‘De kern van Club Brugge is niet zo breed als men dacht, blijkt nu’

Elke maandag blikt Sport/Voetbalmagazine terug op het voorbije sportweekend. Deze week heeft redacteur Peter T’Kint het over de rol van de VAR tijdens Gent-Antwerp, de PO1-ambities van STVV en de redenen van de mini-malaise bij Club Brugge.

De VAR eiste een hoofdrol op tijdens Gent – Antwerp, waar twee doelpunten van Antwerp werden afgekeurd en een penalty werd toegekend voor Gent. Zonder dat scheidsrechter Laforge naar het schermpje ging kijken bovendien. Moet de bevoegdheid van de VAR herbekeken worden, zoals Laszlo Bölöni stelt?

Peter T’Kint: ‘Neen. In drie van de vier tussenkomsten was die terecht. Er was onduidelijkheid of de bal over de lijn was bij het schot van Chakvetadze. Daar had de VAR gelijk om niet tussenbeide te komen – bij gebrek aan doellijntechnologie kon die er ook niet komen. De tweede goal van Bolingi was buitenspel, de strafschop terecht. Alleen het eerste doelpunt van Bolingi was geen clear error, en daar was een VAR-tussenkomst niet nodig.

‘We zagen na de wedstrijd commentatoren en analisten, ook na -tig herhalingen zat nog niet iedereen op dezelfde golflengte. Van een clear error is dus geen sprake. Wat Bölöni niet begreep, was waarom de scheidsrechter niet altijd ging kijken naar het scherm. Een terechte opmerking, want zoiets mag wel wat consequenter gebeuren. Nu is het de ene keer wel, en de andere keer niet. Zo ontstaat het beeld dat ze in het busje beslissen, en de scheidsrechter op het veld maar een marionet is.

‘Misschien verstomt in het stadion – bij spelers, trainers én fans – de kritiek, als straks elke ref consequent gaat kijken. Dan hebben zij duidelijk het laatste woord. Sneller gaat het toch niet, de conversatie tussen VAR en scheids op het veld duurt nu soms een eeuwigheid. Die kan dan gebeuren terwijl de ref naar het scherm wandelt en daar de beelden bekijkt.

‘Trouwens, dit keer had Antwerp de VAR tegen, twee weken geleden was ze nog tegen Oostende en in het voordeel van de Great Old. Zo benadeeld hoeven Bölöni en Co zich dus niet te voelen.’

Moet Club Brugge, na een pijnlijk thuisverlies tegen Zulte Waregem en een 1 op 9 in de competitie, met de pamper richting Dortmund deze week?

Peter T’Kint: ‘Met de pamper hoeft niet, Club werd dit seizoen Europees nog nooit weggespeeld. Niet thuis tegen Dortmund, dat toen wel veel minder ver stond dan nu, maar ook niet in en tegen Atlético Madrid, waar het weliswaar met 3-1 verloor, maar dat omwille van het verschil in offensieve klasse. En tegen Monaco was Club over de twee wedstrijden de betere ploeg. Overwinteren in de Europa League zou verdiend zijn.

‘Dit gezegd zijnde, de slechte reeks in de competitie staat er wel en wijst op problemen. Die zijn: de kern is niet zo breed als gedacht. Vorig seizoen legde Club Brugge voor Nieuwjaar de basis van zijn titelwinst. Elke week speelde nagenoeg dezelfde ploeg, weinig gehinderd door blessures, noch door een overladen programma, want er was de vroege Europese uitschakeling. Die Europese belasting – fysiek en mentaal- is er nu wel, wat maakt dat er al eens meer moet worden gewisseld. De bankzitters blijken toch minder klasrijk nu.

‘Bovendien is het spel van Ivan Leko afgestemd op combinaties door het centrum én acties via de flank. Door blessures zijn die flanken er nu niet, zo bleek duidelijk tegen Zulte Waregem. Rits is geen flankspeler, Amrabat evenmin. Voorlopig toont Clinton Mata zich op rechts nog geen meerwaarde, niet offensief, niet defensief.

‘Alles moet dus komen vanuit het centrum, met Schrijvers als extra man bij voor de combinatie. Maar een diepgaande tweede spits naast Wesley, zoals Diaby vorig seizoen, die ontbreekt dan weer in de kern, Rezaei kan die vacature niet invullen, Openda is nog te wild en te jong.

‘Gevolg: het wordt allemaal iets te voorspelbaar, ook voor de tegenstander. Wesley op de huid zitten en Vanaken schaduwen neemt heel veel dreiging van Club weg. Voor zijn blessure kon Danjuma nog een en ander camoufleren, net zoals Limbombe dat vorig jaar ook deed. Als zij er niet zijn, wordt het wroeten tegen ploegen die geen ruimte weggeven. Europees gebeurt dat evenwel nooit. In die zin zal Club woensdag beter voetballen in Dortmund dan zondag thuis tegen Standard. Dortmund zit in de flow, die geloven in eigen kunnen en zullen vrij hun spel spelen. Standard zal zich aanpassen.’

Sint-Truiden won met 4-2 van Anderlecht en prijkt mooi in de top zes. Heeft STVV voldoende materiaal in huis om PO1 te mogen ambiëren? En heeft Anderlecht ondanks de nederlaag met al dat blinkend jeugdgoud de juiste weg voor de terugronde gevonden?

Peter T’Kint: ‘Op dit moment mag STVV die zesde stek in POI claimen. De op een na beste thuisploeg – mede dankzij zijn kunstgrasveld -, dat is een voordeel. Maar ook uit meer dan degelijk. Goeie prestaties tegen de top zes, dat bewijst dat het zijn voet naast de groten kan zetten. Goeie voetballers en een coach die dat grijze imago van vroeger – degelijk defensief, maar offensief wat saai – heeft afgeworpen.

‘Voor vrolijk voetbal en inventiviteit op standaardsituaties moet je dezer dagen in Limburg zijn, bij Genk en STVV. Kamada, Bezus, de Sart, het zijn leuke voetballers, met veel snelheid en mentale veerkracht. Onderliggen tegen Anderlecht en toch weer overnemen: dat wijst op mentale weerbaarheid. Het veld vertekent wat en allicht gruwen de andere toppers van dat gebeuren, mocht de ploeg POI halen.

‘Van ons mag het wel, het kan de uitstraling van het Belgische voetbal in Japan, een land met meer dan 100 miljoen inwoners, alleen maar vergroten. STVV haalde al eens PO1, met Guido Brepoels in aflevering 1. De ploeg van toen, vooral sterk in de counter en defensief goed georganiseerd, was veel minder sterk dan de équipe van nu.’

‘Genk, Antwerp, Club Brugge, Anderlecht en Standard. Dat lijken, nog niet in punten maar wel op basis van de kwaliteiten en progressie, al wat zekerheden voor POI. Genk vanwege frivoliteit en klasse, Antwerp op basis van organisatie, klasse en een sluwe trainer, Club op basis van de kwaliteit en Anderlecht met zijn herontdekte jeugd.

‘Als de Brusselaars eindelijk een keer Ajax achterna zouden willen, hun huidige verdienmodel afzweren en aan de slag gaan met het DNA en het talent dat in het Brusselse gewest aanwezig is – gekoppeld aan wat ervaring errond -, dan is het einde echt niet in zicht. Wat Ajax kan, kan Anderlecht ook, als ze daar maar eens zouden beseffen op welke Brusselse berg goud ze zitten.’