‘Confronteer de bevoordeelden van scheidsrechterlijke beslissingen met de bewuste spelfasen’

Kris Verbert is oprichter van de Liefhebbers Zaalvoetbal Cup, de zaalvoetbalbond met 548 clubs en 0 scheidsrechters. Hij ergert zich aan de hypocrisie waarmee coaches in de Jupiler Pro League ongestraft op scheidsrechters kunnen blijven inhakken.

Met het naderende seizoenseinde worden heel wat clubs in de Jupiler Pro League plots wel erg zenuwachtig. Hun soms met veel hoogmoed aangekondigde doelstellingen dreigen immers niet gehaald te worden, en zware financiële katers loeren om de hoek. Liever dan te reflecteren over het eigen beleidsmatige, tactische en technische falen worden naar aloude traditie alle pijlen gericht op de scheidsrechters.

In sommige buitenlandse competities wordt onfatsoenlijke kritiek op scheidsrechters niet getolereerd. Topcoaches als José Mourinho en Arsène Wenger mochten dat al aan den lijve ondervinden toen ze door de Engelse FA geschorst werden voor hun commentaren op de spelleiding. In België staan we wat dat betreft nog niet erg ver.

Integendeel, week na week wordt er zwaar ingehakt op de autoriteit van onze scheidsrechters zonder dat daar sancties op volgen. Zo lijkt het wel de norm geworden dat verliezende coaches in de eerste plaats op zoek gaan naar die ene spelfase waarin hun club werd benadeeld. Deels vanuit een soms terechte frustratie, deels om de aandacht af te wenden van de prestatie van het eigen team.

Het is begrijpelijk dat journalisten bij het verliezende kamp graag hun oor te luisteren leggen voor zulke emotionele reacties. Maar misschien is er ook een kans – of een taak – weggelegd om dieper te gaan dan dat.

Even interessant zou zijn om ook de bevoordeelde partij te horen. Uiteraard zal die dan graag eerst honderduit vertellen over de knappe ploegprestatie. Deze staat van euforie biedt een uitgelezen gelegenheid om hen eens een spiegel voor te houden van hun gedrag en uitlatingen na wedstrijden die voor hen minder goed afliepen:

-Wat vonden zij van de betwiste spelfasen die in hun voordeel beslecht werden?

-Wat zou hun reactie zijn als ze in het andere kamp hadden gezeten?

-Waarom schreeuwden ze vorige week moord en brand toen ze benadeeld werden en gaan ze er deze week liever niet te veel op in?

En vooral:

-Hoe zouden ze dit steeds weerkerende probleem van buitensporige kritiek op scheidsrechters oplossen?

Want de voetbalwereld moet stilaan beseffen dat scheidsrechters – net als bestuursleden, trainers en voetballers – altijd fouten zullen maken. Dat is zelfs zo in de rijkere voetballanden, waar veel grotere budgetten worden uitgetrokken om de arbitrage te professionaliseren.

In een ideale wereld zouden coaches en voetballers zelf aangeven wanneer een scheidsrechter zich vergist in hun voordeel. Maar gezien de grote financiële belangen is men daar op topniveau niet toe in staat.

Een rariteit zijn de topvoetballers die een scheidsrechter er bijvoorbeeld op attent maken dat hun schwalbe geen penalty verdiende. Zulke beelden gaan meteen de wereld rond, wat bewijst hoe zeldzaam het is.

Clubs en coaches moeten dus beseffen dat zij door hun eigen gebrek aan eerlijkheid altijd aangewezen zullen zijn op een derde partij om de beslissingen te nemen. En dat die mensen ongewild foute inschattingen kunnen maken. Het getuigt dan ook van weinig respect om hen daar zwaar op af te rekenen. Het wordt zelfs hypocriet als men dat enkel doet wanneer men benadeeld werd, en nooit wanneer men bevoordeeld werd.

De voetbalwereld mag dus best wel eens een spiegel worden voorgehouden. Het zou hen een portie consequentie, fatsoen en nederigheid kunnen bijbrengen. En misschien kunnen we het dan eens over voetbal hebben?