Jasper Stuyven is klaar voor het nieuwe seizoen: ‘Milaan-Sanremo werkte bevrijdend’

Hij zal niet de megastunts uithalen die in het wielrennen anno 2022 gemeengoed zijn geworden, maar Jasper Stuyven laat zich daar niet door frustreren. Hij vult zijn palmares op zijn manier. ‘De doorbraak van Wout en Mathieu was voor mij goed nieuws.’

We hebben het meerdere coureurs horen zeggen, ook oudgedienden die dachten dat ze alles al hadden gezien: zo’n wild wielerfeest als het wereldkampioenschap in Leuven zullen we niet meer meemaken. Hoe moet het dan wel niet voelen als je, zoals Jasper Stuyven, over je eigen trainingswegen koerst, met zicht op je ouderlijk huis? De Leuvenaar startte het WK niet als Belgische kopman, maar daar draaide het wel op uit toen Wout van Aert moest passen. Meer dan een vierde plaats zat er jammer genoeg niet in op de Geldenaaksevest.

Jasper Stuyven is in het peloton graag gezien, al was het maar omdat hij mede-eigenaar is van een chocoladeatelier en niet gierig is met traktaties. Ook blijkt hij een van de grootste wijnkenners van het peloton te zijn. Dat is een eretitel met enig gewicht, want coureurs drinken misschien niet vaak of veel, de keren dat er wijn op tafel komt, verkiest men uitzonderlijke kwaliteit.

Ondanks alle culinaire verlokkingen komt Stuyven scherp uit de winter. Hij oogt ontspannen en klinkt tegelijk ambitieuzer dan ooit tevoren. Vroeger kon je zijn antwoorden samenvatten als ‘we zullen wel zien’, vandaag lijkt er meer eye of the tiger in te zitten. Wellicht heeft zijn winst in Milaan-Sanremo, in één klap genoeg om van een geslaagde carrière te spreken, er iets mee te maken. ‘Ik voel me uitstekend’, zegt Stuyven, van nature niet iemand die opleeft bij complimentjes. ‘Het was een winter zonder zorgen. Ik had een deugddoende vakantie, waarbij ik alles even losliet. Drieënhalve week deed ik echt níks. Ik slaagde erin om te genieten zonder me daar schuldig over te voelen, wat voor een renner niet zo evident is. Naderhand had ik enorm veel zin om weer te trainen. Zo moet het zijn.’

Was het nodig om los te laten? In 2021 werkte je een lang seizoen af, koersen van februari tot midden oktober.

Jasper Stuyven: ‘Da’s inderdaad een lang jaar, nu je het zo zegt! ( lacht) Maar tussen de wedstrijden laste ik rust in. Dat krijg ik met ouder te worden beter onder de knie: het bewaken van de balans. Zelfs wanneer je niet helemaal leeg bent, is het verstandig om af en toe de riem eraf te leggen. Voor een coureur gaat dat tegen zijn natuur in, maar wie niet ontspant, bekoopt dat.

‘Mijn laatste koers van 2021 was Parijs-Tours ( op 10 oktober, Stuyven werd derde, nvdr). Na drieënhalve week zonder fiets begon het weer te kriebelen, maar ik heb bewust niet te geweldig gedaan. De eerste week was het eerder spelen dan sporten, daarna werd het ernstiger.’

Zagen we in 2021 de beste Jasper Stuyven?

Stuyven: ‘Tot op heden, maar hij kan nog beter. Het verbaast je misschien, maar ik ben niet honderd procent tevreden over vorig seizoen. Ik win Milaan-Sanremo en dat onthoudt iedereen, maar in te veel koersen was het net niet. De Touretappe naar Le Creusot glipte me uit handen en die vierde plaatsen in de Ronde van Vlaanderen en het WK hadden evengoed podiumplekken kunnen zijn. Het winnen van een monument zorgt voor een andere perceptie, maar stel dat het ook daar net niet was geworden… Dan is mijn 2021 één grote teleurstelling. Het ligt allemaal dicht bij elkaar.’

Je wordt dit jaar dertig.

Stuyven: ‘Iedereen zegt dat een renner op die leeftijd fysiek op zijn top zit. Ik hoop dat het klopt, maar ik vind het moeilijk om daar echt bewijs van te voelen. Ik ervaar dat ik de finales op een andere manier rijd, dat wel. Niet met overschot – dat is een verkeerd woord – wel met overzicht. Is dat ervaring of is het sterker worden? Zeg jij het maar.’

Grote vis

Hoe vaak bekeek je de beelden van Sanremo?

Stuyven: ‘Die zijn in de eerste weken meermaals gepasseerd. Iedere keer fijn! ( lacht) Intussen is het wel al even geleden.’

Straf hoe koel je blijft in de laatste honderden meters. Of leek het alleen maar zo?

Stuyven: ‘Goh… Ik zou mezelf in dit antwoord kunnen bestoefen. Het oogde inderdaad als een schoolvoorbeeld van hoe je zo’n koers afmaakt. Kil en berekend, uithalen op het juiste moment. Maar het was heus niet alleen een zege van het verstand. Als je goed bent, bekijk je de situatie op een frissere manier. Je neemt de juiste beslissingen, want je voelt feilloos aan wat je moet doen. De benen en het hoofd werkten perfect synchroon samen, maar het verschil met koersen waar ik niet won, zat toch in die erg goeie benen die dag. Zal me dat altijd lukken? Ongetwijfeld niet.

‘Sanremo winnen veranderde meer dan ik op voorhand had gedacht. Het werkte bevrijdend. De rest van het jaar kon ik relatief rustig naar mijn doelen toeleven, want die grote vis lag al in de mand, maar … het zou best kunnen dat ik daardoor het podium verlies in de Ronde van Vlaanderen, ironisch genoeg. Ik zat met Greg Van Avermaet in de tegenaanval op Mathieu van der Poel en Kasper Asgreen. Het was allang duidelijk dat we niet meer meededen voor de overwinning. Ik voelde dat Greg sterker was. De logische beslissing was: ik zet me in zijn wiel en zie wel waar het schip strandt. Maar ik dacht: je won al Milaan-Sanremo, Jasper, waarom gá je er niet gewoon voor? ( lacht wrang) Het is wat ik net zei: wanneer je goeie benen hebt, neem je vanzelf de juiste beslissing. En minder goeie benen betekent slechtere beslissingen.’

Wat vond Fabian Cancellara ervan? Hij belt je af en toe met tactisch advies.

Stuyven: ‘Ja, maar niet na elke koers. Na Sanremo hebben we gesproken. Fabian was zó blij dat het eindelijk gelukt was voor mij. Hij zei dat hij zich herinnerde hoe ik als jonge snotter in de ploeg kwam en dat hij het altijd al in mij had gezien. Dat het fantastisch was voor de ploeg en dat Luca Guercilena ( algemeen manager bij Trek-Segafredo, nvdr) gelijk had dat hij in mij bleef geloven.’

Hoe is het met Luca Guercilena? Hij zette een stap opzij nadat kanker werd vastgesteld.

Stuyven: ‘Het gaat goed met Luca, alles in acht genomen. We bellen geregeld. Hij klinkt positief, vol vechtlust. Luca wil graag weer meedraaien bij de ploeg. Niet permanent, dat laat zijn ziekte nog niet toe, maar een dag of twee er weer bij zijn: daar zouden Luca en de ploeg zelf veel energie uit halen.’

Jij zit al lang bij Trek-Segafredo. Je bent zelfs de ancien.

Stuyven: ‘Ik ben de enige overblijver van de reconversie van 2014, toen de naam veranderde naar Trek Factory Racing ( voordien heette het team Radioshack-Leopard, met de Luxemburgse miljonair Flavio Becca als sterke man, nvdr). Van in het begin genoot ik het vertrouwen van Luca Guercilena. Hij bleef me steunen, hoewel velen ongetwijfeld zeiden dat ik zijn vertrouwen niet waard was. Op den duur geraak je ook verweven met het bedrijf Trek, word je close met de omkadering… Je weet wat je aan elkaar hebt en je weet aan welke minpunten je samen moet werken. Op die relatie zit geen sleet, integendeel.

‘Ik heb nooit blindelings bijgetekend en er zijn zeker momenten geweest dat ik op de rand stond van vertrekken. Blij dat ik dat niet heb gedaan. Een transfer naar Katjoesja was zo goed als rond, één jaar later hield die ploeg op te bestaan… Er waren ook nauwe gesprekken met Israel-Premier Tech die op niets uitdraaiden.’

Vechtlust en ambitie

Het is een nieuw seizoen. Iedereen begint weer vanaf nul.

Stuyven: ‘Ik ga niet veel veranderen aan mijn aanpak. Waarom zou ik? Als je de lijst afgaat met renners die een voorjaarskoers willen winnen en je filtert degenen eruit voor wie dat ook een realistische ambitie is, dan hou je nog altijd een lange reeks namen over. Ik mag trots zijn op mijn palmares van de laatste twee jaar, in acht genomen dat Wout van Aert en Mathieu van der Poel meerijden. Een WorldTourkoers in 2020 en een in 2021 ( Omloop Het Nieuwsblad en Milaan-Sanremo, nvdr): slecht is dat niet.’

Iedere renner die niet Van Aert of Van der Poel heet, worstelt met de vraag: hoe klop je die twee?

Stuyven: ‘Ik weet dat sommige jongens daar echt tegenop botsen, maar zelf heb ik me nooit laten frustreren door Wout of Mathieu. Ze zijn niet onverslaanbaar. Sterker nog: hun stunts geven me op een bepaalde manier ook een boost. Want ze bekopen het wanneer ze zo uithalen. In Tirreno-Adriatico vorig jaar koersten Wout en Mathieu op een fabelachtig niveau: denk maar aan die ongelooflijke solo van Mathieu. Maar Sanremo was wel voor mij. Eigenlijk is hun doorbraak voor mij goed nieuws, tot nu toe. Dat zij er zijn, vermindert de druk, want iedereen verwacht dat de favorieten winnen. Ik zit hen op de huid, en op een goeie dag versla ik hen.’

Blijft Parijs-Roubaix je grote droom?

Stuyven: ‘Als ik één koers mag kiezen, dan Roubaix, ja. Het blijft de meest mythische, machtige koers, al hoeft het niet zo extreem te zijn als vorig jaar. Geef mij maar een droge Roubaix. Liever dat iedereen heelhuids de finish haalt.

Parijs-Roubaix wisselt uitzonderlijk van datum met de Amstel Gold Race, wegens de Franse presidentsverkiezingen. De Amstel is een extra kans geworden voor renners die houden van het Vlaamse werk, sinds men het parcours herbekeek.

Stuyven: ‘En toch sla ik de Amstel Gold Race over. Omdat ik vrees dat het de week te veel is. Fysiek, maar nog meer mentaal. De vraag is: wat doe je na de Ronde van Vlaanderen? Rek je tot de Amstel om daarna nog eens een week door te trekken naar Roubaix? Ik niet, ik laat mijn lichaam recupereren van de Ronde. De ervaring leert dat dat nodig is. Ik wil veertien dagen mijn trainingen perfect afstemmen op Noord-Franse kasseien. Iedereen moet natuurlijk doen wat hij het beste acht en we zullen achteraf kunnen zeggen wat de beste aanpak was.

‘Voor Wout en Mathieu gelden misschien andere wetten, maar zelf hecht ik veel belang aan opbouw. Je moet erover nadenken wanneer je goed wilt zijn, wat je daarvoor best doet en best laat. Ik moet niet top zijn in Omloop Het Nieuwsblad. Ik wil daar in conditie zijn, dat is wat anders, en als er een kans is om te winnen, dan laat ik het niet liggen. Maar de grote doelen volgen later.’

Komt Trek-Segafredo versterkt uit de winter?

Stuyven: ‘Dat moeten we nog bewijzen, maar alles wijst erop van wel. Elf nieuwe renners: dat is een derde van de kern. Ik ben blij dat het om jonge, hongerige venten gaat, met vechtlust en ambitie. Filippo Baroncini is de wereldkampioen bij de beloften en zal tijd nodig hebben. Markus Hoelgaard is misschien nog niet de bekendste naam, maar hij geniet veel respect in het peloton. Hoelgaard kan het afmaken: ik zie hem als schaduwkopman achter Mads Pedersen en mij. Otto Vergaerde kent Vlaanderen en toonde knappe dingen in dienst van Mathieu van der Poel. De kern voor het voorjaar werd breder, de interne concurrentie vergroot. Ik heb goeie hoop dat we meer aanwezig zullen zijn in de finales. Maar zelfs al werden wij sterker, garanties zijn er niet. De andere ploegen evolueren ook. Quick-Step Alpha Vinyl is al jaren de referentie en Jumbo-Visma heeft zich geweldig versterkt.

‘Geen van de nieuwkomers is er op mijn aangeven gekomen. Men vraagt mijn mening en ik geef die ook, maar ik push geen enkele coureur. Het is niet aan mij om me daarmee te bemoeien, vind ik.’

Gevaarlijk koppel

Kopmannen die als kameraden met elkaar omgaan, dat zie je vaker, maar jij en Mads Pedersen zijn wel bijzonder hecht. De ambitie staat de vriendschap niet in de weg?

Stuyven: ‘Mads en ik hebben van in het begin een goeie band. We steunen elkaar zonder dubbele agenda’s of jaloezie. Volgens mij kan dat alleen maar een voordeel zijn. Het voelt ook nooit alsof we echt iets voor elkaar opofferen. Ik dacht nog geen enkele keer: nu had ik zeker gewonnen als Mads er niet was geweest. Neen, wij werken samen en zo vergroten we elkaars kansen. Win-win.

‘Het is pech dat de sterren nooit helemaal juist stonden. Ik zou graag een voorjaar rijden waarbij Mads en ik allebei top zijn. Dan vormen wij een levensgevaarlijk koppel.’

Trek-Segafredo heeft ook een van de sterkste vrouwenteams. Is er contact tussen die twee takken?

Stuyven: ‘Dat loopt allemaal door elkaar. We trekken als één ploeg op stage: ik ken de vrouwen van Trek-Segafredo zeer goed en ik volg wat ze doen. Ook binnen het personeel en qua kennis is er een wisselwerking. Het enige wat apart gebeurt, is trainen.

Lizzie Deignan van Trek-Segafredo won Parijs-Roubaix met een indrukwekkende solo. Had ze op voorhand raad gevraagd? Het was de eerste Roubaix voor vrouwen en jij bent de specialist binnen de ploeg.

Stuyven: ‘De allereerste keer dat de vrouwen het parcours gingen verkennen, is er wel wat over en weer gebeld, ja. Dat is al een tijd geleden … wellicht in de winter van 2019 ( deeerste Roubaix voor vrouwen zou plaatsvinden in de lente van 2020 maar werd afgelast wegens de pandemie, nvdr). Niet dat mijn advies een enorm verschil zal hebben gemaakt, het ging om algemeenheden. Het vrouwenteam heeft redelijk snel ontdekt wat voor hen het beste werkt. En met resultaat: die solo van Lizzie Deignan was fenomenaal. Zij die raad vraagt aan mij? Ik zou raad moeten vragen aan háár.’ ( lacht)

Wat overheerst wanneer je terugkijkt op het WK? Ontgoocheling of toch trots? Want zelf heb jij een goeie koers gereden, ondanks het tegenvallende resultaat.

Stuyven: ‘Ik onthoud het positieve. Qua beleving komt er nooit nog een koers die kan tippen aan Leuven. Mijn thuisstad, vrienden en familie door het dolle heen, fans rijendik langs wegen die ik zo goed ken… Kippenvel vanaf kilometer één. Ik hoor je graag zeggen dat ik een goede koers reed, maar zelf kan ik er niet op die manier over spreken. Die vierde plek deed pijn. ’t Is niet meer zo erg als in de eerste dagen, maar af en toe pikt de wonde nog. Tactisch zullen er altijd wel momenten zijn die je anders had aangepakt met de kennis van na de koers. Maar daarbij stilstaan heeft geen zin. Ik voel geen spijt. Ik vind dat we als ploeg dapper hebben gestreden, met open vizier.’

Remco Evenepoel zette vraagtekens bij de tactiek en zei dat hij zelf wereldkampioen had kunnen worden, als de Belgen het anders hadden aangepakt. Jij reageerde: ‘Remco moet soms eens worden afgeremd door zijn entourage.’ Is het intussen bijgelegd?

Stuyven: ( fijntjes) ‘Misschien, misschien niet. Ik ga er niet over uitweiden. We voeren deze discussie best niet in het openbaar, maar tussen de renners onderling.’

‘Ik laat niks vallen voor de Tour’

Die ritzege in de Tour waar je zo fanatiek op zit te jagen: wanneer komt die er?

Stuyven: ‘Het is geen obsessie, al snap ik dat het zo misschien wel overkomt. De Ronde van Frankrijk is de grootste koers ter wereld. Als je je daar kunt tonen, dan tel je mee, maar voor een renner zoals ik is het niet evident om een rit te winnen. In driekwart van de etappes maak ik bij voorbaat geen kans.

Ik blijf er vol voor gaan, maar ik laat er ook niks voor vallen. De Tour rijden is voor een klassieke coureur de meest logische manier om je seizoen op te bouwen. Ik zou ook naar de Ronde van Italië kunnen gaan, maar die volgt te snel na de klassiekers. Dan dreig je in het voorjaar op twee gedachten te hinken, ‘want de Giro komt eraan’. Dat het nog niet lukte in de Tour is frustrerend, maar ik geef niet op.’