Waasland-Beveren had amper 1 op 18 toen de Franse coach er neerstreek. Zijn tussentijdse balans: drie draws, één overwinning, geen enkele nederlaag.
1. In je allereerste wedstrijd als coach in eerste klasse verspeelde je ploeg op de valreep een eerste zege. STVV maakte gelijk in minuut 95. Hoe is de sfeer in de bus na zo’n ontgoocheling?
‘De spelers waren gefrustreerd, teleurgesteld en kwaad op zichzelf omdat ze wisten dat ze het in die laatste situatie van de wedstrijd beter hadden moeten doen. Maar al snel hebben we het positieve ingezien. We hadden ei zo na onze eerste overwinning behaald, die was er zeker gekomen als we een tweede goal hadden gemaakt. Op de sleutelmomenten hadden we ook weinig meeval. Los daarvan zaten er veel interessante zaken in ons spel, dus dat was bemoedigend. We hebben de dag erop de hoofden leeggemaakt en we zijn weer aan het werk gegaan.’
2. Je had Daniel Leclercq, die RC Lens kampioen maakte in 1998 en even La Louvière trainde, als coach bij Valenciennes. Wat heb je van hem onthouden en wat pas je vandaag zelf toe? Zijn kunde om conflicten uit te lokken?
‘Ik herinner me dat het een extreem rechtlijnige trainer was, die oefeningen gaf die erg eenvoudig maar ook zeer efficiënt waren. Het klopt dat er ook conflicten waren, ik weet niet of dat opzettelijk was of niet. Ik heb me die vraag wel eens gesteld maar er nooit een antwoord op gekregen. Hij wist de spelers in elk geval te pushen. Ik zit anders in elkaar. Zelf heb ik één ernstige aanvaring met hem gehad. Een journalist had mijn woorden verdraaid. Hij had een interview van twee minuutjes over de telefoon misbruikt om er een provocerende titel boven te zetten. In plaats van mij te geloven geloofde Leclercq die journalist. Dat bekoelde onze relatie. Ik nam het hem erg kwalijk dat hij eerder een reporter geloofde dan zijn kapitein. We spraken nadien wel weer met elkaar, maar de relatie bleef uiterst moeilijk.’
3. Je hebt een diploma in sportmanagement en je was de baas van een vijftiental werknemers toen je een restaurant had: helpen die ervaringen je bij het beroep van trainer?
‘Dat helpt me zeker. Het restaurant was een goeie leerschool. Ik heb geleerd om met mensen om te gaan. Ik heb ook hard leren werken, want ik klopte negentig uur per week om de zaak te laten draaien. Mijn managementdiploma heeft mijn geest geopend, het heeft me geleerd om de inzet goed in te schatten en om pragmatisch te zijn, naar de essentie te gaan. Iemands opdracht omschrijven, de taken van iedereen harmoniseren: dat is hetgeen ik nu moet doen in Beveren. Ik heb een technische staf van zeven mensen, plus een teammanager, vier kinesisten, twee dokters en drie materiaalmannen. Je moet ervoor zorgen dat al die mensen zich in dienst stellen van de ploeg en de coach.’
4. Jij was vaak de kapitein van de ploegen waarin je speelde. Hoe komt dat?
‘Ik denk dat ik me die rol eigen heb gemaakt omdat het in mijn aard lag om de achterste lijn aan te sturen en vervolgens de hele ploeg. Al van jongs af ben ik voluit gegaan in alles wat ik deed. Ook in mijn tijd in Italië was ik kapitein. Misschien is het op een bepaald moment in de ogen van de coach het signaal dat de speler in kwestie meer betrokken is dan gemiddeld. Die kapiteinsband krijg je niet toevallig.’
5. Het was Roger Henrotay die je naar Italië loodste. Vandaag komt zijn zoon meer in de actualiteit. Wat is jouw mening over de schandalen en de wanpraktijken van makelaars in het Belgisch voetbal?
‘Ik ken Christophe Henrotay niet. Ik heb wel nog altijd contact met Roger. Hij is trouwens degene die me erop wees dat er misschien een mogelijkheid lag bij Waasland-Beveren. Wat die affaire betreft, kan ik me een jaar na de feiten niet van de indruk ontdoen dat het veel gedoe om niks was. Men heeft ook alles op één hoop gegooid, financieel gesjoemel en matchfixing. Dat is niet normaal. Er is één zaak aan het licht gekomen: KV Mechelen. Maar die club speelt nog altijd in 1A! Daarnaast heb ik er weinig waardering voor dat makelaars die niet genoemd werden in die affaires, meteen afgaven op degenen die ondervraagd of aangehouden waren. Het moment was slecht gekozen, dat was al te makkelijk. Dat rook naar afrekeningen, dat was niet erg sportief.’
