Hoewel hij in Italië bekendstaat om zijn strak uitgetekend voetbal, probeert Maurizio Sarri zich aan te passen aan zijn sterrenensemble.
Het jaar in Londen van Maurizio Sarri liet al een staaltje zien van zijn werk bij een topclub. Aanvankelijk wilde hij zijn Napolitaans voetbal naar Stamford Bridge overplaatsen, maar ondanks de transfer van Jorginho met dat doel, moest hij uiteindelijk zijn nauwgezette offensieve schema’s opgeven en het spel van de Blues ten dienste stellen van Eden Hazard, die te veel van zijn vrijheid houdt om zich te laten opsluiten in strak geregisseerde offensieve bewegingen. Wat zou dat dan geven bij Juventus, waar Sarri in de zomer neerstreek in een klimaat vol scepticisme? Zijn ideeën leken immers niet te verzoenen met de realiteit van de Oude Dame, die in de jaren onder Massimiliano Allegri steeds cynischer was gaan voetballen.
In Italië, het paradijs voor verdedigers, gooide Sarri zijn Juve in het diepe. Achteraan vermengde hij zijn ideeën van hoge en ambitieuze pressing met de kille berekening van zijn voorganger. Maar op die manier zaaide hij twijfel in zijn verdediging, die onthoofd was door de blessure van Giorgio Chiellini. De afwezigheid van Merih Demiral hielp ook niet en de bianconeri bleven achter met 23 tegengoals in 24 matchen. Abnormaal hoge cijfers voor een club die sinds 2011 nooit meer dan 30 doelpunten per seizoen incasseerde. Dat was meteen het laatste jaar dat de Noord-Italianen géén kampioen speelden.
Gelukkig kan Sarri aan de andere kant van het veld rekenen op ene Cristiano Ronaldo, die geen afgelijnd voetbal nodig heeft om de doelpunten op te stapelen. Ook al is Juventus collectief nooit zo wisselvallig geweest tijdens zijn lange hegemonie in de Laars, dankzij de Portugees zit het nog altijd volop in de race voor de titel. Van 1 december tot 8 februari liet Ronaldo de netten trillen in tien opeenvolgende wedstrijden, goed voor in totaal vijftien goals. Daarmee is zijn teleurstellend seizoensbegin (‘slechts’ vijf goals in tien matchen) en zijn slechte humeur – omdat hij in de topper tegen Milan in november al na een dik uur van het veld werd gehaald – alweer vergeten. Doelpunten zorgen wel vaker voor een kort geheugen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
