François Colin over de ongelijke strijd van trainers.
Exact 104 dagen duurde het eerste hoofdtrainerschap van Thierry Henry bij AS Monaco. Met slechts twee overwinningen in twaalf competitieduels werd het Franse ex-voetbalicoon weggestuurd van de Rots. Wordt hij de zoveelste topvoetballer die als coach volledig de mist in gaat?
Eden Hazard en Romelu Lukaku betuigden meteen hun steun en lieten weten dat de ex-speler van Barcelona en Arsenal meteen mag terugkeren bij de Rode Duivels. De lof van het aanvalsduo deed tijdens het WK in Rusland soms vermoeden dat de 41-jarige Fransman de hoofdarchitect was van de bronzen medaille en niet Roberto Martínez. Misschien begon hij dat zelf nog te geloven ook.
Niet alle Belgische internationals waren zo opgezet met de Fransman als Hazard en Lukaku, maar in het moderne voetbal wordt kritiek nog alleen off the record geuit. Met als gevolg dat het grote publiek vaak een totaal verkeerd beeld krijgt van een speler of trainer.
Het stond in de sterren geschreven dat Thierry Henry na het WK als hoofdcoach aan de slag zou gaan. Bordeaux leek geruime tijd de eerste keuze te worden. De Franse directie van de Girondins was in de zevende hemel, maar de nieuwe Amerikaanse eigenaars trokken na één gesprek een heel andere conclusie: te opgezet met zichzelf voor iemand die nog alles moet bewijzen in dit vak.
Henry koos dan maar voor zijn eerste grote voetballiefde: AS Monaco, waar hij nog altijd topschutter aller tijden is met 228 goals. Het zou een vergissing van formaat blijken. Van en voor Monaco en Henry.
De Monegasken bengelden onderin de Ligue 1 toen Thierry de opvolger werd van de Portugees Leonardo Jardim, die met de club van het prinsdom opmerkelijke successen had geboekt: in 2017 kampioen en halve finalist Champions League en vicekampioen in 2018. De valse competitiestart had niets te maken met het werk van de trainer, maar met de jarenlange uitverkoop van topspelers.
Zelfs de beste coach van de wereld kan van een spelersgroep met beperkte kwaliteiten, die op de koop toe in een dal zit, geen stel winnaars maken. Laat staan een jonge, onervaren coach. Dat had zowel Monaco als Henry moeten weten. De ex-assistent van Roberto Martínez had ook moeten beseffen dat AS Monaco extrasportief in zwaar water ronddobbert. De Russische eigenaar Dmitri Rybolovlev werd in november van vorig jaar een tijdje aangehouden voor ‘actieve en passieve corruptie’ en kwam weer in opspraak in het dossier van de Football Leaks. Zijn grote ambitie in het voetbal zou de verkoop van de club zijn.
De gewezen T3 (of was het T2) van de Duivels straalde in de dug-out van de Monegasken vooral onmacht en frustratie uit. Hij riep lelijke dingen over de moeder van een speler van de tegenpartij, schold op scheidsrechters en videorefs en maakte voortdurend zijn beklag over de eigen spelers. Hij leek maar niet te beseffen dat er geen tien Thierry Henry’s op het veld stonden. Een probleem waarmee veel ex-coryfeeën worstelen.
Het beeld dat we onthouden van Henry in Monaco is een man die met het hoofd in beide handen zit. In de Engelse Telegraph werd hij vergeleken met de man op het schilderij ‘De Schreeuw’ van Edvard Munch. Radio Monte Carlo noemde zijn gedrag ‘zielig’.
Telkens weer moet je je de vraag stellen waarom ex-topspelers niet kunnen weerstaan aan de lokroep van het trainerschap. Eerder vroeg dan laat worden ze op straat gezet en voor het geld hoeven ze het niet te doen. Zeker niet nu vedetten uit het verleden grof geld kunnen verdienen als analist. Thierry Henry zou jaarlijks 6,5 miljoen euro opgestreken hebben als pundit bij het Britse Sky Sports.
Een droomjob, zou je denken. Net zoals wij journalisten mogen oordelen na de feiten en nul verantwoordelijkheid, stress en druk.
Het is vaak echter sterker dan henzelf. Zelfs Gert Verheyen, wellicht de aller slimste van onze analisten, stapte in het vak, hoewel hij jarenlang had volgehouden alleen als jeugdcoach aan de slag te willen gaan.
Trainers leven dag in dag uit met de hakbijl boven het hoofd. Ze worden dagelijks geconfronteerd met alle problemen van de club en de individuele spelers en kunnen alleen goed doen als ze iedere match winnen. Als het even kan met goed voetbal. Een ongelijke strijd.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
