Wat met de jeugdspelers van Anderlecht? ‘Kompany laat hen starten als ze er klaar voor zijn’

Van de tien spelers van eigen huis die in de A-kern zitten, maakte er slechts één meer speelminuten dan vorig seizoen. Zouden de Neerpede-boys niet beter andere lucht opzoeken? Analyse met een aantal getuigen die samen bijna 25 jaar in het paars hebben gespeeld.

Alex Czerniatynski (3 seizoenen bij Anderlecht)

‘Moeten ze vertrekken of blijven? Het is een delicate vraag… En ik ben er zeker van dat veel ouders van de betrokken jongeren zich vandaag dezelfde vraag stellen. Zet hun kind niet beter een stapje terug om wat speeltijd te krijgen bij een club uit de middenmoot of zelfs in 1B? Om daarna terug te komen en basisspeler te zijn. Er zijn genoeg voorbeelden die aantonen dat die aanpak werkt.

‘Stel je het volgende voor: Vincent Kompany brengt opeens een aantal jongeren weer in het team en ze pakken nul op twaalf. Hoe groot zal de druk dan zijn op de club, op de coach en op deze spelers? De situatie zou veel eenvoudiger zijn mocht Anderlecht zich tevreden kunnen stellen met een ploeg die rond de middenmoot hangt. Misschien denkt Kompany dat de timing op dit moment niet goed is. Maar het probleem is dat we nu niets hebben: geen goed spel, geen resultaten en geen jongens uit Neerpede in het team. En daarom staat Kompany ook onder druk. De fans hebben hem lange tijd veel krediet gegeven, maar dat vermindert week na week. Ik wacht eigenlijk op het moment dat de ervaren spelers hun verantwoordelijkheid nemen op het veld. Het is niet de coach die achterin flatert en voorin de kansen mist.

‘Uiteraard zijn er een paar jongeren uit de eigen jeugd die hun kans blijven krijgen. Die categorie van spelers kan het zich nog veroorloven om een jaar of twee te blijven met het oog op het veroveren van een basisplaats. Maar degenen die nooit meer spelen, kunnen beter een rondetafelgesprek houden met hun ouders, de directie en de coach. Want niemand komt hier als winnaar uit.’

Michel De Wolf (4 seizoenen bij Anderlecht)

‘Anderlecht blijft een mooie vitrine om jezelf te tonen, maar dan moet je wel spelen. De jongeren die niet in de ploeg staan, verdoen hun tijd. De club heeft er zelf baat bij om er zo veel mogelijk in januari te laten gaan, zodat ze elders speeltijd krijgen. Dan zouden we tenminste zien wat ze echt in hun mars hebben. Ze hebben enorme kwaliteiten, daar twijfel ik niet aan. Maar of dat genoeg is om bij Anderlecht te spelen? Daar ben ik niet zo zeker van. Ik merk wel dat bepaalde jongeren die het bij Anderlecht niet helemaal gemaakt hebben, wel succesvol zijn in het buitenland. Neem nu Dodi Lukebakio. Hij was hier niet altijd titularis, terwijl hij nu een vaste waarde is in Duitsland. Is dat geen probleem? Het betekent dat er iets fout ging bij Anderlecht. Na zijn vertrek uit Brussem heeft hij met ervaren jongens gevoetbald die hem beter hebben gemaakt.

‘Een jaar geleden dacht ik dat Kompany in de fout was gegaan door te veel jonkies uit Neerpede te laten spelen. Intussen heeft hij een bocht van 180 graden gemaakt. Hij is van zwart naar wit gegaan, terwijl hij gewoon het juiste evenwicht had moeten zoeken. Kan een Lior Refaelov iets bijbrengen aan dit team? Twee of drie jaar geleden, zou ik ja gezegd hebben. Vandaag zeg ik nee. Vooral omdat hij vanuit zijn positie de jongeren niet echt kan begeleiden. Het management ontdekte dat hij einde contract was en ze zijn erop gesprongen. Daar is het bestuur in de fout gegaan, want ik vind het een overbodige transfer.

‘Weet je wat mij verder opvalt? De jongeren van Anderlecht zijn erg goed, maar ze zitten met een probleem: naarmate ze ouder worden, evolueren ze niet zo veel als spelers van andere teams. Omdat het voor hen te makkelijk was in hun leeftijdscategorie. Ze staken er technisch en fysiek zo bovenuit dat ze het op Anderlecht niet nodig vonden om hen de tactische grondbeginselen mee te geven. Ze zouden er veel meer aan gehad hebben om in de derde of vierde klasse tegen volwassenen te spelen dan wedstrijden met de vingers in de neus te winnen bij de jeugd. Er is ook het mentale aspect: als je boven de rest uittorent, is het moeilijk om nog een uitdaging te vinden. Ik stel vast dat ze tactisch niet weten hoe ze zichzelf moeten corrigeren. Ze hebben altijd de coach nodig om het voor hen te op te lossen. Neem nu drie generaties internationals: die van Eric Gerets, die van Vincent Kompany en die van Axel Witsel. In die nationale teams zijn/waren er genoeg spelers die tactische correcties konden aanbrengen. Hoeveel jongeren bij Anderlecht kunnen hetzelfde doen? Kortom, die gasten moeten een andere omgeving opzoeken en werken met trainers die hen harder aanpakken.’

Stéphane Demol (4 seizoenen bij Anderlecht)

‘Als ik het niveau van de verdediging zie, en als ik tegelijkertijd zie dat spelers als Marco Kana en Killian Sardella niet meer spelen, dan moet ik daar om lachen. Wat hebben ze verkeerd gedaan om zo buitenspel te worden gezet? Ik zou het begrijpen mochten hun concurrenten goed spelen, maar zover zijn we nog lang niet. Taylor Harwood-Bellis? Ik ben niet helemaal overtuigd. Wesley Hoedt? Ook niet. Sergio Gómez en Bohdan Mychajlytsjenko doen het niet veel beter. Het zijn allemaal getransfereerde spelers die niet veel bijdragen aan het geheel.’

‘Kompany heeft soms linksvoetige spelers op rechts gezet in zijn verdediging terwijl hij Kana en Sardella in zijn kern heeft zitten. Je moet geval per geval beoordelen, maar wat mij betreft moeten deze spelers elders hun geluk beproeven. Hetzelfde geldt voor Antoine Colassin…

‘Achteraan zit het niet goed. In het middenveld heb je met Josh Cullen en Kristoffer Olsson twee spelers die als gekken rennen, maar daar houdt het op. Voorin is het ook een beetje krap, ook al zijn er twee of drie spelers die talent hebben. Tel alles op en je krijgt dus een team dat geen regelmaat in zijn prestaties kan leggen. Ik lees in de kranten dat die en die in het weekend spelen omdat ze tijdens de week goed getraind hebben. Ik zou eerst de jongens opstellen die in het weekend goed zijn, ook al zijn ze door de week minder goed. Ik wil Kompany niet bekritiseren, en het is niet aan mij om hem te vertellen wat hij moet doen, maar ik mis coherentie in zijn vertoningen en in zijn opstellingen.’

‘Moet Francis Amuzu vertrekken? Hij heeft al vaak zijn kans gekregen, maar hij kan mij niet overtuigen. Hij loopt snel en passeert bijna altijd zijn man, dat wel, maar de voortzetting blijft achterwege. Hij heeft nog niet laten zien dat hij elk weekend aan de aftrap moet staan. Misschien moet hij elders een nieuwe uitdaging aangaan. De situatie is anders voor Yari Verschaeren en Anouar Ait El Hadj. Mocht ik in hun schoenen staan, dan zou ik mij geduldig opstellen. Maar ze hebben een probleem: Anderlecht heeft Lior Refaelov, Benito Raman, Joshua Zirkzee en Christian Kouamé binnengehaald. Allemaal aanvallende spelers die beletten dat zij meer speeltijd krijgen. Verschaeren, Ait El Hadj, Kana en Sardella zijn vaste waarden bij de Jonge Duivels die zijn kwalificatiegroep overvleugelt, maar er is weinig of geen vertrouwen in hen bij een Anderlecht dat het moeilijk heeft. Kom op…’

Bertrand Crasson (12 seizoenen bij Anderlecht)

‘Je moet geduld hebben met de jongeren en zij moeten zelf ook geduld uitoefenen. We leven in een tijdperk waarin een jonge speler die niet regelmatig op het veld staat veronderstelt dat hij weg moet en dat het elders beter is. Ik zou het probleem willen omdraaien: stellen die jongeren zichzelf de juiste vragen? Zijn ze zich ervan bewust dat ze geen titularis zijn omdat ze niet vastberaden zijn of niet gemotiveerd genoeg zijn? En Kompany ziet dat natuurlijk op training.

‘ Jeremy Doku en Albert Sambi Lokonga waren ook jong, maar zij stonden in de basiself omdat zij het waarschijnlijk meer wilden dan al die jongens die hier nog rondlopen. Anderlecht is nog steeds een grote club en je moet je plaats verdienen. Zo snel Anderlecht inruilen voor iets anders is volgens mij niet de juiste oplossing. Ze moeten hun tanden tonen. Vooral omdat er weinig spelers zijn in dit team die onvervangbaar zijn. De jongeren die nu staan te klagen, zullen op het juiste moment klaar moeten zijn. Je krijgt niet automatisch een startbewijs omdat je bij Anderlecht bent opgeleid. Maar vandaag is het de mode om veel te praten en niet veel te laten zien. Grilligheid hoort standaard bij een jonge voetballer en het is aan hen om te bewijzen dat zij minder onregelmatig zijn dan de norm.

‘Kompany is niet blind, hij laat hen starten als hij denkt dat ze er klaar voor zijn. Sardella kreeg regelmatig zijn kans. Maar waarom staat hij niet meer in de ploeg? Omdat hij het typevoorbeeld is van een speler die een gebrek aan consistentie vertoont. Elke keer als hij aan een wedstrijd begon, was hij net niet overtuigend genoeg. Waarom blijft de speeltijd van Ait El Hadj beperkt terwijl hij zoveel kwaliteiten heeft? Ook hij moet zich de juiste vragen stellen en de realiteit onder ogen zien: in een voetbal dat zeer fysiek is geworden, mist hij fysieke impact. Hij heeft de techniek, maar hij moet blijven werken aan andere aspecten van zijn spel. Het is ook een kwestie van volwassenheid. Verschaeren is een goed voorbeeld. Ook hij had het moeilijk om zich in de ploeg te spelen, maar hij heeft nooit opgegeven en daardoor krijgt hij dit seizoen toch veel speeltijd.’