In zijn laatste rapport plaatste databureau CIES de Pro League op de derde plaats in de lijst van meest open Europese competities. Wat betekent dit? En welk belang heeft het? Een analyse van een competitie die veeleisender is dan veel mensen denken.
De Belgische competitie wordt door velen gezien als een springplank naar een topcompetitie. De redenen hiervoor zijn het redelijk hoge spelniveau en de strategische ligging in centraal Europa, die ideaal is voor scouts van grote buitenlandse clubs. Maar vergeet het Belgisch voetbal zichzelf niet te verkopen door de Pro league te onderschatten? Na de statistieken van het aantal gecreëerde kansen en de werkelijke speeltijd vergeleken te hebben, plaatste het CIES ons kampioenschap op de derde plaats in de lijst van meest open competities. Wat moet de Pro League doen om zijn reputatie, die is aangetast door enkele recente schandalen, te herstellen?
Voor de Premier League
Met gemiddeld 11,3 kansen per wedstrijd en 60,47 minuten dat de bal daadwerkelijk in het spel was, vinden we onze competitie terug achter de Bundesliga en de Eredivisie. De Pro League staat dus ver voor op de Premier League en La Liga, die nochtans als open competities worden beschouwd. Een paar plaatsen lager staat Frankrijk, met de Ligue 1 en Ligue 2.
Is het verschil echt zo groot? We vroegen het aan Jean-Luis Garcia. Na 378 wedstrijden op de Franse banken is hij sinds een maand coach van Seraing. De Fransman begint onze competitie dus stilaan te kennen. ‘Qua intensiteit is het verschil met de Ligue 2 niet zo groot. Wat mij wel opvalt, is dat de lijnen in België verder uit elkaar liggen, waardoor er meer ruimte komt en er dus grotere afstanden moeten worden afgelegd.’
Meer nog dan een competitie waar veel kansen worden gecreëerd, wordt er erg veel gelopen in 1A. Op basis van de gemiddelde afgelegde afstand in een wedstrijd en sprints met hoge intensiteit vorig seizoen, staan we zesde in dat klassement. Jean-Louis Garcia wijst ons op nog een andere eigenschap van de Jupiler Pro League. ‘Er zijn veel teams die hun tegenstander hoog willen vastzetten. Dat verklaart het hoger aantal kansen als de pressing goed werkt, maar ook meer mogelijkheden voor de tegenstander aangezien je bij die druk erg kwetsbaar bent achterin.’
Met de komst van trainers van de Duitse voetbalschool met onder meer Bernd Storck en Dominik Thalhammer, die liefhebbers zijn van hoge pressing en ritmisch voetbal, lijkt de trend niet te stoppen. En dan trok de meest fanatieke vertegenwoordiger van het nieuwe Duitse voetbal, Alexander Blesssin, naar de Serie A om daar Genoa te redden van degradatie. Hij is pas de tweede Duitse coach ooit die in Italië aan de slag gaat. De Pro League is dus een grote vertegenwoordiger van de populaire gegenpressing-filosofie. Ondanks het vertrek van Blessin is België samen met Zwitserland en Engeland na Duitsland het land met de meeste Duitse trainers.
Verkoopsargument
Door de statistieken van sprinten, hoge druk en gecreëerde kansen samen te stellen, komen we uit bij een cocktail die van de Pro League een competitie maakt waar het tempo hoog ligt. Die hoge intensiteit bereidt de spelers voor op een toekomst in het buitenland. Van de duurste vijftien uitgaande transfers van de Jupiler Pro League, kon enkel Wesley niet doorbreken. Onder andere Ndidi, Osimhen, Fellaini, Tielemans en Jonathan David slaagden wel.
Jean-Louis Garcia bevestigt dat. ‘Het is een sterk argument dat de speler zijn prestaties in België kan herhalen in een buitenlandse topcompetitie, maar dat is ook niet alles. Niet alle competities vragen om dezelfde kwaliteiten, dus we kunnen nooit met zekerheid zeggen of een speler zal slagen in het buitenland.’
Welk belang moet we dan toeschrijven, te midden van al deze voetbalculturen en competities, aan de intensiteit van de Belgische eerste klasse? De coach van Seraing nuanceert: ‘Het is natuurlijk een factor om rekening mee te houden, maar het is niet de enige. Over het algemeen wordt het niveau van een competitie gebaseerd op de resultaten in Europa en de prestaties van de spelers die worden getransfereerd.’ Twee indicatoren die bij ons steeds elkaar tegenspreken, want we verlopen iedere transferperiode onze beste spelers aan de grootste competities, maar de prestaties in Europa blijven uit waardoor België plaatsen blijft zakken in de coëfficiëntenranking.’
Dat is het lot van springplankcompetities, waar het einde van de cyclus voor de beste teams over het algemeen eindigt tussen een volledig seizoen in de competitie en de daaropvolgende Europese campagne. Je bent intens of je bent het niet. En de Pro League is dat zelfs tot in zijn bureaus, in de goede en slechte momenten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
