De Italianen noemen hem de man van 22 miljoen. Hij werd beschouwd als een toekomstige grootheid van het Ivoriaanse voetbal, maar na een zware blessure is hij ter plaatse blijven trappelen. Bij Anderlecht wil hij zijn carrière weer op de rails zetten en zijn torinstinct terugvinden.
Op papier kan het huwelijk tussen Christian Kouamé (23) en Anderlecht niet mislukken. ‘Kouamé is een jonge aanvaller die toch al heel wat ervaring op de teller heeft’, aldus sportief directeur Peter Verbeke. ‘Ik heb voor Anderlecht gekozen omdat de manier van spelen van de coach mij goed moeten liggen’, waren de eerste woorden van de Ivoriaan. Na zijn eerste speelminuten op het veld van Genk was Vincent Kompany ook niet ontevreden. ‘Jullie hebben allemaal gezien wat hij ons vanavond heeft gebracht.’
Fiorentina heeft geen aankoopoptie willen opnemen in het huurcontract met Anderlecht omdat ze nog in hem geloven.
Er is een goede reden waarom Kompany zo extatisch is over zijn nieuwe werkkracht die pas in de laatste dagen van de mercato zijn krabbel zette. Voor het eerst sinds hij hoofdtrainer is, beschikt VK over meer dan één topspits waarin hij echt gelooft. Vorig seizoen moest hij het doen met Lukas Nmecha en enkele B-plannen. Bij de start van de competitie ging hij ervan uit dat Joshua Zirkzee zijn enige potentiële sluipschutter zou zijn. Maar nu kan hij dus een beroep doen op twee spitsen en loopt er ene Benito Raman rond die ook een deel van het offensieve werk voor zijn rekening kan nemen.
Maar wie is die lange gozer, die 185 cm boven de grond uitsteekt en heel zijn opleiding in Italië vervolmaakte? Eerst bij tweederangsclubs, alvorens door te breken bij Genoa en vervolgens een grote transfer naar Fiorentina af te dwingen. Het is eerst en vooral niet het type speler dat past in het rijtje Ivoriaanse voetballers die we bij Beveren en elders aan het werk zagen. Die jongens kwamen vooral uit gerenommeerde voetbalacademies, waarna ze in België aan hun profcarrière timmerden. Niets van dat alles voor de nieuwe spits van paars-wit. Hij leerde voetballen op straat, waar elke vorm van structuur hem vreemd was. Scouts plukten hem daar letterlijk weg en stuurden hem op zijn zestiende naar Italië. Hij werd gemodelleerd in het Italiaanse jeugdvoetbal, hij ontdekte er het leven in een voetbalclub en kwam er in aanraking met het profvoetbal in de Serie C en daarna in de Serie B. Tussendoor vertoefde hij ook een paar maanden bij de U19 van Inter, waar hij de kleedkamer deelde met Zinho Vanheusden en Senna Miangue.
Kruissnelheid
In 2018 is Kouamé 21 jaar en op dat moment neemt zijn carrière een hoge vlucht. Genoa legt 6 miljoen op tafel om hem bij Cittadella weg te kopen. Zijn eerste seizoen in de Serie A is bemoedigend: hij scoort een paar keer en de Italianen krijgen de bevestiging dat hij een toekomst heeft op het hoogste niveau. Kouamé begint zijn tweede campagne met een aantal knalprestaties en hij lijkt op kruissnelheid te zijn gekomen om uit te groeien tot een echte goalgetter. Maar eind 2019 crasht hij. Hij scheurt zijn kruisbanden af en dat is meteen het begin van een acht maanden durende strijd tegen zijn blessure en zichzelf.
Alles lijkt verloren voor Kouamé. Maar dat is zonder de bazen van Fiorentina gerekend die het juiste moment afwachten om toe te slaan. Tijdens de wintermercato geven ze 11 miljoen uit om hem naar Firenze te lokken, een smak geld voor een speler die aan het revalideren is van een zware blessure. Maar de Toscanen denken dat ze een koopje hebben gedaan omdat de marktwaarde van de speler rond de 22 miljoen bedroeg vlak voor zijn blessure.
Vandaag is die marktwaarde volledig gekelderd. Niet het minst door het bedroevende seizoen 2020/21 dat Kouamé er heeft opzitten bij de Florentijnen. Een diepe spits die slechts twee doelpunten maakt, moet net op veel clementie rekenen. In Italië wordt zelfs gezegd dat hij nooit meer het niveau van voor zijn operatie haalde. Hij stond bekend om zijn buitengewone sprongkracht en zijn vermogen om elke hoge bal die in zijn zone vloog aan te trekken. Dat was vroeger. Toch heeft Fiorentina geen aankoopoptie willen opnemen in het huurcontract met Anderlecht omdat ze nog in hem geloven. De speler staat dus aan het begin van een cruciaal seizoen.
Net als Zirkzee. Bayern wilde Zirkzee ook niet voorgoed kwijtspelen, maar de Nederlander moet dit seizoen wel presteren om niet uit de cast geschopt te worden. De sportdirecteur van Fiorentina had destijds bij zijn management gelobbyd om Kouamé te contracteren met als grootste argument dat hij een uitzonderlijk talent was, maar het is voorlopig wachten op de definitieve doorbraak van de Ivoriaan. De man in kwestie had zich publiekelijk verheugd dat Kouamé voor zijn project had gekozen hoewel er ook belangstelling was vanuit Engeland en van grotere Italiaanse clubs zoals Juventus en Napoli. Uiteindelijk werd de deal beklonken voor een bedrag van 11 miljoen euro, in de wetenschap dat de prijs met enkele miljoenen zou kunnen oplopen afhankelijk van het aantal gespeelde wedstrijden. Wat extra druk legde op de schouders van Kouamé en die van de sportdirecteur.
Laatste doelpunt in januari
Met zeven goals in de eerste vijf competitiewedstrijden loopt Anderlecht alweer achter de feiten aan. De geest van Nmecha waart nog steeds rond op Anderlecht. Zirkzee maakte indruk bij zijn Belgische debuut, maar dat was tegen Seraing en Cercle Brugge. Zodra het serieus werd, met tegenstanders van het kaliber Vitesse en Genk, verdween hij helemaal uit beeld. Hij verviel in een zekere nonchalance, een euvel waarvan hij bij Bayern al beschuldigd werd. Kompany heeft zich nog niet uitgesproken over zijn toekomstige aanvalsplannen. Zal hij Zirkzee en Kouamé aan elkaar koppelen of een rotatiesysteem voor hen invoeren? En hoe zit het met Raman?
Kouamé pakte net voor zijn knieblessure zijn eerste cap bij Les Éléphants, maar ook op de internationale scène loopt hij achter op schema. De laatste tijd werd hij zelfs niet meer opgeroepen voor de A-ploeg. Wie de slaap niet kon vatten tijdens de Olympische Spelen heeft hem wel aan het werk kunnen zien tijdens het voetbaltornooi. Hij speelde bijna alles, tot aan de kwartfinale tegen Spanje. Maar ook in Tokio kon hij zijn reputatie van doelpuntenmaker niet waarmaken. Het is zelfs geleden van een bekerwedstrijd tegen Inter in januari dat hij wist te scoren. Inter was toevallig ook het team waartegen hij vorig seizoen zijn enige competitiedoelpunt maakte. Voor de panter, zoals zijn bijnaam luidt, is het jachtseizoen dus open.
Anderlecht en Ivorianen: geen goed huwelijk
De weinige Ivorianen die het shirt van Anderlecht gedragen hebben, lieten niet allemaal een onuitwisbare indruk achter in het Lotto Park.Wie herinnert zich Olivier Dhauholou? Anderlecht kwam hem op het spoor tijdens een toernooi in Ivoorkust en haalde hem als tiener naar Brussel. Hij speelde geen enkele wedstrijd bij de A-ploeg en tijdens zijn passage bij Waasland-Beveren kwam hij slechts één keer in actie. De 24-jarige Dhauholou zit momenteel zonder club.
Idrissa Doumbia heeft het niet veel beter gedaan. Hij kwam op 18-jarige leeftijd uit Ivoorkust aangespoeld en speelde slechts vijf wedstrijden voor paars-wit. Daarna volgden uitleenbeurten aan Zulte Waregem, Terek Grozny, Sporting Lissabon en Huesca. Doumbia, nog onder contract bij Sporting Lissabon, werd onlangs voor een seizoen bij Zulte Waregem gestald.
Bakary Sare was nog volop aan het puberen toen hij in Brussel aankwam. Na een vijftigtal wedstrijden bij RSCA vertrok hij voor een lange Europese tournee die hem naar Noorwegen, Roemenië, Kroatië en vooral Portugal leidde. Hij heeft sinds 2018 geen wedstrijd meer gespeeld.
Cheick Tioté sloot zijn campagne bij Anderlecht af met amper zeven wedstrijden op de teller. In Nederland (Roda JC en Twente) en vooral in Engeland, waar hij bij Newcastle United bijna 130 keer op het veld stond in de Premier League, kwam zijn carrière helemaal van de grond. Hij maakte een korte tussenstop in China en overleed er op 30-jarige leeftijd aan een hartstilstand.
Wie wel een impact heeft gehad in de hoofdstad was Gohi Bi Cyriac. Hij kwam in 2012 over van Standard en speelde 76 wedstrijden verspreid over drie seizoenen bij de Brusselaars. Daarna lag hij ook onder contract bij KV Oostende, Fulham en een aantal Turkse clubs.
De meest succesvolle Ivoriaan in de clubgeschiedenis is zonder meer Aruna Dindane. Hij speelde tussen 2000 en 2005 meer dan 180 keer in het paarse shirt (64 goals en 36 assists) en in die periode won hij twee titels, twee supercups, de Gouden Schoen, de titel van Profvoetballer van het Jaar en de Ebbenhouten Schoen. Tegelijkertijd was hij ook een van de sterkhouders van de nationale ploeg van Ivoorkust. Hij sloot in 2013 zijn carrière af bij Crystal Palace.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
