In vijf stappen blikken we terug op wat er het afgelopen weekend op tactisch vlak aan de hand was in de Jupiler Pro League.
Union en de rode kaart van N’Diaye
Karel Geraerts’ plan voor een derde overwinning op rij in het Lotto Park was om de bal vooral in de voeten van Anderlecht te houden. Toen scheidsrechter Bram Van Driessche Moussa N’Diaye van het veld stuurde, was de wedstrijd nog jong, maar de bedoelingen waren al duidelijk. Union had slechts 20% van het balbezit en leefde zich uit in de open ruimtes die de paars-witte verdediging – met drie of vier naargelang het de bal had of net niet – aan de zijkanten liet. Zo kon het Jan Vertonghen en Zeno Debast steeds uit het centrum trekken waardoor Victor Boniface ruimte zat had.
Nadat Union numeriek in de meerderheid was, dwong Anderlecht de Brusselse buren echter om de bal te controleren. Paars-wit bleef in een soort 4-3-2-formatie staan om een foutje bij de tegenstander uit te buiten en in de omschakeling de Unionisten pijn te doen. Het is ook op die manier dat Fabio Silva in de 80ste minuut de score wist te openen. Doordat het de bal niet meer voortdurend zelf had, kon Anderlecht dan ook beter de ruimtes controleren rond de verdediging.
Terwijl het verhaal na een onwaarschijnlijk slot met drie doelpunten goed afliep voor Union heeft Anderlecht misschien een afslachting verhinderd omdat het al snel in de loopgraven dook voor het doel van Bart Verbruggen. De rode kaart kwam Anderlecht dus beter uit dan Union, maar finaal stond het geluk dan toch niet aan hun kant.
De eerste lessen van Scott Parker
Op een vraag van Eleven na de nederlaag tegen KRC Genk gaf Simon Mignolet snel toe dat de ideeën van zijn nieuwe coach tijd nodig hebben om zich in te werken, maar hij gaf toe dat dat geen excuus mocht zijn voor de vele verloren punten. Op het veld van de Limburgers konden we echter al wat nieuwe ideeën van de Engelse coach opmerken, in zijn gekende 4-3-3 die gestoeld is op balbezit.
Parker verdeelt een veld op in vijf aanvallende banen, die bestierd worden door zijn aanvallend trio en twee vooruitgeschoven middenvelders. Al snel werd duidelijk dat de vleugelspelers tegen de zijlijn moesten blijven kleven, terwijl Hans Vanaken en Casper Nielsen zich hoog op het Genkse middenveld positioneerden. Het probleem was dat die optie hen te veel naar de zijkanten stuurde, met ook nog Bjorn Meijer en Tajon Buchanan als opkomende backs. Door de afwezigheid van Raphael Onyedika en de koortsachtige voeten van Sylla kon Club niet snel genoeg de ruimte tussen de linies vinden, werd de defensieve taak van Genk zonder bal gemakkelijker en bracht het Club ook eenvoudiger in gevaar bij de tegenaanvallen die voortkwamen uit de hoge Genkse druk. Parker heeft dus meteen huiswerk gekregen voor de volgende wedstrijd komende zondag tegen Anderlecht.
De wederopstanding van Felipe Avenatti
Zelfs hij leek niet meer in te geloven in zijn capaciteiten van doelpuntenmaker. De reactie van Massimo Bruno, die na de onwaarschijnlijke gelijkmaker van Felipe Avenatti naar hem wees om aan te tonen dat hij het doelpunt had gemaakt, was daarvan het beste bewijs. Feit is echter dat de Uruguayaan in de laatste drie wedstrijden meer doelpunten heeft gemaakt dan in de voorgaande zes maanden. Dat komt waarschijnlijk omdat Bernd Storck, de nieuwe coach van KV Kortrijk, door Gueye naast Avenatti te plaatsen hem eindelijk in zijn favoriete rol heeft geplaatst: achter een spits die steeds diepgaat en in de duels vliegt, waardoor hem die ondankbare taken bespaard blijven en hij tussen de linies kan zwerven en uitbreken. Kan Avenatti die goeie reeks verderzetten?
Een nieuwe rol voor Stef Peeters
Ondanks de nederlaag tegen de Zebra’s begint Eupen de contouren te vertonen die Edward Still installeerde in de race voor het behoud. De nieuwe meer aanvallende rol van Stef Peeters is vooral erg opvallend. Hij speelt nu als rechtse aanvallende middenvelder, waardoor hij op een natuurlijkere wijze in het spel betrokken kan worden. Zo kan hij met zijn favoriete linkse voet een splijtende bal door het hart van de verdediging geven of schieten op doel.
Het is een zet om de ex-speler van onder meer STVV dichter bij het doel van de tegenstander te brengen. Peeters is namelijk een van de creatiefste spelers van de ploeg en zorgt voor het meeste gevaar voor doel. De zet is niet onbelangrijk, want diepe spits Smaïl Prevljak lijkt alle moeite van de wereld te hebben om te scoren. Extra is ook dat Peeters niet alleen de aanvallen opzetten, maar ze ook vaker moet afronden. Tegen Charleroi was hij een van de uitblinkers in de eerste helft, maar miste de kans op de 2-0 toen hij in de tweede helft op Hervé Koffi stuitte. De Panda’s zullen zijn linkervoet zeker nodig hebben om hen in 1A te houden.
De laatste dans van Ameen Al-Dakhil?
De verdediger, die het hof wordt gemaakt door Burnley, heeft mogelijk zijn laatste Pro Leaguewedstrijd gespeeld op de plek waar het voor hem allemaal begon. In zijn periode bij Standard had Mbaye Leye hem in het hart van zijn driemansdefensie geplaatst, waardoor hij sterk op zijn lengte moest vertrouwen om de strijd in de lucht tegen Paul Onuachu te winnen. Bij STVV is daar niet veel aan veranderd. Ook in Limburg speelt Ameen Al-Dakhil in een driemansverdediging, maar dan op links en met enkele andere kwaliteiten die hij daar kan uitspelen. De jonge Belg heeft de snelheid om met flair en gemak de linkerkant van het veld te verdedigen.
In die zone neutraliseerde hij afgelopen weekend zonder al te te veel moeite de loopacties van een verwarde Osher Davida. Op Sclessin herinnerde hij iedereen eraan dat ondanks zijn lengte hij veel meer op zijn gemak is in de ruimte, dan in een gevecht van man tot man. Het overtuigde Vincent Kompany om hem naar Engeland te halen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier