Na jaren van achteruitgang mag Arsenal zich eindelijk opnieuw topclub noemen. De veertiende landstitel ligt binnen handbereik, enkel Manchester City lijkt nog roet in het eten te kunnen gooien. Een analyse van de opmars van de club, onder leiding van coach Mikel Arteta.
Opnieuw een sterke prestatie afgelopen weekend van Arsenal. De Londense club blikte Crystal Palace in met 4-1 en behoudt zo zijn voorsprong van acht punten op Manchester City. Het was de 22ste overwinning van het seizoen, een evenaring van het rapport van vorig jaar op het einde van het seizoen. Meer nog, nooit eerder kon Arsenal 22 wedstrijden winnen na 28 speeldagen. Het draait dus lekker bij The Gunners en dat ligt voor een groot deel aan de man voor de dug-out: Mikel Arteta.
Nieuwe coach, nieuwe waarden
Dat Arsenal nu zo sterk voor de dag komt, heeft veel te maken met de cultuurverandering die de Spaanse coach doorvoerde na zijn aanstelling in december 2019. Mikel Arteta leerde de kneepjes van het vak onder de hoede van Pep Guardiola, als assistent bij Manchester City. Toen Arsenal trainer Unai Emery ontsloeg, kreeg Arteta de sleutels in handen van de Londense club. Het eerste wat hij veranderde was de verwachtingen van het publiek. Hij was een relatief onervaren coach en gaf meteen aan dat hij tijd zou nodig hebben om zijn concepten over te brengen naar de spelersgroep. Hij koos voor de lange termijn, omdat hij besefte dat de structuur moest veranderen. De club moest een nieuwe identiteit krijgen die vertrouwen en dominantie uitstraalde.
Hij wist dat de titel behalen erg moeilijk zou zijn in zijn eerste jaren, dus focuste hij zich op iets anders. Hij slaagde erin om de FA Cup te winnen, de belangrijkste bekercompetitie van Engeland. Zo kreeg Arteta ook de fans mee in zijn verhaal, de prijs gaf hen hoop. Dat was nodig, want de resultaten in de reguliere competitie vielen tegen.
Het bestuur ging mee in de plannen van de Spanjaard en bleef het vertrouwen uitspreken in de coach. Ook financieel werd er een handje toegestoken. In de 2021 en 2022 werden er fikse bedragen uitgegeven aan spelers die het voetbal konden brengen dat Arteta voor ogen had. Die aankopen bleken een schot in de roos. In geen tijd werden mannen als Martin Ødegaard, Oleksandr Zinchenko, Ben White en Aaron Ramsdale vaste waarden. Allemaal nog relatief jonge spelers die de Spaanse coach kon kneden zoals hij wilde.
Langetermijnvisie loont
Fast forward naar dit seizoen en alles lijkt in zijn plooi te vallen. Arsenal wervelt, is volwassen in wedstrijden waar het voetballend niet perfect loopt en laat nauwelijks punten liggen. De spelers voeren de concepten van Arteta met precisie uit en durven zelf het spel te maken. De Spaanse coach heeft bepaalde zaken overgenomen van zijn leermeester Guardiola en heeft er zijn eigen accenten aan toegevoegd. Een voorbeeld daarvan is de rol van Zinchenko. De Oekraïense linksachter kwam over van Manchester City en speelt nu voor Arsenal, maar op een vergelijkbare manier. Hij fungeert bijna als spelverdeler, net zoals Guardiola hem gebruikte.
Ook de diepte van de kern is een pluspunt geworden. Door het drukke seizoen vielen al veel spelers uit met een blessure, maar dat werd telkens makkelijk opgelost. Bovendien is het wegvallen van één pion geen ramp, omdat het systeem er staat. Gabriel Jesus begon verrassend sterk aan het seizoen en toonde aan de wereld dat hij wel degelijk de kwaliteiten had om bij een topploeg de vaste spits te zijn. Maar na die flitsende start viel de Braziliaan uit en Arsenal moest even verder zonder zijn goudhaantje. Dat bleek geen probleem, er werden amper punten verloren in zijn afwezigheid. Spelers als Bukayo Saka, Gabriel Martinelli en Leandro Trossard vulden die leemte zonder moeite.
De naam is gevallen, Leandro Trossard. De Rode Duivel speelt sinds kort voor Arsenal en bewees er al snel zijn waarde. Mede door die blessure van Jesus kreeg hij snel kansen en hij greep die met beide handen. Hij prikte snel een doelpuntje en gaf ook al zes assists. Zijn aandeel in het eventuele kampioenschap mag niet onderschat worden. Hij was in de winter geen prioriteit, maar na het afketsen van de transfer van Mykhailo Mudryk (vertrok uiteindelijk naar Chelsea), zag Arteta in Trossard een gelijkaardig profiel. Hij zal nog niet veel spijt gehad hebben van die keuze.
Mentale sterkte
Wat misschien nog het meest in het voordeel van Arsenal spreekt, is de weerbaarheid die het toont. Het is al even geleden dat het meedeed voor de titel en zelfs favoriet was. Maar toch lijkt het alsof er genoeg vernuft zit in de spelersgroep om met die druk om te gaan. Na iedere kleine tegenslag werd er dit seizoen gepast gereageerd. Ook dit weekend: Crystal Palace werd simpel aan de kant gezet nadat The Gunners eerder in de week van het Europese toneel verdwenen. Ze verloren hun 8ste finale van het Portugese Sporting na strafschoppen, maar lieten het dus niet aan hun hart komen.
Na een korte dip in de competitie gebeurde hetzelfde. Begin februari haalde de Londense club slechts 1 op 9 met daarbij een nederlaag tegen eerste achtervolger Manchester City. Meteen daarna slaagden de mannen van Arteta erin om terug met een zegereeks aan te knopen. Het lijkt er dus niet op dat Arsenal nog een grote uitschuiver zal maken, wat velen wel verwacht hadden.
Met nog tien wedstrijden te gaan kan er nog van alles gebeuren. Er komen nog enkele moeilijke matchen aan, met verplaatsingen naar City en Liverpool en een Londense Derby tegen Chelsea. De buit is nog niet binnen, maar als Trossard en co op hetzelfde elan verder spelen is het zeker mogelijk. Het zou de eerste titel zijn in 20 jaar.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier