Al jaren ligt tweevoudig wereldkampioen Argentinië in de knoop met zichzelf. Ook voor deze Copa América zijn alle ogen gericht op Lionel Messi die met hulp van een nieuwe generatie op zoek gaat naar zijn eerste internationale trofee.
Zesentwintig jaar geleden is het intussen dat Argentinië – voor de vijftiende keer – de Copa America won. Sindsdien bleef de prijzenkast angstvallig leeg. Nog nooit kende de voetbalgekke natie zo’n lange droogte. In tussentijd verloor Argentinië zes finales, waaronder drie op rij tussen 2014 en 2016. Het winnen van eremetaal is een obsessie geworden.
De laatste poging in Rusland vorig jaar draaide uit op een complete mislukking. Lionel Messi loodste de Albiceleste dan wel nog in extremis naar het WK maar in Rusland stortte het team helemaal in elkaar. Het dieptepunt was de 0-3 nederlaag tegen Kroatië waarin het team zonder enige visie leek te voetballen. Geruchten deden de ronde dat de spelersgroep trainer Jorge Sampaoli had afgezet en zelf tactiek en opstelling bepaalden.
Op de valreep kwam Argentinië terecht in de 1/8ste finales waar het echter botste op een kwalitatief beter Frankrijk. Mogelijk was dit nog de pijnlijkste conclusie van het toernooi: Argentinië bezit simpelweg niet meer over de uitgebalanceerde kwaliteit waarvoor het vroeger geroemd werd.
Experimenteren
Na de terugkeer uit Rusland wilde de Argentijnse bond (AFA) een volledige zuivering doorvoeren in selectie en technische staf. De federatie polste geroutineerde namen zoals Diego Simeone maar kreeg steeds een negatief antwoord. Geen enkele topcoach voelde zich geroepen om in te stappen in het wespennest.
Bovendien kreeg Sampaoli een riante ontslagvergoeding mee waardoor de al financieel getergde AFA voor de goedkoopste oplossing koos. De 41-jarige Lionel Scaloni, assistent van Sampaoli, kreeg de kans om met een propere lei te beginnen.
Uit moedeloosheid greep de AFA ook terug naar de stokoude César Luis Menotti, verantwoordelijk voor de allereerste Argentijnse wereldtitel in 1978. Menotti werkt nu als technisch directeur maar zijn invloed is tot nog toe nauwelijks merkbaar.
Met het oog op de Copa America experimenteerde Scaloni volop. Hij riep sinds september 47 verschillende spelers op en liet al dan niet bewust een groot deel van de selectie uit Rusland thuis. Lange tijd hing er een waas van onzekerheid over de interlandtoekomst van de gouden generatie die in Rusland nogmaals kopje onder ging.
De rentree van Messi in maart tegen Venezuela bewees echter dat er weinig was veranderd gedurende zijn afwezigheid. Om onbegrijpelijke redenen experimenteerde Scaloni met een driemansdefensie en alweer nieuwe spelers. Resultaat: een 1-3 nederlaag.
Gebrek
Scaloni kiest sindsdien duidelijk eieren voor zijn geld. Hij zal de Copa America waarschijnlijk aanvangen met een voorhoede bestaande uit de oude garde Messi, Di Maria en Agüero. Nu hij het vertrouwen als permanent bondscoach heeft gekregen, kan hij de Copa America immers niet louter aanvatten als voorbereiding op het WK in Qatar.
De keuze om terug te grijpen naar de oude generatie is eveneens een keuze uit noodzaak. Enerzijds draaide het aanvallende trio een sterk seizoen in clubverband, anderzijds zijn er simpelweg weinig geschikte vervangers voor handen.
Mauro Icardi kreeg na het WK eindelijk volop zijn kans in het hemelsblauwe shirt, maar werd door de perikelen met werkgever Inter een schim van zichzelf op het veld. De doelpuntenmachine viel sinds de jaarwisseling volledig stil.
Paulo Dybala, die al jaren omschreven wordt als de opvolger van Messi, kende door de komst van Ronaldo een tegenvallend seizoen bij Juventus. De Poolse Argentijn bleef bovendien steeds onder de verwachtingen als international.
Symbolisch voor het gebrek aan kwaliteit is de selectie van Matías Suárez. De voormalig spits van Anderlecht heeft een tweede adem gevonden bij River Plate maar is de 30 al voorbij en mist ervaring in een grote Europese competitie.
Lees verder onder de foto
Talent
Wat wel in het voordeel van dit Argentinië spreekt, zijn de lage verwachtingen waarmee het team naar Brazilië trekt. Het gastland is ook zonder Neymar de torenhoge favoriet. Scaloni opperde bij de bekendmaking van de selectie dat balbezit en initiatief niet langer als heilig beschouwd worden. Balbezit om puur de bal in bezit te houden, heeft Argentinië al te lang vastgeketend als een steriel en voorspelbaar team rond Messi.
Uiteraard bevinden zich onder de nieuwe generatie enkele toekomstige sleutelspelers. Zo maakte linksachter Nicolás Tagliafico grote sier in het wonderseizoen van Ajax en paste diepe spits Lautaro Martínez zich zonder moeite aan bij Inter.
Mogelijk is er met Giovani Lo Celso ook eindelijk een geschikte kandidaat voor de missing link tussen aanval en verdediging. In het verleden zwierf Messi met de bal aan de voet over het hele veld, bij gebrek aan een creatieve nummer 10.
Op het WK kwam Lo Celso vreemd genoeg niet van de bank maar sindsdien ontwikkelde hij zich tot de draaischrijf van Real Betis. Met zijn splijtende doorsteekpass en creatieve box-to-boxrol kan hij heel wat druk van Messi’s schouders halen.
Omringd door onder andere Leandro Paredes van PSG ziet het Argentijnse middenveld er jonger en vooral een stuk creatiever uit. De dubbele verdedigingsgordel met het duo Mascherano-Biglia bleek op het WK achterhaald en is nu definitief verleden tijd.
Zorgen blijven
Toch is het maar de vraag of deze talenten ook daadwerkelijk een vaste plaats bij de wereldtop kunnen veroveren. In tijden van onophoudelijke miljoenentransfers en de open transfermarkt, is het lage aantal Argentijnen in de Europese topcompetities zorgwekkend.
Bovendien is er nog steeds een gebrek aan continuïteit binnen de spelersgroep. Acht verschillende doelmannen kregen zo het afgelopen jaar onder Scaloni al hun kans. Kop van jut is doelman Sergio Romero, één decennium lang de steunpilaar achteraan. Hij betaalt het gelag voor een jarenlange reserverol bij Manchester United, ondanks zijn uitstekende staat van dienst bij Argentinië.
Groot is het contrast met rivaal Uruguay, waar met Oscar Tabarez al dertien jaar dezelfde coach aan het roer zit en nieuwe generaties zonder problemen worden ingepast.
Argentinië blijft dus voorlopig in hetzelfde bedje ziek. Eén jaar na het debacle in Rusland is er nog steeds geen sprake van een type-elftal en voldoet de spelerskwaliteit te weinig aan de Argentijnse standaard.
Daarnaast breekt ook Scaloni nog steeds zijn hoofd over het belangrijkste raadsel: hoe Messi zijn magie uit Barcelona kan overbrengen op de Albiceleste. Of er ooit een antwoord komt, is nog maar de vraag.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
