Op zes maanden tijd van verrassing in de selectie naar mogelijk basisspeler op het WK en van wisselspeler in de Ligue 1 naar titularis in de Premier League: Amadou Onana maakt een blitzcarrière.
Drie dagen nadat hij het veld in Goodison Park moest verlaten als gevolg van een stevige trap op zijn enkel, leest Amadou Onana, bij hem thuis in een chique buitenwijk van Manchester, op het internet over zijn blessure. Het doet hem glimlachen, want de 21-jarige Rode Duivel van Senegalese afkomst is al weer volop aan het trainen. De ophef rond zijn vervanging tegen Crystal Palace verrast hem. Maar zo gaat dat in de Premier League en nog meer in de aanloop naar een WK: het minste fysieke ongemak zorgt voor paniek.
Vijf jaar geleden zat hij nog in de B-kern van de U17 van Zulte Waregem, nu is hij een sterkhouder bij Everton en een mogelijke basisspeler bij de Rode Duivels. De carrière van Amadou Onana neemt een hoge vlucht.
Eind oktober had je bijna evenveel speelminuten vergaard in de Premier League dan het volledige vorige seizoen in de Ligue 1. Hoe ga je daar zelf mee om?
Amadou Onana: ‘En de intensiteit waarmee hier gevoetbald wordt, is ook een stuk hoger dan in Frankrijk. (lachje) Uiteraard is de overgang van twaalfde man bij Lille naar een vaste plaats in het eerste elftal van Everton een grote stap. Er wordt ook veel meer van mij verwacht dan vorig seizoen. Toch mag je niet zeggen dat ik geen aanpassingsperiode heb gekend. Ik heb keihard gewerkt bij het begin van het seizoen om aan het helse ritme te wennen en mijn plaats te vinden. Zoals altijd al in mijn carrière heb ik moeten vechten, het plaatsje in het elftal lag hier niet zomaar voor het rapen. Mijn kwaliteiten moet ik wekelijks blijven tonen, want de concurrentie is niet mals. Stap voor stap probeer ik progressie te maken.’
Goeie vibe
Waarin precies moet je nog beter worden?
Onana: ‘Er zijn heel veel zaken waaraan je als voetballer moet schaven, ook al denk je dat je die al onder de knie hebt. Daarvoor moet je dag in dag uit het beste van jezelf geven en werken als een gek. Verder zijn er een aantal mindere punten in mijn spel die beter moeten. In de eerste plaats denk ik aan de afwerking. Daarom vraag ik na elke training aan een doelman, Asmir (Begovic, nvdr) of Eldin (Jakupovic, nvdr), om nog even te blijven, zodat ik extra kan werken aan mijn schot op doel. Heel positief vind ik dat de coach ook vaak de tijd neemt om daarbij te zijn. Hij is een oud-middenvelder die heel vaak wist te scoren. Dat maakte hem zo bijzonder als voetballer. Als ik ooit in staat ben om zijn traptechniek te evenaren, dan zou dat niet slecht zijn. (lacht) Die kwaliteit heeft hij trouwens nog altijd, echt wel indrukwekkend.’
Frank Lampard vindt dat ik nog te weinig mee naar voor trek. Hij zegt dat ik de kwaliteiten heb om beslissender te zijn.
AMADOU ONANA
Hoe is je relatie met Frank Lampard momenteel?
Onana: ‘Die is uitstekend, vooral dankzij de mens die hij is. Echt waar, ik vind hem een topcoach en ik zou veel over hem kunnen vertellen. Hij is alleszins de man die mij overtuigd heeft om mijn voetbalavontuur hier verder te zetten. Frank Lampard was een uitzonderlijke speler, maar ik teken niet bij een club voor de naam van de coach. Wél voor zijn ideeën en daarmee heeft hij me verleid. Door met hem te praten, realiseerde ik me dat hij een gepassioneerde trainer is. Er ontstond een goeie vibe tussen ons. De manier waarop hij over voetbal praatte, beviel me enorm. Hij wil heel veel op balbezit spelen zoals wel meerdere trainers, maar hij geeft zichzelf echt de middelen om dat te doen. Daarmee bedoel ik: hij staat toe dat we fouten maken. Hij dwingt ons bijna om zo te voetballen. Hij wil dat we de lijnen doorbreken en geeft ons veel vrijheid op het veld, zodat we de bal in de ploeg kunnen houden.
‘Voor sommige trainers blijft het bij theorie, voor hem geldt het ook in de praktijk. Dat bevalt me aan zijn manier van werken. Ik heb altijd nood gehad aan vrijheid om mee in de aanval te gaan, om meters te winnen. De coach spendeert veel tijd met mij om mijn wedstrijden te analyseren, om mijn positiespel met en zonder bal onder de loep te nemen. Daarbij ligt de focus op wanneer ik de bal heb, want dat is waar hij voor staat.
‘Lampard vindt trouwens dat ik nog te weinig mee naar voor trek. Hij zegt dat ik de kwaliteiten heb om beslissender te zijn. Dat is ook wat hij van mij verwacht. Daarom analyseren we tot in detail wat ik beter kan doen in bepaalde situaties. Verder is hij van oordeel dat ik op technisch vlak nog progressie kan boeken. Daar heeft hij gelijk in, dat weet ik maar al te goed. Ik denk er geregeld over na als ik mijn auto zit op de terugweg van de training met Everton naar mijn huis in Manchester. Dan zeg ik bij mezelf: ik heb net een uur over voetbal gepraat met Frank Lampard. Ik vind het belangrijk om dat te beseffen, temeer omdat ik weet welke weg ik afgelegd heb.’
Geen Ronaldo
Thierry Siquet, de eerste trainer die jou voor de nationale U17 selecteerde, vertelde dat hem in de eerste plaats jouw karaktersterkte was opgevallen. Jouw indrukwekkend leiderscapaciteiten, waardoor je een aantal technische gebreken met de bal aan de voet kon verdoezelen. Is het jouw charisma dat jou gered heeft?
Onana: ‘Je moet toch iets van kwaliteiten hebben. (lacht) Nee serieus, ik heb het altijd tof gevonden om anderen te sturen, hen te helpen, te coachen in feite. Ik hou van het gevoel om deel uit te maken van een groep en samen aan hetzelfde zeel te trekken. Ik ben van bescheiden afkomst, bij ons moest je niet te veel klagen. Dat heb ik als een kracht meegenomen. Ik houd mezelf sterk en ik help anderen om vooruitgang te maken. Dat heeft niet alleen te maken met mijn jeugd in Dakar, het is ook het resultaat van de verschillende afwijzingen die ik daarna heb meegemaakt. Bij Anderlecht, bij Zulte Waregem, bij Hoffenheim ook. En toch hield ik vol, als een uitgehongerde man. Als je niet in jezelf gelooft, dan zal het nooit lukken om te slagen. Zeker niet als iedereen je ook nog eens zegt dat je er niet zal komen, dat je niet goed genoeg bent. Gelukkig had ik vertrouwen in mijn kwaliteiten. Ik denk vaak terug aan die momenten en ik vermoed dat de ogen van sommigen wijd opengingen toen ze vorig jaar naar de Champions League keken. (lacht)
‘Ik zeg niet dat ik Ronaldo ben, hé. En er waren waarschijnlijk genoeg goede redenen om mij toen te bekritiseren. Maar als je verantwoordelijk bent voor een opleidingscentrum, dan zijn er volgens mij bepaalde woorden die je beter niet gebruikt. Uiteindelijk werk je met kinderen. Ik was gewoon een kind dat probeerde om zo goed mogelijk voetbal te spelen. Als je weet welke voetballer ik uiteindelijk geworden ben, bestond er ongetwijfeld een andere manier om me op mijn werkpunten te wijzen dan gewoon te zeggen dat ik niet goed genoeg was.’
De negatieve sfeer in België begrijp ik niet zo goed. We zitten in een fase waarin twee sterke generaties samenkomen.’
AMADOU ONANA
Denk je dat er nog veel jongeren door de mazen van het net glippen?
Onana: ‘Ja, ik denk dat het er miljoenen zijn. Ik heb met veel jongens gevoetbald die over meer talent beschikten dan ik, maar die het om allerlei redenen onderweg hebben opgegeven. Soms is het een kwestie van mentaliteit, een gebrek aan de wil om te winnen, maar soms is het ook de schuld van de jeugdtrainers. Sommigen houden immers geen rekening met het totaalplaatje. Ze beseffen onvoldoende wat het betekent om als 15-jarige te gaan testen op honderden kilometers van huis. Als ik niet groot en sterk geweest was, had ik nooit de kans gekregen om in januari 2018 een week met de U17 op trainingsstage te gaan in Wit-Rusland. Het was mijn laatste kans en die heb ik niet laten schieten, maar veel spelers krijgen die mogelijkheid nooit.’
Scharnierpunt
Je wordt vaak vergeleken met Marouane Fellaini, omdat je ook groot en sterk bent. We durven soms wel eens te vergeten dat Fellaini’s grootste kwaliteit was dat hij in topwedstrijden een constant niveau aanhield en nooit volledig wegzakte. De druk leek van hem af te glijden. Denk je dat jij ook wat dat betreft uit hetzelfde hout gesneden bent?
Onana: ‘Ik denk het wel. Ik leg mezelf druk op omdat ik veel van mezelf verwacht, maar zwichten onder de druk zal ik niet snel doen. De mensen die momenteel in oorlogsgebied leven zoals in Oekraïne en die ’s morgens opstaan zonder te weten wat ze ’s avonds gaan eten, die ervaren druk. Voetballers niet. De rest, of het nu mijn leven is of een voetbalwedstrijd, zie ik als een geschenk. Als ik op het veld sta, probeer ik te genieten. Maar het is niet vanzelfsprekend om de zaken te relativeren zoals ik dat doe. Daar werk ik aan met behulp van bepaalde oefeningen. Ik volg ook het advies van een mental coach (de Fransman Anthony Lespade, nvdr). Ik ga hier niet alles uit de doeken doen, maar sommige zaken helpen me om te resetten in een wedstrijd. Zo fixeer ik me bijvoorbeeld soms specifiek op één bepaald punt in het stadion. Of ik zet een flesje water langs de zijlijn dat ik als referentiepunt gebruik. Het kan stom klinken, maar het helpt me om de focus te behouden.’
Om terug te keren op de vergelijking met Marouane Fellaini: hoe gaat jouw generatie ermee om dat ze telkens weer vergeleken worden met de vorige lichting?
Onana: ‘Persoonlijk heb ik daar geen enkel probleem mee. Liever dat dan in een team terecht te komen dat vierkant draait. We staan op een scharnierpunt. We weten dat er veel van ons verwacht wordt, maar we profiteren tegelijkertijd van het professionalisme van de fantastische generatie die ons voorafging. Als het mij lukt om even vaak beslissend te zijn als Marouane bij de Rode Duivels, dan zal ik heel tevreden zijn. Maar dat betekent niet dat ik een nieuwe Marouane Fellaini wil worden. Net als elke voetballer wil ik mijn eigen naam maken.’
Winnaarsmentaliteit
Op de winstkansen van de Rode Duivels op het WK in Qatar zal niemand veel geld durven in te zetten. Wat is jouw boodschap voor de pessimisten?
Onana: ‘Dat ik ongelooflijk veel zin heb om hun ongelijk te bewijzen. Als ik mee naar Qatar ga, dan zal dat met een grote vastberadenheid zijn. Ik ga erheen om wereldkampioen te worden, of in ieder geval om het net zo goed te doen als de Rode Duivels in 2018. Lukt dat niet, dan zal ik zwaar teleurgesteld zijn. Eigenlijk laat het me koud als de mensen in België niet meer in ons geloven. Ik geloof wél in ons team. Objectief gezien beschikken we over een geweldige ploeg, op papier zelfs een van de beste ter wereld. Ik ben daarvan overtuigd omdat ik het geluk heb om met hen te voetballen. Jongens als Thibaut Courtois, Jan Vertonghen, Toby Alderweireld, Kevin De Bruyne, Romelu Lukaku en Eden Hazard zijn echte machines. Ik wil niets horen over leeftijd, ik praat over hun winnaarsmentaliteit. Het zijn bovendien echte klasbakken die op dit WK kunnen schitteren.
‘De negatieve sfeer in België begrijp ik niet zo goed. We zitten in een fase waarin twee sterke generaties samenkomen. We mogen geen enkele van onze tegenstanders in de poulefase onderschatten, maar wij zijn België: wij moeten niemand vrezen.’
Wij hebben nochtans de indruk dat de eerste echte afspraak voor jouw generatie eraan komt na het WK, te beginnen met de kwalificatiewedstrijden voor het EK in 2024. Voel jij je klaar om het voortouw te nemen bij de Rode Duivels van de toekomst?
Onana: ‘Het wordt allesbehalve evident om het even goed te doen als de huidige generatie, maar we zullen ons honderd procent inzetten. De mensen in België genieten er beter van dat de bovengenoemde spelers uitkomen voor ons land. Hoe het nadien gaat, zien we dan wel. Ik kan hen wel al verzekeren dat er enkele uitzonderlijke talenten zullen opstaan. Ik denk dat we met Youri (Tielemans, nvdr) de ideale leider zullen krijgen. Achter hem heb je Albert (Sambi Lokonga, nvdr), maar ook Loïs (Openda, nvdr), Arthur (Theate, nvdr), Yari (Verschaeren, nvdr), Mike (Trésor, nvdr), Largie (Ramazani, nvdr), Orel (Mangala, nvdr) en ga zo maar door. Geloof me vrij: we belanden niet in de woestijn, verre van.’
