Standard, Skov Olsen en Lazare: de tactische lessen van het weekend in de Pro League

Competitieleider KRC Genk leed alweer duur puntenverlies, omdat Standard de centrale as van het veld perfect gesloten hield.

Nog 180 minuten scheiden ons van het laatste verdict in de reguliere competitie van de Jupiler Pro League. Voor Seraing staat de degradatie al vast, maar de strijd tussen de andere ploegen die onderaan in gevaar zijn, leverde afgelopen weekend omzeggens een status quo op. Eupen pakte een punt mee uit Kortrijk en heeft wat ademruimte.

Hoger in het klassement deden Anderlecht en Cercle Brugge een slechte zaak in hun jacht op de top acht. KAA Gent sleepte een gelijkspel uit de brand tegen Union en houdt daarmee nipt Club Brugge en Standard af voor een plaats in de top vier.

Wij leggen deze keer de strijd om de play-offplaatsen onder de loep, met de pressing van Standard tegen Genk, de terugkeer van Skov Olsen bij Club en het ritme van Lazare bij Uinion.

Standard zet Hrosovsky en Heynen tegen de muur

We zouden kunnen zeggen dat Racing Genk, dat nog altijd vergeefs op zoek is naar de ideale spits en het in de verdediging zonder zijn Colombianen moest doen, niet over al zijn middelen beschikte om de Luikse struikelsteen te ontwijken. We zouden het ook over de gebrekkige arbitrage kunnen hebben, zoals de spelers en de coach van Genk dat – misschien wat te nadrukkelijk – deden na afloop van de wedstrijd.

Maar dan zouden we voorbijgaan aan het feit dat de Rouches de gebruikelijke spelopbouw van de leider gedurende één helft compleet wisten te verstoren. De Limburgse middenvelders Bryan Heynen en Patrick Hrosovsky kregen nooit de tijd om zich met de bal aan de voet naar het vijandelijke doel te richten.

Elke pass van een Genkse verdediger naar een van de twee metronomen op het middenveld werd ontregeld door de agressieve pressing van de mannen van Ronny Deila. Steven Alzate en Gojko Cimirot speelden bij momenten erg hoog en hadden veel impact op het spel in het centrum. Het was een gedurfde aanpak, maar die leidde er wel toe dat de leider niet tot zijn vaste combinatiespel kwam.

Daardoor kon Standard de bal geregeld al op de helft van de Limburgers recupereren om snel naar het doel te trekken. Tijdens de rust greep Wouter Vrancken wel in en na de herschikking van zijn elftal kreeg Genk in de tweede helft de volledige contrôle over de wedstrijd, maar dat veranderde niets meer aan het resultaat.

Lazare et Ashimeru, het ritme van de Pro League

Vroeger stonden de kwaliteiten van een middenvelder gelijk aan zijn hoeveelheid spieren. Toen kwam FC Barcelona, dat veel kleine spelers opstelde en met vlotte combinaties rond de middencirkel de bovenhand haalde op de krachtpatsers. Sindsdien is het voetbal verder geëvolueerd en is het meer en meer met de bal aan de voet dat men door de linies probeert te breken.

In die optiek is alles een kwestie van ritme. Dat ritme verandert van zodra de een middenvelder aan de bal komt en de vrijheid heeft om zich met de bal aan de voet om te draaien richting het doel van de tegenstander. Dat is een kwestie van versnellingen. Wat we vroeger op de vleugels zagen – een flankaanvaller die de verdediger op snelheid en met een schijnbeweging in de wind zette – is nu naar de centrale as verhuisd. Daar doen sommigen nu hetzelfde.

In de Pro League is Lazare Amani van Union daarin een specialist: met korte dribbels en lange rushes snelt hij zijn tegenstanders voorbij. Bij de buren van Anderlecht kan Majeed Ashimeru op die manier enkele meters pakken, zoals hij meermaals bewees tegen Westerlo. Maar de Ghanees van paars-wit mist nog wat precisie in zijn laatste beweging, terwijl de Nigeriaan uit het Dudenpark nog nooit zo efficiënt geweest is. En dat verschil laat zich aflezen in het aantal doelpunten. 

De terugkeer van Skov Olsen

Tussen de bijna eindeloze offensieve mogelijkheden die Rik De Mil tot zijn beschikking heeft, vond de ex-coach van de Brugse U23 een van zijn belangrijkste troeven terug. Andreas Skov Olsen, die een aantal weken onbeschikbaar was, maakte aan het eind van de wedstrijd tegen Seraing zijn comeback. In minder dan tien minuten toonde hij dat zijn linkervoet een penseel is waarmee hij het vale Brugse canvas in een meersterwerk kan veranderen.  

Een schijnbeweging en een kanonskogel tegen de paal, een beslissende pass in de loop van Antonio Nusa en opwinding telkens hij aan de bal kwam: dat legde hij allemaal op het bureau van zijn coach, die blij was een van de beslissende spelers van de Pro League te kunnen recupereren.

De linkspoot is immers niet alleen in staat om kansen voor zijn ploegmaats te creëren, hij zorgt ook voor een dosis onvoorspelbaarheid, omdat hij passes kan geven en krijgen, zowel de pijl als de boog kan zijn bij de Brugse aanvallen. Een bijna complete speler dus, alleen wat beperkt door het feit dat hij altijd voor zijn linkervoet kiest. Zodra de bal tegen de buitenkant van zijn linkervoet plakt, weet iedereen wat Skov Olsen gaat doen. Maar hem dan afstoppen, dat is nog wat anders…