Op de vooravond van de Europa Leaguewedstrijd tegen AS Roma praat Laurent Depoitre over zijn terugkeer naar Gent, zijn ervaringen in het buitenland en de grote test die Roma vormt.
Eind juli haalden de Buffalo’s Laurent Depoitre transfervrij op bij degradant Huddersfield Town en legden hem een overeenkomst tot 2022 voor. De verwachtingen waren hooggespannen, maar le monstre vulde ze de afgelopen maanden goed in. In de Jupiler Pro League staat zijn teller na 21 duels op 8 doelpunten, plus 3 goals in de voorrondes van de Europa League en 4 in de groepsfase. In vergelijking met zijn eerste passage bij de Oost-Vlaamse club tussen 2014 en 2016 veranderde er dus niet zoveel aan de diepe spits.
Vijf jaar geleden was ik beter. Ik heb de indruk dat ik toen ook belangrijker was voor het team.’ Laurent Depoitre
Hoe sterk veranderde de club sinds jouw vertrek richting FC Porto begin augustus 2016?
LAURENT DEPOITRE: ‘Niet bijzonder veel. Ik heb de indruk dat ik de omgeving terugvond die ik achter me liet, ongeveer in dezelfde staat. Er zat al heel wat kwaliteit in de spelersgroep toen ik wegging. Vrijwel alle spelers van toen werden vervangen, maar opnieuw is er veel talent aanwezig. Uiteindelijk zijn de grootste twee veranderingen het nieuwe trainingscomplex hier in Oostakker en de ambities. De titel van 2015 veranderde de mentaliteit in alle geledingen van deze club. Toen was dat kampioenschap iets onverwachts, het kwam er wat toevallig. Ik weet niet of de mensen het zich nog goed herinneren, maar het jaar ervoor, toen ik hier tekende, speelde KAA Gent nog play-off 2. Vandaag is de titel een doel, op korte termijn. Net zoals een goed parcours in Europa. Gent wil zich echt profileren als een topclub die geregeld op een trofee mikt. De bazen zien het veel groter dan vijf jaar geleden.’
Wanneer je spreekt over op korte termijn meedoen voor het kampioenschap, denk je dan al aan dit seizoen?
DEPOITRE: ‘Als je realistisch bent, weet je dat het moeilijk is. Maar we moeten dromen! Toen we kampioen speelden, geloofde niemand erin bij de start, want nergens werden wij geciteerd als kandidaat-winnaar. Alle aandacht ging uit naar Club Brugge en Anderlecht. Maar we deden het toch. En ik vind die positie ook iets comfortabeler. Het is vaker eenvoudiger om de locomotief te volgen dan zelf locomotief te zijn. Ik zie ook dat wij al enkele weken mooi voetbal brengen, vooruitgang boeken, maar eveneens uitwedstrijden beginnen te winnen.’
Pressing
Bij je terugkeer had je veel aanzien als oud-kampioenenmaker. Hielp dat?
DEPOITRE: ‘Zeker. Ik had veel krediet. Anderzijds was er ook wel een zekere vorm van druk, er werden automatisch goede prestaties van mij verwacht. Ik was de afwerker uit het mooiste jaar van Gent, men dacht en hoopte dat ik snel weer die vorm zou tonen.’
Kun je het spel ‘zoek de zeven verschillen’ toepassen op Hein Vanhaezebrouck en Jess Thorup? Of lijken ze daarvoor te veel op elkaar?
DEPOITRE: ‘Ik zou niet durven te zeggen dat ze hetzelfde zijn, maar om zeven grote verschilpunten te vinden… dat is veel. Het grootste verschil is voor mij de manier waarop ze dagelijks omgaan met hun groep. Jess Thorup is veel rustiger, meer sereen. Hij zal nooit zo heetgebakerd reageren als Hein Vanhaezebrouck. Die durfde ook te provoceren. Hij had geen schrik om uitspraken te doen die het vuur wat aanwakkerden. Ze zijn ook totaal verschillend in hun omgang met de spelers. Onder Thorup voel je je wat meer beschermd. Vanhaezebrouck kon hard zijn wanneer iets hem niet aanstond. Op die momenten moest je mentaal sterk zijn om je zelfvertrouwen niet te verliezen. Het was niet zijn intentie om ons te breken, hij wilde vooral dat we zijn opmerkingen meenamen en analyseerden, zodat we nog beter zouden worden. Maar voor sommige jongens lag dat moeilijk.’
Zie jij grote verschilpunten inzake speelstijl?
DEPOITRE: ‘Beiden denken aanvallend en gaan uit van offensief voetbal. Constant pressing en druk naar voren zetten, trachten de ballen heel hoog op het veld te recupereren, dominant zijn, balbezit hebben, zoveel mogelijk kansen creëren. Thorup vraagt ons zelden om achteruit te kruipen en de tegenstander op te wachten, Vanhaezebrouck deed dat ook niet. Voor een spits is het sowieso veel leuker wanneer al je medespelers zich naar voren richten.’
In het seizoen van de titel was je de enige aanvaller diep voorin. Nu heb je in de 4-4-2-veldbezetting, met de ruit op het middenveld, altijd iemand naast je lopen. Verandert dat iets?
DEPOITRE: ‘Ik moet jullie bekennen dat het iets helemaal nieuws is. Sinds ik profvoetballer ben, stond ik altijd alleen vooraan in een systeem met één diep aanspeelpunt: bij Oostende, Gent, Porto en Huddersfield Town. Ik weet eigenlijk niet goed wat ik echt verkies. Ik heb me deze manier van spelen in elk geval nog niet volledig eigen gemaakt, ik heb soms moeite om me door te zetten en de juiste bewegingen te maken. Ik moet wat anders lopen en ook geduldiger zijn. Ik raak de bal nu minder en het gebeurde al eens dat we elkaar voorin voor de voeten liepen. We werken eraan, stap per stap verbetert het.’
Het moet niet eenvoudig zijn wanneer je telkens opnieuw op een eiland staat bij een kleiner team als Huddersfield Town? Zei je manager hoe je daarmee moest omgaan?
DEPOITRE: ‘We begonnen met het opwachten van de tegenstander. Het hele team bewoog van links naar rechts en omgekeerd, zonder naar voren te gaan. Ikzelf liep echt alle richtingen uit. In bepaalde wedstrijden speelden we zelfs zonder flanken. Het is moeilijk om je dan als spits te ontplooien en plezier te beleven aan het spel. Het gebeurde dat ik de bal recupereerde en plots stonden er drie stevige verdedigers van Liverpool of Manchester City voor mij. Niet evident.’
Waar ligt je huidige niveau in vergelijking met dat van het jaar waarin Gent kampioen werd?
DEPOITRE: ‘Ik was vijf jaar geleden beter. Sommige dagen voel ik me echt stijf. Ik heb de indruk dat ik toen ook belangrijker was voor het team, meer betrokken, omdat ik de bal ook vaker raakte. Ik moet tevreden zijn, want ik maak doelpunten in het Belgisch kampioenschap en de Europa League, maar de offensieve opdrachten worden nu meer verdeeld in vergelijking met het jaar van de titel.’
Bij de winterstop bleek dat bijna 58 procent van je schoten binnen het kader waren. Niemand anders in 1A deed beter.
DEPOITRE: ‘Ah, dat wist ik niet. Maar goed, cijfers en statistieken zijn niet echt mijn ding.’
Jij bent ingenieur, dus a priori ook een man van de cijfers…
DEPOITRE: ‘Het is misschien juist daarom dat ik me niet echt interesseer voor statistieken binnen het voetbal. Je kunt cijfers laten zeggen wat je maar wilt, je kunt ze in alle richtingen draaien en op verschillende wijzen interpreteren. Kortom: met cijfers kun je liegen. Dat leerde mij dat ze niet zoveel willen zeggen. Harde statistieken, zoals goals en assists, die boeien me. De rest niet echt. Je kunt een hoog percentage balbezit hebben, maar een wedstrijd verliezen.’
Jonathan David
Je speelt aan de zijde van het nieuwste fenomeen in het Belgisch voetbal: Jonathan David. Kun je hem in enkele woorden beschrijven?
DEPOITRE: ‘Een vroegrijp talent. Jo heeft bijna alle kwaliteiten van een moderne spits. Hij verdedigt veel, doet zware inspanningen, oogt nooit vermoeid, beschikt over een ijzeren conditie, is bijzonder snel, dribbelt gemakkelijk en hij bezit een zeer goed spelinzicht. En je ziet dat hij de beide voeten op de grond houdt, wat je niet van alle jongeren kunt zeggen. Hij weet waar hij naartoe wil, en Jo zal ook slagen. Om op die leeftijd al zo koelbloedig en matuur te spelen, dat is uitzonderlijk.’
Welk advies zou je hem willen geven? Vertrekken op het einde van dit seizoen of toch nog beter even wachten?
DEPOITRE: ‘Mochten we ons plaatsen voor de Champions League, dan kan dat voor hem een interessant podium zijn, maar daarna moet hij sowieso een volgende stap zetten. Een Europese topclub zou ik hem nog niet aanraden. Het is voor hem, denk ik, beter om nog een tussenstap te nemen.’
Ga je hem daarover aanspreken? Hem uitleggen dat jij een fout beging door meteen in te gaan op het lucratieve aanbod van FC Porto? Had jij wellicht ook beter voor een middenmoter gekozen?
DEPOITRE: ‘Misschien was het verschil tussen Gent en Porto wel te groot. Maar bon, het was ook niet zo dat ik meer dan 25 mogelijkheden had en alles moest plots bijzonder snel gaan. Ik had weinig tijd om echt na te denken en in te zien dat de speelstijl van Porto niet echt gemaakt was voor mijn profiel. Ik voelde me er eigenlijk nooit echt thuis. Ook omdat de mensen er vrijwel uitsluitend Portugees of Spaans tegen me spraken, terwijl ik had gedacht dat we ook zouden communiceren in het Engels.
‘Had ik mogen en kunnen kiezen, dan was het Engeland geworden. Zelfs bij een kleinere club in de Premier League. Maar er waren geen aanbiedingen, enkel eentje van een beter team uit The Championship. Enfin, als een grote ploeg als Porto je echt wil, dan is het moeilijk om zoiets te weigeren. Het blijft een interessante ervaring, zelfs al verliep het niet zoals ik wou.’
Wat bracht Engeland je bij?
DEPOITRE: ‘Ik hield er veel mooie herinneringen aan over. Ik heb in de stadions van Manchester, Liverpool en Arsenal gespeeld en heb gescoord tegen de topteams en Huddersfield Town met mijn goal tegen Chelsea gered in de Premier League. Ik hou ook erg van de mentaliteit in Engeland, die paste me beter dan de levenswijze van de Portugezen. We gingen met de spelers wel eens samen uit, terwijl ze bij Porto na de training meteen naar huis gingen om tijd te besteden met de familie. De Engelse fans zetten je ook niet zo onder druk als de Portugese. Met stenen bekogelde bussen, verwensingen, opgestoken middelvingers… Er bestaan leukere zaken.’
Die aanhoudende druk verpletterde jou daar?
DEPOITRE: ‘Natuurlijk was ik me ervan bewust dat ik alles moest bewijzen omdat de supporters van Porto me totaal niet kenden. Door die druk verloor ik wat van mijn zelfvertrouwen en ik slaagde er niet in te spelen zoals ik had gedaan bij Gent. Ik vroeg de ballen niet meer op, bijvoorbeeld. Ik nam geen enkel risico meer en er waren momenten dat ik zelfs wat schrik had om de bal te raken. Ik geraakte verlamd en voelde een enorme druk wanneer ik moest invallen. Het gebeurde zelfs dat ik hoopte dat de coach me niet zou inbrengen wanneer het een match was op leven en dood. Terwijl ik bij Gent zou gezegd hebben: ik hoop dat ik erin kom en ik ga een doelpunt maken.’
Dat gebrek aan vertrouwen maakte je bij Huddersfield Town nooit mee?
DEPOITRE: ‘In het begin was het wat moeilijk, omdat ik lange tijd niet had gespeeld. Ik had twijfels en was mijn zelfvertrouwen wat verloren. Maar ik scoorde snel, waardoor mijn vertrouwen en overtuiging terugkeerden. Ik kon zo die moeilijke periode direct achter me laten.’
Zul je bij een nieuw buitenlands avontuur meer nadenken over je keuze?
DEPOITRE: ‘Zonder twijfel. Maar ik ben al 31… Zal ik ooit nog de kans krijgen om een stap vooruit te zetten op sportief gebied? Ik ben ambitieus, maar ik weet ondertussen ook maar al te goed hoe het werkt. Clubs zoeken niet direct een aanvaller van mijn leeftijd.’
‘Tegen Roma zullen we zien waar onze gebreken liggen’
In de zestiende finales van de Europa League treffen jullie AS Roma. Niet de slechtst mogelijke loting gezien het toch wat moeizame seizoen dat de ploeg doormaakt.
DEPOITRE: ‘Mijn mening daarover is toch wat verdeeld. We werden groepswinnaar vóór VfL Wolfsburg, dat Malmö lootte, op papier een veel eenvoudigere tegenstander. Maar anderzijds herinner ik me ook de periode dat er werd geklaagd over het feit dat we geen grote namen als opponent kregen. Dat is nu wel het geval. AS Roma blijf een Italiaans team, dus in theorie zijn die altijd stevig en sterk. Maar we maken natuurlijk kans, zeker omdat de terugwedstrijd bij ons in de Ghelamco Arena wordt afgewerkt. We zijn niet de favoriet, alleen zou het verkeerd zijn om ons minderwaardig te voelen.’
Het zal jullie ultieme test zijn voor play-off 1.
DEPOITRE: ‘Tegen een ploeg van dat kaliber zullen we snel zien waar onze gebreken liggen. Dus daarom kan het alleen maar een goede test zijn. Wanneer je in de Belgische competitie een serie overwinningen neerzet tegen de kleintjes, dan merk je die lacunes niet direct op, je weet niet op welke punten je nog moet werken. AS Roma kan ons dus inderdaad absoluut helpen om ons functioneren te verbeteren richting de play-offs.’
‘Ik voel me nog bijzonder jong’
Geeft het feit dat je pas laat prof werd, je nog meer zin om zolang mogelijk te spelen?
LAURENT DEPOITRE: ‘Ja, zo zie ik het wel. Ik heb het er wel vaker over met gasten van dertig jaar die prof werden op hun achttiende. Zij kunnen al uitkijken naar het moment dat hun carrière ten einde is. Ik ervaar dat niet zo. Ik heb de indruk in het midden van mijn loopbaan te zitten en hoop dat mijn voetbalcarrière nog lang mag duren. Natuurlijk moet ik zien hoe mijn lichaam zal reageren, maar ik voel me fysiek nog bijzonder jong. Mijn knieën zijn bijvoorbeeld nog volledig intact. Zolang ik er in slaag om de opeenvolging van inspanningen aan te houden zonder compleet uitgeput te zijn, blijf ik doorgaan.’
