Goed spelen én goals en assists verzamelen, dat zijn dit seizoen de doelstellingen van Ivo Rodrigues. De jonge Portugees is dezer dagen een vaste waarde op de rechterflank van competitierevelatie Antwerp.
De mooiste goal van vorig seizoen kwam van Ivo Rodrigues, de 23-jarige Portugees van de Royal Antwerp FC. Hij noemt het ‘de mooiste trofee van mijn leven’. Het kreeg zelfs weerklank in Portugal, waar hij de media haalde. ‘Typisch’, lacht hij. ‘Als je er nog voetbalt, kijken ze niet naar je om. Het is pas als je weg bent dat ze je naar waarde beginnen schatten. Respect komt pas achteraf.’
Het was een mooie troost voor een seizoen waar hij met gemengde gevoelens op terugblikt. Ja, hij maakte de mooiste goal, maar een andere statistiek is ook dat hij amper drie keer scoorde. Ongeveer een jaar geleden zaten we een eerste keer samen, voor een eerste tussenbalans. Het was wennen, gaf hij toe, aan de fysieke aanpak in België. Aan het land ook, een nieuwe stad, een ander sociaal leven. Hij nam zich voor hier te gaan leven als een echte profvoetballer. In Portugal was hij jonger, waren er meer afleidingen. Hij ging er later uit eten, de winkels waren later open, … Dat viel hier allemaal weg. Hij kwam op de club en deed daarnaast nog hooguit één keer per week iets buiten de deur. Ook zijn vriendin had het lastig. Ze vreesden de winter die eraan kwam, de donkere dagen, de kou.
Een paar weken na ons gesprek raakte hij geblesseerd. Een spierscheur. Van de ene dag op de andere zat hij twee maanden in de tribune. Net in die koude maanden. Toen hij terugkeerde in de thuiswedstrijd tegen Waasland-Beveren was de vrije val al ingezet. Een ploeg die voor Nieuwjaar nog recht op play-off 1 afstevende, kon nog amper een wedstrijd winnen. Rodrigues: ‘Plots ging het heel snel, in één maand zakten we naar de achtste plaats. Naar mijn gevoel speelde ik zeer goed, maar ik kwam niet meer tot scoren. De mensen vonden mij een leuke voetballer, maar intern waren ze hier niet tevreden. Leuk voetbal en iets tonen aan de fans, helpt een voetballer niet. Zeker niet als het team het vooral moet hebben van zijn vechtlust. Niet te veel technische spelers, maar wel vechters. Achteraf bekeken hebben we het met hén zeer goed gedaan voor een eerste jaar in eerste klasse. Tot Nieuwjaar, tenminste, niet meer daarna. En play-off 2, neen, dat was niets.’
Tenzij de derby… Rodrigues: ‘Gelukkig waren die twee matchen tegen Beerschot Wilrijk er nog. Wat je mist in play-off 2 is druk en spanning. Je speelt voor niks. Onze supporters zijn fantastisch, maar als de inzet ontbreekt…’
Had hij, achteraf bekeken, last van de groeipijnen van de club, die tegelijk bouwde en verbouwde? Ons gesprek toen was in Wommelgem, op een donkere avond, in een klein materiaalkot. Kwam dat bij iemand die werd opgeleid bij Porto niet over als amateuristisch? Rodrigues: ‘Neen, daar was ik op voorbereid. Ik kende het recente verleden van Antwerp. ‘Alles gaat veranderen’, zei men. ‘Maak je niet ongerust, het komt allemaal in orde.’ Die belofte hebben ze gehouden. En weet je: je hebt als voetballer niet altijd de beste omstandigheden nodig. Soms mag het wel, een beetje afzien. Kinderen hebben tegenwoordig op hun vijfde al een iPhone. Ik heb het anders meegemaakt. Mijn vader was chauffeur. Ik had een bal om op straat mee te shotten. Punt.’
Belang van statistieken
Antwerp, een jaar later. Niet langer in een klein kot, maar in de Diamond Bar in het Bosuilstadion. Het tijdelijke contract waarin Porto hem uitleende aan de Belgische neo-eersteklasser is omgezet in een definitieve verbintenis van drie jaar met de Great Old. Het koppel is inmiddels verhuisd, van Deurne naar het hartje van de stad, dicht bij de Schelde. Zijn vriendin kent de weg, heeft hier nieuwe vrienden gemaakt en gemiddeld een keer per maand vliegt ze voor een dag of drie à vier terug naar Portugal.
En Ivo zelf heeft wat hij wil. Hij kan hier inderdaad leven als een prof, zonder veel afleidingen. ‘Het grootste verschil met Portugal is: dit is België, dit is leven en werken buiten mijn comfortzone, met een veel kleiner sociaal leven. Leeftijd en het besef dat het nu móét, dat speelt mee. Binnen tien jaar is het misschien voorbij. Ik kan niet langer wachten op volgende week, het moet nu, hier. Je mag plezier hebben op het veld, maar het grootste deel van de tijd is het zwoegen. Plezier, dat is een dribbel, het scoren van een goal. Tijdens een match misschien vijf minuten. De 85 andere is trabalho. Werk!’
Voor de start van het seizoen stelde hij zich een paar doelen en die is hij aan het realiseren. ‘Ik had de indruk dat ik goed trainde, maar ik kwam niet aan spelen toe en vroeg me af waarom.’ De trainer had in een gesprek in maart al het antwoord. Hij had geen statistieken. Daar werkt hij nu aan. Rodrigues: ‘Meer goals en meer assists, die data zijn belangrijk in het moderne voetbal. De trainer en ik praten daar de hele tijd over. Wil je als voetballer opgesteld worden, dan moet je, als offensieve man, scoren.’ Lachend zegt hij dat… Cristiano Ronaldo en Lionel Messi zijn leven moeilijker hebben gemaakt. Rodrigues: ‘Vroeger keek men alleen bij het nummer 9 naar de goals, maar die twee scoren zoveel dat ook de anderen vandaag moeten scoren.’ ( lacht)
Zijn aanpassing is voorbij. Hij zegt kou zelfs ‘leuk te vinden. Het is veel fijner om in te voetballen.’ Fysiek is hij veel completer dan vorig jaar en daardoor neemt hij ook betere beslissingen. Rodrigues: ‘Ik snap nu ook beter mijn eigen spel. Technisch en tactisch ben ik zeer sterk, vind ik van mezelf, maar aan fysieke kracht ontbrak het me vorig seizoen nog een beetje. Daar heb ik aan gewerkt.’
Verder was ook van belang dat hij bij dezelfde ploeg bleef. Rodrigues: ‘Ik kwam tot de vaststelling dat elk seizoen veranderen niet goed was. Drie keer moest ik weg bij Porto, telkens op uitleenbasis. Dit is de eerste keer dat ik ergens wat langer blijf en ik denk dat dat de beste manier is om beter te worden. Wat ook helpt, is dat we dat fysieke spel van vorig seizoen niet meer spelen. Ons voetbal is nu beter. Er is veel kwaliteit en tegelijk fysieke kracht. Ik denk nu: hoe meer de competitie vordert, hoe beter we dit keer gaan worden.
‘In de ogen van onze trainer zijn we een sterke ploeg, ook tactisch. De trainer wil geen goal binnen krijgen en werkt zeer veel op het defensieve. Hij zegt altijd: ‘Wij scoren toch in elke wedstrijd. Als we de boel achterin dicht houden, winnen we.’ Er zijn trainers die veel op het offensieve werken, hij niet. Dat hangt voor hem af van de creativiteit van de spelers voorin. Daarin moeten we streven naar doelgerichtheid. Efficiëntie, je niet verliezen in dribbels, daar legt hij veel nadruk op. We zijn Barcelona of Real Madrid niet, het loopt niet altijd even vlot, maar met de tijd gaat dat beter voetbal ook lukken.’
‘We hebben genoeg kwaliteit voor een tweede of derde plaats’
Het verschil met de topclubs is niet meer zo groot. Dat stelt Ivo Rodrigues vast in de heenronde van dit seizoen. ‘De topclubs zijn hier niet zo sterk, vind ik. Niet zoals in Portugal. Als we daar met een kleine ploeg op bezoek gingen, raakten we geen bal. Hier is er meer evenwicht. Misschien hebben de topclubs nog iets méér kwaliteit, maar het verschil is niet zo groot dat we ook van hen niet kunnen winnen. In de groep leeft dat we voldoende kwaliteit hebben voor een tweede of derde plaats. Bovendien: ik heb de plannen voor de verbouwingen gezien, dit wordt écht een grote club. Onze supporters verdienen dat ook.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
