De zaak-Ronaldo: het volledige verhaal

Een Amerikaanse beweert dat Cristiano Ronaldo haar in Las Vegas verkracht heeft. De superster betaalde haar jarenlang om te zwijgen. Nu komt de vrouw daarmee naar buiten en klaagt ze de Portugees aan. Ze heeft een document in haar bezit dat voor hem weleens erg gevaarlijk zou kunnen zijn.

Ze zou onzichtbaar moeten zijn, gedoemd om te zwijgen, voor eeuwig. Niemand zou van die nacht in 2009 in Las Vegas iets te weten mogen komen, vooral niet haar versie van de feiten.

Ze had een overeenkomst ondertekend en daar geld voor gekregen. Nooit zou ze er met een woord mogen over reppen.

Uit angst voor haar familie, zo zegt ze, heeft ze toegestemd. Uit onmacht ook, dat ze niet tegen hem op zou kunnen. En uit hoop, om alles daarmee te kunnen afsluiten. Maar dat is haar niet gelukt, zegt Kathryn Mayorga.

De Amerikaanse is een slanke vrouw met lang donker haar en groene ogen, 34 jaar oud. Tot voor kort werkte ze op een basisschool. Die job heeft ze echter opgegeven ‘omdat ik nu al mijn kracht nodig heb’.

Kracht om de man het hoofd te bieden van wie ze beweert dat die haar negen jaar geleden verkracht heeft. Hij ontkent dat.

Die man is niet om het even wie. Die man is Cristiano Ronaldo. Een voetballer van superlatieven wat betreft succes, geld en populariteit bij de fans.

Een onbekende vrouw versus Ronaldo: groter kan de tegenstelling niet zijn.

Ze kwamen elkaar tegen op 12 juni 2009 in een nachtclub in Las Vegas. De voetballer was daar met vakantie, samen met zijn schoonbroer en neef. Het was de zomer waarin de toen 24-jarige speler van Manchester United naar Real Madrid verkaste, voor het toenmalige recordbedrag van 94 miljoen euro.

Kathryn Mayorga, op dat ogenblik 25 jaar, werkte destijds vaak als model. Een van haar jobs was om samen met andere mooie jonge vrouwen, aan bars te gaan staan om klanten naar binnen te lokken.

Op die vrijdag in juni kruisten de wegen van het model en de multimiljonair in de vipruimte van de Rain. Die nachtclub hoort bij het Palms Casino Resort. Foto’s van paparazzi tonen hoe Kathryn Mayorga en Cristiano Ronaldo dicht bij elkaar staan en met elkaar praten. Hij draagt een wit hemd met een smalle zwarte stropdas, zij een lichtgrijze jurk en goudkleurige accessoires. Hij houdt zich cool, zij kijkt hem aan. Amper enkele uren later vragen boulevardbladen over de hele wereld zich af wie die ‘mysterieuze brunette’ aan zijn zijde is.

In de vroege uurtjes feesten ze verder in Ronaldo’s penthouse in het nabijgelegen hotel Palms Place. Wat er dan in een van de slaapkamers gebeurt, weten alleen Kathryn Mayorga en Cristiano Ronaldo.

Vast staat dat de voetbalvedette haar enkele maanden later in het kader van een buitengerechtelijk contract een bedrag van 375.000 Amerikaanse dollar betaalde. In ruil daarvoor ondertekende Kathryn Mayorga een verklaring dat ze het nooit meer zou hebben over haar bewering dat Ronaldo haar verkracht heeft.

Het zwijgcontract kwam anderhalf jaar geleden al in de media. Football Leaks onthulde toen een en ander tegenover Der Spiegel.

Der Spiegel contacteerde Kathryn Moyarga gedurende het lopende onderzoek – in dat artikel kreeg ze het pseudoniem Susan K. mee. ‘Geen commentaar’, luidde het toen bij haar. Bij een ontmoeting aan haar woonst liep ze weg.

Na de publicatie van de eerste artikels kwam Ronaldo’s makelaarsbureau Gestifute met een verklaring naar buiten. De aantijgingen zouden niks meer zijn dan ‘journalistieke fictie’ en volledig gebaseerd op ‘documenten die niet ondertekend zijn’ en waarin de beide partijen ‘niet te identificeren’ zijn.

Maar die bewering klopt niet.

Talrijke documenten die Der Spiegel in bezit heeft, spreken dat tegen. Er zijn erbij die Ronaldo zelf ondertekend heeft. Dat zou kunnen verklaren waarom hij anderhalf jaar lang geen gerechtelijke stappen tegen Der Spiegel heeft ondernomen.

In zijn statement bracht Gestifute het vermoedelijke slachtoffer in diskrediet. Ze zou zogezegd weigeren om ‘openlijk de aantijging toe te geven en te bevestigen’.

Dat is een perfide bewering. Want dat is nu net de kern van dat buitengerechtelijke contract: Kathryn Mayorga mag er niet over spreken. Als ze dat toch doet, zo staat in de overeenkomst, dan moet ze het geld aan Ronaldo terugbetalen met mogelijk een schadevergoeding erbovenop.

Nu spreekt ze toch. Voor het eerst. En zeer uitvoerig. Waarom? Wat heeft haar daartoe aangezet? Drie redenen eigenlijk.

Ten eerste. Ze heeft een nieuwe advocaat, die ervaren en onverschrokken is. Hij beoordeelt het zwijgcontract als onwettig en klaagt Ronaldo aan in naam van Kathryn Mayorga. Daarbij baseert hij zich op een document van 27 pagina’s, dat voor de voetballer ernstige gevolgen zou kunnen hebben. Daarin wordt geschetst hoe Ronaldo die nacht beleefd heeft. ‘Ze heeft meermaals neen en stop gezegd’, zo wordt de voetballer erin geciteerd.

Ten tweede. De wereld ziet er tegenwoordig anders uit voor vrouwen die ermee naar buiten komen dat ze het slachtoffer zijn van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Een jaar geleden werd de aanklacht bekend tegen de Amerikaanse filmproducent Harvey Weinstein. Decennialang zou hij vrouwen lastiggevallen en verkracht hebben. Weinstein ontkent.

Na het uitbreken van dat schandaal moedigde actrice Alyssa Milano vrouwen aan om op Twitter de hashtag #MeToo te gebruiken als ze soortgelijke dingen hadden meegemaakt.

Tienduizenden gaven gehoor aan die oproep. Sindsdien is het maatschappelijke klimaat veranderd en is het voor politici, juristen of tooghangers moeilijker geworden om seksueel geweld tegen vrouwen onder de mat te vegen – zeker wanneer de vermoedelijke daders over geld, roem en macht beschikken.

De #MeToo-beweging heeft veel slachtoffers moed en zelfbewustzijn gegeven. Ook Kathryn Mayorga voelt zich erdoor gesterkt, zegt ze.

Ten derde. Ze ziet het als haar enige kans om te weten te komen of nog andere vrouwen zo door Ronaldo behandeld zijn. ‘Die vraag heeft me nooit losgelaten’, zegt ze.

Leermoeilijkheden

Las Vegas, enkele weken geleden. Kathryn Mayorga zit aan een lange donkere vergadertafel in het kantoor van haar advocaat. Naast haar zitten haar moeder Cheryl en haar therapeute.

Kathryn Mayorga draagt een zwarte overall en lange turkooise oorbellen. Ondanks de make-up oogt ze vermoeid. Al meer dan een week heeft ze niet meer deftig geslapen, zegt ze. Ze is uitgeput en onrustig.

Kathryn Mayorga haalt diep adem. Ze wil over haar angsten praten en de zinnen rollen zo uit haar mond: ‘Hij is zo beroemd. Ik ben bang voor mijn leven en voor mijn familie.’ Ze vreest dat men haar iets zou kunnen aandoen, dat de media en de fans van Ronaldo haar zullen opjagen. ‘Daarom heb ik destijds die overeenkomst getekend. Ik wilde toen geen proces, niemand hoefde te weten wat mij overkomen was.’

Ze begint te huilen, ademt snel en oppervlakkig. Haar therapeute neemt haar een halfuurtje mee naar een andere kamer.

Haar moeder Cheryl (66) blijft achter. Ze kiest haar woorden zorgvuldig: ‘Ja, Kathryn heeft veel angst. Maar anders vindt ze geen rust. Weet u, het is gebeurd dat ze me opbelde, volledig van de kaart, omdat zijn gezicht weer eens op een reclamepaneel of op de cover van een magazine stond. Hij, de perfecte smetteloze voetbalgod. En zij die op sommige dagen amper kon opstaan. Door hem.’ Cheryl Mayorga schudt het hoofd. ‘Dat is gewoon verkeerd. En dat zal nooit ophouden als ze niet een keer gerechtigheid ervaart. Wij staan achter haar.’

Wij, dat is de familie Mayorga. Ook vader Larry (64) en broer Jason (37) kunnen vertellen hoe die nacht van negen jaar geleden Kathryn veranderd heeft.

Ze is geboren en getogen in Las Vegas. Haar vader, ondertussen gepensioneerd, was 32 jaar lang brandweerman. Haar moeder deed het huishouden. ‘Wij zijn eenvoudige maar eerlijke mensen’, zegt Cheryl.

Kathryn speelde softbal en voetbal en ze was bij de scouts. ‘Op school had ze problemen, want ze had ADHD en kende daardoor leermoeilijkheden’, zegt de moeder. Haar dochter kon zich moeilijk concentreren, haar gedachten ordenen. Daarom spreekt ze vaak nogal snel.

De party is voorbij

De deur gaat open. Kathryn Mayorga komt terug binnen. Haar moeder zegt haar wat ze ondertussen zoal verteld heeft.

‘Ja, ik had het moeilijk op school en moest vaak bijlessen krijgen’, bevestigt ze. ‘Maar toch ben ik afgestudeerd. Daar heb ik hard voor gewerkt.’ Ze behaalde uiteindelijk een diploma Journalistiek aan de universiteit van Las Vegas.

Ze vertelt over haar jeugd in de Amerikaanse uitgaansmetropool. ‘Het was fijn, de hotelfuiven en de concerten. Ik heb veel nachten gedanst met mijn vriendinnen. Ook wat gedronken uiteraard, maar ik wou altijd de controle behouden.’

Kort na haar studies, in 2008, trouwde ze met haar vriend, een barman van Albanese afkomst die computers repareerde, waaronder die van haar ouders.

Hij bleek niet de ware te zijn. Na een jaar scheidden ze en Kathryn Mayorga woonde vanaf dan bij haar ouders. Hun huis ligt in een van de betere buurten van Las Vegas. Mooie voortuin, grote garage, proper zwembad, uitzicht over de stad.

‘Mijn leven was echt leuk in die tijd’, vertelt Kathryn Mayorga. ‘Ik deed veel aan sport en at veganistisch, want ik wou als model aan de slag.’ Ze had veel gereisd in die tijd en kwam zo aan de job bij de bar.

Kathryn Mayorga leunt voorover op haar stoel. Haar blik is indringend. ‘Zijn advocaten hebben geprobeerd om dat anders voor te stellen, maar het was een simpele promotiejob. De enige bedoeling was om gasten in de zaak te krijgen. Daarbij moesten we plezier hebben en een drankje in de hand houden – dat kon water zijn. Meer niet.’

Dan begint ze over de nacht te vertellen die haar leven overhoop haalde. De nacht die ze, hoewel het jaren geleden is, als een film voor haar ogen kan afspelen.

Ook die avond had ze gewerkt en aansluitend feestte ze nog wat met vrienden. ‘Er was champagne, waar ik amper van gedronken heb. Zoals ik al zei: ik was toen op dieet.’

Dan kreeg ze een bericht van haar vriendin Jordan*. Ze ontmoetten elkaar in de Rain en gingen naar de vipruimte. ‘Jordan kende daar iedereen, vandaar dat we er vrij konden rondlopen. Plotseling was hij daar. Hij greep mijn arm en zei iets in de aard van: ‘Hé jij, kom mee met mij.” Kathryn Mayorga zoekt naar woorden. ‘Dat was al vreemd.’

Ze wist wie hij was en ook dat hij elke avond in die club feestte. ‘Jordan was met een voetballer samen, zij kende al die gasten. Ik had hem zelf ook gegoogeld, ik wist dat hij beroemd was.’

Ronaldo lachte haar uit omdat ze niet meteen wou meekomen, zo vertelt ze. Dan liet hij een drankje voor haar aanrukken en stelde hij zijn gezelschap voor. ‘Die is als een broer voor mij, en die is ook als familie.’ Ze praatten wat en dan vroeg hij haar telefoonnummer. ‘Ik heb hem dat gegeven en dan was hij weg. Ik dacht: oké, cool.’

Kathryn Mayorga vertelt dat ze nadien Jordan zocht, die buiten stond met een paar vrienden. Op dat moment kwam er een sms van Ronaldo: ‘Hey, hierboven is een party, breng je vrienden mee.’ Zij en Jordan nemen de uitnodiging aan. In de lobby van Palms Place wachtten Ronaldo en zijn makkers hen op, maar de party is al voorbij.

‘Dan zei hij dat we wel even mee tot bij hem konden gaan. We dachten: het uitzicht is daar adembenemend, we trekken een paar foto’s en we gaan naar huis.’

Ronaldo logeerde in appartement 57306. Een nacht kost daar om en bij de duizend dollar. Er is een keuken, een grote living en twee slaapkamers met aangrenzende luxebadkamers. Op het balkon bevindt zich een jacuzzi met uitzicht over de stad.

Wanneer ze in de suite aankomen, gaan de anderen, zo herinnert Kathryn zich, meteen in de Whirlpool, Jordan op de rand. ‘We vonden de jongens aardig en ze zagen er ook goed uit, maar ik wilde weg, want ik had de dag erop een fotoshoot. Dus bleef ik staan en zei ik dat ik mijn jurk niet wilde ruïneren.’

Ronaldo bood haar badkleding aan. ‘Ik zag dat Jordan plezier maakte. Ze was ook maar zelden in de stad, dus ik dacht: vooruit dan maar…’

Om zich om te kleden ging ze dan naar een van de badkamers die aan een slaapkamer grensden. Wanneer ze alleen nog een slipje aanhad, kwam Ronaldo plots naar binnen, zijn geslachtsdeel hing uit zijn broek.

Kathryn Mayorga pauzeert even. ‘Hij stond naast mij en wilde dat ik zijn penis aanraakte. Hij smeekte: voor dertig seconden maar! Ik heb neen gezegd. En dan zei hij dat ik hem in mijn mond moest nemen. Komaan, wat een idioot! Ik lachte en dacht: dit kan toch niet. Deze kerel, die zo beroemd is en er zo goed uitziet, is een vuilaard.’

Maar Ronaldo liet haar niet met rust. ‘En dan zei hij dat hij me zou laten gaan als ik hem een kus gaf. Ik zei: oké, ik geef je een kus maar ik raak je verder niet aan.’ Kathryn Mayorga zegt, zweert, dat ze hem alleen een kus gegeven heeft.

‘Maar dan pakte hij me vast, hij greep me overal beet en wilde me overal kussen. Ik heb hem van me af geduwd en opnieuw neen gezegd.’

Op dat ogenblik kwam een van zijn vrienden binnen en die vroeg waar hij mee bezig was. ‘Ik heb daar gebruik van gemaakt om snel mijn jurk weer aan te trekken. Ik dacht: we geraken hier weg. Hij zei ook meteen: ja, we komen eraan.’

Baby, baby

Kathryn Mayorga zit op haar stoel en zwijgt een tijd. Dan gaat ze verder: ‘Ik dacht dat het daarmee voorbij was. Maar dan trok hij me in de slaapkamer. Ook toen was ik eigenlijk nog niet bang. Ik dacht alleen: hoe is het mogelijk dat die gast zo hardnekkig is. Ik heb hem dan nog eens gezegd dat er niks zou gebeuren tussen ons.’

Maar Ronaldo gaf niet op. ‘Ik heb hem nogmaals van me af geduwd. Hij probeerde om mijn ondergoed uit te trekken, wat hem niet lukte. Ik heb me dan tot een bal opgerold en geprobeerd mijn vagina met mijn handen te beschermen. En dan lag hij op mij. Ik zei no, no, no, no.’

Ronaldo heeft haar anaal verkracht, beweert Kathryn Mayorga. Zonder condoom, zonder glijmiddel.

Wanneer hij klaargekomen was, wilde hij me nog altijd niet laten gaan. Hij keek me schuldbewust aan en begon me plots baby te noemen. Baby, baby. Hij zei ook sorry en vroeg of ik pijn had. Hij ging daarbij op één knie zitten en zei: ‘Voor 99 procent ben ik een goede kerel, ik weet niet wat er met die één procent gaande is.”

Pas op dat moment begreep ze wat er gebeurd was. ‘Het ging allemaal zo snel en ik was zo in de war, ik leek wel in trance, ik kan het moeilijk beschrijven. Mijn volgende gedachte was: wat als hij aids heeft? Of een of andere ziekte? Ik heb hem dat gevraagd en hij zei: ‘Ik ben een profspeler, ik word alle drie maanden getest. Als ik ziek zou zijn, zou ik niet kunnen spelen.”

Voor een ogenblik is het stil in de vergaderzaal van het advocatenkantoor in Las Vegas. Ook vader Mayorga is er komen bij zitten. Het is een goedlachse man, maar hoe langer hij zijn dochter aanhoort, hoe meer woede en machteloosheid van zijn gezicht valt af te lezen. Zijn dochter heeft nooit zo openlijk gesproken, zal hij later zeggen.

Dan gaat Kathryn Mayorga verder: ‘Ik heb hem gezegd dat niemand het te weten zou komen. Toen we dan eindelijk de kamer uit gingen, zei hij nog iets van ‘blijf cool’ of zo. Dat weet ik niet exact meer.’

Er is een persoon die het zich nog wel wil herinneren hoe Kathryn Mayorga uit die kamer kwam: haar vriendin Jordan. ‘Kathryn leek helemaal van de kaart te zijn. Haar haren waren in de war, haar make-up was uitgeveegd’, zegt Jordan. Dan vroeg ze herhaaldelijk aan Ronaldo: ‘Wat heb je met mijn vriendin gedaan?’

Ook Kathryn Mayorga vertelt het zo. Op Jordans vraag, zo getuigen beide vrouwen, antwoordde Ronaldo alleen maar: ‘Alles oké, wij zijn vrienden.’

‘Ik ben dan naar de jacuzzi gestrompeld en ben op de rand gaan zitten’, vertelt Kathryn Mayorga. ‘Hij kwam naast me zitten en ik schoof wat op, ik kon hem niet naast me verdragen. Jordan vertelde me later dat ik alleen maar naar het water staarde. Ik herinner me dat niet. Ik weet alleen dat het opeens akelig stil was en niemand nog wat zei. Hij is dan opgestaan en weggegaan. Ik ben dan in de jacuzzi gevallen. Hoe, dat weet ik niet meer.’

Kathryn Mayorga buigt zich ver naar voren. Het lijkt of ze denkt: die val in de jacuzzi doet de zaak er misschien slecht uitzien voor haar. Weer spreekt ze heel snel: ‘Ik heb tijdens het werk een glas wijn gedronken en nadien alleen van de champagne genipt. Ik was nuchter die nacht.’

Door die val in het water komt ze weer wat bij zinnen. ‘Ik dacht: je moet nu cool zijn, heel cool. Dan ben ik begonnen te lachen en onnozele dingen te zeggen als ‘O God, wat een uitzicht hier, ongelooflijk!’ En dan zijn we toch vertrokken. Zijn vrienden hebben me nog een handdoek gegeven omdat ik kletsnat was.’

Wanneer ze bij haar auto aankwam, kreeg ze voor het eerst hevige pijn. Ze reed naar een ziekenhuis, maar was bang om binnen te gaan. Ze is dan naar huis gereden en naar bed gegaan. Slapen lukte niet.

Enkele uren later werd ze gebeld door Jordan. ‘Ze zei me: we zijn overal op het nieuws!’ Tegelijk, zo zegt Kathryn Mayorga, kreeg ze een vreemde sms: ‘Ga jij op date met die beroemde voetballer?’ ‘Pas toen heb ik de foto’s gezien, ze waren overal.’ Op die foto’s staat ze flirtend met Ronaldo in de vipruimte van de Rain.

Ze heeft dan alleen maar tegen Jordan gezegd: ‘Dit is niet goed, dit is niet goed.’ Jordan begreep niet wat ze bedoelde, tot Kathryn toegaf: ‘Hij heeft me verkracht.’

Jordan was totaal perplex en raadde Kathryn meteen aan: wees voorzichtig, voetballers hebben veel macht, voor hen bestaat geen gerechtigheid.

Omdat de pijn niet ophield, raakte ze in paniek, zegt Kathryn Mayorga. ‘Ik was bang dat er echt iets kapot was.’ Ze heeft dan een jeugdvriendin opgebeld en haar verteld wat er gebeurd was. Die gaf haar de raad zich anoniem bij de politie te melden.

‘Ik heb dan aanvankelijk geweigerd om aan de agent mijn naam te zeggen. Ik zei dat ik verkracht was, maar niet door wie. Ik zei hem dat ik naar het ziekenhuis wilde om mijn verwondingen te laten vaststellen. Kort nadien stond een politiewagen voor ons huis.’

Samen met haar ouders probeert Kathryn Mayorga dan te reconstrueren welke agent wat tegen wie gezegd heeft. Hun herinneringen lopen wat uiteen. Uiteindelijk staat dit vast: dat de politie aanwezig was. Ook dat iemand haar jurk en ondergoed in een plastic zak gestoken heeft en naar buiten gedragen heeft.

Pas later op de dag vertelt Kathryn Mayorga op aandringen van haar moeder wat er gebeurd is.

Larry Mayorga neemt het woord. ‘Ik weet nog dat ik in mijn brandweeruniform voor het huis stond, een van de agenten naar mij kwam en zei: ‘Uw dochter moet ons zeggen wie die kerel was.” Hij kijkt naar zijn dochter. ‘Maar jij was volledig buiten jezelf en herhaalde alleen maar: ‘Nee, neen, nee. Je begrijpt het niet, papa, je hebt geen idee.”

Code 426

Er bestaat een nota die Kathryn Mayorga’s telefoontje naar de Las Vegas Metropolitan Police Department bewijst. Datum: 13 juni 2009. Uur: 14.16. In het zogenaamde CAD-rapport, dat Der Spiegel in bezit heeft, heeft de zaak een dossiernummer dat later ook in de buitengerechtelijke overeenkomst zal opduiken. In dat CAD-rapport staat onder de rubriek Type het nummer 426. De code voor een seksueel misdrijf.

De agent die met Kathryn Mayorga spreekt, noteert dat de belster van de kaart is, huilt en de naam van de vermoedelijke dader niet wil noemen. Het gaat om ‘een publieke figuur’, een ‘sportman’. De agent merkt op dat ze zich niet gewassen heeft.

En ook dit is vastgesteld: kort na half drie die zaterdag rijden de agenten naar het huis van Kathryn Mayorga. Ze hebben meermaals contact met de centrale. Daar noteert iemand dat het vermoedelijke slachtoffer naar het ziekenhuis wil voor een rape kit. Dat is een speciaal onderzoek naar seksueel geweld, waarbij sporen gedocumenteerd worden en verwondingen gefotografeerd.

Kort voor vier uur brengen de politieagenten Kathryn Mayorga naar het University Medical Center. Om 17.15 uur wordt in het CAD-rapport genoteerd dat de vermoedelijke plaats van het misdrijf vaag is. Een hotel ‘in de buurt’ van Flamingo Road. Daar ligt Palms Place.

‘Men drong er meermaals op aan dat ik zou zeggen wie hij was en waar het gebeurd was, maar ik durfde het niet’, zegt Kathryn Mayorga. Alleen de verpleegster die haar onderzocht, toonde begrip. ‘Ze zei dat ik me eerst op mezelf moest concentreren. Omdat alles gedocumenteerd werd, zou ik hem ook later nog kunnen aanwijzen.’

Uit haar onderzoeksrapport blijkt dat Kathryn Mayorga twee uur lang in de kliniek behandeld werd. Er staat dat ze ‘angstig, vriendelijk en tot meewerken bereid’ was. Ze gaf aan dat ze af en toe alcohol drinkt en werd getest op drugs. De uitkomst was negatief.

Op een checklist kruist de verpleegster aan wat Kathryn na de vermoedelijke daad nog heeft gedaan: zich omgekleed, haar tanden gepoetst, geürineerd, gegeten en gedronken. Bij de soort van inbreuk duidt ze aan: ‘rectum gepenetreerd door penis’ en ‘ejaculatie: in de handen van de aanrander’.

Kathryn Mayorga wordt ook op geslachtsziekten getest, daarvoor worden uitstrijkjes van mond en rectum genomen voor mogelijke DNA-stalen. Van haar verwondingen daar, een zwelling, een bloeduitstorting en een scheurwonde, worden foto’s gemaakt. Ze geven haar Zithromax en Rocephin, twee antibiotica, en dan wordt ze uit de kliniek ontslagen.

De dagen erop heeft ze op de sofa doorgebracht, vertelt Kathryn Mayorga. ‘Ik voelde geen enkele emotie, ik voelde me alleen maar ziek en wilde niemand zien. Het heeft bijna drie maanden geduurd voor ik echt kon huilen.’

Haar moeder Cheryl pikt in: ‘Ik wou er zijn voor haar, haar in mijn armen nemen, haar helpen, maar ze wilde niet dat ik in haar kamer kwam.’ Haar ouders hebben haar dan een advocate bezorgd. ‘De politie zei dat Kathryn de ziekenhuisrekening moest betalen als ze de naam van de dader niet vertelde’, zegt Cheryl.

Een vriend beval hen Mary Smith* aan. Die had op dat moment een klein kantoor in Las Vegas. De Mayorga’s omschrijven haar als vriendelijk en goedhartig. Achteraf beschouwen ze het als een grote flater dat ze geen ervaren advocaat gecontacteerd hadden.

De advocate adviseerde tot een uitgebreide verklaring bij de politie. Ongeveer twee, drie weken nadien, schat Kathryn Mayorga, is er een agent gekomen om haar verklaring op tape op te nemen.

In die verklaring heeft ze ook Ronaldo’s naam genoemd. ‘Ik had voor die agent zelfs foto’s uitgeprint, want in de States is voetbal niet zo populair en niet iedereen kent hem.’

De agent was een oudere man. Toen Kathryn zei dat ze Ronaldo in de badkamer gekust had, was zijn reactie: ‘O, daar gaan we problemen mee krijgen!’ Hij zei ook dat het een slechte indruk zou maken dat ik een advocaat genomen had’, weet Kathryn Mayorga nog. ‘Ik heb hem gezegd dat mijn ouders dat wilden. Dat ik zelf liefst alles zou begraven.’

Op het einde smeekte ze de agent om niks met haar verklaring te doen, omdat ze nog tijd nodig had en emotioneel niet stabiel was. Hij beloofde haar te wachten tot ze zover was.

Voortaan leefde Kathryn Mayorga met een dilemma: enerzijds wou ze haar en zijn naam niet bekendmaken, anderzijds wilde ze gerechtigheid. Haar advocate stelde dan voor om de zaak buiten het gerecht om te regelen.

Explosief materiaal

In de VS worden tot op heden gevallen van seksueel geweld door onderlinge deals geregeld. Slachtoffers en daders bereiken een overeenkomst zonder dat het tot een proces komt.

Na moord is verkrachting in de staat Nevada het zwaarste misdrijf. Bij een veroordeling dreigt levenslange opsluiting. Daarvoor moet de schuld wel met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid vaststaan en precies bij seksuele delicten is dat heel moeilijk. Vaak is het woord tegen woord.

Veel slachtoffers verkiezen daarom een burgerlijke procedure boven een rechtszaak. Daarbij gaat het er niet om de vermoedelijke dader te veroordelen, maar het slachtoffer financieel schadeloos te stellen. In zo’n proces is de bewijslast minder sterk: het misdrijf moet meer dan vijftig procent waarschijnlijk zijn.

Een burgerlijke procedure heeft ook nadelen. Een slachtoffer kan vragen dat de zaak onder een pseudoniem behandeld wordt, maar ze blijft openbaar en dus kan anonimiteit niet gegarandeerd worden. Precies daarom kiezen veel slachtoffers ervoor om de zaak buiten het gerecht om te regelen. Via een neutrale bemiddelaar en een settlement. Zo’n procedure kan voordelig zijn voor beide partijen. De identiteit van dader en slachtoffer kan afgeschermd worden. Het duurt niet zolang als een proces en de details van de verkrachting hoeven niet geopenbaard te worden.

Die argumenten zijn heel duidelijk voor Kathryn Mayorga. ‘Ik wilde hem een lesje leren en ik wilde dat hij zou betalen voor mijn therapie, die ik zeker zou nodig hebben. Maar ik wou me niet verrijken. Bovendien wou ik hem aankijken en hem vertellen wat hij mij had aangedaan.’

In de documenten van Football Leaks staat dat juriste Smith in juli 2009 een advocaat van Ronaldo in Engeland contacteert en dat iemand uit Las Vegas vertegenwoordigt in een zaak tegen de voetballer. De advocaat stuurt de mail door naar Ronaldo’s vaste Portugese raadsman Carlos Osório de Castro.

‘Waarover gaat dat?’

Antwoord van Osório de Castro: ‘ No idea.’

Eind juli wordt duidelijk dat het explosief materiaal is. Ondertussen zitten er meerdere advocaten op de zaak, onder wie een uit Californië die al veel prominenten voor het gerecht verdedigd heeft. Ze overleggen wat ze best zullen doen.

Er wordt een lijst met honderden vragen aan Ronaldo, zijn zwager en zijn neef opgesteld. Ronaldo krijgt daarin de code X, Kathryn Mayorga is Ms. C. Hiervan bestaan er meerdere versies. De vragen blijven gelijk, de antwoorden niet.

In een versie uit december 2009 spreekt Ronaldo van seks met wederzijdse toestemming. En dat er geen aanwijzing was dat er nadien iets mis zou zijn geweest.

Maar er is nog een andere, eerdere versie. Het is dat document dat voor Ronaldo ernstige gevolgen kan hebben. In september 2009 werd het per mail verstuurd door iemand uit het kantoor van Osório de Castro naar zichzelf en naar een collega.

Op de vraag of Ms. C ooit haar stem verheven heeft, gehuild of geroepen heeft, antwoordt X: ‘Ze heeft meermaals neen en stop gezegd.’ Ze lag op haar zij. ‘Ik kwam van achteren bij haar binnen. Op een brutale manier. We zijn niet van positie veranderd. 5/7 minuten. Ze zei dat ze niet wilde, maar ze toonde zich bereid.’ En verder: ‘Maar ze bleef herhalen: neen, doe dat niet, ik ben niet zoals die anderen. Achteraf heb ik me verontschuldigd.’ Ze heeft niet gehuild of iemand geroepen.

Vraag: ‘Heeft Ms. C er nadien iets van gezegd dat de seks te brutaal was?’

X: ‘Ze heeft niet geklaagd dat het te brutaal was. Ze heeft niet geklaagd dat ik haar gedwongen heb. Ze heeft niet gezegd dat ze naar de politie wou gaan.’

Ronaldo bevestigt in die vragenlijst dus de versie van Kathryn Mayorga: ze heeft meermaals neen gezegd en nadien heeft hij zich geëxcuseerd.

Tegenspraak geldt er over de vraag of Kathryn Mayorga hem met de hand bevredigd heeft. Hij zegt ja. Zij zegt neen. Hij heeft het over voorspel in de badkamer. Ook de ontmoeting in de nachtclub wordt anders beschreven. De vrouwen zouden gesmeekt hebben om in de vipruimte binnen te mogen en daar veel gedronken. Er werden geen telefoonnummers uitgewisseld, ze werden zo in het hotel uitgenodigd. Er was aan Kathryn Mayorga ook niks te zien toen ze uit de slaapkamer kwam, zo beweert een begeleider van Ronaldo.

In december 2009 dringt Osório de Castro aan bij zijn collega: ‘De tijd tikt, we moeten beslissen wat we gaan doen. We moeten ons in elk geval op een veldslag voorbereiden.’

Ondertussen hebben Ronaldo’s Amerikaanse advocaten een detective op Kathryn Mayorga gezet. Hij verzamelt details over haar levenswandel, informatie over bekeuringen voor foutparkeren en observeerde urenlang haar huis.

Eén keer noteerde hij: ‘Ze heeft gisteren kort voor 20 uur het huis verlaten, reed naar het MGM-hotel, parkeerde haar wagen en ontmoette er een jongeman die ze op de chauffeursstoel omhelsde.’ Een andere keer bespioneerde hij haar in een restaurant: ‘Ze dronk rode wijn. Meer dan drie (3) glazen.’

Kathryn Mayorga had gemerkt dat iemand haar volgde in een donkere auto. ‘Soms was het nog duidelijker. Op een keer dat ik met vrienden ging eten, stond wat verderop een man met een blocnote die alles leek op te schrijven wat ik deed.’

Haar vader Larry zegt: ‘We hebben haar destijds meegenomen naar kickboksen. ik wou dat ze zich leerde te verdedigen. We waren echt bang dat haar iets zou overkomen.’

De rekeningen voor de detective, zo blijkt uit de documenten, lopen in de duizenden dollars. Voor Ronaldo’s advocaten is het niet genoeg. Een van hen dringt aan op het inzetten van een tweede detective om bewijzen te verzamelen dat het slachtoffer niet zou lijden onder de daad: ‘Hopelijk stort ze zich eens in het nachtleven en geniet ze van de mannen in Las Vegas.’

De advocaten bekijken ook of ze Kathryn Mayorga niet kunnen aanklagen wegens afpersing. Probleem: ze noemt geen som, ze vraagt niets.

Lachende advocaten

Op 12 januari 2010 ontmoeten beide partijen elkaar in Las Vegas. Er is een ervaren bemiddelaar aanwezig. Ronaldo’s advocaten komen in een limousine voorrijden.

Bij het begin van de bemiddeling bevinden Kathryn Mayorga en haar advocate zich in één kamer, die van Ronaldo in een andere. Ook Kathryns ouders en broer zijn in het gebouw.

‘Ik was bloednerveus’, vertelt Kathryn Mayorga over die dag, ‘en helemaal over mijn toeren omdat hij niet opgedaagd was. Omdat ik de kans niet kreeg hem in zijn gezicht te zeggen wat ik van hem dacht en hoe ik eraan toe was.’

De bemiddelaar pendelt dan tussen beide kamers, om argumenten over en weer aan te dragen en ten slotte om over een bedrag overeen te komen. Osório de Castro is zelf uit Portugal overgevlogen. Tijdens het onderhoud sms’t hij met zijn cliënt Ronaldo: ‘De bemiddelaar zegt dat ze in tranen uitgebarsten is en van de kaart is omdat ze denkt dat je hier geen interesse in hebt. Over geld is nog niet gepraat maar dat komt nog.’

Antwoord van Ronaldo: ‘ Okay.’

47 minuten later krijgt Ronaldo een nieuwe sms: ‘950.000 dollar’. Hij antwoordt: ‘Dat is het bedrag?’ Osório de Castro: ‘Dat is de eerste eis. Dat is 660.000 euro. We accepteren niet. De onderhandeling gaat verder.’

Ronaldo informeert dan: ‘Is dat te veel?’ Osório de Castro schrijft: ‘Dat denk ik wel. Ik denk dat we het voor minder kunnen doen.’ Ronaldo: ‘Ja, het moet minder!’ Zijn advocaat: ‘ Okay.’

Voor de deur staat de familie van Kathryn. Ze horen haar huilen en roepen. ‘Ze hebben geprobeerd mij als een prostituee af te schilderen’, zegt Kathryn Mayorga. ‘Ik weet niet hoe zijn advocaten ’s avonds nog in de spiegel kunnen kijken.’

‘Ik werd bijna gek’, vertelt haar vader. ‘Ik was liefst naar binnen gestormd om haar daar weg te halen. Maar Kathryn wou die bemiddeling. Ze wilde niet in het openbaar komen. Dat moest ik respecteren.’

Ook Kathryns broer herinnert zich die dag nog goed. ‘Het was pure horror. Ronaldo’s kamer zat vol lachende en spottende advocaten. Daarnaast zat mijn zus, helemaal gebroken.’ Net als zijn ouders heeft hij een slecht voorgevoel. ‘Kathryns advocate leek het niet aan te kunnen. En die bemiddelaar…’ Hij zoekt naar woorden. ‘Wanneer hij bij Ronaldo’s advocaten binnen ging, dan was het van: ‘Hey jongens, ik ben hier terug!’ Het was echt walgelijk.’

Kathryn Mayorga was helemaal kapot. ‘Ik kon amper nog praten, ik was hysterisch.’ Haar advocate raadt haar aan om de bemiddeling stop te zetten. ‘Ik was eigenlijk niet in staat om dat papier te ondertekenen, maar ik wist: ik kan dit niet nog een keer aan. Ik wou gewoon dat alles voorbij was.’

Later die dag schrijft Osório de Castro aan zijn cliënt: ‘Na twaalf uur sluiten we eindelijk af, voor 260.000 euro. Daar komen de kosten van de bemiddeling bij, waarover ik je al verteld had, plus de kosten van de advocaten, die nu proberen de slotconclusie op papier te zetten. Ik weet dat het veel geld is, maar ik geloof dat het de beste uitweg is en het was helemaal niet gemakkelijk.’

De som die Cristiano Ronaldo aan Kathryn Mayorga moest betalen, werd in een zogenaamde Settlement Memorialization opgenomen: 375.000 dollar. Zoveel verdiende Ronaldo destijds bij Real Madrid in één week.

Sponsorgeld

Tot in de zomer toe verfijnden de advocaten de overeenkomst en vijlden ze de formuleringen bij. Het ging erom hoe Kathryn Mayorga zich moest gedragen. De advocaten van Ronaldo drongen eropaan dat ze zelfs aan haar therapeut zijn naam niet zou bekendmaken en nooit iets slechts over hem zou zeggen. Ze mocht zelfs thuis niet over hem praten. Door ‘haar ergernis te uiten en te roddelen’, zo schreef een van de advocaten in een mail, zou een klimaat ontstaan dat moeilijk in de hand te houden valt.

Ronaldo’s raadsmannen deden er alles aan om elke mogelijkheid uit te sluiten dat de geheimhouding zou verbroken worden. Zo werd ook besproken hoe Kathryn Mayorga dat bedrag aan de belastingen zou kunnen aangeven. Als ze dat zou doen, zo vreesden de advocaten, dan zou de fiscus er misschien naar vragen en dan zou ze moeten uitleggen waar dat geld vandaan kwam.

Volgens research van Der Spiegel kozen Ronaldo’s advocaten voor de overschrijving van die 375.000 dollar de rekening van een firma, Tollin genaamd, op de Britse Maagdeneilanden, een belastingparadijs. Die firma hield zich jarenlang bezig met de reclame- en sponsorinkomsten van Ronaldo. Het ziet er dus naar uit dat Ronaldo de zaak-Las Vegas met sponsorgeld betaald heeft. Een vraag van Der Spiegel daarover bleef onbeantwoord.

De uiteindelijke buitengerechtelijke overeenkomst bevat elf clausules. De belangrijkste is dat Kathryn Mayorga nooit meer over het gebeuren mag spreken. Ze moet alle uitlatingen erover achterwege laten en ‘alle elektronische en geschreven aanwijzingen’ vernietigen. Daarbij hoort ook een brief. Omdat Ronaldo niet naar de bijeenkomst gekomen was, had Kathryn Mayorga hem een brief geschreven die binnen de twee weken aan hem moest voorgelezen worden, zo staat er in de overeenkomst.

Die brief, zes pagina’s lang, is in het bezit van Der Spiegel. Hij is aangrijpend en lijkt op één lange schreeuw:

‘Ik heb steeds weer neen, neen, neen, neen geroepen en je gesmeekt om te stoppen.’

‘Je kroop van achteren op mij, met een witte paternoster om je nek!! Wat zou God daarvan vinden!! Wat zou God over jou denken!!’

‘Ik hoop dat je uit deze vreselijke fout leert!! Pak nooit meer een vrouw haar leven af zoals je met het mijne hebt gedaan!!’

‘Ik geef niks om je geld. Ik wilde gerechtigheid. Maar er is geen gerechtigheid in deze zaak.’

In de overeenkomst, die door Kathryn Mayorga en meerdere advocaten, onder wie Carlos Osório de Castro ondertekend is, duikt Ronaldo zelf op onder de schuilnaam Topher. In een addendum, een Confidential Side Letter Agreement, staat dat het de voetballer is die achter dat pseudoniem schuilgaat. Dat document werd door Ronaldo ondertekend.

Daarmee was voor hem de kous af.

Voor Kathryn Mayorga, zo zegt ze, was het nog maar het begin van een lange lijdensweg.

‘De eerste jaren waren erg’, zegt haar moeder. ‘Ze trok zich helemaal terug, werd erg onzeker. Soms dacht ze aan zelfmoord.’

Haar broer getuigt: ‘We hadden een nauwe band, gingen samen eten of naar de cinema. Maar sindsdien zit er zoveel woede en verdriet in haar. Ze is vaak agressief zonder reden.’

Kort nadat de politieagent haar verklaring had opgenomen, was Kathryn Mayorga begonnen met therapie. ‘Ik mocht daarbij zijn naam niet noemen, ik sprak altijd van die sportman’, zegt ze. ‘Ik moest altijd oppassen wat ik zei, wegens die overeenkomst.’ Een paar keer neemt ze deel aan groepstherapie, vertelt ze met tranen in de ogen. ‘Maar ik zat daar en luisterde alleen maar en het ergerde de andere vrouwen dat ik mijn verhaal niet deed.’

De eerste vijf jaar leek ze wel bezeten, vertelt ze. ‘Karma, alles draaide bij mij om karma.’ Elke dag keek ze op het internet om te zien of Ronaldo iets vreselijks was overkomen, een straf van God voor wat hij haar had aangedaan.

Haar job moest ze opgeven. Het neonlicht van het hotel kan ze niet meer verdragen. iets met haar studies doen lukte ook niet. En altijd zelfmoordgedachten. Alleen op reis voelde ze zich vrij, weg van alles.

Het eerste jaar dronk ze veel alcohol, bekent ze. ‘Dagelijks. Het was de enige manier om me te ontspannen.’ Tegenover haar vriendinnen en op Facebook deed ze of alles in orde was.

Pas na vijf jaar ging het wat beter, zegt Kathryn Mayorga. Niet dat ze tot een normale relatie in staat was, ‘maar het leven was min of meer oké’. Dat hing samen met haar nieuwe job. ‘Ik werkte op een basisschool en de lach van de kinderen heeft me goed gedaan.’

Maar echt gelukkig is ze nooit geweest. ‘Ik hield niet op met hem en mezelf inwendig verwijten te maken. Hem wegens de daad, en mezelf omdat ik dat ding ondertekend had.’

En dan verscheen in het voorjaar van 2017 een artikel in Der Spiegel. ‘Daar stond alles in wat niemand mocht weten. Ik las ook de commentaren van de mensen…’ Kathryn Mayorga perst de lippen op elkaar. Dingen zoals: ‘ CR7 heeft het helemaal niet nodig om een vrouw te verkrachten.’

‘Ja, dat dacht ik ook’, zegt Kathryn Mayorga gelaten.

Der Spiegel gaf Ronaldo vóór het verschijnen van dat artikel de kans om op de beweringen te reageren. Op 10 april 2017 kreeg hij een vragenlijst gemaild. Zijn Münchense advocaat Johannes Kreile antwoordde in zijn plaats: ‘De aantijgingen die uit die vragen blijken, slaan nergens op.’ De jurist eist ook dat Der Spiegel berichtgeving over die zaak achterwege laat.

De dag dat het artikel verscheen veroorzaakte het veel deining. Maar even vaak werd het statement van Gestifute geciteerd: ‘journalistieke fictie’.

Vier dagen later maakte Ronaldo drie goals tegen Bayern in de Champions League en later nog drie tegen Atlético. De zaak-Mayorga werd begraven.

En Kathryn Mayorga, uit schrik dat zij van het lekken van informatie aan Der Spiegel verdacht zou worden, zocht een nieuwe advocaat.

Pinocchio

Leslie Mark Stovall (65), het witte haar in een paardenstaart, is van een ander kaliber dan haar eerste advocate. Hij is al ruim dertig jaar advocaat in Las Vegas en heeft veel ervaring met processen. Er zijn mensen die hem al in jeans en cowboylaarzen hebben zien pleiten.

Maandenlang bestudeerde hij de zaak van Kathryn Mayorga om de burgerlijke aanklacht tegen Ronaldo voor te bereiden. ‘Mijn doel is om die buitengerechtelijke overeenkomst ongeldig te laten verklaren, omdat Kathryn Mayorga op dat moment niet handelingsbekwaam was’, argumenteert Stovall. ‘En geen geldige overeenkomst betekent geen geldige zwijgclausule.’

Volgens Stovall waren Ronaldo’s advocaten zich bewust van de psychische toestand van Kathryn Mayorga. Meer nog: ‘Ze hebben daar misbruik van gemaakt.’ De labiele toestand van Kathryn Mayorga werd in mails van Ronaldo’s advocaten aangehaald.

Stovall liet haar in april van dit jaar onderzoeken door een forensisch psychiater. Die professor gaf als diagnose: een posttraumatische stressstoornis en een depressie als ‘direct en uitsluitend gevolg van de aanranding door Mr. Ronaldo’. Bovendien constateerde hij dat er bij de bemiddeling geen rekening was gehouden met haar leermoeilijkheden, dat ze de draagwijdte van de overeenkomst niet kon overzien en dus niet bekwaam was om die te ondertekenen.

Volgens Stovall is de overeenkomst om nog een andere reden ongeldig: ‘Die had namelijk de illegale bedoeling om een politioneel onderzoek te verhinderen.’ Hij gaat zelfs nog een stap verder: ‘Iedereen die iets misdaan heeft, moet zich kunnen verdedigen. Maar er bestaat een rode lijn: een misdrijf willen toedekken is óók een misdrijf. Daarom vind ik dat er ook een onderzoek moet gestart worden naar Ronaldo’s advocaten.’

Hij verwijst naar Harvey Weinstein en de acteur Bill Cosby. ‘Voor mij zijn dat veelplegers, terwijl er juristen zijn die hen in staat gesteld hebben die daden zonder gevolg te begaan.’ Een aanklacht tegen Ronaldo’s advocaten zou, aldus Stovall, mogelijk een bijkomstig effect hebben: ‘Ik denk niet dat er dan in de toekomst nog een advocaat zal zijn die het risico neemt om aan zo’n overeenkomst mee te werken, omdat hij dan zelf aangeklaagd kan worden.’

Er is bovendien reden om te vermoeden dat Ronaldo’s kant zelf tegen een clausule van de overeenkomst gezondigd heeft. Daarin werd vastgelegd dat zijn advocaat Osório de Castro aan zijn cliënt de brief van Kathryn Mayorga moest voorlezen, binnen de twee weken. Eind september herinneren de Amerikaanse advocaten hem daaraan. ‘Volgens mijn berekening’, zo schrijft een juriste aan haar Portugese collega, ‘zijn morgen twee weken verstreken sinds je de brief ontvangen hebt. Bevestig me alsjeblieft dat de brief werd voorgelezen.’ Een uur later antwoordt Osório de Castro: ‘Ik bevestig dat ik de brief voorgelezen heb aan Topher.’ Daarmee is dus Ronaldo bedoeld. Een Portugese confrater, die in cc stond, antwoordt daarop met slechts één woord: ‘Pinocchio.’

Agentschap Gestifute bevestigt in de verklaring waarbij de aantijgingen jegens Ronaldo worden tegengesproken dat het ‘vermeende’ schrijven van ‘het zogenaamde slachtoffer’ bij Ronaldo ‘nooit is aangekomen’.

Voor Kathryn Mayorga gaat het nu nog om één ding, zegt ze: zich zo goed mogelijk wapenen tegen hetgeen op haar af komt. Haar job in de basisschool heeft ze opgegeven. Ze heeft zich voor onbepaalde tijd teruggetrokken op een onbekende plaats en wil onbereikbaar zijn.

Onbereikbaar was ook Cristiano Ronaldo. Het voorbije anderhalf jaar gaf Der Spiegel hem herhaaldelijk de gelegenheid om iets over het gebeuren in 2009 te zeggen en vroeg het blad meermaals om een persoonlijk onderhoud. Altijd werd dat afgewezen. Elke berichtgeving dienaangaande is een overtreding van de wet, zo deelde Ronaldo’s advocaat gewoonweg mee.

Het ziet er evenwel naar uit dat hij toch nog zal moeten vertellen wat er in die nacht in Las Vegas negen jaar geleden gebeurd is. De politie heeft de voorbije weken namelijk verschillende keren contact gehad met Kathryn Mayorga en haar opnieuw ondervraagd. In de staat Nevada geldt deze wet: werd een seksueel misdrijf tijdig door de politie geregistreerd, dan verjaren de feiten nooit.

* om privacyredenen worden fictieve namen gebruikt

Der Spiegel (Rafael Buschmann, Andreas Meyhoff, Nicola Naber, Gerhard Pfeil, Antje Windmann, Christoph Winterbach en Michael Wulzinger)