In Turkije werd Club Brugge eens te meer verraden door emoties in een cruciaal duel waarin het nagenoeg de hele tijd de betere was. Een werkpunt.
Hij mag dan als hoofdtrainer niet helemaal zijn gelukt – of moeten we hard zijn en zeggen ‘mislukt’? – als analist blijft Gert Verheyen top.
Hij is iemand die niet alleen scherp observeert tijdens een wedstrijd maar ook veel tijd steekt in zijn analyses van een tegenstander vooraleer hij wat zegt. Met de hulp van de modernste middelen, ook daar geldt het Duitse adagium Vorsprung durch Technik.
Uit Verheyens column in Het Nieuwsblad, de dag van Galatasaray-Club: “De vraag is of Club in Istanbul echt tot voetballen zal komen. Dat wordt de uitdaging. Een nerveus gevecht ligt meer in de lijn der verwachtingen. Voor Galatasaray is dat wellicht dé manier om Club aan te pakken voor eigen publiek. Voetballend zouden ze het anders moeten afleggen.”
Verheyen ging verder: “En ze zijn dat ook gewoon uit de Turkse competitie. Qua intensiteit ligt die hoger dan de Belgische, maar het spel ligt er om de haverklap stil. Een fout, een opstootje, verzorging op het veld, hervatten, een minuut later hetzelfde liedje: zo is het daar voortdurend. Een wedstrijd zoals tegen pakweg KV Oostende, waarin je als topclub eigenlijk op je gemak bent, krijgt Galatasaray nooit. Neen, élke wedstrijd is daar een fysieke strijd en een hoop gedoe. Dat kan je vanavond ook verwachten.”
Precies zo werd het. Achteraf kunnen we allemaal analyseren, maar niks is moeilijker dan vooraf de loop van een wedstrijd voorspellen. Proficiat!
Het licht uit
Overleven in die fysieke strijd. Daar ging het dus om. Club deed het maar net, in de 92e minuut, via een geniale ingeving van Krepin Diatta. Krepinho. De gevaarlijkste man voor de rust, iets minder erna, tot Siebe Schrijvers kwam, eerst nog op rechts, daarna vanaf links, zodat Diatta kon doen wat hij ook al in de competitie deed: dreigen vanaf de rechterflank.
En vooral: pas nadat David Okereke erin gegooid werd, met meer gewicht dan Loïs Openda (daar had Verheyen het mis, door de gang van zaken en de vroege 1-0 bleek de snelheid en diepgang van Openda niet de juiste sleutel om het slot op de deur van de Turken open te breken).
In de euforie van de gelijkmaker ging vervolgens het licht uit, eerst bij Diatta (à la Lamkel Ze truitje uit en rood), vervolgens bij Clinton Mata, die de cornervlag aan flarden trapte. Hij die geacht werd zijn cool en die van zijn ploegmaats te kunnen bewaren, ging mee door het lint.
Zullen we maar hopen dat Galatasaray over veertien dagen niks haalt in Parijs, en Club (verdiend) overwintert?
Cool blijven
Club werd gejaagd door de emotie en er ook lange tijd door in de steek gelaten. Een moment van onoplettendheid achterin en misplaatst zelfvertrouwen bij Deli volstonden voor een achterstand, waarna de Turken in de kaart van Verheyen speelden: kiezen voor gevechtsvoetbal, omdat ze zelf niet beter konden.
Eén zege in 19 duels in de Champions League, Galatasaray is geen topploeg. Maar dat is Club ook niet. Dennis, onzichtbaar gisteren en een gebrek aan cool voor doel, maakte er twee in Madrid, maar dat was alles qua vuurkracht voor de West-Vlamingen, tot in die 92e minuut.
Geen goals tegen Galatarsaray thuis, ondanks een resem kansen, en geen in de twee duels tegen PSG. Ook geen in Istanbul, tot in blessuretijd. Dat gebrek aan efficiëntie leek Club lange tijd zuur op te breken.
Overwinteren in de Champions League kan door dat gelijkspel niet meer. Het was ook vooraf geen doel, dat werd het pas na het onverwachte gelijkspel in Madrid. Het zou voor dit Club ook iets te hoog zijn gegrepen.
In Istanbul bleek nogmaals dat Club nog niet de cool bezit van Ajax, om er maar een ploeg uit te halen. Rust en keuze voor eigen spel, in alle omstandigheden. Het was in Turkije ook weer iets te onrustig in balbezit, verraden door de emotie. Krepin Diatta, Clinton Mata, Ruud Vormer eerder in Madrid, Mbaye Diagne in Parijs, Emmanuel Dennis twee keer tegen Galatasaray: voetbal is ook (vooral?), naast goed kunnen tikken, het onder controle kunnen houden van de emoties. In goeie tijden, maar ook in slechte.
Dat stadium heeft Club nog (lang) niet bereikt. Een serieus werkpunt.
Maar voor het overige: proficiat Club, voor deze tweede Champions Leaguecampagne op rij. Voor de tweede overwintering op rij (wellicht), want in Parijs gaan winnen, daar lijkt dit Galatasaray niet direct toe in staat.
Alleen jammer dat het niet in de Champions League is. Maar proficiat dat het wel in de Europa League is, na de sportieve aderlating die de zomertransfers (uitgaande) toch waren. Met een halve nieuwe ploeg hetzelfde van vorig seizoen bereiken (of toch op de rand daarvan staan) én financieel nog beter doen, dan heb je uitstekend gewerkt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
