Bart Nieuwkoop (Union): ‘Als je dit stadion niet mooi vindt, heb je niets met voetbal’

Bart Nieuwkoop (25) verliet deze zomer na tien jaar Feyenoord om nu met Union Sint-Gillis verrassend goed mee te draaien in de Jupiler Pro League. ‘Het klopt gewoon in dit elftal.’

Door Chris Tempelman (Voetbal International)

Zijn keuze voor Union Sint-Gillis verbaasde in Nederland toch wel enigszins. Na tien jaar Feyenoord verhuizen naar de Belgische promovendus werd daar niet echt als een stap vooruit gezien. ‘Het is meer een stap naar iets nieuws’, legt Bart Nieuwkoop uit. ‘Soms is het ook goed in een andere omgeving te gaan spelen, nieuwe dingen te ontdekken. Bij Feyenoord wist iedereen wat ze aan mij hadden.’ De Zeeuwse rechtsback proefde de scepsis in zijn eigen land, maar bleef er stoïcijns onder. ‘Ik heb wel meegekregen dat er vreemd werd opgekeken, maar ik vind het niet zo belangrijk wat anderen vinden. Ik volg mijn gevoel en dat was direct goed. Het is natuurlijk wel lekker dat we goed zijn gestart. Nu denken ze toch dat ik een goede keuze heb gemaakt.’

Hijzelf was alvast overtuigd. ‘De gesprekken verliepen prettig, ik was eerlijk gezegd wel onder de indruk. Ik ben ook geen type dat lang wil wachten, ik wil liever gewoon tijdig zekerheid hebben. Weten waar je aan toe bent, vind ik prettig. Ik was er snel bij om te tekenen en daar ben ik blij mee. Je ziet toch dat de transfermarkt is veranderd door corona. Iedereen wachtte maar, clubs en spelers; dat is niks voor mij. Er hadden ook Nederlandse clubs interesse, maar die wisten nog niet met welke begroting ze gingen werken. Ik snap het, hoor, maar voor een speler die duidelijkheid wil is het niet fijn.’

Ambities

Union Sint-Gillis is officieel een buitenlands avontuur voor Nieuwkoop, maar zo voelt het voor hem niet. ‘De andere stadions en tegenstanders maken het nieuw, maar ik woon in Brasschaat en ben in een klein uurtje terug in Rotterdam. Als ik even vrij heb, gaan we vaak terug naar ouders of vrienden. In Antwerpen zijn op zondag de winkels dicht, in Rotterdam niet. Dat is het enige wat ik echt wel mis, Rotterdam. En zo makkelijk terug kunnen gaan is voor mijn vriendin, zeker met de kleine, natuurlijk ook top.’

De keuze voor het Belgische avontuur, niet ver van huis, was een heel bewuste. ‘We hebben net een kleintje gekregen, een beetje dicht bij familie blijven is mooi meegenomen. Als je in Italië of Frankrijk zit, ben je niet zomaar even terug. Bovendien was het verhaal van Union overtuigend, ik zag dit echt zitten en heb zeker geen spijt van mijn keuze. Ooit wil ik nog wel een keer écht naar het buitenland. In een andere fase, op een ander moment, als het beter past.’

De ambities van de club spraken Nieuwkoop aan. ‘Spelen op het hoogste niveau was wel een vereiste en toen ik tekende, was Union al kampioen. Ze wisten alles van me, bijna meer dan ikzelf wist. Naast de ambities hebben ook gewoon een heel goede ploeg en doordat de eigenaar dat ook is van Brighton & Hove Albion wisselen de clubs kennis uit. Daar komt bij dat ze mij uitlegden dat ze 5-3-2 speelden en ik vind zo’n rol op de rechterflank echt bij mij passen als voormalig middenvelder, ik heb toch die drang naar voren.

‘De faciliteiten vielen me hier ook honderd procent mee. Ik herinnerde me Belgische clubs met verouderde complexen uit de tijd dat we met Feyenoord hier jeugdtoernooien speelden. Het had altijd iets grauws, iets ouds. Maar ons trainingscomplex is top, alles erop en eraan, dat verraste me wel.’

Het kleine, oude Joseph Marienstadion van Union, dat plaats biedt aan achtduizend mensen, kan Nieuwkoop eveneens bekoren. ‘Als je dat niet mooi vindt, heb je niks met voetbal. Dit vind ik juist prachtig. Lekkere sfeer, fanatieke aanhang, maar wel echt heel oud, een beetje vervallen eigenlijk. Een beetje een romanticus ben ik wel. Skyboxen om sponsors te ontvangen hebben ze niet, ik weet niet of ze dat wel willen. Wat de fans betreft hoeft het niet, denk ik, die zijn gehecht aan dit stadion. Het is hun thuis.’

Koploper

Union is knap begonnen aan de competitie en draait nog steeds bovenin mee. ‘Het gaat uiteraard om handhaven. Hoe sneller je punten pakt, hoe meer rust dat geeft. We wonnen op de eerste speeldag van Anderlecht, dat telt wel hier. Alleen het vooruitzicht al om tegen Anderlecht te starten was prikkelend, laat staan toen we ook nog wonnen. Ook tegen Club Brugge hadden we minimaal gelijk moeten spelen. Het klopt gewoon in het elftal. We zitten erbovenop, dat is ook de verdienste van de coach. Felice Mazzu houdt iedereen scherp en is bloedfanatiek. Dat wordt opgepikt en het geeft vertrouwen; je merkt dat het niet erg is een foute pass te geven omdat je weet dat de bal snel wordt heroverd. We hebben twee spitsen die heel hard werken, ontzettend veel lopen én doelpunten maken. Daardoor kunnen we zo spelen.’

Dat het nu zo goed draait, is dat een momentopname? ‘Ze zien het hier als doorgaan op het vertrouwen van vorig seizoen. We zullen heus wel een paar keer achter elkaar gaan verliezen, het gaat erom hoe je dat als groep opvangt. Ik ben daar niet zo bang voor. Het enige is dat omgaan met tegenslag lang niet hoefde. Ik ken de andere ploegen nog niet goed genoeg, heb ze te weinig zien spelen, maar ik heb niet het idee dat wij onderin gaan voetballen. Dat past ook niet bij het grotere plan, deze club wil echt weer een rol van betekenis spelen. Ik heb voor drie seizoenen getekend, ik wil het meemaken.’