De pas overleden Paolo Rossi speelde twee keer met AC Milan tegen SV Waregem. Maar een succes voor de Italiaanse spits werd dat niet.
In het najaar van 1985 schakelde het kleine SV Waregem het grote AC Milan uit in achtste finale van de UEFA Cup, na een 1-1 gelijkspel thuis en een 1-2 overwinning in San Siro.
De vedette van AC Milan, Paolo Rossi, kon in beide matchen niet scoren. Mede dankzij een uitgekiende tactiek van coach Urbain Hasaert. ‘AC Milan was toen een club in crisis, maar wel een topploeg. Ik ben ze vooraf gaan scouten op AS Roma, waar ze verloren. Maar met Paolo Rossi hadden ze een formidabele spits, een echte doelpuntenmachine, zeer beweeglijk en altijd op de loer aan de rand van de zestien meter. Onze verdediging heeft hem en zijn maatje Pietro Virdis toen collectief opgevangen, zoals we meestal deden. Heel gegroepeerd om de ruimte af te snijden.’
Dat bevestigt Yvan Desloover, die samen met Francky Dekenne in een driemansverdediging speelde, voor libero Marc Millecamps. ‘Francky nam de rechtse zone voor zijn rekening, waar vooral Virdis speelde, ik de linkse zone, waar vooral Rossi liep. Maar als die twee wisselden, dan namen wij gewoon over. Geen strikte mandekking dus, maar een collectieve zoneverdediging avant la lettre. Zo hebben we hen twee keer perfect aan banden gelegd, op die ene goal van Virdis in Waregem na, toen onze keeper, Wim De Coninck, de bal loste en Virdis simpel kon binnentrappen.
‘In die thuismatch heeft Rossi zelfs geel gepakt en werd hij kort voor affluiten vervangen, wegens een blessure aan de knie, dacht ik. Ik had ook de indruk dat hij niet veel goesting had en niet helemaal gefocust was was, zoals alle spelers van Milan trouwens. Wat wil je, zulke vedetten die in het kleine Regenboogstadion moesten spelen. De hele entourage deed wat neerbuigend omdat niet alle spelers in de kleine kleedkamer van de bezoekers konden, ze vroegen zelfs waar de metro van Waregem zich bevond…
‘Een ploeg vol sterren, met Rossi als grootste naam, hij alleen had meer gekost dan de hele ploeg van Waregem samen. Dat was voor en na de match bij ons wel een thema in de kleedkamer. Maar hoewel Rossi in onze tang zat, heeft hij nooit vuile trucjes gebruikt, geërgerd zijn frustraties afgereageerd, of ons verbaal proberen te intimideren – een gentleman, à la Jan Ceulemans. Je voelde zelfs een zekere vorm van respect, dat een speler van Waregem hem het zo moeilijk kon maken. Na de match heb ik zelfs een truitje van hem gevraagd én gekregen. Een mooie herinnering, zeker nu, na zijn dood.’
Lees ook een portret: Paolo Rossi: van hero to zero en weer terug
