Achtergronden bij de malaise van KV Oostende: ‘Titanic aan de Noordzee’

Geen geld, overnamegeruchten, licentiezorgen, degradatiekandidaat. Vrolijke berichten kwamen er de voorbije weken niet uit Oostende. Een tussenstand.

Het was kil in de Versluys Arena. Excel Mouscron was op bezoek, een middenmoter, en KV Oostende droomde van een eerste driepunter sinds … 24 augustus, toen het op de vijfde speeldag met 2-1 won van KV Mechelen. Het speelde behoorlijk voetbal die avond en tekende voor een meer dan verdienstelijke 9 op 15. Maar goed elf weken later zat de mot erin: 2 op 27, niet meer gewonnen, alleen een puntje gepakt in Kortrijk en thuis tegen Antwerp. 11 punten na 14 speeldagen, alleen Waasland-Beveren (7) en Cercle Brugge (4) deden nog slechter, en dus stond tegen Mouscron nog maar eens een ‘sleutelwedstrijd’ op het menu. Die door amper 4192 supporters zou worden bijgewoond. Verrassend weinig, want Patrick Orlans verwachtte ‘heel veel volk’ in de Versluys Arena ( zie kaderstuk).

De algemeen directeur was voor de wedstrijd van het diner weggeplukt door Sporza om zijn licht te laten schijnen op het seizoen. Hij wilde het woord ‘degradatievoetbal’ niet in de mond nemen en wentelde zich in de rol van Calimero, hoogst ongebruikelijk voor de anders goedgebekte en strijdvaardige Oost-Vlaming. Hij had de hoogconjunctuur onder Marc Coucke meegemaakt en gaf toe dat de club na diens vertrek (december 2017) twee moeilijke jaren had, maar er werd ’te veel op de man en niet op de bal gespeeld’. Amper een week ervoor, tussen de berichten dat de club dringend op zoek was naar vers geld om de licentievoorwaarden in te vullen, berichtte een dagblad dat hij met zijn prestatiegericht contract om en bij de 40.000 euro per maand casht. Negatieve beeldvorming, want: ‘We houden het hoofd meer dan boven water en de sfeer is er nog altijd. De mensen blijven komen. En na de match is het nog altijd feest.’

Er zaten meer dan 200 eters in het stadion, zei Orlans, en op het menu stond waterzooi. Wellicht beter te verteren dan de eerste helft, 45 minuten lang een kwelling. Een festival van foute passes en verkeerde beslissingen, maar ook van een onverhoopte voorsprong van de thuisploeg. Met dank aan Fashion Sakala, met zes goals topschutter. Na de rust was KVO iets beter geïnspireerd, creëerde het in de omschakeling kansen en leek het na de strafschop van Ari Skúlason op weg naar een overwinning, maar in blessuretijd scharrelde Mouscron nog een punt mee. De concurrenten in de kelder van klassement pakten wél een driepunter. Geen goed gevoel om een interlandbreak in te gaan, maar ook dat was niet nieuw. De vorige keer, begin oktober, was KVO na een non-match met 3-1 weggespeeld door Waasland-Beveren. En kregen de spelers, na een oefenwedstrijd op donderdag tegen AA Gent, vier dagen vrij…

Frank Dierckens, de voorzitter, kon er niet om lachen. De selfmademan is CEO van DIAZ Sunprotection, dat hij vanaf de grond opbouwde tot een bloeiend bedrijf met een omzet van 12 miljoen euro en honderd werknemers in vier vestigingen. Elke vrijdag vergadert hij samen met zijn zoon en dochter op zijn bedrijf, de andere dagen van de week zit hij op de club waar hij sinds februari hoofdaandeelhouder van is. ‘Er was hier heel wat te doen. Een voetbalclub rendabel maken is nog iets anders, maar op administratief en organisatorisch vlak kon het veel beter’, vertelde hij begin oktober aan dit blad. Hij was alomtegenwoordig, gaf hij toe. Los van de wedstrijden goed 40 uur per week, een halve dag golf was de enige luxe die hij zich gunde.

Dat Kåre Ingebrigtsen zijn kern na het debacle in Beveren vier dagen vrij gaf en zelf even naar Noorwegen terugkeerde, ging er bij de werkmier uit Tielt niet in. Ook omdat zijn T1 hard was in zijn analyse: ‘Je kunt verliezen, maar nooit op zo’n manier.’ Weinig beleving, ondermaats positiespel en vermijdbare tegengoals. En toch vrij krijgen? Dat er slechts één keer per dag wordt getraind, meestal in de voormiddag, had hem ook al beziggehouden. Waarom had de club eigenlijk slaapruimtes en bedden op het nieuwe oefencomplex voorzien als spelers na de lunch toch meteen naar huis reden?

Tijdens het praatcafé, onlangs bij de wagensponsor georganiseerd, gaf de voorzitter een subtiele steek toen werd gevraagd of KVO straks op winterstage naar Spanje ging. Ja, klonk het, met een beperkte delegatie (alleen mensen die bij het sportieve betrokken zijn) en in een hotel dat qua prijs/kwaliteit meer aansloot bij de club. ‘En natuurlijk is het de bedoeling dat er hard wordt gewerkt met twee trainingen per dag. We gaan daar niet op vakantie, hé. ‘

Ante Palaversa

Met 9 op 15 begon KVO onverhoopt goed aan de competitie. Het spelconcept van de nieuwe T1 was duidelijk, zijn positivisme sloeg aan in de spelersgroep en vooral de opener in Anderlecht (1-2) gaf een boost aan de vorig seizoen mentaal bijzonder wankele groep, die in Brussel met slechts vier nieuwkomers – Skúlason, Andrew Hjulsager, Ante Palaversa en Ronald Vargas – aan het seizoen begon. Op speeldag twee, toen Cercle Brugge met goed voetbal gemakkelijk werd opzijgezet, strompelden Vargas (linkerflank) en Hjulsager met een blessure vroegtijdig naar de kant. Daardoor zou de ploeg aan balvastheid inleveren, maar niemand die verbaasd opkeek: het gestel van de Venezolaan is sinds jaar en dag bijzonder broos, terwijl de Deense middenvelder vorig seizoen bij Celta de Vigo amper twee keer in de basis stond. Hij zou acht speeldagen aan de kant blijven, Vargas startte alleen in Genk nog in de basis.

De revelatie van het begin van het seizoen, Ante Palaversa, werd op speeldag 5 door Rob Schoofs van het veld getrapt. De Mechelse brokkenpiloot kwam met geel goedkoop weg, de Kroatische huurling van Manchester City zat met een knieblessure bijna drie maanden aan de kant en maakte pas vorige week donderdag in de oefenmatch tegen Anderlecht (3-1) zijn comeback. Zijn blessure was een kantelpunt, vinden velen. Amper 19 jaar, maar sterk in de balrecuperatie en in de 4-3-3 als enige controlerende man de schakel tussen aanval en verdediging.

In het tussenseizoen werd Renato Neto als doublure voor de controlerende middenvelder naar voren geschoven, maar na een korte invalbeurt en een volledige wedstrijd op Standard belandde de Braziliaan opnieuw in de lappenmand. Veel opties had Ingebrigtsen niet. Hij probeerde het met François Marquet, die op het einde van vorig seizoen eigenlijk mocht beschikken. In andere wedstrijden werd de driehoek op het middenveld omgedraaid – met Michiel Jonckheere (of Marquet) naast Kevin Vandendriessche. Een moeilijke opdracht voor de Franse middenvelder, die zich beter voelt in een meer vrije rol op het middenveld.

Met 29 tegendoelpunten doen alleen Waasland-Beveren (30) en Cercle Brugge (36) slechter dan de kustploeg, waar vooral spelhervattingen een werkpunt blijven. Want, zag ook Jonckheere na Mouscron: ‘We hebben al meer dan tien goals op stilstaande fases moeten incasseren.’ Centraal is de spoeling met Wout Faes en Goran Milovic bijzonder dun, alternatief Yaya Sané maakte tegen Mouscron geen te beste beurt. Skúlason doet wat van hem werd verwacht, op de rechterkant is Jelle Bataille dé ontdekking.

Vier ploegen scoorden minder dan KV Oostende (17) – Eupen, Waasland-Beveren, Cercle (elk 13) en STVV (16, met één wedstrijd minder) – dat Idrissa Sylla begin augustus van Zulte Waregem kon huren. Meer balvastheid dan Sindrit Guri, maar spitsen worden beoordeeld op goals: elk twee stuks… In een rol op de flank of achter de spitsen vallen de tegenvallende cijfers van Fernando Canesin op: één schamel doelpuntje en geen enkele assist.

Licentiecommissie

Na de interlandbreak trekt KVO vrijdag naar Club Brugge, daarna komt Anderlecht naar de Versluys Arena. Voor de winterstop staan nog drie verplaatsingen (Eupen, Mechelen en Charleroi) en nog één thuiswedstrijd (Gent) op het programma, vanaf januari begint de definitieve operatie redding met nog negen matchen. Met dezelfde kern, verklapte sportief directeur Guy Ghysel: als er niemand wordt verkocht, is er geen marge om vers bloed aan te trekken. Een transfervrije speler binnenhalen, dat kan wel, maar wie krijg je dan? Iemand die in het beste geval zeven maanden amper gevoetbald heeft. Of een huurling, equivalent van iemand die (voorlopig) elders niet gewenst is.

Met een budget van om en bij de 15 miljoen euro laat KV Oostende minstens zes ploegen achter zich, de commerciële inkomsten zijn zelfs goed voor een plaats in de linkerkolom. De ploeg van Patrick Orlans heeft goed geboerd. Van 4,5 miljoen (2014-2015) naar ruim over de 6 miljoen in de twee seizoenen (2015-2017) dat het play-off 1 speelde. Na het vertrek van Coucke, in Oostende ook voor sponsors een magneet, was de groei minder spectaculair en lijkt de 7 miljoen die het dit seizoen binnenhaalde een plafond.

En dus moet er opnieuw naar de uitgaven worden gekeken. Begin dit jaar werd Richairo Zivkovic voor goed 600.000 euro (plus bonussen) verpatst aan een Chinese tweedeklasser, waardoor KVO nog eens hetzelfde bedrag aan het jaarloon van de Nederlander kon besparen. In onderling overleg zette het in april een punt achter de samenwerking met Zarko Tomasevic, ook een grootverdiener (750.000 euro). Nicolas Lombaerts, goed voor een miljoen, speelde het spel met de clubleiding niet mee en bedankte voor de 300.000 euro bruto om zijn contract te ontbinden. De ex-speler van Zenit traint met de piepkuikens (lees: beloften)… Op het einde van dit seizoen is Canesin, die in de winterstop voor 2 miljoen naar AA Gent kon, einde contract en valt ook het loon van de Braziliaan weg, maar hoelang kun je op kwaliteit besparen zonder in 1B te moeten gaan voetballen?

Spelers, personeel en leveranciers worden nog altijd correct betaald, maar Orlans sloot niet uit ‘dat er ooit een probleem zal zijn’ en dat er een structurele oplossing moet komen om het licentiedossier succesvol voorbij de commissie te loodsen. Mocht die vandaag worden ingediend, krijgt KVO geen licentie. Begin dit jaar werd de club gered door Frank Dierckens, die 82 procent (bovenop zijn 10 procent) van de aandelen van Peter Callant overnam en meteen een kapitaalsverhoging doorvoerde om de licentie te krijgen. Merci voorzitter. Maar dat scenario zit er straks niet in. In het tussenseizoen kocht de voorzitter ook nog de 5 procent van Bart Versluys in, maar het moet ergens stoppen. Een nieuwe investeerder is de enige optie ( zie kaderstuk).

Maar ook mogelijke investeerders wachten af of de club een deal kan sluiten met Coucke, die de nieuwe hoofdtribune financierde en daarvoor jaarlijks 1,2 miljoen aan huur opstrijkt. Dat wéégt op de begroting, besefte ook het stadsbestuur (en burgemeester/supporter Bart Tommelein), dat zich wel geroepen voelde om te bemiddelen met de ex-eigenaar maar de tribune zélf niet zal inkopen. De club wil dat wél, alleen omdat de jaarlijkse aflossing dan een pak lager zal liggen. Ook Coucke leek vorige week geneigd om in dat verhaal mee te stappen en op die manier een faillissement van de club te vermijden, want volgens de erfpachtovereenkomst wordt de tribune in dat geval automatisch eigendom van de stad Oostende.

In afwachting van de aankoop organiseerde de club uiteenlopende activiteiten, mijlenver van de corebusiness verwijderd, om de huur op te hoesten. Filou Bierfest en een horecabeurs, vrijdagavond stond Luc Steeno er op het podium. Het deed denken aan de Titanic. De boot was aan het zinken, maar het orkest speelde vrolijk verder…