‘Budgetten voor de jeugdwerking lijken een groter taboe dan zwart geld in het voetbal’

Hoofdredacteur Bart Aerts stelt u met trots het grote dossier Eigen Kweek voor, over de jeugdwerking van de Belgische profclubs. ‘Het is duidelijk dat bijna alle andere profclubs rotsvast geloven in het rendement van een investering in jeugdvoetballers.’

‘België zal altijd talent hebben, dat heeft te maken met de manier waarop de jeugdspelers opgeleid worden’, zei Roberto Martínez bij zijn afscheid als bondscoach. Het moet gezegd: de meeste Belgische profclubs doen dat momenteel voorbeeldig. Nooit eerder investeerden de clubs zoveel euro’s in eigen kweek. Nooit eerder kregen jonge talenten van eigen bodem meer kansen dan vandaag.

Het is dan ook met volle overtuiging dat we als magazine ruim aandacht schenken aan de jonkies in ons voetbal. Van de jonge jaren van Romelu Lukaku, over de beloften van Standard tot de sterren van de toekomst. Van de anciens van de Neerpede-academie, over de jeugdige versnelling van Club NXT tot het bewogen leven en werk van de coach van de Yellow Flames. Het is een bewuste keuze om zestig pagina’s te wijden aan de belangrijkste fundering van ons voetbal.

Om zoveel mogelijk te weten te komen over de jeugdwerking stuurden we enkele weken geleden een rondvraag naar de clubs uit de Jupiler Pro League en de Challenger Pro League. Respons kwam er vrij snel en volledig. Slechts één club werkte liever niet mee. Union Saint-Gilloise vond onze vragen op dit moment niet relevant. Het is maar de vraag of de Brusselse club een performante jeugdwerking relevant genoeg vindt. Veel stelt het momenteel (nog) niet voor. Benieuwd of die visie – of net het gebrek eraan – zich zal wreken wanneer het succes van het eerste elftal vermindert.

Want het is duidelijk dat bijna alle andere profclubs rotsvast geloven in het rendement van een investering in jeugdvoetballers. Antwerp is een schoon voorbeeld. Na dertien jaar in tweede klasse was de jeugdwerking op sterven na dood. Nu de A-ploeg opnieuw aan de Belgische top speelt, trainen de jongste voetballers in een hypermodern jeugdcentrum in de Bosuil op wandelafstand van de kleedkamer van de grote voorbeelden. Geen betere motivatie om de laatste stappen te zetten van opleiding naar A-kern.

De strijd tussen de topclubs in het verleiden van talent woedt intussen minstens even heftig als die voor een plaats in de Champions’ Play-offs. Zo heeft Club Brugge een samenwerking met SC City Pirates. Antwerpser wordt een voetbalclub niet. En laat RAFC nu net de ambitie hebben om de nummer één te zijn op het vlak van talentrekrutering in de eigen provincie. Op de parking zitten kapers verscholen.

Wat blijft verbazen is de schroom over de budgetten voor de jeugdwerking. Het lijkt wel een groter taboe dan het zwart geld in het voetbal. Uiteindelijk maakt het niet veel uit of ploegen over centen willen praten of niet. Uit een studie die de Pro League bestelde, blijkt duidelijk dat de clubs allemaal samen meer besteden aan jeugdspelers dan ze zouden moeten.

Bij amateurclubs heerst een andere realiteit. Daar zijn het vooral vrijwilligers die de jeugdreeksen doen draaien. Verderop leest u het voorbeeldige verhaal van SK Torhout. Een eerste ploeg hebben de West-Vlamingen niet meer. Jeugdploegen primeren. De werking draait vooral op de inzet van voetbalmama’s en -papa’s die zelf voetballende kinderen hebben. Het is het soort bezieling dat we in de kijker willen plaatsen. Daarom lanceren we een verkiezing ‘Voetbalmama/-papa van het jaar’. Daarover meer in dit magazine én de komende maanden.