Royal Excel Mouscron: onderzoek naar de banden tussen de club en makelaars

Half september kondigden voorzitter Patrick Declerck en algemeen directeur Paul Allaerts de mogelijke verkoop van Royal Excel Mouscron aan. Wie krijgt het straks voor het zeggen in de club die al een paar keer van eigenaar wisselde?

Sinds 2015 zweeft Excel Mouscron door het schimmige voetbalheelal van Pini Zahavi en Fali Ramadani. In april 2016, een jaar na de overname van de club door het Israëlisch-Macedonische duo via een Maltees investeringsfonds genaamd Latimer, weigert de licentiecommissie namelijk een licentie voor het volgende seizoen. OHL, STVV en Westerlo klagen aan dat Royal Mouscron-Péruwelz banden heeft met makelaars. Zeven spelers van de toenmalige kern zijn eigendom van Lian Sports, een makelaarskantoor dat geleid wordt door Fali Ramadani vanuit Malta. Het adres van Lian Sports is hetzelfde als dat van Latimer, het bedrijf dat net de club met stamnummer 216 heeft overgenomen.

‘De weigering om een licentie toe te kennen had daar niets mee te maken’, preciseert Nils Van Brantegem namens de licentiecommissie van de Pro League. ‘De echte reden betrof een lening van de club bij de hoofdaandeelhouder, en een lening van de hoofdaandeelhouder bij de vroegere eigenaars.’ Twee maanden eerder heeft Latimer de aandelen van Gol Football Malta Ltd (GFML) overgekocht voor de bescheiden som van … tien euro, ‘betaalbaar in cash’, volgens de verkoopakte. Latimer, dat een kapitaal bezit van 1200 euro, stopt vervolgens 2,4 miljoen euro in Mouscron. Een bedrag dat de club over een periode van vijf jaar moet terugbetalen aan Latimer, maar dat in feite een lening is, verstrekt door GFML.

De beheerders van GFML zijn Pini Zahavi, zijn zoon Gil en zijn neef Adar, samen met Marc Rautenberg, omschreven als onafhankelijk en financieel adviseur, maar ook Fali Ramadani’s vennoot bij Lian Sports. In januari van 2016 zit de Zwitser met zijn zakenpartner en de voorzitter van Benfica aan tafel voor de overgang van het Servische voetbaltalent Luka Jovic van Rode Ster naar de Portugese topclub. Een duidelijk bewijs dat hij zijn activiteiten als makelaar nog altijd vervult, wat formeel verboden is. Alleen zou het bestuur van Mouscron de datum van een algemene vergadering waarop het vertrek van Rautenberg uit het bestuur wordt geratificeerd, met twee maanden vervroegd hebben. De akte staat op datum van 27 februari maar wordt pas bij de rechtbank van Doornik gedeponeerd op 1 april, drie dagen voor de toenmalige clubvoorzitter Edward Van Daele zich voor de licentiecommissie verdedigt.

‘Toen we zagen dat het reglement zou veranderen, hebben we onze structuren aangepast, zodat er geen spelersmakelaars meer in het organigram zouden zitten’, zegt Van Daele. Begin mei 2016 herroept het BAS (Belgische Arbitragecommissie voor de Sport) de beslissing van de licentiecommissie en kent vooralsnog een licentie toe aan de geviseerde club. In zijn motivatie zegt het BAS dat er niets aan te merken valt op het feit dat de raad van bestuur van Mouscron niet gewijzigd is na de overdracht van de aandelen, ook al omdat Ramadani noch Zahavi voor de overdracht deel uitmaakten van de raad van bestuur. Van Brantegem: ‘Tot de dag van vandaag is niemand erin geslaagd te bewijzen dat de club in handen is van makelaars. Noch de clubs die klacht indienden, noch wij bij de Pro League.’

Driehoek in Limassol

Sinds de overname van Mouscron door GFML in juni 2015 maken Rautenberg, Johannes Diederich, Gil en Adar Zahavi deel uit van de raad van beheer, samen met de lokale partners Edward Van Daele, Michel Franceus en Yves Dekegeleer. Gil Zahavi zakt af en toe af naar Le Canonnier, wanneer hij niet aan de slag is als docent modern Hebreeuws aan de universiteit van Oxford. Zijn vader, Pini, vertoont zich één keer: hij ziet op 16 oktober 2015 de bezoekers uit Gent winnen met 1-2. Zijn compagnon en zakenpartner Fali houdt zich vaker op in de tribunes van Anderlecht, waar drie van zijn spelers een onderkomen vinden: Luka Milivojevic, Filip Djuricic en LazarMarkovic.

In Moeskroen daagt het duo zelden op. ‘Ik heb geen van hen ooit gezien’, zegt Hans Galjé, nochtans keeperstrainer bij de club van 2015 tot 2016. ‘Soms hoorde ik na een match: ze zijn er!’ ‘Ik denk niet dat ik een gezicht zou kunnen plakken op hun namen’, zegt Frank Defays, in februari aangetrokken als hoofdtrainer maar eind augustus al aan de kant gezet.

In januari 2015 lijkt een nieuw project in de steigers te staan. De Kameroener Teni Yerima, een goeie bekende van Zahavi, en de vroegere eigenaar van FC Nantes, de Fransman Jean-Luc Gripond, komen met een overnameplan, uitgewerkt in het sultanaat van Oman. Maar de geplande verkoop van de club gaat niet door. Zes maanden later legt de holding Gol Football Malta Limited 2,4 miljoen euro op tafel en belooft nog eens 6 miljoen euro extra te investeren in de komende vijf jaar, in ruil voor de 90 procent van de aandelen die Lille op dat moment nog in handen heeft. GFML is een dochteronderneming van Gol International, makelaarskantoor van Pini Zahavi, met zetel op Gibraltar. ‘Ik had een voorkeur voor het project van Lille’, zegt de vroegere voorzitter Edward Van Daele, een van de lokale ondernemers die de resterende tien procent van de aandelen bezaten. ‘Dat partnerschap was tenminste duidelijk.’ De droom dat lokale ondernemers de club zouden runnen, gaf de advocaat al langer op: ‘Men verwijt me dat ik mijn ziel aan de duivel heb verkocht, maar het was dat of géén voetbalclub meer in Moeskroen.’

Opnieuw worden mooie plannen geopenbaard: gezonde financiën, de jeugdopleiding op Futurosport wordt geherwaardeerd en de lokale verankering gerespecteerd. Zahavi daagt al eens op, Ramadani niet. Beide zakenmannen hebben elkaar een jaar of tien geleden ontmoet, toen ze in contact gebracht werden door een voormalig ambassadeur van Albanië die zijn zakenimperium wilde uitbreiden richting Verenigd Koninkrijk. In Henegouwen omzeilen ze eerst de Third Party Ownership (TPO), formeel verboden in mei 2015, om vervolgens een club te controleren, ver van de schijnwerpers en de druk van een sterke publieke opinie. Op die manier belandt RMP in een driehoek waarvan het centrale punt zich in Cyprus bevindt, meer bepaald bij Apollon Limassol, waar spelers een contract tekenen zonder dat ze er ooit een voet zetten, zoals blijkt uit de documenten van Football Leaks. Het voordeel van België? Een competitie die door de toplanden gevolgd wordt, waar tv-gelden voor voldoende inkomsten zorgen en waar de wetgeving niet te streng is. Kortom: een ideale habitat.

Het loon van Païva

Wanneer we hem contacteren om meer duidelijkheid te scheppen, zegt Pini Zahavi dat hij niet de meest aangewezen persoon is om over dit onderwerp te praten. ‘Dat is allemaal al lang geleden’, sluit hij het gesprek af. Begin augustus 2015 neemt Teni Yerima, net aangesteld tot sportief directeur, de communicatie in handen. ‘We zijn maar passanten, maar we willen dat ons verblijf hier in gouden letters geschreven wordt’, zegt de man die aangeeft dat hij al twee jaar geen spelersmakelaar meer is. Anderhalve maand na zijn komst wordt Yerima de deur gewezen. ‘Er was een té groot verschil tussen wat hij beloofde en wat hij deed’, zegt Van Daele daarover.

Yerima wordt vervangen door het duo Humberto Païva en Juri Selak. Eerstgenoemde is een Braziliaanse dertiger, ook al een vertrouwensman van Zahavi. Hij was aan de slag bij het Braziliaanse Corinthians en het Engelse Reading, en was betrokken bij grote transfers, met name van Lucas Moura, PhilippeCoutinho en … Neymar. Bij Excel Mouscron verzorgt hij de ‘internationale contacten’. In de wandelgangen wordt gefluisterd dat zijn salaris rechtstreeks door Zahavi zou worden betaald, via Gol International. In de toelichting die het BAS in mei 2016 verstrekt, staat dat hij zijn makelaarsstatuut bij de Braziliaanse federatie zou opgegeven hebben: ‘Het lijkt erop dat hij geen loontrekkende is bij de club, hoewel hij overweegt het in de toekomst te worden.’ Het BAS meent niet dat zijn functie van sportief directeur ‘een belangrijke impact’ heeft op de club.

Hetzelfde rapport maakt melding van een brief die Juri Selak op 17 augustus 2015 naar de bond heeft gestuurd met de melding dat hij zijn makelaarslicentie inlevert. Selak, die niet reageert op onze vragen voor dit verhaal, ontkent dat hij financieel gesteund wordt door Pini Zahavi, maar wijst op de voorbeelden van Luciano D’Onofrio bij Standard en Dirk Degraen bij Genk. Bestuurders die voorheen ook makelaar waren. ‘We zijn dus niet alleen’, besluit de Belg met Kroatische roots in dit magazine in januari 2016: ‘Om te overleven in eerste klasse moet je onbekende spelers gratis of voor weinig geld aantrekken en ze verkopen aan een goeie prijs. Wie kan dat? Spelersmakelaars.’ Een paar maanden later botst hij met trainer Glen De Boeck die versterking eist. Selak wordt boos, ook al omdat zijn zoon Martin, vandaag spelend in het tweede team van Dinamo Zagreb, niet door de trainer opgesteld wordt.

Na het seizoen 2016/17, met de miraculeuze redding in Kortrijk, stopt het duo Païva-Selak als sportief directeurs.

Oude vrienden

Als mogelijke vervanger voor de twee wordt ex-speler Mbo Mpenza als te zacht bestempeld. Een andere naam die valt, is die van Pedro Pereira, officieel bestuurder van Lian Sports. Uiteindelijk gaat de job naar Jürgen Röber, een gerenommeerd Duits trainer. In januari 2017 woont Pereira de Spaanse stage van Mouscron in Cadiz bij, waar hij Röber en toenmalig trainer Mircea Rednic van advies zou voorzien hebben. Röber komt van het Turkse Osmanlispor, waar hij in dezelfde functie goed werk leverde.

Wat de impact van de eerder genoemde aandeelhouders op het beleid van de club inhoudt, is Röber duidelijk: ‘Niemand legt ook maar enige mate van druk op mij. Ik ben te oud om onder druk te staan’, lacht hij in oktober 2017. Tijdens dat interview geeft hij toe dat hij de job aangeboden kreeg door ‘kennissen’. Het gaat in dit geval om Fali Ramadani, eind jaren 90 restauranthouder van Il Gallo d’Oro in Berlijn, een plek waar de belangrijke ingezetenen van de club graag tafelen. Onder hen Jürgen Röber, van 1996 tot 2002 trainer van het plaatselijke Hertha BSC. Via Röber maakt Ramadani zijn intrede in het Duitse voetbal. Omgekeerd zal hij Röber in 2005 bij Partizan Belgrado introduceren.

Dat jaar komen we de twee mannen tegen in een witwasaffaire in Albanië. Damir Fazlic, een Bosniër naar wiens activiteiten in verschillende Balkanlanden een onderzoek loopt, profiteert van de terugkeer van zijn vriend en voormalig president van Albanië, Sali Berisha, die dan eerste minister wordt, om een aantal ondernemingen op te starten. Taksen of belastingen betalen ze niet. Een van die ondernemingen, Virtu Acquisition, wordt voor 55 procent verkocht aan Röber en Fali Ramadani. De makelaar uit Macedonië verwerft ook de helft van de aandelen van SRF Developments, dat gehuisvest is op dezelfde adres als Virtu Acquisition in de Albanese hoofdstad Tirana, zo blijkt uit documenten die gepubliceerd zijn door de krant Balkan Insight. Drie jaar later leidt de arrestatie van Fazlic in de Bosnische hoofdstad Sarajevo niet tot zijn aanhouding maar worden de schijnwerpers gericht op zijn banden met hooggeplaatste vrienden.

De flamboyante zakenman die op Twitter een selfie postte met Donald Trump, genomen na een partijtje golf, staat in nauw contact met Rauf Ramadani, de oudere broer van Fali. De Ramadani’s hebben hun roots in Tetovo, in het noordwesten van Macedonië, op zo’n 40 kilometer van de hoofdstad Skopje. In 2003 probeert Fali daar een illegaal immobiliënproject te financieren. Om dat te kunnen doen sluit hij een aantal frauduleuze leningen af met behulp van een Duitse bank uit de streek rond Hamburg. Ramadani zou zo een miljoen euro bekomen hebben en zijn naam geleend hebben aan de broers Osmani, Kosovaren die gelinkt worden aan witwaspraktijken. Volgens de Roemeense sportkrant Gazeta Sporturilor zou Jürgen Röber gelinkt zijn aan dat project in Skopje. Gecontacteerd voor een reactie hierover antwoordde Röber niet op onze vragen.

De zoon van

Mouscron is ‘een club waar men elkaar helpt’, wordt gezegd. Wanneer eind augustus een opvolger gezocht wordt voor de ontslagen hoofdtrainer Frank Defays, blijkt Bernd Storck, trouw luitenant van Röber op diens trainersparcours, de ideale man. ‘Mouscron is een platform waar de aandeelhouders per jaar twee tot drie spelers plaatsen’, legt een makelaar uit. ‘Samen met een potentiële topper, aangeleverd door een bevriend makelaar, nemen ze ook een kleinere, minder goede speler van diezelfde makelaar.’ Iedereen krijgt een stuk van de taart, in de hoop dat één van die makelaars zich op een dag herinnert wie hem ooit geholpen heeft.

De aankoop van 90 procent van de aandelen in maart door de Thaise ondernemer Pairoj Piempongsant verandert niets aan de constructie. De veelzijdige zakenman, die ook een rol achter de schermen speelde in de Thaise politiek, is eveneens een medewerker van Pini Zahavi. Samen werkten ze mee aan de overname van Portsmouth en in 2008 aan de verkoop van Manchester City, via de holding Bogo Limited, die ook achter het huidige Mouscron zit. Vervolgens duikt Piempongsant opnieuw op als bemiddelaar bij de verkoop van Reading en van Sheffield Wednesday, een club waaraan Zahavi rechtstreeks geld toestopt uit Gol International en waar Phubate Piempongsant, zoon van de huidige hoofdaandeelhouder van REM, directeur internationale zaken was. Vanuit Londen bestuurt de Thaise ondernemer Carabao, een energiedrank die onder meer sponsor is van Chelsea, een van de vele plekken waar Zahavi thuis is.

Paul Allaerts, voormalig scheidsrechter en sinds juni 2016 algemeen directeur van Mouscron, houdt nog altijd vol: ‘Bij mijn komst was er geen makelaar meer in het bestuur van de club.’ Maar alleen al de aanwezigheid van Johannes Diederich in de raad van beheer, tot en met april jongstleden, bewijst het tegendeel. ‘Hij maakte deel uit van de club maar had geen banden met de makelaars’, meent Allaerts, evenmin als zijn voorzitter Patrick Declerck op de hoogte dat Diederich, die eerst GFML en later Latimer vertegenwoordigde, ook lid is van managementbureau Soccertalk. Fali Ramadani heeft nog steeds spelers in de kern van de Henegouwse club, onder wie Rijad Sadiku, een verdediger die in januari aangetrokken werd, maar sindsdien doorlopend geblesseerd was.

In juli van dit jaar tekende Aleksa Damjanac voor REM. Zijn vader Nikola was vroeger doelman bij Partizan Belgrado en is nu rechterhand van Fali Ramadani bij Lian Sports, met wie hij de transfers van Lazar en Filip Markovic in goede banen leidt. Op 29 oktober, vier maanden na zijn aankomst, zegt Excel het contract van de jonge Damjanac op, net als dat van Luka Lukovic die samen met hem arriveerde.

Intussen wil ook Pairoj Piempongsant de club verkopen en zich concentreren op Panathinaikos, dat hij op 9 oktober kocht. Te koop staan de helft of meer van zijn aandelen. Er is sprake van een Zuid-Amerikaanse piste, met investeerders uit Colombia of Panama. Patrick Declerck wacht af, maar garandeert: ‘Ik zal altijd waken over de integriteit van deze club.’