Steve Darcis over het tennis: ‘Op het circuit ben ik niemand’

Een elleboogblessure hield hem een heel seizoen aan de kant, maar sinds begin dit jaar staat Steve Darcis weer op de courts. Bij zijn zoveelste comeback wil de 35-jarige Luikenaar bewijzen dat hij nog iets in zijn racket heeft.

Vriend en vijand trok begin dit jaar grote ogen bij het wederoptreden van SteveDarcis. Nadat zijn aanslepende elleboogblessure hem 400 dagen aan de kant hield en hij naar plaats 250 op de ATP-ranking tuimelde, haalde Darcis op het ATP-toernooi van Pune meteen de halve finales. Een unicum in het ATP-circuit. Deze week treedt hij aan in het Challengertoernooi van Saint-Brieuc, de week nadien start zijn voorbereiding op het gravelseizoen, wat moet leiden tot een vormpiek op Roland Garros. The Shark zit opnieuw in de gekende routine van de atleet die moet vechten om zijn lichaam naar topprestaties te pushen en droomt van een afscheid in schoonheid.

Op 35-jarige leeftijd en na dertien maanden blessureleed sta je weer op de courts, sterker nog: sinds het begin van het seizoen rijg je de successen aan elkaar. Dat heeft velen verbaasd.

Steve Darcis: ‘Ik was zodanig diep gezonken dat ik al tevreden was dat ik matchen kon spelen, zonder pijn in mijn elleboog. Dat was op zich al een klein mirakel. Of ik nu goed of slecht speelde, maakte in deze beginfase weinig uit. Anderzijds moest ik wel matchen beginnen winnen om mijn klassement te verbeteren, zodat ik zou kunnen deelnemen aan bepaalde toernooien.

‘Ik ben tevreden over de afgelopen drie maanden. Zonder verwaand te willen klinken: ik denk dat de top 100 opnieuw haalbaar is. Als het me lukt, zou dat een geweldige beloning zijn, want er waren er veel die zeiden dat het onmogelijk was. Dat ik alleen opnieuw ging spelen voor het geld. Als ik zoiets hoor, geeft me dat nog méér zin om keihard te werken. Langs de andere kant probeer ik mezelf niet te veel druk op te leggen. Ik heb tegen mezelf gezegd: als je niet opnieuw in die top 100 raakt, dan is het omdat je lichaam er definitief de brui aan geeft. Het belangrijkste is dat ik er alles aan gedaan heb. Ik heb mezelf als een gek afgebeuld.’

Waarom wilde je absoluut terugkeren op het circuit? Na een carrière van vijftien jaar had je makkelijk op pensioen kunnen gaan, andere uitdagingen zoeken.

Darcis: ‘Dat is precies wat ik het afgelopen jaar deed. Samen met een vriend heb ik een tennisschool opgericht in Aywaille en Bastenaken. Daarnaast heb ik Ruben Bemelmans en Yanina Wickmayer een beetje gecoacht. Zo kon ik al eens proeven van het leven na mijn carrière. Dat gaf me gemoedsrust, maar het heeft mijn motivatie om terug te keren niet afgebot. Vóór mijn blessure haalde ik mijn beste klassement ooit ( ATP 38 eind mei 2017, nvdr) en ik had me nog nooit zo goed gevoeld op de court. Stoppen terwijl je weet dat je het nog in je racket hebt, dat was ondenkbaar voor mij. Bovendien wilde ik mijn carrière niet afsluiten met een blessure. Ik wil zelf het moment kiezen waarop ik stop. Dat is zonder twijfel de dag waarop ik voel dat de passie weg is. Of dat binnen vier jaar is of binnen enkele maanden, zal van vele zaken afhangen. Mijn hoofd, mijn lichaam, mijn klassement ook.’

Geen twee jaar geleden stond je 38e op de wereldranglijst nadat je de derde ronde bereikte op de Australian Open. Vandaag schuim je het Challengercircuit af om uit het dal te geraken. Hoe moeilijk is dat contrast?

Darcis: ‘Begin dit jaar waren er behoorlijk wat twijfels. Zou ik het wel kunnen opbrengen om me in te zetten voor matchen op kleine tennisvelden, in kleine toernooien? Nochtans hebben we in Frankrijk geluk met de Challengers: goede organisatie, mooie zalen. Los van het klassement van de spelers en het prijzengeld, is het verschil met de ATP-toernooien niet zo groot. Natuurlijk zijn dit toernooien die ik de afgelopen jaren niet zo veel meer speelde, maar het is een proces waar ik door moet als ik dit seizoen opnieuw in die top 100 wil duiken.’

GELD IN HET LAATJE

Je kruipt als het ware terug in de huid van de jonge kerel die vijftien jaar geleden op het circuit debuteerde. Alleen heb je nu een groot deel van je carrière achter je. Geeft dat meer rust in je hoofd?

Darcis: ‘Ja en neen. In ieder geval zie ik de zaken nu anders. Omdat ik het grootste deel van mijn carrière achter me heb, ben ik rustiger dan toen ik een paar jaar geleden moest terugkomen uit blessure. Aan de andere kant heb ik meer dan een jaar niet gespeeld en geen euro gewonnen. Er moet geld in het laatje komen. Pas op, ik beklaag me niet want ik heb in het verleden goed mijn kost verdiend, maar de rekensommen blijven steeds dezelfde. Wanneer ik naar een Challenger ga, mijn coach meeneem, het vliegtuig en het hotel moet betalen en vervolgens de halve finale niet haal, verlies ik geld. Dat verandert niet, of je nu 20 of 35 bent. Daarbij komt dat het moeilijker is geworden: in plaats van 32 staan er nu 48 spelers op de tabel. Voor een toernooizege moet je dus geen vijf, maar zes matchen winnen. Als je daarbij telt dat ik vaak moet deelnemen aan kwalificaties, dan zijn het lange weken.’

Gelukkig kan je je beschermde klassement op de ATP-ranking gebruiken om deel te nemen aan twaalf ATP-toernooien. De echte uitdaging van een comebackjaar zoals het jouwe, is om die twaalf toernooien slim te kiezen en er op hoog niveau te presteren. Geeft dat stress?

Darcis: ‘Ik weet dat ik twaalf echte kansen heb om punten binnen te halen en dat ik die niet mag laten schieten. En op dit moment heb ik er nog maar acht, eigenlijk vijf als je bedenkt dat er sowieso drie grand slams bij zijn. Dus ja, het is een moeilijk evenwicht. Zo heb ik bijvoorbeeld de Amerikaanse tournee links laten liggen omdat ik niet in de hoofdtabel zat en geen zin had om er te debuteren in de kwalificaties.’

Waarom zou een speler met jouw ervaring niet op een wildcard kunnen rekenen, met name in het Europese circuit?

Darcis: ‘Op de grote toernooien bevoordelen de organisatoren de spelers van hun eigen land. In de Challengers is dat vaak niet anders en eigenlijk is dat logisch. De realiteit is: ik ben Steve Darcis, ik ben 38e op de wereldranglijst geweest en ik heb twee Daviscupfinales gespeeld, maar op het circuit ben ik niemand. Ik denk oprecht dat de toernooien niet in mij geïnteresseerd zijn omdat ik geen enkele waarde heb. Ik ben mij daarvan bewust en ik beklaag me er niet over. Een gast als ik doet geen tickets verkopen. De mensen gaan zich niet verplaatsen om Steve Darcis te zien spelen.’

EGOÏSTEN

Die schaduwkant van het proftennis heb je waarschijnlijk niet gemist tijdens je afwezigheid.

Darcis: ‘Het wereldje op zich heb ik zeker en vast niet gemist en zál ik ook nooit missen. Tennis was mijn grote passie en is mettertijd mijn job geworden. Ik ben gek op het spelletje en de competitie, maar het voortdurende reizen, de hotels, dat gaat vervelen. De sfeer op het circuit is ook heel apart. Ik ben niet verrast, zelfs niet ontgoocheld, maar het is een milieu van egoïsten. Er zijn heel wat kerels met wie ik goed opschiet, maar ik kan de spelers die me het afgelopen jaar een berichtje stuurden op één hand tellen. Dat is normaal, hé, ik doe dat zelf ook niet.’

Begin februari zorgden Kimmer Coppejans, Arthur De Greef en het duo Sander Gille en Joran Vliegen voor een stuntzege in de Daviscup tegen Brazilië. Hoe heb je dat beleefd?

Darcis: ‘Ik was op reis, maar ik heb het met veel enthousiasme vanop afstand gevolgd. Hun prestatie was uitzonderlijk en ik ben supertevreden dat deze ploeg haar capaciteiten heeft getoond.’

Voor de ontmoeting was er een discussie met Daviscupkapitein Johan Van Herck over jouw mogelijke deelname. Waarom heb je uiteindelijk beslist om niet af te reizen naar Brazilië?

Darcis: ‘Er waren verschillende redenen. Het was in Brazilië, op hoogte, op gravel, vlak na Australië en ik had amper ritme kunnen opdoen na mijn afwezigheid. Eerlijk gezegd weet ik niet of mijn lichaam het had aangekund. Het was wat veel ineens om te hervatten.’

Van 18 tot 24 november mag België in Madrid deelnemen aan de eerste editie van de vernieuwde Daviscup. Je bent geen fan van de nieuwe formule, maar het is toch moeilijk in te beelden dat België in Madrid tegen Australië en Colombia zal aantreden zonder Steve Darcis?

Darcis: ‘Ik ben helemaal niet zeker van mijn selectie, maar ik stel me in ieder geval ter beschikking van de ploeg, dat had ik voor Brazilië al gezegd. Of we nu wonnen of verloren. Of het nu een barragematch zou worden of Madrid, dat maakte me niets uit. Maar of ik weer zal opgevist worden, dat is nog een andere kwestie. Uiteraard hoop ik erop. Dat zou betekenen dat ik mijn doelen voor dit seizoen bereikt heb.’