Anderlechttalent Sambi Lokonga: ‘Waarom zou ik niet relaxed mogen zijn?’

Hij is goedgehumeurd, optimistisch, elegant en helemaal zen. Een ontmoeting met Albert Sambi Lokonga, allicht de volgende Rode Duivel van paars-wit.

Drie jaar geleden, in november 2017, kwam Albert Sambi Lokonga in de spelerstunnel oog in oog te staan met Jérôme Boateng, Arturo Vidal, Thiago, Arjen Robben, Robert Lewandowski en de andere buitenaardse wezens van Bayern. ‘Het voelde vreemd aan om in dezelfde ruimte te staan met gasten die ik enkel kende van PlayStation.’

Hij was net achttien geworden en hij had nog geen enkele officiële wedstrijd gespeeld voor paars-wit, maar die avond kwam voetbalminnend België te weten dat Paul-José Mpoku een kleine broer had in Brussel. Twee broers, die elk een andere familienaam dragen, net als Michy Batshuayi en Aaron Leya Iseka. ‘ Polo is in Congo geboren en ik in België. Ze hebben hem de naam van onze grootvaders gegeven, ik heb die van mijn vader geërfd.’

Ondertussen staan er een vijftigtal duels met de A-ploeg op zijn conto. Het hadden er meer kunnen zijn, maar een zware blessure aan de kruisbanden besliste er anders over. Na alle miserie kan hij weer glimlachen, want Sambi Lokonga maakt zijn reputatie van goudklompje waar en is intussen een onbetwiste titularis geworden in het team van Vincent Kompany.

Je hebt op je 21e ongeveer vijftig matchen gespeeld. Loop je voor op je eigen planning?

Albert Sambi Lokonga: ‘Ik zit eigenlijk op schema. Ik heb tijd verloren door die operatie en de revalidatie, maar ik zie er ook het positieve van in. Op mentaal en lichamelijk vlak ben ik er flink op vooruitgegaan. Van die maandenlange sessies bij de kinesist heb ik geprofiteerd om de broze punten van mijn lichaam aan te pakken. Ik heb mij eigenlijk voluit in mijn revalidatie gestort. Om te vermijden dat ik heen en weer moest pendelen, logeerde ik in een hotel dat zich op twee minuten bevond van het kabinet van Lieven Maesschalck. De kans op afleidingen was daardoor kleiner.’

Heb je geen depressie opgelopen door die blessure?

Sambi Lokonga: ‘Natuurlijk ben je van slag wanneer je te horen krijgt dat je onder het mes moet voor een kruisbandletsel, want je weet dat het herstel veel tijd in beslag zal nemen. Maar de dag na de operatie kon ik alweer stappen. Ik zag ook de positieve kanten van het verhaal. Ik lag nog jaren onder contract en dat gaf mij financiële zekerheid.

‘Een vriend van mij, die een aflopend contract had, kreeg met dezelfde blessure te maken. In zo’n situatie weet je niet of de club met jou verder wil. Ik had niet alleen de garantie dat mijn werkgever op mij rekende, maar er werd mij ook gezegd dat ik mijn tijd moest nemen om terug te komen. Je krijgt een boost als je weet dat jouw plek bij wijze van spreken gereserveerd is.’

Je zat alleen op hotel terwijl je goed wist dat je niet van ’s morgens tot ’s avonds bij de kinesist moest zijn. Had je iets te doen om een inzinking te vermijden?

Sambi Lokonga: ‘Ik heb zitten bingewatchen en ik heb vooral de tijd genomen om de Bijbel te lezen. Ik ben heel gelovig – dat zit in de familie. We zijn met God opgegroeid en bij ons is het de gewoonte om samen de Bijbel te lezen. Ik ben er bijna dagelijks mee bezig. Ik schrijf veel op, ik mediteer en ik probeer de inhoud van de teksten te begrijpen.’

Wat brengt het geloof je bij als voetballer?

Sambi Lokonga: ‘Het wakkert mijn zelfvertrouwen aan. Ik twijfel nooit aan mezelf en ik kan er mij altijd van overtuigen dat er na iets slechts iets beters komt.’

Gescheiden broers

Klopt het dat je in Verviers ‘Mister Cool’ wordt genoemd?

Sambi Lokonga: ‘Ja. Waarom zou ik niet relaxed mogen zijn? Ik verkeer in goede gezondheid en ik ben profvoetballer. Wat zou ik nog meer kunnen wensen?’

Door de financiële belangen komt er toch veel druk bij kijken. Komt het voor een topwedstrijd nooit bij jou op dat een foutje fatale gevolgen kan hebben?

Sambi Lokonga: ‘Dat kan altijd gebeuren. Maar dan denk ik: het maakt deel uit van het spelletje. En de financiën zijn vooral een issue voor de club en minder voor de spelers.’

Volgens je broer ben jij een ijskonijn!

Sambi Lokonga: ( proest het uit van het lachen) ‘Iedereen kent mij op die manier: je kunt Albert in elke situatie plaatsen en hij zal altijd kalm blijven. Ik heb alles onder controle. Polo kan er soms ook onbezorgd bij lopen, maar in vergelijking met mij toont hij meer zijn emoties. Ik krop alles op.’

Jullie blijven allebei zeer gehecht aan Verviers. Je speelt zelfs met het nummer 48 als verwijzing naar de postcode 4800 van Verviers. Maar de stad heeft geen al te beste reputatie, toch?

Sambi Lokonga: ‘Ik ben er opgegroeid, ik heb er leren voetballen, mijn ouders wonen er nog en ik heb er nog veel vrienden. Verviers zal voor altijd in mijn bloed zitten. Het is normaal dat ik zo verknocht ben aan die stad.’

Wat doet het met jou als je leest dat het een schuilplaats is voor jihadisten en terroristen?

Sambi Lokonga: ‘Het schaadt mij niet. Je hebt overal goede en slechte mensen. Ik ben met gasten omgegaan die stommiteiten hebben begaan en die volledig ontspoord zijn. Wat niet abnormaal is als je voortkomt uit een cité. Het is niet de Bronx, maar het was toch een moeilijke wijk.’

Op je tiende ben je naar Anderlecht vertrokken. Je had voor de gemakkelijke weg kunnen kiezen en je broer kunnen volgen bij Standard.

Sambi Lokonga: ‘Anderlecht heeft ons een project voorgesteld met een echt schooltraject en dat sprak mijn ouders meteen aan. Dat heeft de balans doen overhellen in het voordeel van Anderlecht. En mijn vader vond het beter dat we van elkaar gescheiden werden. Want broers die bij dezelfde club spelen, worden altijd met elkaar vergeleken. En als de club problemen heeft met de ene broer, zouden ze hun woede kunnen koelen op de andere.’

Je komt uit een warm nest. Het was dus niet vanzelfsprekend om op jonge leeftijd zo zelfstandig te moeten zijn?

Sambi Lokonga: ‘Gedurende twee jaar heb ik naar Brussel gependeld om te trainen en wedstrijden te spelen. Daarna heb ik afwisselend op internaat, in een gastgezin en in een huis gewoond met andere spelers. Nu heb ik mijn eigen stek. Ik heb vervelende momenten gekend op internaat. Vooral toen ik niet speelde. Het zijn van die momenten waarop je denkt: heeft het zin dat ik blijf? Ik heb een paar keer dicht bij een terugkeer naar Verviers gestaan.’

Positie 6

Waar denk je spontaan aan bij het horen van de naam KAS Eupen?

Sambi Lokonga: ‘Er schiet mij van alles te binnen… Eupen was mijn eerste wedstrijd in eerste klasse en enkele weken geleden scoorde ik tegen hen mijn eerste doelpunt op profniveau. Tijdens de eerste jaren bij Anderlecht, toen ik heen en weer moest rijden tussen Brussel en Verviers, trainde ik er soms twee of drie keer per week mee. Zo spaarde ik een pak kilometers uit.’

Je moest 45 duels wachten op je eerste doelpunt op het hoogste niveau. Was dat een bron van frustratie? En wist je toen dat je je eindelijk zou kunnen uitleven?

Sambi Lokonga: ‘Het heeft mij veel deugd gedaan. Meer en meer mensen spraken mij erover aan en vroegen mij treiterend wanneer ik eindelijk dat eerste doelpunt zou maken.’

Hoe heb je die periode beleefd waarin het maar niet wilde lukken?

Sambi Lokonga: ‘Ik heb er mij nooit druk om gemaakt. Dat is niet echt mijn stijl, hé… Ik dacht gewoon: het zal vroeg of laat komen. Het was onvermijdelijk, want ik stapelde de wedstrijden op.’

Wat zijn volgens jou goede statistieken voor iemand op jouw positie?

Sambi Lokonga: ‘Laten we beginnen met te definiëren waar mijn positie ligt. Ben ik een 6? Een 8? Of ben ik een 10? De laatste tijd hebben veel mensen zich gerealiseerd dat ik sterker ben op de 6 dan op de 8. En positie 6 bevalt mij wel, omdat mijn impact op het spel groter is en omdat er meer ballen via mij passeren. Ik trek mijn plan als spelverdeler, maar het is lastiger om aan de bal te komen met een tegenstander die je overal volgt. Als we ervan uitgaan dat ik op de 6 blijf spelen, dan zou ik aan vijf doelpunten en een tiental assists per seizoen willen komen. Anderzijds vind ik dat er te veel gefocust wordt op statistieken. Ik verkies om de perfecte match te spelen zonder te scoren dan een doelpunt te maken hoewel ik niet goed in de match zat.’

Jouw maatje Jérémy Doku had geen waanzinnige statistieken nodig om een transfer te krijgen naar de Ligue 1.

Sambi Lokonga: ‘Ik zou teleurgesteld zijn mocht Rennes een eindhalte zijn voor hem. Hij heeft meer dan genoeg kwaliteiten om hoger te mikken. Ik besef dat er mooie clubs zijn in de Ligue 1, maar mocht ik de keuze hebben, zou ik niet naar daar trekken.’