Kippenvelmoment voor tafeltennisser Jean-Michel Saive: ‘Op het randje van kamikaze’

Jef Van Baelen Journalist voor Knack

Journalist voor Knack 27-10-2024, 16:00

Jean-Michel Saive versloeg de Mozart van het tafeltennis.

Jef Van Baelen vraagt toppers naar hun mooiste sportherinnering.

Wanneer ze de Zweed Jan-Ove Waldner lootten, wisten de meeste tafeltennissers: het zal niet voor vandaag zijn. Waldner werd de Mozart van het tafeltennis genoemd. Een levende legende, die met zijn wonderlijke balgevoel de meest onwaarschijnlijke punten scoorde. De fans adoreerden hem. Ik was meer een wroeter. Maar ik versloeg Waldner wel af en toe, als een van de weinigen in het circuit.

In 1994 trof ik hem in de finale van het Top Twaalf-toernooi in het Italiaanse Arezzo. Ik hoorde al een tijdje bij de wereldtop, maar een groot toernooi winnen lukte maar niet. Zou ik dan uitgerekend tegen Waldner de ban breken? Ik kon hem maar op één manier verslaan: door erg veel risico in mijn spel te leggen, op het randje van kamikaze-tafeltennis. Na een gelijk opgaande match komt het aan op een beslissende set, waarin ik warempel uitloop tot 19-8. Nog twee punten en ik win, maar die Zweed knabbelt aan mijn voorsprong.

Bij 20-18 krijg ik een matchpunt. De druk die op dat punt stond, is met geen pen te beschrijven. Waldner slaat op. Ik retourneer een fractie te hoog. Hij slaat de bal hard in mijn forehand. Ik blok zijn schot en geef de bal een flinke dosis topspin mee. Een wanhoopspoging, maar Waldner krijgt hem niet onder controle. Ik win! En dan stoot ik Waldner ook nog eens van de eerste plaats op de wereldranglijst. Overmand door emotie ren ik de tribune in.

De volgende dag sta ik op met een raar gevoel. Ik had alles bereikt waar ik jaren naar had gestreefd. Er was geen weg naar boven meer. Wat nu? Gelukkig ben ik daaroverheen kunnen stappen. 1994 werd het beste seizoen in mijn lange loopbaan.

Tijdens onze carrières hebben Waldner en ik nooit veel contact gehad. Hij was een gesloten karakter. Maar een jaar of vijftien geleden kwamen we elkaar tegen op een toernooi voor oude coryfeeën. We belandden op restaurant en hebben de hele avond over tafeltennis gesproken: tactiek, techniek, onze sportieve hoogtepunten. Het geheim van zijn succes was volgens Waldner dat hij zijn tegenstanders tot in de kleinste details analyseerde met videobeelden. Had ik dat maar vroeger geweten.