Hij groeide op in Panama zonder vader en moest het soms doen met één maaltijd per dag. Daarna liet hij zijn geliefkoosde Manhattan links liggen om Vincent Kompany naar Anderlecht te volgen. Dit is het knotsgekke verhaal van Amir Murillo.
Het tafereel speelt zich af in oktober 2019 na de match tussen Impact Montréal en New York Red Bulls. Na een zware 3-0 nederlaag zit de reguliere competitie in de MLS erop voor de Red Bulls en voor Amir Murillo is het zelfs de laatste match in het shirt van de Amerikaanse club. Bojan Krkic, de voormalige speler van Barcelona, Roma, AC Milan en Ajax die in Canada zijn voetbalpensioen voorbereidt, zoekt na affluiten Murillo op om een praatje met hem te maken. ‘Gefeliciteerd met jouw match. Je was grandioos en je hebt het potentieel om het ver te schoppen. Ga ervoor.’
Ik weet wat het is om grootgebracht te worden in ellendige omstandigheden. Voor mijn familie is het leven nog altijd geen pretje.’
Op dat moment is Murillo de laatste voorbereidingen aan het treffen voor zijn afreis naar Europa, om aan deze kant van de oceaan zijn kinderdroom waar te maken. De trainer en het management zijn dan al op de hoogte dat hij zo snel mogelijk wil vertrekken. ‘Als ik er een wedstrijd moet uitpikken van mijn drie seizoenen in de MLS, dan is het die tegen Montréal’, zegt de Panamees van Anderlecht. ‘Ik loste toen een fenomenaal schot – wellicht het beste uit mijn carrière – dat te pletter stortte tegen het doelhout. En dan moesten de gelukwensen van Krkic nog komen. Zijn woorden hebben mij diep geraakt, zeker omdat ze uitgesproken werden door een oud-speler van Barça. Mijn dag kon niet meer stuk.’
Murillo vertelt honderduit over zijn moeilijke jeugd in de Panamese havenstad Colón en zijn aankomst in Brussel in januari van dit jaar. Maar hij begint eerst met een les in semantiek.
Amir Murillo:‘Ik heb twee voornamen: Michael en Amir. Murillo is de familienaam van mijn vader, Bermudez is die van mijn moeder. Maar ik verkies dat iedereen mij aanspreekt met Amir. Mijn moeder noemde mij Michael wanneer ze boos was… Op alle andere momenten was het gewoon Amir. Begrijp je waarom ik een voorkeur heb voor Amir?’
Panama is bekend voor zijn kanaal. Wat valt er nog te zien?
Murillo: ‘De zon, die het hele jaar door schijnt, de stranden en tal van eilandjes. En Panama City is zeker een bezoek waard.’
Jullie groeiden uit tot een sensatie door in Rusland voor het eerst deel te nemen aan een WK. Maar wat moeten we ons voorstellen bij het Panamese voetbal?
Murillo: ‘Het is er heel rudimentair: we hebben geen professionele competitie en de stadions verkeren niet in een goede staat. Er is weinig geld waardoor de lonen regelmatig te laat worden betaald en de stadions blijven nagenoeg leeg. Vóór 2018 was voetbal niet eens de nationale sport in ons land, in Panama hebben ze altijd meer affiniteit gehad met baseball. Het verbaast mij dus niet dat er een pak Panamezen actief zijn in het Amerikaanse baseballkampioenschap. Ik heb zelf ook aan die sport gedaan, maar van kindsbeen af was het mijn droom om als voetballer carrière te maken in Europa. Dankzij onze deelname aan het WK hebben we de harten van de mensen ingepalmd. Dat tornooi was een serieuze boost voor het voetbal in Panama.’
Hoe komt het dat een land met amper 3,5 miljoen inwoners zich kan plaatsen voor een WK?
Murillo: ‘Deze generatie heeft alles: een onverzadigbare honger, stalen zenuwen en onbegrensde ambities. Dat hadden ze nooit eerder gezien in Panama. De CONCACAF-zone mag drie landen afvaardigen op een WK en ik herinner mij dat we derde stonden toen we naar de VS moesten voor de voorlaatste groepsmatch. We kregen een 4-0 om de oren en de verslagenheid was zo groot dat niemand nog in de kwalificatie geloofde. Vooral omdat we in ons laatste duel thuis moesten winnen van Costa Rica, dat in de regio gezien wordt als een groot voetballand en de kwartfinale had gehaald op het vorige WK in Brazilië. Bij de rust stonden we 0-1 achter, maar in de slotminuten maakten we er nog 2-1 van. Het was een gekkenhuis. Alle remmen gingen zowaar los.’
Panama verloor zijn drie groepswedstrijden in Rusland. Achteraf was dat toch niet meer dan logisch?
Murillo: ‘We begrepen meteen dat het niet simpel zou zijn om te overleven in een groep met België, Engeland en Tunesië. Toen we het vliegtuig opstapten, zat de kans er dus in dat we alle wedstrijden zouden verliezen. Dat was althans de redenering van veel mensen in Panama. Onze landgenoten vonden het al ongelooflijk straf dat we voor het eerst een WK-ticket bemachtigd hadden. Wij dachten er lichtjes anders over: de honger was zo groot dat wij ervan overtuigd waren dat er iets te halen viel. Al waren we ook niet blind voor de feiten. Engeland is het voetballand bij uitstek en België kon rekenen op al zijn wereldsterren.’
Jij stond zowel tegen Engeland als België in de basis. Wat onthoud je van die twee duels?
Murillo: ‘De match tegen België zal mij nog lang bijblijven. Ik ben een rechtsachter en mijn rechtstreekse tegenstander was Eden Hazard. Ik moet er geen tekening bij maken wat ik die dag heb moeten doorstaan… Maar ik kan tevreden terugblikken op mijn prestatie. De nederlaag was logisch, maar Hazard scoorde niet en ik heb mij ook niet belachelijk gemaakt. Het is moeilijk spelen tegen Hazard eenmaal hij aan de bal is; that man is too quick. Maar ik ben recht gebleven tegen een van de drie beste spelers van het WK. Ik houd wel minder goede herinneringen over aan de match tegen Engeland. Eerst en vooral was er de 6-1 bolwassing.
‘Mijn moeder noemde mij Michael wanneer ze boos was, verder was het gewoon Amir.’ Amir Murillo.’
‘En op persoonlijk vlak had ik het lastig omdat ik telkens voor de voeten werd gelopen door Jesse Lingard en Ashley Young, twee jongens die aardig kunnen voetballen. Maar we werden ook puur op kracht overtroefd – ze hebben ons gewoonweg opgevreten in de duels. Eigenlijk was het een ongelijke strijd: wij met onze tengere spelers waren niet opgewassen tegen die grote en sterke mannen. Ik denk dat ze zich vooral op corners en vrije trappen goed geamuseerd hebben. Engeland was het land dat op het WK het meest doeltreffend was op stilstaande fases en op dat vlak hebben ze tegen ons hun referentiematch gespeeld.’
Hongersnood
Hoe heb jij de Panamese competitie kunnen ontvluchten?
Murillo: ‘Ik speelde bij FC San Francisco, een van de beste clubs van het land. Op mijn 20e was ik al international en tijdens een wedstrijd met Panama op de Copa Centroamericana werd ik opgemerkt door mensen van Red Bull. New York liet mij eerst op huurbasis overkomen en later werd dat omgezet in een permanente deal. Voor mij was het van in het begin duidelijk dat de MLS als springplank zou dienen om naar Europa te gaan.’
Hoe groot was de sprong van Panama naar New York? Zag jouw leven in de VS er anders uit dan in jouw thuisland?
Murillo: ‘Lachen maakt geen deel uit van je dagelijkse routine als je opgroeit in Panama. Voor mijn familie is het leven nog altijd geen pretje. Ik kom uit een zeer arm milieu en ik weet wat het is om grootgebracht te worden in ellendige omstandigheden. Het begon allemaal toen mijn vader in een vroeg stadium mijn moeder liet zitten. Ze stond er plots alleen voor met mijn vijf broers en halfbroer. Het huis telde een leefruimte en we sliepen met zeven in dezelfde kamer. En er kwam niet elke dag eten op tafel. We raakten enkel aan voedsel op dagen dat mijn moeder of een van mijn broers een klusje had gevonden. Af en toe schoot mijn grootmoeder ons te hulp, maar er waren momenten dat de koelkast leeg was.’
Hoe losten jullie dat op?
Murillo: ‘Simpel: in dat geval gingen we zonder avondeten naar bed. We probeerden de slaap te vatten met een knorrende maag. Weet je: na een tijdje ben je het gewend om met een hongergevoel in bed te kruipen…’
En waar was jouw papa ondertussen?
Murillo: ‘Ik weet wie hij is, maar hij heeft nooit naar mij omgekeken. En hij heeft nooit iets voor ons gedaan. Hij woont in dezelfde wijk als mijn moeder en we zijn altijd contact blijven houden. Op vraag van mijn ma weliswaar. Zij heeft er op aangedrongen om het contact niet te laten verwateren. Ze zegt wel eens: ‘Hij is jouw vader. Je moet het nodige respect voor hem opbrengen. Ongeacht wat hij ons heeft aangedaan.”
Heb je gepolst naar de redenen waarom hij zijn gezin verlaten heeft?
Murillo: ‘Nee. En eerlijk gezegd is het nooit bij mij opgekomen om hem dat te vragen. Waarom? Omdat ik nooit een leegte heb gevoeld. Mijn grote broer heeft de rol van mijn vader overgenomen. Hij heeft werkelijk alles gedaan dat je van een vader kan verwachten. In feite beschouw ik mijn broer als mijn echte papa.’
Shirt van Zlatan
Wat heb je geleerd in de MLS?
Murillo: ‘Ik ben er in totaal drie seizoenen gebleven en ik heb er toch een paar hoogtepunten beleefd. Vooral 2018 was uitzonderlijk goed. We wonnen de MLS Supporters’ Shield, een trofee die uitgereikt wordt aan de ploeg die de meeste punten pakte in de reguliere competitie. Ik werd dat jaar ook als eerste Panamees uit de geschiedenis geselecteerd voor de All-Star Game. In de VS is dat echt big. Trainers en spelers pikken er per positie de beste speler uit van het seizoen en ik kreeg de meeste stemmen als rechtsback. Laurent Ciman kreeg bijvoorbeeld een plek centraal in de verdediging. Met die ploeg, bestaande uit de meest waardevolle spelers van de MLS, wordt er dan elk seizoen een match gespeeld tegen een Europese topclub. Dat zijn teams van het kaliber Real Madrid, Bayern München, Manchester United, Arsenal… In 2018 was dat Juventus. Ze misten enkele sterren, maar ik heb toch tegen gasten gespeeld waarmee ik ettelijke duels had uitgevochten op mijn playstation. Toen ik het veld opkwam dacht ik: dit is mijn beloning voor al die jaren waarin ik mij afgebeuld heb. Die match was in zekere zin de apotheose van mijn parcours in de MLS. En dat allemaal in het jaar waarin het WK werd gehouden.’
In Europa beoordelen we de MLS als een middelmatige competitie die internationale sterren op hun retour nodig heeft om naambekendheid te krijgen buiten het Amerikaanse continent.
Murillo: ‘Ik vind het niveau in de MLS zeker niet slecht. Maar ik ben wellicht niet objectief omdat het de eerste competitie is die ik ontdekt heb na mijn vertrek uit Panama. En het is niet zo dat de vedetten die naar MLS gehaald worden versleten zijn. Ik heb tegen Andrea Pirlo, David Villa, Wayne Rooney gespeeld en ze hebben getoond dat ze hun talent niet verloren zijn. En wat gezegd van Zlatan Ibrahimovic? In het vooruitzicht van de match tegen LA Galaxy had ik mijn zinnen gezet op zijn shirt, maar het draaide anders uit. We zijn in Los Angeles gaan winnen en Zlatan was zo kwaad dat hij na de match rechtstreeks naar de kleedkamer is gestormd. Ik heb hem daarna niet meer gezien.’
Hoe zou jij het sterrenstelsel van Red Bull omschrijven? Werd je er elke dag aan herinnerd dat je onder contract lag bij een grote speler in het voetbal?
Murillo: ‘Je zag aan alles dat de club grote financiële middelen had. Toen ik mijn contract tekende bij New York wist ik precies hoe mijn carrièreplanning eruit zou zien. Ik dacht dat New York het ideale portaal zou zijn om in een van de Europese projecten van Red Bull terecht te komen. Ik veronderstelde dat er plannen waren om mij naar Leipzig of Salzburg te sturen. Vreemd genoeg is dat nooit ter sprake gekomen. Een transfer naar een van die ploegen heeft er nooit ingezeten.’
Hoe vond je het leven in New York?
Murillo: ‘Ik ben compleet in de ban van de stad. Je kan het niet vergelijken met wat ik in Panama heb gekend. In New York is alles groter, hoger, drukker… Er is meer verkeer, het leven staat er niet stil en er is altijd wel iets te doen. Ik vond het geweldig.’
Je bent op het juiste moment vertrokken uit New York. Enkele maanden na jouw vertrek werd New York omgedoopt tot het Amerikaanse epicentrum van COVID-19. Heb je daar aan gedacht toen de crisis in alle hevigheid losbarstte?
Murillo: ‘Ik heb in de VS geen last gehad van het coronavirus, maar ik heb er op een of andere manier toch een prijs voor betaald. Toen de lockdown in België werd ingevoerd, heb ik namelijk geprobeerd om naar Panama af te reizen. Maar de grenzen waren toen al gesloten en er zat niets anders op dan in Brussel te blijven. Ik heb weken aan een stuk in mijn appartement en in de gym op Neerpede getraind.’
Tipgever
Waarom heb je eind 2019 voor Anderlecht gekozen terwijl er ook interesse was van Standard, PSV en Spaanse clubs?
Murillo: ‘Het telefoontje van Vincent Kompany gaf de doorslag. Ik had al een paar woorden met hem gewisseld na de WK-wedstrijd tegen België en hij had mij toen gecomplimenteerd voor mijn wedstrijd. Vorige winter heeft hij mij dan gebeld om het project uit te leggen. Hoe hij met Anderlecht wilde spelen, dat hij de ambitie had om wedstrijden te winnen met attractief voetbal en zijn verlangen om Anderlecht weer in de Champions League te krijgen. Hij vertelde dat ik veel zou spelen indien ik mij zou kunnen aanpassen aan zijn concept.’
Hoe is Kompany bij jou uitgekomen? Er wordt gezegd dat Sacha Kljestan jou bij Anderlecht heeft getipt.
Murillo: ‘Het waren vooral de broers Shaun en Bradley Wright-Phillips die alles in gang hebben gezet. Bradley, mijn ploegmaat bij New York, heeft over mij gepraat met zijn broer Shaun die met Kompany heeft gevoetbald bij City. Shaun heeft vervolgens informatie over mij aan Kompany doorgespeeld.’
Wat ging er door jou heen toen je hoorde dat Kompany aan de lijn hing?
Murillo: ‘Ik was uiteraard totaal verrast. Hij stelde zich voor en gaf mij de reden op van zijn oproep. Probeer maar eens kalm te blijven als je Kompany aan de lijn hebt…’
Amir over zijn…
… American dream: ‘De MLS is dé referentie voor Panamese internationals. Op het WK in Rusland waren we met zes die hun brood verdienden in de VS en we doen het traditioneel goed in het buitenland. Veel jongeren zien Julio Dely Valdés, een aanvaller die onder meer carrière heeft gemaakt bij PSG, als het te volgen voorbeeld. Wij zien hem als een rolmodel.’
… de mythische Thierry Henry: ‘Hij schreef geschiedenis met New York Red Bulls. Wanneer hij een match komt bijwonen, wordt hij er als een staatshoofd ontvangen.’
… de eerste data transfer van Anderlecht: ‘Ik wist niet dat ik de eerste speler was die louter op basis van datagegevens gerekruteerd ben. Nu kan ik tenminste zeggen dat ik op een bepaald domein de eerste was.’
… de matige start van Anderlecht in de competitie: ‘Het zal beter gaan zodra we makkelijker gaan scoren. We hebben meer dan voldoende power in de ploeg om een match te controleren als we op voorsprong komen.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
