Laatste hoogtepunt van een gouden generatie Red Lions: ‘We willen onszelf bewijzen’
De gouden generatie van het Belgische hockey werkt toe naar haar laatste hoogtepunt: de Olympische Spelen van 2024.
Hockeyliefhebbers verzamelen deze week op het Wilrijkse Plein in Antwerpen. De Red Lions en de Red Panthers, de Belgische nationale mannen- en vrouwenteams, nemen het de komende dagen twee keer op tegen hun evenknieën uit Australië en Nieuw-Zeeland. De matchen maken deel uit van de Hockey Pro League, een competitie met de beste negen landenteams ter wereld. De Red Lions presteren daarin niet zoals we gewend zijn van de olympische kampioenen: 3-1 verlies tegen Groot-Brittannië, een 5-1 afstraffing tegen India. Moeten we ons zorgen maken?
‘Absoluut niet’, sust Loïck Luypaert, al tien jaar een vaste waarde in de verdediging van de Red Lions. ‘De timing van die matchen was ongelukkig, net na het seizoen. We speelden met een jonge ploeg om de ervaren internationals rust te gunnen. Qua resultaat kon het beter, maar op zich hebben de jonge Lions het vrij goed gedaan, gezien hun beperkte ervaring en de korte voorbereiding.’
Vroeg of laat is er een wissel van de wacht nodig. De generatie die goud won in Tokio 2020 gaat niet eeuwig door.
Loïck Luypaert: Deze groep heeft unieke prestaties neergezet, maar we zullen werk moeten maken van de opvolging, ja. Het doel is dubbel: enerzijds verdient het Belgische hockey een mooie toekomst na de Olympische Spelen van Parijs, wanneer de oude garde voor een deel zal afzwaaien. Anderzijds kunnen de drive en de honger van die jonge talenten de ervaren rotten pushen, en daar plukken we hopelijk in Parijs al de vruchten van.
We zullen werk moeten maken van de opvolging.
De opvallendste nieuwkomer is Nelson Onana, een 23-jarige spierbundel die in de aanval speelt.
Luypaert: Een geweldige atleet. Nelson hockeyt bij mijn club, Braxgata, ik ken hem goed. Met zijn fysieke capaciteiten heeft hij alles om een topper te worden. Supersnel, sterk en nog slim ook: Nelson studeert geneeskunde. Onana is wel nog wat ongepolijst. Er is nog werk aan, maar dat beseft hij.
Nelson is van het jaar 2000, en er doen zelfs al jonge Red Lions mee die geboren zijn in 2003. Ik ben 32 en voel me oud. (lacht) Als ik vergelijk met hoever ik stond als jonge twintiger, dan zijn deze jongeren veel beter opgeleid. De bondstrainers leverden geweldig werk af. Een ander verschil is dat het voor ons makkelijker was om een basisplaats af te dwingen. De jongeren zullen hun plek moeten veroveren, want bij de Red Lions niet voor de hand ligt.
Is de ontgoocheling van de WK-finale verteerd? België verloor van Duitsland, na shoot-outs.
Luypaert: Het is makkelijk om je blind te staren op onze overwinningen, maar uit de nederlagen leer je het meest. Ze voeden je motivatie, weten wij uit ervaring. De Red Lions hebben lang geteerd op het revanchegevoel na de verloren olympische finale in 2016. De vier jaar daarna wonnen we alles. Maar op het WK kregen we een nieuwe slag in het gezicht.
Zijn er harde woorden gevallen?
Luypaert: Nee, want dat leek niet nodig. De bal rolde niet voor ons op het WK. Belangrijke spelers zoals Arthur Van Doren en Alexander Hendrickx vielen uit met blessures. We hebben dat zo goed mogelijk opgevangen, maar ons spel haalde niet het niveau dat we aankunnen. Op een toernooi waarin het niet vlot, werden we toch nog tweede, en met een beetje geluk in de shoot-outs wonnen we zelfs goud. Harde conclusies leken overdreven, maar hadden we bepaalde zaken anders kunnen aanpakken? Zeker. Na de gouden medaille op de Spelen namen we acht maanden rust. De groep snakte ernaar, na vier intense jaren. Maar achteraf gezien was dat natuurlijk niet top.
Het volgende grote doel aan de horizon is het EK in Duitsland, eind augustus. Een mooie kans om de Duitsers terug te pakken?
Luypaert: Nee, we koesteren geen revanchegevoelens tegen Duitsland. Wij zijn niet zo bezig met de andere teams. We willen onszelf bewijzen dat we het kunnen, dat de Red Lions nog altijd de te kloppen ploeg zijn. Het EK is een mooie trofee, en daarbovenop plaatst de winnaar zich rechtstreeks voor de Olympische Spelen. Dat zou de aanloop naar Parijs een stuk rustiger maken.
