Op enkele jaren tijd groeide Arthur Theate van nobele onbekende uit tot Rode Duivel. De Krant van West-Vlaanderen sprak hem over dat ene jaar dat alles in gang zette. ‘KV Oostende was een van mijn allerlaatste kansen.’
Momenteel is hij een grote kanshebber om mee te gaan naar het WK en daar misschien zelfs in de basis te staan bij de Rode Duivels. Arthur Theate lijkt het helemaal te gaan maken als voetballer. Daar kon hij enkele jaren geleden alleen maar van dromen toen KV Oostende hem wou overnemen. ‘Ik zat toen in een moeilijke periode’, herinnert Theate zich nog heel goed bij de Krant van West-Vlaanderen. ‘Ik zat zonder club. Ik moest iets doen, ik moest een club vinden. Oostende was op dat moment misschien niet mijn laatste, maar waarschijnlijk wel een van mijn allerlaatste kansen. Ik moest realistisch zijn. Niet dat ik echt een job aan het zoeken was, maar ik dacht toen wel dat ik straks moest gaan werken.
‘De duels waren harder, het spel ging sneller. Maar van een zogenaamde cultuurshock ondervond ik weinig. Ik voelde me meteen heel goed thuis bij KV Oostende. (denkt na) Ja, ik was daar heel gelukkig. Mijn jaar in Oostende zou alles samen misschien wel het beste jaar uit mijn leven worden. Sportief hadden we een schitterend jaar, zonder druk, met mooi voetbal. We pakten tegen bijna elke topclub punten, maar ook naast het veld voelde ik me heel goed.’
Hij toont zich ook blij hoe heel Oostende nog met liefde over hem praat. ‘Ik probeer altijd de beste versie van mezelf te zijn. Ik ben een Luikenaar. Luikenaars zijn heel warme, open en gastvrije mensen. Zo ben ik ook opgevoed. Mensen mogen zijn wie ze willen zijn, we zijn allemaal dezelfde. Iedereen binnen de club staat op hetzelfde niveau. Zo is het buiten het voetbal ook. Dat is in Oostende ook zo: iedereen wordt er met hetzelfde respect behandeld. Je begrijpt intussen dat Oostende diep in mijn hart zit. De kans die KVO mij gegeven heeft, zal ik nooit vergeten. Ik weet dat het nog heel ver is, maar het zou heel mooi zijn mocht ik mijn carrière kunnen beëindigen bij KVO. Voor de staf, de directie, de spelers en de supporters die me altijd gesteund hebben.’
