De kampioen van Engeland beleeft een crisis zonder voorgaande. Pep Guardiola, door velen gezien als de slimste, meest vernieuwende coach van zijn generatie, is radeloos.
Deze week voetbalde Club Brugge tegen Juventus, maar weldra wacht blauw-zwart een nog grotere tegenstander. Volgende week trekt Club naar het Etihad Stadium, de thuisbasis van Manchester City. De Belgische landskampioen tegen de Engelse titelhouder: normaal is dat een ongelijke strijd. Maar deze keer weten we het zo niet.
City blijkt dit seizoen te verslaan, al zou het kunnen dat Club de Engelsen net te laat treft. Het dieptepunt van de crisis lijkt voorbij. Van 30 oktober tot 26 december 2024 speelde Manchester City 13 wedstrijden. 9 eindigden in een nederlaag, 3 in een gelijkspel en slechts één keer werd er gewonnen: een schamele overwinning tegen Nottingham Forest.
In de Premier League konden ze het niet geloven. Plots had de keizer geen kleren aan. Was dit het team dat net het Engelse record voor meeste landstitels op rij had gebroken? Dat in 2023 een historische quadruple won: beker, titel, Champions League én Wereldbeker voor Clubs?
Manchester City oogt uitgeblust. Guardiola is een maniak die complete toewijding eist, en misschien heeft de veer te lang gespannen gestaan.
Er bestaan meerdere verklaringen voor de ontluisterende instorting van City, en ze zijn waarschijnlijk allemaal een beetje waar.
Eén mogelijke verklaring zou echt een klap zijn voor trainer Pep Guardiola: zijn team oogt uitgeblust. Niet vinnig, makkelijk te overbluffen en daardoor kwetsbaar. Guardiola is een maniak die complete toewijding eist, en misschien heeft de veer te lang gespannen gestaan.
Bewijs voor die stelling vond de Britse pers in een trainingsmatch tegen de beloften van City. Die vond plaats achter gesloten deuren, vlak na het 3-3 gelijkspel tegen Feyenoord van eind november. Sparren tegen de jeugd is een noodgreep die trainers bovenhalen wanneer hun team een opkikker nodig heeft. Veel scoren, samen vieren, nieuwe banden smeden.
Van flexibiliteit tot nieuwsgierigheid: waarom Pep Guardiola de beste coach ter wereld is
Maar dit keer wonnen de beloften. Een verbijsterde Guardiola schoot niet uit zijn krammen en verliet met het hoofd in zijn handen het trainingscentrum.
Nu moet gezegd dat zijn spelers net nog maar een Champions Leaguematch hadden gespeeld, en dus niet fris waren. Bovendien zijn de beloften van City geen sukkelaars, en zij zagen een unieke kans om uit te blinken in aanwezigheid van Guardiola.
Maar verliezen van jeugdspelers blijft vernederend voor de multimiljonairs van de eerste ploeg. Dat het trainingspartijtje de pers haalde, is een veeg teken. Bronnen achter de schermen zeggen nochtans dat er van blinde paniek geen sprake is. Binnen de club is het dit seizoen business as usual, zonder grote verwijten of incidenten.
Eind september scheurde middenvelder Rodri zijn knieligamenten. Het machtige Manchester City lijkt sindsdien los zand.
Weifelend
Pep Guardiola laat zijn team de tegenstander hoog opjagen, ver van het eigen doel. Héél efficiënt wanneer het lukt. Maar word je uitgespeeld, dan ligt het veld open voor tegenaanvallen. De sterktes van City werden zwaktes. Het voetbal dat Guardiola voorstaat, valt in duigen wanneer je het weifelend uitvoert.
Zelfs het beste Manchester City van twee seizoenen geleden verloor ook weleens een bal. Maar dan stond Rodri pal. De Spaanse middenvelder is de meester van de looplijnen. Hij doorziet tegenstanders nog voor ze hun actie inzetten. Ballen worden haast achteloos onderschept. Het gaf City een aura van onoverwinnelijkheid. Tegenstanders dachten: hier is toch niks aan te doen.
Eind september scheurde Rodri zijn knieligamenten. Het machtige Manchester City lijkt sindsdien los zand. Guardiola’s team wordt op veel manieren overdonderd. Weggetikt door sterke tegenstanders zoals Liverpool of Tottenham, of van het terrein gebeukt door ploegen die het moeten hebben van hun daadkracht, zoals Brentford of Bournemouth.
Het vertrouwen van de Citizens is onder hun nulpunt gezakt. Club Brugge moet niet wanhopen als het in de extra tijd een doelpunt achterstaat: Manchester City heeft dit seizoen de lelijke gewoonte om wenkende overwinningen vlak voor affluiten uit handen te geven.
De vraag die Britse journalisten daarbij almaar luider stellen is: had Guardiola dat niet kunnen voorzien? Rodri die uitvalt, is pech, maar ook niks ongewoons. Blessures horen bij het voetbal, een slimme manager zorgt voor wisseloplossingen. Dat het team ouder wordt en iets van zijn vinnigheid verliest, ligt evenzeer voor de hand.
Slecht management van Pep Guardiola dus? Of had hij het wel voorzien, of op zijn minst gevreesd, maar kon hij niet ingrijpen? Dat ligt dan weer aan de Zaak van de 115 Aanklachten, intussen een begrip in het Engelse voetbal.
Belastingparadijzen
Een tribunaal van de Premier League behandelt momenteel een lijvig strafdossier tegen Manchester City wegens vermeende inbreuken op de financial fair play. Clubs zijn verplicht een ordentelijke, evenwichtige boekhouding bij te houden. Ze moeten zelfbedruipend zijn en niet te veel steunen op mecenassen: de vrees is dat suikerooms anders titels zouden ‘kopen’, en zo het voetbal ontwrichten.
Tegen City lopen 115 klachten die elk op een of andere manier stellen dat de club zijn inkomsten overdreef door sponsorcontracten te overdrijven, of dat kosten werden verborgen door lonen te onderschatten. Niet dat spelers in het zwart werd uitbetaald: meestal gaat het om slimme constructies met portretrechten die niet werden gedeclareerd, en gestort in belastingparadijzen.
Die vergrijpen zouden nooit aan het licht zijn gekomen zonder de Football Leaks, een grote hack uit 2018, die de handel en wandel van meerdere topclubs op straat gooide. Een van de verdedigingslijnen van City is dan ook dat de club meent dat die gegevens illegaal zijn verkregen, en dus zonder voorwerp.
Een andere is dat de club probeert om snel nog de regels te veranderen. City zoekt momenteel een meerderheid om de financial fair play in Engeland de facto af te schaffen. Clubs als Newcastle en Aston Villa, die worden gerund door steenrijke Saudi’s en Egyptenaren, hebben daar alvast oren naar. Als Manchester City nog twee medestanders vindt, gaat het systeem op de schop.
Als u erg geïnteresseerd bent in sportbeleid, dan herinnert u zich misschien dat City al eens is vrijgesproken voor die 115 aanklachten. Dat ging om een zaak bij de Europese sportrechtbank TAS, aangespannen door de UEFA, om de club uit te sluiten van de Champions League.
Of dat ook lukt bij het arbitragehof van de Premier League valt af te wachten: specialisten sportrecht zeggen dat het elke kant kan opgaan. In de aanloop naar een uitspraak heeft de club het niet aangedurfd om te blijven investeren. Op de transfermarkt stelt Manchester City zich al een paar jaar opvallend terughoudend op. Deze zomer gaf Guardiola amper 25 miljoen euro uit: voor de voetbaltop is dat kleingeld. Uitgaande transfers leverden City nochtans 188 miljoen op.
Ook het kaartenhuis van Guardiola stort in elkaar als hij niet om de zoveel tijd nieuwe voetbalsterren kan kopen.
Het oogt niet goed om monstertransfers te doen terwijl er een rechtszaak loopt die stelt dat je overdreven veel uitgeeft. Maar andere clubs lieten het geld wel rollen als vanouds, en het blijft een ijzeren wet in het voetbal: wie het meest investeert, wint gemiddeld het meest. Eigenlijk is dat nog het pijnlijkst voor Pep Guardiola, die wordt gezien als de slimste, meest vernieuwende coach van zijn generatie. Een man die de regels op zijn kop zet. Maar aan het eind van de rit stort ook zijn kaartenhuis in elkaar als hij niet om de zoveel tijd nieuwe voetbalsterren kan kopen.
Hoe Pep Guardiola het voetbal veranderde
Degradatie
Niemand weet wanneer het vonnis valt in de Zaak van de 115 Aanklachten, maar insiders gokken op mei. Daarna volgt nog een beroepsprocedure, die Manchester City ongetwijfeld zal benutten. Als City veroordeeld wordt, kan dat een forse boete opleveren, maar daar laten de Qatarese eigenaren van de ploeg uiteraard hun slaap niet voor. Puntenaftrek of zelfs een verplichte degradatie zijn evenzeer mogelijk. De advocaten van City rekken de procedure zo lang ze kunnen, maar de club beseft intussen dat zij niet kan blijven wachten. Er zouden stevige transfers aankomen.
Men neemt ook afscheid van oude vedetten. In de Engelse pers klinkt dat Kevin De Bruyne volgende zomer vertrekt naar het Amerikaanse San Diego FC. De Bruyne is nochtans nog steeds de man die de bakens verzet bij City. Als hij het wedstrijdblad haalt, is hij doorgaans de beste voetballer op het veld. Maar Guardiola stelt vast dat zijn spelmaker met kwaaltjes sukkelt, en veel vaker verstek moet geven dan hem lief is. Zal dat bij een 33-jarige speler nog beteren?
In de Engelse pers klinkt dat Kevin De Bruyne volgende zomer vertrekt naar het Amerikaanse San Diego FC.
Voor de City-vedetten die te jong zijn om uit te bollen in de States ziet het er niet goed uit. Phil Foden is de grootste tegenvaller bij Manchester City. Vorig seizoen nog Speler van het Jaar, maar in 2024-2025 is de Engelsman een schim van zichzelf. Mak en makkelijk af te stoppen. De duurste transfer die City ooit deed, was Jack Graelish in 2021, maar die 117 miljoen lijkt een verre herinnering. Er wordt gezegd dat Graelish de club voor een symbolisch bedrag kan verlaten, als iemand bereid is zijn zware salaris over te nemen. Onze landgenoot Jérémy Doku zou niet vertrekken. De flankaanvaller legt weinig regelmaat in zijn prestaties en mist te veel matchen door blessures. Maar hij is wel een type dat wedstrijden openbreekt. In het basketbal noemen ze zo’n speler een role player: geen vaste waarde, maar niettemin waardevol wanneer hij van de bank komt.
Zelfkastijding
Intussen vragen de Engelse analisten zich af of Manchester City zichzelf niet de dieperik in praat. Pep Guardiola eist iets van zijn spelers wat erg atypisch is in het voetbal, maar heel gewoon in andere sporten: de spelers van City oordelen scherp over hun eigen gebreken. Ze zeuren niet en ze verstoppen zich niet.
Wanneer de scheidsrechter eens in hun nadeel fluit, dan is dat geen complot. Geklaag à la ‘ze moeten altijd ons hebben’ aanvaardt Guardiola niet van zijn spelers. Het idee is dat je nuchter maar streng analyseert, ook over het eigen team. Nederlagen zijn je eigen schuld. Geef je fouten toe, leer ervan en werk eraan.
Toen Real Madrid vorig seizoen Manchester City uitschakelde in de halve finale van de Champions League, toonde Ilkay Gundogan zich genadeloos. ‘We waren slordig in de duels. We zochten de moeilijkste oplossingen en onze timing zat verkeerd. Eigenlijk gaven we het weg’, zei de Duitse middenvelder van City. En dat na een seizoen waarin de nederlaag tegen Real de enige wanklank was. Een onverdiend verlies bovendien, na een perfecte hold-up van Real Madrid.
De spelers van City oordelen scherp over hun eigen gebreken. Ze zeuren niet en ze verstoppen zich niet.
Streng zijn helpt wanneer de zaken goed gaan, maar nu alles tegenzit, blijven Gundogan en co harde noten kraken. Ook Guardiola laat zich niet onbetuigd. ‘Ik ben de baas en momenteel presteer ik niet op niveau. Ik krijg het mijn spelers niet uitgelegd. Onze trainingen en matchen zijn ondermaats en dat ligt aan mij. Zo simpel is het’, vertelde hij na een van de vele verliespartijen. Een trainer die zoiets zegt bij een Belgische club krijgt meteen zijn C4. De hoge lat van Guardiola leidt tot defaitisme. Het klinkt als zelfkastijding. Kevin De Bruyne nam die ruwe eerlijkheid trouwens mee naar de nationale ploeg. Ook daar zagen we dat niet iedereen in het voetbal zoveel parler vrai aankan.
Van keikop tot koele kikker: in het hoofd van strateeg Kevin De Bruyne
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
