In hetzelfde weekend dat STVV de titel in tweede klasse veiligstelde, vierde Peter Delorge zijn verjaardag én zette hij definitief een punt achter zijn voetballersbestaan. We volgen hem op zijn eerste werkdag na dat hectische drieluik.

21/04/2015 07:00

Opstaan, ontbijten en de kinderen naar school brengen. We wonen in Heers, op tien minuutjes rijden van Sint-Truiden, de school ligt op de weg naar Stayen. Mijn dag begint altijd met het zetten van een kopje koffie uit mijn Dolce Gustomachine. Op vrije dagen, zoals gisteren na de titelviering, gaat ’s ochtends ook de televisie aan. Op Sporting Telenet bekijk ik dan de samenvattingen van de buitenlandse competities.

Het deed trouwens deugd een normale nacht achter de rug te hebben: na de kampioensviering op de Grote Markt van Sint-Truiden heb ik zondagnacht nog enkele uren op de spoedafdeling van het plaatselijke ziekenhuis mogen doorbrengen. Er was immers een gevecht ontstaan onder de STVV-supporters, waarbij de vader van een van onze jeugdspelers enkele rake klappen kreeg. Een zeer spijtig voorval.

09:00

Aankomst op het oefencomplex, waar ik samen met onze keeperstrainer Patrick Nys een zeskoppige delegatie ontvang in het kader van de Pro Licenceopleiding voor doelmannen. Onder hen Guy Martens en Filip De Wilde. We bieden hen een glaasje champagne en ontbijt aan. Daarna neem ik mijn mails door – onder andere testaanvragen voor onze elitegroep, maar ook alle mails naar info@stayen.com komen bij mij terecht.

Het is een hectische ochtend, want er ontstaat een stormloop op tickets voor onze laatste match van het seizoen, in eigen stadion tegen Lommel. Onze algemeen directeur Philippe Bormans gaat in de fanshop zelfs mee tickets verkopen. Enkele uren later is alles uitverkocht. Even is er sprake van dat we de oude tribune achter de goal zouden openen, maar omwille van de veiligheid wordt dat plan snel afgeblazen.

10:30

Training op Stayen. Deze keer staat die in het teken van de keepersopleiding die Nys geeft. Het gaat er bijzonder relaxed aan toe, een van onze spelers traint zelfs met een zonnebril op zijn neus. (lacht) Dat moet kunnen op een eerste training na de kampioensmatch. Ook onze trainer Yannick Ferrera begrijpt dat. Normaal gezien traint hij héél scherp, hij zit er constant kort op, maar nu laat hij betijen.

11:45

De training zit erop. Ik neem snel een douche en word dan in het Grand Café verwacht voor een lunch met de mensen van de Pro Licenceopleiding. Meestal eten Yannick en de technische staf in het restaurant op de tweede verdieping, La Cantine. Lekker en goedkoop, voor zes euro heb je er al een dagschotel.

14:00

De leden van de staf krijgen van Philippe Bormans een rondleiding in de nieuwe appartementen van Stayen. Die worden door onze voorzitter ter beschikking gesteld voor spelers van onze jeugdacademie of voor nieuwe spelers. Het zijn luxueuze woningen, echt top. Vooral handig voor onze jonge spelers, want er is een gezamenlijke eetruimte en door de aanwezigheid van een conciërge kan de club ook meer controle uitoefenen op hun levenswandel.

14:45

Voor ik terugkeer naar mijn bureau haal ik nog een doos op met extra truitjes – door de spelers zelf gevraagd, zodat ze die na de match tegen Lommel kunnen uitdelen aan de supporters.

De rest van de namiddag spendeer ik aan het sorteren van wedstrijdtickets per speler. Onze keeper William Dutoit laat bijvoorbeeld maar liefst 37 familieleden overkomen uit Frankrijk. Ik merk dat die gasten mijn werk als teammanager waarderen.

Tot dit seizoen combineerde ik de job nog met voetballen bij eersteprovincialer Zepperen, maar dat stopt nu, de combinatie met het gezinsleven is moeilijk. In principe was mijn afscheid voorzien op dezelfde dag als mijn verjaardag (op 19 april werd Delorge 35, nvdr), maar omdat STVV tegen Geel kampioen kon worden, gaf ik daar de voorkeur aan. De juiste keuze, bleek achteraf.

18:30

Ik wacht op mijn oudste zoon, hij speelt bij de jeugd van STVV en traint tot halfzeven. Samen rijden we naar huis.

18:45

Meteen aan tafel. Op het menu: kroketjes, bloemkool en gebraad. Nadien kruipen we met z’n allen voor de televisie. Mijn twee kinderen krijgen tot halfnegen het hoederecht over de afstandsbediening. Tegenwoordig gaat het vaak op Nickelodeon.

20:30

De kindjes moeten naar bed en ik schakel over naar Champions League. Na dertig minuten Bayern-Porto bel ik met onze Duitse verdediger Sascha Kotysch. Ik kan maar één woord uitbrengen over wat ik van zijn favoriete ploeg zie: ‘Amaai!’ Voetbal van een andere planeet. De controles, de passing, de constante beweging in het elftal: dat is pure perfectie. Op zulke momenten kijk ik toch voornamelijk als supporter, niet als trainer.

22:30

Zoals eigenlijk elke weekdag gaan de televisie en de lichten uit tussen tien en elf uur.

DOOR MATTHIAS STOCKMANS