fulham zat vast in de rode zone en ondanks de steun van het bestuur slaagde de Engelse coach er niet in om alsnog in de PL te blijven. De degradatie en ook het ontslag van de manager volgden.
Het was bij Bournemouth, twaalf maanden eerder gedegradeerd, dat hij terug op de bank verscheen. Gedurende het hele seizoen streed hij voor de promotie tegen zijn voormalige werkgever, die de buit pakte dankzij de onuitputtelijke Aleksandar Mitrovic. De Cherries moesten genoegen nemen met de tweede plaats, maar konden als runner-up terugkeren naar de Engelse topklasse. Na de vernedering tegen Liverpool (9-0) eind augustus vorig jaar was het echter ook daar einde verhaal voor Parker.
Fan van 4-2-3-1
Wat voor een coach is Scott Parker en wat zijn zijn richtlijnen en spelprincipes? Zijn voorkeur gaat uit naar systemen als 4-3-3 of 4-2-3-1 met een dubbele spil, wat zoveel wil zeggen als twee spelers die voor de verdediging staan en elkaar aflossen in de defensieve en aanvallende taken. Raphael Onyedika en Casper Nielsen zijn gezien hun kwaliteiten gemakkelijk voor te stellen in deze rollen. Een Mats Rits, terug beschikbaar na zijn lange blessure, is zeker ook een speler die zich in die opstelling kan laten gelden.
Vleugelspelers in het systeem van Parker moeten zo breed mogelijk gaan staan en zijn niet van enorm belang voor zijn spel. in Parker’s teams moeten tot nu toe zo breed mogelijk spelen en komen niet vaak in het spel voor. De centrale verdedigers zijn dan weer van groot belang in de opbouw. Ze zoeken vaak naar de eerste opening en nemen hun tijd voordat ze de bal naar voren spelen. Daardoor lijkt het voetbal van de nieuwe Brugse coach nogal op dat van bijvoorbeeld Roberto Martínez, een wat slomere stijl die het publiek niet zo erg leuk zal vinden.
Net als de ex-bondscoach van de Rode Duivels houdt Scott Parker niet van riskante passes. Het spel van zijn team is geduldig en daarom langzaam opgebouwd. Maar het is zeker een manier om de lacunes in de tactiek van Hoefkens, dat te veel kansen toekende aan zijn tegenstanders, op te lossen.
Bovendien vertrouwt Parker bij het op balbezit gerichte spel op de individuele kwaliteiten, noem het misschien ook wel flitsen, van zijn belangrijkste spelers om een wedstrijd te winnen. Daardoor werd zijn spel over het Kanaal vaak als negatief ervaren.
Dat was ook de mening van Denis Odoi, ex-speler van Fulham, die zijn tactiek vorig seizoen uiteenzette bij Eleven. ‘De filosofie van Parker was gebaseerd op balbezit. Als we de bal kregen, hielden we hem eerst in het team. En als het andere team geconcentreerd is aan één kant van het veld, probeerden we het spel te verleggen naar de andere kant.’
Mannaert en Verhaeghe hopen dat Parker een nieuwe schwung kan brengen in de ploeg. De Engelsman staat bekend als zeer veeleisend voor zijn spelers en kan ook wel eens uithalen naar zijn bazen, zoals eerder gebeurde bij Bournemouth. Wel is hij in staat jonge spelers te helpen doorbreken in het eerste team. Een hoopvol signaal voor voor enkele Brugse beloftevolle jongeren als Cisse Sandra, Noah Mbamba en anderen die al wat van hun talenten hebben laten zien bij de Club NXT. Ondanks de kwaliteit van de jeugd heeft Club moeite om eigen jongeren naar het hoogste niveau te leiden. Dat wordt ook een van de uitdagingen voor Scott Parker in zijn nieuwe functie.
Analisten over het Kanaal wijzen ook op het arrogante kantje van Parker die sterft met zijn ideeën en soms de neiging heeft anderen de schuld te geven wanneer het niet zo goed loopt. Na de 9-0-nederlaag tegen Liverpool afgelopen augustus, bleken verschillende spelers van Bournemouth de opmerkingen van hun coach na de wedstrijd te hebben afgekeurd. Zij vonden het een vreemde manier van motiveren en begrepen zijn houding niet. Het was een groot contrast met zijn aanpak van vorig seizoen, toen hij werd beschreven als een coach die attent en dicht bij zijn groep stond en tactisch uitzonderlijk was. Hetzelfde gebeurde eerder al bij Fulham.
Wat met Odoi?
Een van de grootste punten van kritiek op Scott Parkers periode bij Fulham was zijn omgang met Aleksandar Mitrovic. De voormalige aanvaller van Anderlecht was de afgelopen twee seizoenen op dreef met doelpunten in zowel de Championship als de Premier League, maar werd eerder nog afgewezen door de nieuwe Fulham-coach, die de voorkeur gaf aan de Portugees Ivan Cavaleiro. Het belette de Serviër niet om 31 keer te scoren in 81 optredens onder Parker, maar dat was natuurlijk ver verwijderd van de output die hij nu laat zien onder Marco Silva.
In de tussentijd ging Cavaleiro in ballingschap naar Turkije bij het nederige Alanyaspor en wist hij slechts 9 keer te scoren in 83 optredens onder Parker… De Engelsman hield van de kwaliteiten van de Portugees die met zijn rug naar doel handig was voor het samenspel. Het valt nog te bezien of Ferran Jutgla of Roman Yaremchuk de voorkeur krijgt van de nieuwe blauw en zwart gids.
Eén speler van FC Brugge kent de nieuwkomer op de bank van het Jan Breydelstadion heel goed: Denis Odoi. De Leuvenaar speelde met hem in het laatste jaar van zijn carrière en kende hem natuurlijk als coach in het seizoen dat Fulham terugkeerde naar de Premier League. De Ghanese international begon de eerste drie wedstrijden van het seizoen, maar presteerde slecht tegen Aston Villa. Daarna is hij nooit meer in actie gekomen.
Odoi was een van de architecten van Parkers team dat een paar maanden eerder wist te promoveren. In die periode was hij een vaste waarde als rechtsback, terwijl hij bij de terugkeer naar de hoogste klasse in het hart van een verdedigingstrio werd geplaatst. Het Zwitserse zakmes speelde onder Carl Hoefkens soms ook op die positie, nadat hij vorig seizoen onder Alfred Schreuder vaak op de nummer 6 speelde. Met de komst van Onyedika en Nielsen heeft hij gebruik gemaakt van de lange afwezigheid van Clinton Mata om de rol van laatstgenoemde over te nemen op rechts in een verdedigingstrio of achterin als er een viermansbacklijn staat.
In een live chat op TikTok twee jaar geleden zei de Leuvenaar dat hij een goede relatie had met zijn nieuwe coach. ‘Het team houdt van de manier waarop hij wil spelen. Sommigen van ons hebben met Scott gespeeld, we begrijpen de manier waarop hij het voetbal benadert en we respecteren dat. De groep staat achter hem en wil het goed doen, niet alleen voor ons maar ook voor Scott als coach. Het is niet zoals met de andere twee coaches waar we de wedstrijden niet wilden winnen of het maximum wilden geven’, verklaarde Odoi.
Na zijn vertrek bij Fulham zou de Ghanese international beweren het moeilijkste seizoen uit zijn carrière te hebben meegemaakt. Het is afwachten of de tijd sommige wonden al deed genezen of dat er nog steeds wat spanningen zijn tussen speler en coach. Dat zullen de komende maanden uitwijzen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier