D ieudonné Owona werd geboren in Yaoundé, politieke hoofdstad van Kameroen, en verhuisde op zijn negende naar Parijs. Daar doorliep hij de jeugd van Le Bourget en kwam na enkele jaren terecht bij Rijsel. “Nadat ik toegelaten werd tot de Rijselse jeugdopleiding, was er geen sprake meer van plezier maar van ernst. Ik speelde nooit in de Franse competitie, maar ik was er dan ook maar een jaar prof. Op de linksback speelde aanvoerder Grégory Tafforeau, waardoor ik nooit een kans kreeg. Als 21-jarige kon ik me niet meer tevredenstellen met een plaats op de bank, daarom wou ik ergens anders mijn kans wagen. Op een gegeven moment dacht ik dat ik naar Charleroi kon als vervanger van Dante, maar na een eerste gesprek verwaterde het contact. Vervolgens deed Brussels een voorstel dat ik met beide handen heb gegrepen, al kende ik de ploeg helemaal niet.

“Het was de Belg en ex-collega bij Rijsel Kevin Mirallas die me vertelde dat er naast Anderlecht wel degelijk een tweede club was in de hoofdstad. Mijn trainer, Claude Puel, overtuigde me om de stap te zetten. Hij is bevriend met Albert Cartier en vertelde me dat ik onder hem de mogelijkheid zou krijgen om me te ontplooien. En hij had gelijk, want ik werd meteen een vaste waarde. Ik word gehuurd voor een termijn van zes maanden met een koopoptie.

“Ik was wel verbaasd, ik verwachte een plaats bij de invallers alvorens een kans te krijgen bij het eerste elftal. Maar ik werd meteen, de eerste wedstrijd van de terugronde al, opgesteld tegen Bergen. Terwijl ik in vijf jaar Rijsel nooit met de eerste ploeg had mogen spelen. In mijn tweede wedstrijd, tegen Zulte Waregem, scoor ik dan ook nog. Normaal neem ik nooit initiatief, maar toen trapte ik plots vanop 25 meter. Wat me bezielde weet ik niet. Waarschijnlijk was ik geïnspireerd door een schot van Zola Matumona eerder die avond. Hij trapte van diezelfde afstand de bal naast de doelman.

“Ik ben aangenaam verrast. In het begin had ik schrik om de stap te zetten van de Franse top naar een Belgische ploeg die vecht voor het behoud in de eerste klasse. Maar nu zie ik het anders : het is eenvoudiger om je positie in het klassement te verbeteren. In de eerste kolom van de rangschikking eindigen is een must voor een ploeg als Brussels, maar alles hangt hier van kleine dingen af.

“Ik zal proberen om Rijsel, waar ik nog steeds onder contract sta, te overtuigen van mijn kwaliteiten. Als tweede optie probeer ik me in de kijker te spelen van andere clubs, zodat ik hierna zeker ben van een verdere carrière als voetballer. Daarvoor moet ik goede prestaties neerzetten in de terugronde.” S

Bruno Govers