De laatste uitdaging van Vincent Mannaert bij Club Brugge: een homogenere ploeg samenstellen

Gisteren kondigde Vincent Mannaert (49) aan dat hij Club Brugge op het einde van het seizoen zal verlaten. Toch is zijn werk als ceo verre van af. Een betere samenstelling van de kern wordt zijn belangrijkste, laatste project.

Een paar dagen voordat hij een beslissing nam over zijn persoonlijke toekomst dacht Vincent Mannaert nog na over die van Club Brugge. Mannaert is een ceo die betrokken wil zijn bij alle beslissingen. Het is geen toeval dat hij dertien jaar lang stevig zijn stempel heeft gedrukt op de club, in een duo met voorzitter Bart Verhaeghe.

Om de toekomst van Club Brugge veilig te stellen, was Mannaert de voorbije maanden hard aan het werk om de transferpolitiek van blauw-zwart in een nieuwe richting te sturen. Het gevolg van transferperiodes waarin steeds meer werd uitgegeven, terwijl de slaagpercentages van die transfers niet altijd evenredig waren.

Enkele jaren geleden vertelde Mannaert aan Sport/Voetbalmagazine, bijna als een profetie: ‘Bij Zulte Waregem (waar hij tot 2011 werkte als algemeen manager, nvdr) was ik altijd jaloers op mijn collega’s die bij grote clubs werkten, met veel grotere budgetten. Tien jaar later kan ik vertellen dat het moeilijker is om met veel geld te werken. Als je geen geld hebt, sluit je je de facto af van veel markten. Hier stopt de zoektocht nooit.’

Club Brugge heeft onder het bewind van Mannaert uiteenlopende talenten aangetrokken uit Colombia, Brazilië, Scandinavië, maar ook uit de Belgische competitie. Een divers ensemble dat lange tijd een onstuitbare machine vormde en tussen 2016 en 2022 vijf Belgische kampioenstitels met vier verschillende coaches opleverde (Michel Preud’homme, Ivan Leko, Philippe Clement en Alfred Schreuder).

‘Een hoofdtrainer is belangrijk, maar een grote club moet erin slagen zijn succes te depersonaliseren’, herhaalde Vincent Mannaert in 2017 toen Michel Preud’homme het Jan Breydelstadion dreigde te verlaten. Het vervolg bewees aanvankelijk zijn gelijk, tot hij in mei 2022 besloot om de onervaren Carl Hoefkens als coach aan te stellen, enkele maanden na het vertrek van succestrainer Philippe Clement.

Sindsdien vertoonde de voorheen machtige blauw-zwarte vesting flinke barsten. De rekrutering van Mannaert, die lang werd geprezen om zijn doordachte beslissingen, verloor haar samenhang. De leiders vertrokken, onder meer kapitein Ruud Vormer en sfeermaker Clinton Mata. De kleedkamer werd gevuld met jonge, dure voetballers met een enorm potentieel, maar dat ging ten koste van het collectieve blok.

Vorig seizoen uitten enkele belangrijke spelers hun ongenoegen over het feit dat de groep te weinig hiërarchisch was. Club Brugge had en heeft ook dit seizoen talent in overvloed, maar een ploeg op het veld zetten lukt moeilijk, zelfs met een meer ervaren coach als Ronny Deila.

Tegenwoordig lijkt de kern van Club Brugge op een puzzel van talenten die niet bij elkaar passen. Dat mag Vincent Mannaert zichzelf verwijten. Aan hem om in de maanden voor zijn vertrek wel de juiste stukjes te vinden.

Vertaling: Jonas Creteur