Vrijdag beginnen de Red Dragons in eigen land aan het EK volleybal. Met duidelijke ambities, stelt kapitein Sam Deroo: ‘We willen tonen dat de criticasters een beetje te snel zijn geweest.’
Van 1987 is het geleden, 32 jaar dus, dat België nog een Europees kampioenschap volleybal bij de mannen organiseerde. Dat vond toen plaats in ons land alleen. Met het dubbel aantal deelnemers (24) brengen voor het eerst in de geschiedenis vier landen samen het EK tot stand. Naast TopVolleyBelgium staan ook de Nederlandse, Franse en Sloveense federatie in voor de organisatie. Uiteraard spelen de Red Dragons hun eersterondewedstrijden in België, in Paleis 12 van Brussels Expo en in de Antwerpse Lotto Arena.
‘Absoluut iets om naar uit te kijken: voor eigen publiek aantreden en dan nog op twee leuke locaties.’ Zowel zijn woorden als zijn blik verraden dat Red Dragonskapitein Sam Deroo (27) er zin in heeft, ongetwijfeld meer nog dan in zijn koffie, waarvan hij nochtans een smakelijke en stevige slok neemt alvorens zich neer te zetten aan het voor iemand van zijn postuur best krappe tafeltje.
Na de historische resultaten op het EK 2017 en het WK vorig jaar, waar jullie respectievelijk vierde en tiende werden, zijn de verwachtingen bij de buitenwereld hooggespannen. Met welke ambities begint het team zelf aan het toernooi?
Sam Deroo: ‘De eerste ronde overleven is natuurlijk een must. Vanaf dan kom je in het knock-outsysteem terecht. Je kunt pech hebben met de tegenstander die je daarin treft, maar het komt er in principe op neer om ons zo goed mogelijk te positioneren in de poulefase. Servië en Duitsland zijn twee sterke landen, maar ze liggen binnen ons bereik. Ze zijn niet untouchable zoals bijvoorbeeld Rusland wel is. Voor Spanje, een gevaarlijke outsider, moeten we ook alert zijn. We plaatsen ons volgens mij best bij de eerste twee. Erg belangrijk is wel dat we in die fysiek belastende eerste ronde, met vijf wedstrijden op zes dagen, niet al ons kruit verschieten maar opbouwen om echt top te zijn vanaf de achtste finales. Een realistische doelstelling voor ons is de kwartfinales halen, alles minder zou een serieuze teleurstelling zijn. De kwartfinale winnen en voor de medailles mogen spelen, zoals vorige keer, zou een enorm succes zijn. Daarvoor zullen we een heel hoog niveau moeten halen, onszelf moeten overstijgen en het nodige geluk moeten kennen in ons parcours. We kunnen immers niet pretenderen dat we tot de beste vier ploegen van Europa behoren. Maar dat we top acht zijn, staat buiten kijf.’
Dit EK wordt heel belangrijk voor de bondscoach en voor het wederzijdse vertrouwen tussen hem en de groep.’ Sam Deroo
Maffia
Het olympisch kwalificatietoernooi draaide vorige maand uit op een ontgoocheling. In welke mate kan dat een rol spelen op het EK?
Deroo: ‘Dat we zo ontgoocheld waren na de nederlaag tegen de Verenigde Staten, nummer twee op de wereldranglijst, bewijst de geestdrift en de ambitie van deze groep. We hadden tijdens de vijf weken voorbereiding echt naar die wedstrijd toegeleefd. Het was een positief signaal dat iedereen de lat hoog legde en durfde te dromen van de Olympische Spelen. In de tweede wedstrijd kregen we een fameuze uppercut van Nederland, maar je moet rekening houden met de omstandigheden. Wij wisten na set één dat we zo goed als zeker uitgeschakeld waren, terwijl Nederland wel nog een kans maakte. Draai de volgorde van de wedstrijden om en je krijgt een ander gegeven. Op een EK, waar je je kansen altijd gaaf houdt, kun je gemakkelijker omgaan met een nederlaag. Bovendien kun je groeien in zo’n toernooi.’
Was het louter een mentale kwestie in Rotterdam? Ook qua samenspel werden jullie immers, ondanks vijf weken voorbereiding, overvleugeld door de Nederlanders.
Deroo: ‘Het klopt dat er onvoldoende automatismen in zaten. Zowel fysiek als technisch haalde iedereen een aanvaardbaar niveau, maar het ploegspel kon absoluut beter. Dat is een foute inschatting geweest van spelers en ploeg. Veel jongens hadden zeven, acht weken vrij in de periode voordien. Ook al onderhielden ze misschien via powertraining en dergelijke hun conditie, dat gemis aan volleybal mag je toch niet onderschatten. Het ontbreken van wedstrijden in de Nations League – trouwens een absolute schande dat de maffia van de FIVB ( de wereldvolleybalfederatie, nvdr) ons daar om louter commerciële redenen uit gooide – betekende voor ons een serieuze handicap.’
Maar meerdere internationals, onder wie ook jij, pasten wel voor het alternatief, de European Golden League.
Deroo: ‘Die wedstrijden zijn van een beduidend lager niveau. Veel spelers kunnen zich niet meer opladen voor een competitie die we met dezelfde groep zes jaar geleden al wonnen. Om dan nu teruggebonjourd te worden in de tijd, terwijl iedereen al zoveel stappen heeft gezet in zijn carrière, dat is ridicuul. Dan is het beter plaats te laten aan jongeren, zodat zij internationale ervaring kunnen opdoen. Maar je hebt gelijk: we hebben waarschijnlijk het effect onderschat dat het gebrek aan wedstrijdritme op onze prestaties heeft. Dat is jammer, want daarmee hebben we een kans gemist om de Olympische Spelen te halen. In januari krijgen we een herkansing, maar dan moeten we als eerste eindigen in een toernooi met enkel Europese toplanden. In augustus volstond één stunt, begin volgend jaar zijn er meerdere nodig.’
Drang
Na een mindere resultaten en prestaties op de European Golden League en het olympisch kwalificatietoernooi viel er hier en daar kritiek te horen op de nieuwe bondscoach Brecht Van Kerckhove. Wat vind jij daarvan?
Deroo: ‘Een coach wordt natuurlijk altijd beoordeeld op resultaten en prestaties. Daarom wordt dit EK heel belangrijk voor hem, en ook voor het wederzijdse vertrouwen tussen hem en de groep. Dat vertrouwen is op dit moment aanwezig, net als de drang om te bewijzen dat we het kunnen. Brecht is een jonge coach met weinig ervaring, we moeten hem dus nog wat krediet geven. Het is gemakkelijk om iemand af te schieten na één toernooi, bovendien een toernooi waarin de druk gigantisch hoog lag en waarin je de eerste wedstrijd tegen een wereldtopper moest spelen. Zo’n situatie is voor geen enkele coach een cadeau. Als ploeg blijven wij hem honderd procent steunen. Na het EK zullen we met alle betrokkenen samen een evaluatie maken over hoe de samenwerking verlopen is en dan is het aan de federatie om te beslissen wat er gaat gebeuren. Momenteel focussen wij ons vol op het EK, waarin we willen tonen dat de criticasters een beetje te snel zijn geweest.’
Het is geen geheim dat jij een goede band had met de vorige bondscoach, Andrea Anastasi. Hoe anders is de aanpak van zijn opvolger?
Deroo: ‘De aanstelling van een nieuwe bondscoach vergt altijd een aanpassing. Het was alleszins verstandig en logisch dat er gekozen werd voor een bepaalde continuïteit, voor iemand die al langer tot de staf behoorde. De samenwerking tussen Brecht en de spelers verloopt ook in een goede sfeer. Er bestaat een duidelijk verschil met Andrea, maar dat is normaal: iedereen heeft zijn eigen aanpak en het is daarbij moeilijk te zeggen wat goed of slecht is. Andrea is een enorm charismatische man, extravert ook, en op training heel direct. Sommige jongens konden daar moeilijker mee omgaan, maar ik vond het de max dat hij onmiddellijk zei waar het op stond. Brecht is op dat gebied iets terughoudender. Zeker in het begin van de campagne wachtte hij nog een beetje af hoe de groep op hem reageerde en, omgekeerd, hoe hij iedereen moest aanpakken. Hij is nog wat zoekende naar zijn eigen stijl, denk ik.’
Impuls
En qua tactiek? Vital Heynen was de man van de controle, de voorzichtigere aanpak, terwijl Anastasi meer voor vrijheid en risico stond. Waarop legt Van Kerckhove de nadruk?
Deroo: ‘ Vital was de meest duidelijke in zijn stijl. Je gaat die ook zichtbaar terugvinden bij al zijn ploegen en je moet durven te erkennen dat hij daarmee fantastische resultaten behaalt, maar het was niet altijd aangenaam om volgens zijn richtlijnen te volleyballen. Het zegt veel dat ik nog nooit zo blij was om weer naar de club te kunnen als na die zomer bij de nationale ploeg onder Vital. De spelvreugde was bij momenten volledig zoek. Net als bij Andrea amuseren we ons nu op training. In wedstrijden is het wel vrij strikt afgebakend voor Brecht. Voor hem is er een aantal non-negotiable mistakes. Sommige fouten mag je nooit maken, in bepaalde situaties mag je dus relatief weinig risico’s nemen. Daartegenover staan acceptable mistakes, situaties waarin je meer je gang kunt gaan. In die filosofie kan ik mij goed vinden.’
Altijd delicaat voor een toernooi: wie haalt de definitieve selectie en wie niet? Opvallende niet-geselecteerden zijn Jolan Cox, Kevin Klinkenberg en Matthijs Verhanneman. Die laatste haakte zelf af nadat hij tijdens het olympisch kwalificatietoernooi drie wedstrijden lang aan de huppelhoek gekluisterd bleef. Hij voelde te weinig vertrouwen. Wat vind jij daarvan?
Deroo: ‘ Matthijs was een supergast voor de groep, een mature speler naar wie de meesten in de groep opkeken vanwege zijn professionalisme. Ik vind het dan ook jammer dat hij er niet meer bij is. Nu, ik ben ervan overtuigd dat de bondscoach zijn keuzes in eer en geweten maakt. Als je met een groep van twintig man start, dan is het een sportieve realiteit dat er nog zes moeten afvallen. Van die veertien zal ook niet iedereen evenveel minuten spelen, terwijl de meesten bij hun club belangrijke spelers zijn. Bij de Red Dragons moet de helft van die gasten plots op de bank plaatsnemen, een ondersteunende rol vervullen én een extra impuls geven wanneer dat gevraagd wordt. Die knop omdraaien is niet voor iedereen even gemakkelijk. Ik hoop dat het op dit EK lukt.’
Pools studeren
Na de EK-campagne mag Sam Deroo zich opmaken voor zijn vijfde seizoen bij Zaksa Kedzierzyn. Drie landstitels en twee nationale bekers staan al op zijn Poolse palmares. Ondanks dat succes dacht hij bij aanvang van het seizoen 2018/19 sterk na over vertrekken. Toch tekende hij uiteindelijk bij voor nog een extra jaartje Polen. ‘Financieel zal er elders zeker meer te rapen vallen, maar ik ben 27 jaar, volleybal bij een Europese topclub en heb een belangrijke rol binnen een heel tof team. Is het gras dan groener aan de andere kant?’
Ook de beleving is fantastisch in Polen, weet Deroo. ‘Het is een super leuk land om te volleyballen. De supporters, altijd massaal op post, zijn heel ondersteunend. Zolang ik mijn niveau kan behouden, zou het jammer zijn om hier weg te gaan, tenzij het voor de absolute top in Italië is. Daar zijn de plaatsjes op dit ogenblik echter heel beperkt. Dan speel ik liever voor de eerste plaats in Polen dan voor de derde in Italië.’
Italiaans spreekt hij vloeiend na drie jaar volleybal in de Laars (van 2012 tot 2015), maar hoe zit het met zijn Pools? ‘Dat is gigantisch moeilijk met al die naamvallen’, zucht Deroo. ‘Toen ik vorig seizoen een tijdje out was door een spierscheur, zei ik: ‘Als we nu toch nog kampioen worden, ga ik eindelijk Pools studeren.’ Daar gaan ze me nu op pakken, vrees ik… ( lacht) Ik zal dus op zijn minst een poging ondernemen om die taal te leren.’
