Peter Maes is trainer af bij Beerschot, maar of daarmee de problemen opgelost zijn, is een ander verhaal. Wat liep er mis op het Kiel?
Een jaar geleden stond Beerschot na zeven speeldagen mooi in de top drie en verraste het voetbalminnend België met aanvallend en spectaculair voetbal, dat tegelijk efficiënt bleek.
Vandaag bengelt het troosteloos onderin met 1 punt op 21. Hoewel het slechts twee keer echt weggespeeld werd (tegen Charleroi en Union) lijkt de kans op een spoedig sportief herstel klein.
Dat trainer Peter Maes doorgestuurd zou worden, lag in de lijn der verwachtingen. Al de week voor de match tegen STVV lag zijn hoofd op het blok, maar toen verkoos men nog even te wachten, ook omdat het niet meteen duidelijk was wie dan wel de geschikte roerganger zou moeten worden. De wedstrijd tegen de Kanaries leek in die optiek achteraf bekeken alleen maar een momentopname om wat extra tijd te winnen.
STVV was maandag niet beter dan Beerschot, maar die conclusie volstond niet om te denken dat de kentering er zat aan te komen. Als het slecht gaat en je in de hoek zit waar de klappen vallen, valt ook alles tegen wat vorig jaar in andere omstandigheden meeviel, ervaren ze ook op het Kiel.
Methode van Maes
Maes had in het verleden met zijn nu als old school-aanpak omschreven werkmethode succes bij clubs als KV Mechelen en Lokeren maar bij Beerschot sloeg de vonk nooit over. Bij zijn vorige clubs was de honger na mindere jaren groot toen hij arriveerde en vond hij spelers bereid om mee te stappen in zijn verhaal. Bij Beerschot bleef men net verweesd achter na het vertrek van twee hoofdtrainers bij wiens aanpak de spelers zich goed voelden.
Niet alleen stond de methode van Maes haaks op wat de spelers de afgelopen jaren gewend waren en waar ze zich goed bij voelden, ook de structuur met twee eigen assistenten die nooit goed matchten met de twee overgebleven assistent-trainers zorgde voor een bij momenten ijzige sfeer en veel intern onbegrip.
Holzhauser
Naast de miscast in het aanduiden van de trainer liep het ook tijdens de mercato verkeerd. Het vertrek van Tissoudali, die vorig jaar Holzhauser beter maakte en omgekeerd, werd nooit opgevangen. Holzhauser, vorig jaar een van de smaakmakers in de competitie, kan dit seizoen weinig verweten worden. Hij is een van de weinigen die nog op niveau speelde en trainde, maar ook bij hem leek maandag de frustratie doorgedrongen in zijn spel. Hoe vaak zou hij zich dit seizoen tijdens de wedstrijden niet afgevraagd hebben naar wie hij de bal dan wel moest spelen om gevaar te creëren?
Tijdens de mercato bewandelde Beerschot de zogenaamd moderne weg, die van het internationaal transfereren. Het haalde jonge goeie voetballers binnen met de achterliggende gedachte om die binnen een paar jaar aan een flinke meerwaarde te kunnen verkopen. De vraag is in welke afdeling Beerschot tegen dan speelt en of er dan sprake zal zijn van meerwaarde?
Vreemdelingenlegioen
De afgelopen jaren was de hechte teamspirit een van de troeven van de Ratten. Met een kern van Belgische spelers die er al jaren waren, de zogenaamde cultuurbewakers, was het voor de buitenlandse nieuwkomers makkelijk om zich te integreren en zich deel te voelen worden van een ploeg en een gemeenschap.
Deze zomer werd de Belgische spelersmarkt ronduit genegeerd, waardoor het krabben is om aan voldoende Belgen te geraken op het wedstrijdblad. Vandaag heeft Beerschot in een kern van 28 spelers 18 verschillende nationaliteiten (Belgen inbegrepen) en is de neiging om te lachen met het vreemdelingenlegioen dat de voorbije jaren bij de buren op de Bosuil neerstreek helemaal weg.
Los zand
Het resultaat van de gevoerde transferpolitiek is dat ook het sterke punt van voorheen, de groepssfeer, verdween. Zo lopen de nieuwkomers die uit alle hoeken van de wereld komen verloren in een geheel dat meer als los zand oogt. Aan het gebrek aan voetballend vermogen én duelkracht achterin, wat in de tweede helft van vorig jaar zichtbaar werd, is niet verholpen, aan het verlies aan aanvallend vermogen evenmin.
Het is natuurlijk niet gemakkelijk om overal de vinger aan de pols en het overzicht te bewaren als je, zoals Jan Van Winckel, sportief verantwoordelijke bent van verschillende profclubs op verschillende continenten. Dat beseft hij zelf ook.
De nieuwe trainer zal niet meteen alle problemen oplossen. Het valt wel te hopen dat de nieuwe kapitein op het schip niet alleen een idee heeft van de koers die hij wil en vooral kan varen (heeft dit Beerschot echt de potentie om in de top acht te eindigen?), maar dat hij daarin ook alle bemanningsleden mee krijgt. Alleen zo kan het enthousiasme van vorig jaar teruggebracht worden om van dit vreemdelingenlegioen een team te maken.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
