Ze werden aanvankelijk gehaald als back-ups voor de routiniers Mikael Lustig en Nana Asare (beiden 33), maar sprongen over hen in de hiërarchie als rechts- en linksachter. Alessio Castro Montes (22) en Milad Mohammadi (26) blikken terug en kijken ook al ambitieus vooruit.
Begin juli kwam Alessio Castro Montes voor 1,2 miljoen euro over van KAS Eupen, waar de Limburger met Spaanse roots vertoefde sinds de zomer van 2017 na een passage bij STVV. Hij kreeg bij de kampioen van 2015 een overeenkomst voorgeschoteld tot 2022. De Iraanse 25-voudige international Milad Mohammadi werd op 17 juli transfervrij losgeweekt bij het Russische Akhmat Grozny, waar de tweelingsbroer van Mehrdad Mohammadi (Desportivo Aves) onder contract lag sinds februari 2016. Algemeen manager Michel Louwagie gaf ook hem een verbintenis tot 2022.
Open kaart
Alessio Castro Montes: ‘Bij Eupen was elke wedstrijd een feest en zéker als we drie punten pakten, hier ligt de lat duidelijk hoger. Je wordt hier geconfronteerd met een constante druk, maar dat is eigen aan een topclub, hé. ( grijnst)
‘Het ritme is soms moordend, waardoor je zelf rustmomenten leert in te bouwen. In het begin van het seizoen belandde ik wel eventjes op de tribune, omdat het team goed draaide. Een mentaal tikje. Gelukkig had ik daarover enkele goede gesprekken met onze coach, die open kaart speelde. Hij zei dat hij weinig redenen had om te veranderen. Ik begreep zijn standpunt. Het was dus aan mij om via extra trainingswerk, vooral dan in de fitness en qua kracht, me opnieuw in de wedstrijdselectie van achttien te knokken.
‘Gelukkig is mijn vader, die scout is, een goede mentor en een perfect klankbord. Hij beoordeelt mijn prestaties streng, maar rechtvaardig. Mijn niveau op training en de focus moesten gewoon naar omhoog. Via een aantal pittige invalbeurten zorgde ik toch voor meerwaarde. Met mijn actieve speelstijl blies ik een nieuwe wind in de ploeg. En zo volgde een vaste plek in de basiself. Het bewijs dat ik door een leerproces moest gaan om mezelf te profileren.
‘Ik was vroeger een aanvallende middenvelder en kreeg ook al mijn kans als acht, maar mijn toekomst ligt toch op rechtsback. Daar kan ik mijn offensieve impulsen volgen. Als ik mijn rechtstreekse tegenstander ertoe dwing om altijd achter mij aan te hollen, zal hij de frisheid missen in zijn acties.
‘Mijn belang nam toe. Ook de stilstaande fasen mag ik al af en toe voor mijn rekening nemen. Als nieuwkomer blijft dat niet evident. Ik volgde al veel intensieve individuele sessies bij Thomas Matton, om mijn traptechniek nog verder te optimaliseren. Nu hoop ik er snel op die manier eentje te maken. We scoorden nog geen enkele keer rechtstreeks op vrije trap. De technische staf zou daar graag verandering in willen krijgen.
‘Een gezonde ambitie voor ons is de kloof zo klein mogelijk houden met Club Brugge. We zijn nuchter genoeg om te beseffen wat hun kracht is. Ik heb de indruk dat wij fysiek sterker worden en ook almaar beter het resultaat kunnen spelen. Onze trainer probeert ons positief te stimuleren. Hij geeft schouderklopjes, maar kan ook hard uit de hoek komen. Op Wolfsburg raakte hij tijdens de rust de juiste snaar van heel wat jongens. Hij sprak het eergevoel van de topsporter aan. En kreeg de juiste reactie, met een verrassende zege.’
Leven van rushes
Milad Mohammadi: ‘Ik kon in Rusland blijven, maar er kwamen ook interessante aanbiedingen uit Frankrijk en Duitsland. Toch koos ik voor België, na raadpleging van mister Marc Wilmots – onze bondscoach – en vooral zijn assistent Manu Ferrera. Hij vertelde me dat KAA Gent zeker een stap voorwaarts zou betekenen, zowel sportief als extrasportief. Daarna informeerde ik ook nog eens bij mijn vriend Ali Gholizadeh van Charleroi. Hij bevestigde: het is een team dat altijd bij de eerste vijf eindigt.
‘In het begin zag ik weinig verschil met Rusland. Alleen de explosiviteit en startsnelheid van bepaalde tegenstanders lagen vaak hoger. Het kwam er gewoon op aan beter te anticiperen. Maar wat mij het meest opviel, was de hogere snelheid van uitvoering. Je moet daardoor je energie anders leren kanaliseren. Eigenlijk moet je vaak al nadenken wat er kan volgen op een loopbeweging of inspeelpass.
‘Mijn voordeel is dat ik in Iran en bij de nationale jeugdploegen tot mijn 21e als linkeraanvaller speelde. Ik weet dus hoe zij denken en handelen. Het komt ook van pas wanneer ik zelf druk naar voor uitoefen. Ik leef van mijn rushes. Een hele flank mogen bestrijken, dat blijft een zalig gevoel. Soms moet je wel eens op adem komen, maar als je veel op uithouding traint, kan je blijven putten uit de energietank.
‘Ik leerde wel defensiever denken. Pas als ik honderd procent zeker ben dat mijn plaats wordt overgenomen, trek ik naar voor. Want mijn hoofdtaak is tegendoelpunten voorkomen. Onze coach benadrukt dat regelmatig: eerst de organisatie, dan pas de vrijheid. Alleen zo kunnen we straks meedoen voor de prijzen. Ik kwam om kampioen te spelen. Club Brugge is sterk, maar wij moeten uitgaan van onze eigen kwaliteiten.
‘Ik speelde nog nooit play-offs. Ik verwacht daar sowieso veel close games. Zelfs met een tweede plaats zal ik tevreden zijn op het einde van het seizoen, want dat betekent mogelijk Champions Leaguevoetbal. Naar zoiets kijkt iedereen uit.
‘Aan mijn flankvoorzetten moet ik nog werken. Soms steek ik er, door mijn enthousiasme, nog iets te veel kracht op. Het gaf veel vertrouwen dat Jonathan David op een center voor de 3-1 zorgde tegen Mouscron. Ik ben bijzonder kritisch ingesteld. Op vijf voorzetten moeten er zeker drie van superieure kwaliteit zijn. Maar het doel moet altijd vijf op vijf zijn, zo perfectionistisch denk ik.
‘Ik ben blij dat Nana me regelmatig tips geeft. Belangrijke details, zoals de manier waarop je de bal goed kan afschermen. Ik probeer te stelen met de ogen, maar alles kan beter. Ik ben bijzonder benieuwd naar waar mijn persoonlijke grenzen liggen en die van onze spelersgroep. Onze trainer is een intelligent persoon, die veel vertrouwen geeft. Hij staat dicht bij iedereen, vraagt constant naar je gevoel en weet mentaal de juiste snaar te raken. Wees gerust: het beste KAA Gent moet er nog aankomen.
‘Sinds kort is ook mijn echtgenote in België aangekomen. Eindelijk, want het nam allemaal veel meer tijd in beslag dan voorzien. We trouwden tijdens de winterstop. Het feest duurde twee dagen, geheel volgens Iraanse traditie, voor in totaal 370 personen. Eerst 20 van de familie, de volgende dag 350 vrienden en kennissen. Ideaal om de batterijen op te laden.’
* De tussenstand na 23 speeldagen
